Bloggang.com : KOInobori : • ไว้อาลัยแด่พี่กร •

• ไว้อาลัยแด่พี่กร •

เมื่อวานนี้(14 ม.ค.2550) ประมาณบ่ายสองโมงครึ่ง พี่เก๋ได้รับข่าวจากเพื่อนว่าพี่กรอยู่โรงพยาบาล อาการแย่แล้ว ก็เลยรีบออกจากบ้านตรงไปที่โรงพยาบาลตากสิน เรื่องราวความเป็นมานั้น จากที่ได้ยินเพื่อนๆพี่เก๋หลายคนพูดให้ฟัง พี่กรอาการไม่ดีมาตั้งแต่วันเสาร์แล้ว เห็นว่าวูบไปแบบไม่หายใจประมาณ 5 นาทีครั้งหนึ่งแล้วเมื่อวันเสาร์ และพี่กรก็ตั้งใจจะไปหาหมอเพื่อเอายามากินเพิ่ม ซึ่งได้เคยไปหาก่อนหน้านี้สักประมาณหนึ่งสัปดาห์ เพราะมีอาการเหนื่อยหอบและหายใจลำบาก แต่พอมาถึงวันอาทิตย์นี้ ได้อาบน้ำเย็นและเกิดอาการหายใจไม่ออกกระทันหัน แล้วก็คงจะฟุบไปจนแฟนเรียกยามมาช่วยพาไปขึ้นแท็กซี่เพื่อไปที่โรงพยาบาล แต่จากคำบอกเล่าต่างๆ ได้ความว่าพี่กรไม่หายใจก่อนหน้าที่จะมาถึงโรงพยาบาลประมาณ 10 กว่านาทีแล้ว ซึ่งคาดว่าคงไม่หายใจตั้งแต่ก่อนจะขึ้นแท็กซี่แล้ว
เมื่อเราและพี่เก๋ไปถึง พี่กรก็อยู่ในห้องฉุกเฉินและเจ้าหน้าที่แจ้งว่าให้ยากระตุ้นไปเกินขนาดที่คนทั่วไปจะใช้กันแล้ว แต่ก็ยังไม่ฟื้น เจ้าหน้าที่ต้องคอยปั๊มหัวใจอยู่ตลอด เพราะว่าถ้าหยุดเมื่อใด ก็คือไปเมื่อนั้น เราได้เข้าไปเห็นภาพที่เจ้าหน้าที่ทำการปั๊มหัวใจแล้ว .. เศร้าใจเหลือเกิน เพราะว่าพี่กรเป็นคนตัวโต เจ้าหน้าที่ต้องขึ้นไปขย่มอยู่ทั้งตัว ถึงจะทำการปั๊มหัวใจได้ ซึ่งต้องคอยผลัดเวรกัน เพราะว่าเหนื่อยมาก แต่ก็ได้เห็นว่าเจ้าหน้าที่พยายามที่สุดแล้ว ..
ตั้งแต่ก่อนถึงโรงพยาบาล พี่เก๋ก็ได้พยายามติดต่อญาติของพี่กร เนื่องจากต้องมีญาติมาเซ็นต์เพื่อดำเนินเรื่องต่างๆ แต่จนเวลาล่วงไปเกือบ 4 โมงเย็นแล้ว ญาติก็ยังมาไม่ถึงซะที โทรไปกี่ครั้งก็ได้แต่คำตอบว่าใกล้จะถึงแล้ว ... และสุดท้ายไม่ทราบว่าเป็นเพราะเจ้าหน้าที่เหนื่อยแล้ว หรือไม่สามารถปั๊มให้หัวใจเต้นได้ต่อแล้ว หรือเป็นเพราะอะไรไม่ทราบ อยู่ๆก็เห็นพี่เก๋เดินมาร้องไห้โฮว่าพี่กรตายแล้ว เราก็ตกใจว่าเจ้าหน้าที่เค้าหยุดปั๊มแล้วเหรอ แต่สุดท้าย..พี่กรก็จากพวกเราไปแล้วจริงๆ ได้เข้าไปเห็นพี่เป็นครั้งสุดท้าย ... เหมือนคนนอนหลับ แค่ว่าไม่มีเลือดหมุนเวียนในตัว ดูซีดๆเขียวๆ เท่านั้น .. ก็ต้องพยายามปลอบใจกันว่าพี่เค้าไปสบายแล้วนะ ..
เมื่อออกมาจากห้องและเมื่อพี่เก๋ดีขึ้นแล้ว .. ก็เริ่มซ่าเหมือนเดิม แต่เราก็เข้าใจดีว่ามันเป็นการกลบเกลื่อนเท่านั้นเอง เค้าไม่ยอมรับในตอนนั้นง่ายๆหรอกว่าเพื่อนสนิทที่สุดของเค้าได้จากไปแล้ว..ในคืนนั้นเมื่อกลับไปถึงบ้านกันแล้ว ก็นั่งกันเงียบๆ เพราะไม่รู้จะพูดอะไร คิดว่าต่างคนต่างเข้าใจกันดี เพราะว่าเราไม่สนิทเท่าที่พี่เก๋สนิท เรายังรู้สึกซึมจ๋อยได้ขนาดนี้ แล้วพี่เก๋หล่ะ?
เมื่อคิดถึงทุกสิ่งทุกอย่างที่ผ่านมาดูแล้ว .. เราก็พบว่า พี่กรนี่แหละ ที่เป็นกามเทพตัวอ้วนๆ ทำให้เรากับพี่เก๋คบกันจนเป็นแฟน คอยเป็นตัวกันท่าในตอนแรกๆ เมื่อพี่เก๋จะชวนเราไปเที่ยว เพื่อให้ไม่รู้สึกขัดเขิน .. ถึงแม้ว่าที่ผ่านมาจะมีเรื่องให้เรารู้สึกขัดเคืองอยู่บ้าง .. แต่เมื่อพี่กรไม่อยู่แล้ว เราก็รู้สึกเหมือนพี่เก๋ขาดคู่หูไปแล้ว รู้สึกเหงาๆ .. เมื่อตอนเราแต่งงาน ก็มีพี่กรนี่แหละเป็นเพื่อนเจ้าบ่าว คอยขับรถให้เจ้าบ่าว ร่วมขบวนขันหมาก .. พี่กรยังไม่ทันอยู่เห็นหน้าหลานเลย ก็มาจากพวกเราไปซะแล้ว ...
สงสารแฟนพี่กรเหมือนกัน เมื่อวานเห็นร้องไห้และทำอะไรไม่ถูก คิดถึงใจเขาใจเรา ถ้าเป็นเราก็คงจะเป็นแบบนั้นเหมือนกัน ไม่รู้ว่าเค้าจะอยู่ต่อไปยังไง..ไม่มีคนคอยดูแลแล้ว .. จะทำอะไรกินต่อไป?
วันนี้พี่เก๋กับน้องเชิงไปที่ห้องพักของพี่กรเพื่อจุดธูปเชิญวิญญาณไปที่วัด เพื่อจัดพิธีรดน้ำศพ และงานศพจะเริ่มมีวันนี้เป็นวันแรก
ไม่รู้ว่าจะบรรยายความรู้สึกยังไง แต่เมื่อได้บันทึกเรื่องเหล่านี้ไว้แล้ว คิดว่าหากได้มาอ่านอีกทีก็คงจะระลึกถึงความรู้สึกนี้ได้โดยไม่จางหายไปไหน..
ขออโหสิกรรมในสิ่งที่เคยล่วงเกินพี่ไว้ทั้งหมด และหนูก็อโหสิกรรมทุกสิ่งทุกอย่างให้พี่ .. ขอให้ไปสู่สุขคตินะคะพี่กร

Create Date : 15 มกราคม 2550

Last Update : 15 มกราคม 2550 14:14:20 น.

1 comments

Counter : 444 Pageviews.

เสียใจด้วยนะค่ะ

โดย: saengjan (saengjan

) วันที่: 16 มกราคม 2550 เวลา:0:28:56 น.