Bloggang.com : psak28 : 11 พ.ย. 2549 เหนื่อยจัง

11 พ.ย. 2549 เหนื่อยจัง

เมื่อวานตอนเย็น หลังจากที่ตลาดปิดไปแล้ว กรรมการผู้จัดการก็เรียกประชุม ให้ดูกราฟผลงานของสาขา สรุปก็คือผลงานค่อนข้างใช้ได้ ทำให้สาขาอยู่รอดได้ แต่ว่าในความเป็นจริง ขาดทุนติดต่อกันหลายเดือน ที่งบยังโชว์กำไรก็เพราะว่าทำในช่วงต้นปีได้กำไรดี (ก็เลยยังกินบุญเก่าอยู่นั่นเอง) และเขาบอกว่าแค่นี้คงจะยังไม่เป็นที่พอใจของ CEO เพราะแค่อยู่รอดนั้นไม่พอ จะต้องเหนือกว่า

แกก็เล่าให้ฟังว่าตอนนี้ทางบริษัทได้ทำงานกันอย่างเต็มที่เลย ฝ่ายอื่นๆ ทำงานแล้วเห็นผลงานอย่างชัดเจน ไม่ว่าจะเป็นฝ่ายวาณิชธุรกิจ ซึ่งจะทำดิวกับบริษัทใหญ่ๆ เพราะว่าสามารถวางแผนทำงานได้เรื่อยๆ งานจึงได้เยอะมากกว่าบริษัทเล็กๆ, ฝ่ายสถาบัน และฝ่ายอินเตอร์เน็ตก็รุกทำงานกันอย่างมาก ผิดกับฝ่ายรายย่อยของเรา ที่ต่างมองว่าพนักงานไร้คุณภาพ ขี้เกียจ (เขาไปมองที่พนักงานสาขาใหญ่อ่ะ)

MD กับผู้จัดการก็วางแผนกันที่จะทำอย่างไรให้มียอดขายได้มากกว่านี้ 1. ก็ต้องหาลูกค้าใหม่ๆ เพิ่มขึ้น 2. ดึงลูกค้าเก่าให้กลับมาเล่น 3. พัฒนาความรู้ความสามารถของพนักงานให้เชี่ยวชาญในการแนะนำการลงทุน และที่สำคัญก็คงจะเป็นที่การขยันในการผูกสัมพันธ์กับลูกค้า

แต่โดยนิสัยของผมแล้ว ไม่ค่อยชอบคุยเล่นกับใคร แล้วก็ถ้าไม่รู้จักก็แทบจะไม่คุยด้วยเลยอ่ะ

นอกจากนี้ MD บอกแนวโน้มของธุรกิจให้ทราบอีกว่าต่อไป ธุรกิจรับประกันเงินฝากจะหายไป ดังนั้นใครที่มีเงินอยู่ในธนาคาร ก็นอนใจไม่ได้แล้วว่าเงินที่ฝากอยู่มันจะลดค่าลงหรือป่าว กองทุนต่างๆจึงพัฒนากองทุนที่ประกันเงินต้นขึ้นมา เพื่อเสียบลูกค้าที่มีเงินฝากในธนาคาร เพื่อรับประกันให้กับลูกค้าว่าลงทุนแล้วจะมีแต่กำไร (ซึ่งมากน้อยก็ขึ้นอยู่กับความสามารถของผู้จัดการกองทุน)

อีกอย่างก็คือการเปิดเสรีค่าคอมมิชชั่น ซึ่งตอนนี้ตลาดได้แจ้งมติการประชุมแล้วว่าจะให้คงที่ต่อไปอีก 3 ปี และหลังจากนั้นจะใช้แบบขั้นบันได ซึ่งในความเป็นจริงแล้ว การแข่งขันที่รุนแรงจะเกิดก่อนหน้านั้นแน่นอน ฝ่ายวิเคราะห์ที่ไม่สามารถใช้ภาษาอังกฤษได้เก่ง (หมายถึงทำขายต่างชาติไม่ได้) ก็อาจจะต้องตกงาน หรือมาแย่งงานกับพวกผม คือเป็นเจ้าหน้าที่การตลาด ซึ่งเขาได้เปรียบพวกเราก็ตรงที่เขาสามารถวิเคราะห์ข้อมูลได้ละเอียดกว่าเรา

เครียดเหมือนกันกับการประชุม แต่ MD บอกว่าไม่ต้องเครียดมากนัก แต่ให้ตระหนักที่จะเปลี่ยนแปลงตัวเองเพื่อรับการเปลี่ยนแปลงนี้ ไม่งั้นคนที่จะไปก็คือทุกคน จากนั้นก็ไปกินอาหารกัน โดยมี MD เป็นคนเลี้ยง แกใจดีจริงๆเลย มีความจริงใจดี ไม่เสแสร้ง เพราะคำพูดที่ออกมาล้วนจริงใจ น่าทำงานด้วยจริงๆ

เพิ่งรู้ว่าน้องใหม่ที่ทำงาน เขาเป็นคนสอนหมากโกะด้วย ท่าทางจะเล่นเก่ง มีการคิดว่าจะเปิดสอนให้กับลูกค้า และพนักงานด้วย เพื่อนำมาปรับใช้ในการสร้างกลยุทธ์ในการทำงาน รวมไปทั้งช่วยในด้านอื่นๆด้วย ดีเหมือนกันครับ ผมอ่านหนังสือเองก็ไม่ค่อยรู้เรื่องอะไรมากนัก ถ้ามีคนเก่งมาสอนให้ น่าจะดีกว่านี้ (ในเครื่องก็มีโปรแกรมโกะอยู่เหมือนกัน แต่เล่นทีไร แพ้คอมฯ ซะทุกครั้ง เพราะเราไม่เข้าใจ)

กว่าจะเสร็จก็ 4 ทุ่มแล้ว ขี่รถกลับบ้าน ก็อาบน้ำ กินข้าว ปรากฎว่าเป็นเหมือนคืนก่อนๆ คือตั้งเวลาให้พัดลมปิด พอมันดับ ก็รู้สึกตัว คงจะเป็นเพราะห้องมันแคบ อากาศก็เลยร้อนอบอ้าว ไม่ค่อยถ่ายเท ก็ลุกขึ้นมาเปิดใหม่ ตั้งเวลา 1 ชม. พอดับก็รู้สึกอีก เป็นอยู่ 3 ครั้ง

วันนี้ก็เลยตื่นมาแล้วรู้สึกเหนื่อยๆ มึนๆ ก็นอนเล่นไปจน 9 โมงถึงจะออกจากห้อง ไปซักผ้า เฮ้อ ต่อสายไม่แน่นอีก ก็เลยต้องตักน้ำใส่เครื่องซักผ้าเองอีก ไม่เป็นไรก็ค่อยๆปรับไปเรื่อยๆดีกว่า อากาศร้อนมากทีเดียว เข้ามานั่งเล่นเน็ตก็ชาร์จแบตไปด้วย เพิ่งซื้อที่ชาร์จมาใหม่ ซื้อแบบที่ชาร์จเฉพาะแบตอย่างเดียว (ไม่ต้องเสียบที่ท้ายมือถือ) กว่าจะเต็มตั้ง 2 ชม.แหนะ ซึ่งถ้าเป็นแบบเก่าแค่ 1.5 ชม. หรือถ้าที่ชาร์จดีหน่อยก็แค่ 1 ชม.เอง

แต่ก็ไม่เป็นไร เพราะเราก็มีแบต 2 ก้อน ไว้สลับกันใช้ได้

Create Date : 11 พฤศจิกายน 2549

Last Update : 24 มกราคม 2550 15:54:34 น.

0 comments

Counter : 861 Pageviews.