...นั่นคือของขวัญจากฟ้า หรือ คือคำสาป คือหยาดฝนช่ำเย็น หรือร้อนเป็นไฟ ...

เพลงหวานที่ดังก้องในหูมาจากคลื่นโปรดที่ฉันเปิดฟังผ่านระบบFM ในมือถือ

'นั่นสินะรักมันคืออะไรกันแน่?' คำถามนี้ก้องขึ้นมาในห้วงความคิดของฉันทันที หลังจากหมดคาบเรียนวิชาแรกของวัน วันนี้เป็นวันพุธแสนชุ่มช่ำด้วยหยาดฝนโปรยปรายตั้งแต่เช้า เป็นวันหยุดประจำสัปดาห์ที่ฉันเลือกเอง เพื่อปลีกเวลามาเรียนหนังสือในปีสุดท้าย

ฉันเป็นผู้หญิงอายุกำลังย่างเข้า 25ปีในปีนี้ เป็นคนที่ไม่ผอม ไม่ขาว ผมไม่ยาวเท่าไหร่ หน้าไม่ใส แต่เครื่องหน้าไม่ได้ขาดเหลืออะไรนัก เป็นคนคิ้วเข้ม ตาสองชั้นโตพอประมาณ จมูกโด่งได้รูป ปากหยักกำลังดี รูปหน้าเรียวยาวมีคาง รูปร่างเหมือนคนสูงใหญ่ ส่วนสูงเกือบ165 แต่จุดเด่นอยู่หน้าอกไซส์นักแสดงเอวี 38C ที่ทำให้เอวคอดถึงจะไม่เพรียวบางของฉัน ดูเหมือนจะเป็นผู้หญิงเซ็กซี่คนนึง ด้วยท่วงท่าการเดินและการแต่งหน้า แต่งตัวชวนให้หนุ่มๆเหลี่ยวมองเสมอ (อันนี้ฉันสังเกตเห็นเองนะ)

ฉันเป็นนักศึกษาที่มหาวิทยาลัยเปิด ทำงานไปด้วยเรียนไปด้วยตั้งแต่จบม.6 มีล้มลุกคลุกคลานบ้าง แต่ก็เอาตัวรอดมาได้เสมอ จนวันนี้ฉันทำงานที่ใหม่มาได้เกือบปีแล้ว ทั้งที่ก่อนหน้านี้ก็ทำมาหลายที่ ทั้งทางด่วน สนามบิน แต่ตอนนี้ทำที่บริษัทจำหน่ายของตกแต่งบ้าน เป็นพนักงานออฟฟิศที่คอยประสานงานด้านการจัดส่งสินค้าให้ลูกค้า ทำงานในคลังสินค้าแต่เป็นส่วนที่ใช้งานอยู่หน้าจอมากกว่าอยู่ในคลัง ด้วยลักษณะถายนอกของฉันที่กล่าวมา ทำให้ฉันดูเป็นผู้หญิงมั่นใจในตัวเองมากคนนึง ทั้งเรื่องงาน การแต่งตัว รวมถึงเรื่องความรัก แม้ว่าจะจเบมากี่ครั้ง ฉันก็ยัง... ไม่เข็ด

ล่าสุดฉันกำลังเหนื่อยกับความรัก เพราะฉันมองความรักคือการเป็นเจ้าของและความซื่อสัตย์ ฉันเคยคิดว่าฉันเข้าใจมันแต่เปล่าเลย ฉันไม่เคยเข้าใจมันต่างหาก ฉันจึงเจ็บช้ำซ้ำๆซากๆเสมอ เริ่มมีทีไร คิดไปไกลเกินจริง วาดฝันเกินควรเสมอ สุดท้ายก็จบที่คำว่า... อกหัก แต่น้องรักมักจะบอกว่า เพ้อเจ้อ คิดไปเองทั้งนั้น เขาไม่ได้เรียกอกหักหรอก!

เออๆ จะคำว่าอะไร ยังไงๆกูก็เจ็บล่ะว่ะ หึหึ ฉันอยากรู้จริงๆนะ คำว่ารักมันคืออะไรกันแน่... ???

พอฉันนิ่ง ฉันไม่อยากคิด ก็ชอบมีคนเดินเข้ามาทำดีด้วย ทำหวานใส่ให้คิดไปไกล พอเราคิด ก็ว่าเราคิดไปเอง เอ้าเห้ย ทำให้คิดทำไมล่ะว่ะ คนทำให้คิดไม่ผิด คนคิดดันผิด ดันเจ็บ ยุติธรรมหรือ

เมื่อฉันประกาศตัวจะโสด โสด ขึ้นคาน คาน คนก็หาว่าฉันกลัวฝน แล้วจะให้ฉันไม่กลัวได้ไง ออกไปวิ่งใส่หน่อยก็กลับมาป่วย มาอ่อนแอ แต่คนก็หาว่านี่ไม่ใช่ป่วยเลย คิดไปเอง ปวดหัวเนอะ เรื่องรักนี่หนักกว่ากฏหมายล้านแปดมาตราซะอีก ไม่อยากจะมีมันก็ชอบเดินเข้ามา พอคิดจะมีมันก็หลอกให้เราคิดไปเอง เจ็บใจไปเองทั้งนั้น

หรือเพราะเราใช้ชีวิตยากเกินไป............!!!!!!!!! น่าคิด --*