ดีใจจังเล้ย ได้เห็นกันอีกแล้ว ไปอยู่ที่วัดกับเณรตลอดเลยหรือคะ..

สวัสดีครับ คุณกังสดาล

ดีใจที่ได้เจออีกหลังจากคุณหายเงียบไปเสียนาน...

เจอกันก็ได้ยินข่าวดี เห็นลูกชายคุณกังสดาลบวชเณรพอดีเลย นับเป็นเรื่องน่ายินดีครับ เด็ก ๆ ได้ศึกษาและปฏิบัติธรรม โดยเฉพาะที่วัดป่าสุคะโต น่าจะช่วยให้เขาได้ฝึกจิต และเรียนรู้พุทธศาสนาผ่านการปฏิบัติที่เป็นจริงด้วย...

อัพบล็อกอีกเมื่อไร อย่าลืมแวะไปบอกนะครับ...

บ้านนี้พยายามหลีกเลี่ยงเครื่องปรับอากาศค่ะ เพราะคิดว่ามันมีผลร้ายมากกว่าดี นอกจากว่าทนไม่ไหวจริง ๆค่ะ ชีวิตในสวนช่วยให้เย็นกายเย็นใจได้มากค่ะ

อยากไปด้วยจังค่ะ

ไม่ได้คุยกันเสียนานเลยนะครับ

ยินดีกับหลานๆที่ได้บวชเป็นสามเณร

เมื่อเติบโตเป็นผู้ใหญ่ในอนาคต

จะช่วยน้อมนำให้เด็กๆกระทำแต่ความดีครับ

โห ลองไทม์ โนซี เลยนะคะ
คิดถึงค่ะ ดีจังที่คุณกังสดาลกลับมาแล้ว
คิดถึงกลอนชมสวนมากกกๆค่ะ
โมทนาสาธุด้วยนะคะ
น้องๆได้ทำกิจกรรมที่มีค่ามากแล้วยังได้บุญใหญ่ด้วยค่ะ

สวัสดีค่ะพี่พี
ดีใจและมีความสุขที่ได้เห็นตัวหนังสือของพี่สาวบนกล่องคอมเม้นท์อีกครั้ง
และยินดีที่สุด ที่เห็นความเคลื่อนไหวในบล็อกนี้อีกครั้ง

คิดถึง และระลึกถึงเสมอค่ะ
หนังสือหลายเล่มที่พี่ส่งให้ เหมือนเพื่อน เหมือนครู เหมือนพี่สาวอยู่ใกล้ๆ
ยามร้อนรน ยามทุกข์ใจ ยามป่วยไข้...ได้หยิบมาพลิกอ่าน
ถึงบรรทัดนี้แล้ว น้ำตาเริ่มซึมค่ะ
ช่วงนี้บ่อน้ำตาตื้นเกินเหตุ..ทั้งๆ ที่แก่แล้วนะนี่ เฮ้อ!

เข้ามาเห็นชายผ้าเหลืองของเณรน้อย...(อ่ะเปล่า อิอิ)
ฝากยกมือท่วมหัว สาธุด้วยนะคะ
ถึงจะเป็นช่วงเวลาไม่นาน..แต่การปลูกฝัง บ่มเพาะ
จะช่วยให้ ถึง"เวลา"เณรน้อยจะเข้าใจ" ย่นระยะให้เร็วขึ้น

ฝากความหวังเอาไว้ว่า..จะได้เห็นตัวหนังสือสวยๆ
อารมณ์เยือกเย็น กับเรื่องราวของพี่สาวบนบล็อกนี้อีกนะคะ

เห็นด้วยกับคอมเมนต์ที่เขียนบอกไว้ที่บล๊อกนะคะ ถึงได้อยู่จนจบ แล้วยังเป็นการบังคับอีกคนได้สำเร็จด้วย ชีวิตมันก็เป็นอย่างนี้เอง

พุธแวะมาอ่านค่ะ

น่ารักใช่ป่ะ

ถ่ายรูปตอนไหนเนี่ยป้าพี

พี่นกฮูกหวัดดีไม่ถ่ายหมีเลย

mimi.43-----loei@hotmail.com(เมล์มี่มิ้เอ