Bloggang.com : psak28 : บอกเล่าความรู้สึกผ่านตัวอักษร "ดอกไม้ที่น่าสงสาร"

บอกเล่าความรู้สึกผ่านตัวอักษร "ดอกไม้ที่น่าสงสาร"

เมื่อพิจารณาดูแล้ว การที่เราเป็นทุกข์ก็เพราะการที่เราเอาใจเข้าไปเกาะเกี่ยวกับสิ่งหนึ่งสิ่งใดไว้ แล้วก็ไม่ยอมรับในสิ่งที่มันเป็นอยู่ เช่นเราชอบดอกไม้สวยๆ เดินไปตามถนนก็ไปเจอดอกไม้สวยๆเข้าให้ ถ้าปล่อยใจไป มันก็ชอบ อยากจะได้มันมา ก็เด็ดมันออกมาจากต้น พอออกมาได้ไม่นาน มันก็เหี่ยวเฉาไป แรกๆก็เชยชมมันดีอยู่ แต่พอผ่านไปสักระยะ มันก็เหี่ยวไป เราก็เลิกสนใจมันเสียแล้ว สุดท้ายก็ต้องทิ้งมันไป ดูแล้วอาจจะไม่รู้สึกอะไรกับเหตุการณ์นี้เลย เพราะดอกไม้ ดูเหมือนไม่มีชีวิต ปล่อยทิ้งไปก็เหมือนไม่มีความสำคัญอะไรเลย

แต่ถ้าเปรียบดอกไม้นั้นเป็นคนๆหนึ่ง เราเห็นเขาสวยดี อยากจะได้มาเพียงแค่เชยชม จะทำอย่างไรให้ได้มา คิดหาวิธีสารพัด บางครั้งก็ทำทุกวิถีทางที่จะได้มา ได้มาแล้วก็หวงเอาไว้ ไม่ยอมให้ห่างไกลสายตา จนบางครั้งก็ลืมคิดไปว่า เขาก็เป็นคนเหมือนกัน มีชีวิต มีจิตใจเหมือนกัน

ได้เขามาแล้ว บางครั้งก็บังคับให้ต้องทำอย่างนั้น ต้องทำอย่างนี้ โดยที่ไม่ได้ถามเขาเลยว่าชอบหรือไม่ ทำอย่างนี้ก็เหมือนกับฆ่าเขาไปทางอ้อมแล้ว อยู่กันไปก็ไม่มีความสุข เพราะเขาก็อยู่ด้วยความกลัว อยู่เหมือนร่างที่ไร้วิญญาณ จิตใจของเขาพยายามดิ้นรนที่จะหนีออกไป เพื่อความเป็นอิสระของตัวเอง แต่หลุดออกไปได้ ก็ไม่วายที่จะโดนจับกลับมา แล้วก็เป็นเหมือนเดิม

ชีวิตที่ไม่ต่างอะไรกับนักโทษ รอวันโดนประหาร?

อย่างนี้แล้ว เขาจะรู้หรือไม่ว่ากำลังฆ่าเธอทั้งเป็น

บทสรุปสุดท้ายก็ต้องมีการจากไป ไม่่ฝ่ายใดก็ฝ่ายหนึ่ง มันถึงจะจบกันไปในชาตินี้ แต่หากเชื่อเรื่องเวรกรรม และเรื่องภพชาติ มันก็คงจะตามกันไปต่อในทุกภพทุกชาติ ตราบใดที่ยังไม่ปล่อยวางจิตที่ผูกพันธ์นั้นออก

จะดีกว่าหรือไ่ม่ ก่อนที่เราจะเด็ดดอกไม้นั้นมา ต้องไปขอเจ้าของเขาก่อน แล้วก็ทะนุถนอมอย่างดี ให้เขาอยู่อย่างที่เขาเป็น อยู่ในสภาพแวดล้อมเดิมๆของเขา หรือถ้าต้องการเอากลับมาที่บ้าน ก็ต้องหาวิธีตอนกิ่ง หรือปักชำ แล้วแต่วิธีที่ทำได้ นำกลับมาปลูกใหม่ที่บ้าน อย่างน้อย เขาก็ได้อยู่ในสภาพที่เหมาะสมกับเขา เราก็ได้เชยชมกับความงามของดอกไม้ไปอีกยาวเลย ถึงแม้ดอกนี้เหี่ยวไป ดอกไม้ก็เจริญเติบโตขึ้นมาแทนที่ ลำต้นก็ใหญ่ขึ้น กลายเป็นต้นไม้ที่แข็งแรง และให้ดอกไม้ให้เราเชยชมได้ตลอดไป

คุณหล่ะ คิดอย่างไรกับเรื่องนี้ คิดว่าจะมีวิธีใดที่ดีกว่านี้หรือไม่?