อีเมล์ถึงคนไกล

ช่วงประมาณเดือนสิงหาคมถึงเดือนกันยายน ปี 2546 จอมยุทธฯ ได้รับคำสั่ง
จากต้นสังกัด ให้ไปปฏิบัติงานในหน่วยงานแห่งหนึ่งที่จังหวัดแม่ฮ่องสอน

ช่วงเวลาเดือนกว่าๆ ที่จอมยุทธฯ ใช้ชีวิตอยู่ที่นั่น ชีวิตต่างถิ่น ความห่างเพื่อน ความห่างบ้าน และความรู้สึกที่ดีๆกับใครบางคน ได้ถูกถ่ายทอดผ่านทางอีเมล์ ซึ่งเป็นทางเดียวที่คิดว่าง่ายดายที่สุดในการติดต่อ เรื่องราวบางเรื่องที่เก็บไว้ จอมยุทธฯเห็นว่าน่าสนใจจนไม่อยากจะเก็บไว้อ่านคนเดียว
จึงอยากนำมาถ่ายทอดให้เพื่อนได้อ่านกันบ้าง

แหละนี่คือเรื่องราวจากอีเมล์ที่จอมยุทธฯ ใช้ติดต่อกับน้องผู้หญิงคนหนึ่ง ซึ่งเมื่อมาอ่านอีกครั้งรู้สึกว่า มีเรื่องราวดีๆหลายสิ่งหลายอย่างที่ไม่อยากจะลืมเลือนไปกับกาลเวลา จอมยุทธฯจึงขอนำเรื่องราวบางส่วนจากอีเมล์ที่ส่งให้กับเธอผู้นั้นมาร้อยเรียงเป็น อีเมล์ถึงคนไกล เพื่อรำลึกถึงเรื่องราวต่างๆ
และเธอคนนั้น

ด้วยจิตคารวะ

จอมยุทธเมรัย

๏ ๏ ๏ ๏ ๏ ๏ ๏ ๏

อีเมล์ฉบับที่ 1

From : จอมยุทธเมรัย
Date : Fri, August 22, 2003 8:45 am
To : คนไกลคนนั้น

Subject : จอมยุทธเมรัย

สวัสดีครับ

อย่าเพิ่งแปลกใจนะว่าทำไมมี E-mail @ ที่ไม่ค่อยคุ้นเข้ามา เป็นเมล์ใหม่
ของพี่เองจ้า กำลังเห่อของใหม่ เวลาน้องตอบเมล์กลับมาจะได้เช็คทางโทรศัพท์ได้

ความจริงพี่ต้องเดินทางไปราชการที่แม่ฮ่องสอนตั้งแต่เมื่อวาน (21 สิงหา)
แต่เนื่องจากติดงานด่วนของต้นสังกัด ก็เลยต้องเลื่อนการเดินทางออกไป
เป็นอาทิตย์หน้า ไม่แน่ว่าจะเป็นวันจันทร์หรืออังคาร แต่คิดว่าพี่จะเดินทาง
ก่อนล่วงหน้าสักวัน กะไปนอนเล่นที่เชียงใหม่สักคืนคงจะดี

“พี่ย้ายประจำกรุงเทพฯ แล้วเหรอค่ะ ไม่ได้ไปไหนมาไหนบ่อย ๆ แล้วแม่น
ก่อเจ้าแบบนี้ก็มีเวลาเขียนงานเพิ่มมากขึ้นใช่ไหมค่ะ ยังไงก็อย่าลืมส่งงาน
ดี ๆ มาให้อ่านบ้างนะคะ ทางเมล์ก็ได้เจ้า”

ตอนนี้พี่ประจำอยู่กรุงเทพฯ แม่นแล้ว งานที่แม่ฮ่องสอน คงเป็นงานสั่งลา
หน้าที่เก่าก่อนจะมารับภาระงานใหม่อย่างเต็มตัว ส่วนเรื่องงานพี่เองก็เขียนไม่ออกเหมือนกันคิดว่าไปแม่ฮ่องสอนหนนี้อยากแต่งนิราศแม่ฮ่องสอน แต่ไม่รู้จะสำเร็จหรือเปล่า แต่ไม่แน่ถ้ากำลังใจดีๆอาจจะสำเร็จก็ได้ ฮ่า ฮ่า

พูดถึงงานชิ้นล่าสุด ไม่ได้โพสท์ที่พันทิป ลองเอามาให้อ่านตรงนี้แล้วกัน

๏๏๏ แค่คิดถึง ๏๏๏

๏ คิดถึงเธอแค่ไหนคงไม่ผิด
เพราะฉันคงมีสิทธิ์แค่คิดถึง
อยากมีวันเวลาอันตราตรึง
ได้แค่หนึ่งความฝันเท่านั้นพอ

“เป็นความฝันวันชื่นคืนสุขสม
ร่วมภิรมย์เคียงคู่สู่เรือนหอ
ฟังสวรรค์บรรเลงเพลงขับคลอ
จะภักดิ์ต่อหนึ่งนางไม่ห่างเลย

วัน...นอนพักตักอุ่นหนุนแทนหมอน
คอยออดอ้อนคำห่วงหาแก้วตาเอ๋ย
ค่ำ...กอดหาไออุ่นคนคุ้นเคย
เคียงเขนยจุมพิตก่อนนิทรา”

ยามหัวใจมีรักใครจักถอน
แทบร้าวรอนโอ้เล่ห์เสน่หา
ภาพพิมพ์เธอคราพิศยังติดตา
ปรารถนาแห่งหัวใจไยเจาะจง

อยากลืมภาพเธอไปใจจะขาด
แต่ไม่อาจหักห้ามความลุ่มหลง
ได้แต่ปลอบตอบอ้างอย่างปลงปลง
ว่าจักลืมเธอลง...คงสักวัน

ฉันอยากถามเธอว่าเหนื่อยล้าไหม
ที่เธอแล่นอยู่ในหัวใจฉัน ?
แต่เป็นได้คงเพียงเสียงรำพัน
ด้วยรู้ดีเรานั้นห่างกันเกิน ๚

จอมยุทธเมรัย

เมล์นี้คงยาวมากแล้ว แค่นี้ก่อนแล้วกันแล้วจะเมล์มาใหม่นะครับ รักษาสุขภาพด้วยเน้อเจ้า....

จอมยุทธฯ

๏ ๏ ๏ ๏ ๏ ๏ ๏ ๏
อีเมล์ฉบับที่ 2

From : จอมยุทธเมรัย
Date : Tue, August 26, 2003 7:13 pm
To : คนไกลคนนั้น
Subject : จอมยุทธเมรัย

สวัสดีครับ

วันนี้เพิ่งมาถึงแม่ฮ่องสอนครับ หลังจากมานอนเชียงใหม่ 2 คืนแล้วก็มา
ทรมานในรถตู้จากเชียงใหม่มาแม่ฮ่องสอนมาเกือบหนึ่งวันเต็มๆ วันนี้ได้
มาเส้นทางใหม่ที่ไม่เคยเดินทางมาก่อน คือ เส้นทางเชียงใหม่ ปาย ปางมะผ้า
เข้าแม่ฮ่องสอน เส้นทางโหดดีเหมือนกัน แต่ระดับจอมยุทธฯก็นั่งหลับมา
จนได้ ฮ่า ฮ่า

อีกสักวันสองวัน คิดว่าจะเริ่มเขียนนิราศแม่ฮ่องสอน คงจะเขียนไปเรื่อยๆ
จนกว่าจะแต่งเสร็จ ตอนนี้ก็เริ่มร่างไว้บ้างแล้วได้หลายบทแต่ยังไม่จบสัก
บทคงรอสมองโปร่งๆอีกที แหะ แหะ

คิดถึงงานที่จะเริ่มทำพรุ่งนี้ก็เริ่มเหนื่อย แต่ออกงานสนามก็ต้องเหนื่อยเป็น
ธรรมดา ทำไงได้เนาะ แต่เหนื่อยกับงานคงดีกว่าเหนื่อยใจกับคนเนอะ พูด
แล้วเครียด ไม่พูดถึงดีกว่า

คงแค่นี้ก่อนนะวันนี้นั่งรถเหนื่อยจริงๆ แล้วพี่จะเขียนมาเล่าอะไรเรื่อยๆนะ

รักษาสุขภาพมากๆนะขอรับ

จอมยุทธฯ

๏ ๏ ๏ ๏ ๏ ๏ ๏ ๏

อีเมล์ฉบับที่ 3

From : จอมยุทธเมรัย
Date : Fri, August 29, 2003 7:55 pm
To : คนไกลคนนั้น

Subject : จอมยุทธเมรัย

สวัสดีเจ้า

ยอมรับว่าช่วงสองวันที่ผ่านมา เหนื่อยมากๆกับการทำงาน กลับมาถึง
โรงแรมอาบน้ำแล้วก็อยากจะหลับอย่างเดียว ตอนนี้เป็นหวัดนิดหน่อย
สงสัยคงเป็นผลมาจากการนอนตากแอร์ที่เย็นจัดแล้วไม่ห่มผ้า แต่คิดว่าอีก
สองสามวันคงจะหาย นิราศแม่ฮ่องสอนเลยยังไม่ไปถึงไหนเลย แหะ แหะ

พรุ่งนี้หยุดเสาร์อาทิตย์ 2 วันคงมีเวลาพักผ่อนเต็มที่ วิทยาลัยฯที่พี่มาทำงาน
ตอนนี้ ได้จัดโปรแกรมเที่ยววันเสาร์ไว้ให้ ยังไม่รู้ว่าจะพาไปไหนเหมือนกัน
แล้วยังไงจะมาเล่าให้ฟังนะ

เมื่อเย็นวาน หลังจากเลิกงานมีโอกาสขึ้นไปเที่ยวที่พระธาตุดอยกองมู
เหมือนขึ้นไปอยู่ในอีกโลกหนึ่งเลย มองไปทางไหนรอบๆก็เห็นแต่ภูเขา
ทั้งนั้น มองเห็นเมืองแม่ฮ่องสอนทั้งเมือง ว่าไปแล้วก็เหมือนชุมชนเล็กๆอยู่
กลางหุบเขานะเอง ยิ่งตอนเย็นๆ ช่วงพระอาทิตย์กำลังจะตกสวยมาก
บรรยายไม่ถูก อยากให้น้องได้มาเห็นจัง เอาเป็นว่าเดี๋ยวพี่จะส่งโปสการ์ด
ไปให้น้องดูก่อนแล้วกันนะครับ

พรุ่งนี้เป็นวันเกิดน้องใช่หรือเปล่า พี่ก็ขออวยพรล่วงหน้าให้น้องมีความสุข
มากๆ คิดอะไรก็ขอให้ได้สมดังใจคิด โรคภัยไข้เจ็บก็อย่าได้มาเบียดเบียน
กล้ำกลายแล้วพี่จะแต่งกลอนไปร่วมอวยพรวันเกิดในกระทู้พันทิปอีกที
แว่วๆว่ามีคนเตรียมตั้งกระทู้ให้แล้วครับ

คงแค่นี้ก่อนนะ แล้วจะเมล์มาเล่าอะไรให้ฟังเรื่อยครับ

รักษาสุขภาพด้วย

จอมยุทธฯ

๏ ๏ ๏ ๏ ๏ ๏ ๏ ๏

อีเมล์ฉบับที่ 4

From : จอมยุทธเมรัย
Date : Sun, August 31, 2003 1:53 pm
To : คนไกลคนนั้น

Subject : จอมยุทธเมรัย

สวัสดีครับ

ตอนนี้อาการหวัดที่มากวนใจพี่อยู่ ก็หายเป็นปลิดทิ้งแล้วละครับ หลังจาก
ได้นอนพักอย่างเต็มที่มา 2 คืน วันนี้ไม่ได้ไปเที่ยวไหนตื่นเช้ามา หลังจาก
หาอาหารเช้าทาน พี่ก็เดินเล่นมาหาหนังสืออ่านที่ห้องสมุดของจังหวัด เพิ่ง
ออกจากห้องสมุดมาเมื่อกี้เอง พอดีเดินผ่านร้านเน็ตคาเฟ่ ก้อเลยแวะมาใช้
บริการซะหน่อย

วันนี้ช่วงเช้าได้มีโอกาสเดินดูวิถีชีวิตของคนแม่ฮ่องสอนในตลาด ซึ่งอยู่
ใกล้ๆกับโรงแรม เป็นวันแรกนะตั้งแต่มาอยู่ที่นี้ที่ได้มีโอกาสเห็นการทำบุญ
ใส่บาตรพระตอนเช้า ยอมรับว่าเป็นภาพที่ประทับใจมากๆ ตั้งใจว่าวัน
ต่อๆไปพี่จะพยายามตื่นเช้ามาซื้อของใส่บาตรบ้าง แต่ไม่รู้จะทำได้แค่ไหน
แต่ตั้งใจแล้วก้อต้องได้สินา ฮิ ฮิ

ว่าจะเล่าเรื่องตลาดเช้า ไปเรื่องอะไรก้อไม่รู้มาว่าถึงตลาดต่อดีกว่า
ในตลาดมีร้านโจ๊กที่โด่งดังมากของแม่ฮ่องสอน คือร้านโจ๊กเสวย แต่พี่ก็ยัง
ไม่เคยไปทานหรอกได้แต่มองคนอื่นเขาทานกัน ฮ่า ฮ่า เพราะไม่ค่อยชอบ
ทานโจ๊กเป็นมื้อเช้าเท่าไหร่ แต่ไม่ใช่ว่าจะมีโจ๊กอย่างเดียว ยังมีต้มเลือดหมู
กับข้าวสวยร้อนๆที่ร้านนี้มีขายด้วยเจอร้านขายปาท๋องโก๋ที่คนขายเป็นคน
นครศรีธรรมราชบ้านเดียวกับพี่เลย ตลาดสดที่นี่ไม่ใหญ่มาก แต่สะอาด มี
ผักพื้นเมืองหลายชนิดหน้าตาแปลกๆที่พี่ไม่รู้จัก มีขนมทางนี้หลายอย่างที่
ไม่รู้จักอีกเหมือนกัน แต่ซื้อมาลองทานดูก็อร่อยดีเหมือนกันแฮะ

เกือบลืมเล่าเรื่องไปเที่ยวเมื่อวานเลย งั้นหยุดเรื่องตลาดไว้ก่อนมาเล่าเรื่อง
ตอนไปเที่ยวเมื่อวาน (วันเสาร์) ให้ฟังดีกว่า ตกลงทางวิทยาลัยให้รถตู้มาคัน
หนึ่งแต่ไม่มีคนนำเที่ยว พวกพี่ก็เลยต้องไปกันเอง ในฐานะที่พี่เด็กสุดในทีม
(อายุนะ) และอ่านหนังสือเกี่ยวกับแม่ฮ่องสอนมาเยอะหน่อย ก็เลยรับ
บทบาทเป็นผู้นำทีมไปเที่ยวกัน

ที่แรกที่ไปคือ ถ้ำปลา ห่างจากแม่ฮ่องสอน ไปทางปางมะผ้าประมาณ 20
กิโลเมตร ความจริงน่าจะเรียกว่าแอ่งน้ำลอดผ่านภูเขามากกว่า เป็นที่ชุมนุม
ของปลาพลวงหินเยอะมากแต่ละตัวก็ 7-8 กิโลกรัม มารอรับอาหารที่
นักท่องเที่ยวซื้อเลี้ยง บรรยากาศรอบๆก็ร่มรื่นดีมากดูเหมือนที่นี้จะมี
บ้านพักบริการสำหรับนักท่องเที่ยวที่ต้องการค้างคืนด้วย

ออกจากถ้ำปลา พี่ก้อนำทีมต่อไปเที่ยวน้ำตกผาเสื่อ ไม่เคยไปเหมือนกัน
ก็ต้องอาศัยแผนที่นำทาง เป็นน้ำตกที่สวยงามอีกแอ่ง สูงประมาณ 10 เมตร
น้ำแรงมากดูเหมือนเขาจะห้ามเล่นน้ำด้วย

ออกมาเห็นป้ายบอกทางไป หมู่บ้านรักไทย กับ รวมไทย นึกถึงความเรียง
ของจันทร์เพ็ญที่เคยโพสท์ในถนนฯขึ้นมา ก็เลยชวนกันขับรถต่อจนถึง
หมู่บ้านรักไทย ซึ่งเป็นชุมชนเล็กๆที่อยู่บนดอย ชาวบ้านส่วนใหญ่ปลูกชา
เป็นอาชีพ มีศาลาชิมชาอยู่ทั่วไปพี่ก็ชิมไปหลายจอก แต่ไม่ได้ซื้อชากลับมา
เลยซักห่อ ฮ่า ฮ่า ของที่ขึ้นชื่อของที่นี่อีกอย่างคืออาหารยูนนาน แต่พี่ยัง
ไม่ได้ลองชิมเลย กะว่าถ้าได้มาอีกครั้งไม่พลาดแน่

จุดเด่นของชุมชนนี้อีกอย่างคือ มีอ่างเก็บน้ำขนาดใหญ่อยู่กลางหมู่บ้าน
เป็นจุดสวยงามอีกจุดหนึ่ง

เสียดายพี่ยังไปไม่ถึงหมู่บ้านรวมไทย ที่จันทร์เพ็ญ เล่าไว้แต่แค่นี้ก็คิดว่าคุ้ม
กับการเที่ยววันนี้แล้ว

เล่ามาซะยาว ฮิ ฮิ อ่านเหนื่อยหน่อยนะ เขียนสดๆก็อย่างนี้แหละพล่ามไปเรื่อยๆ

สำหรับปัญหาเรื่องที่ทำงานน้อง พี่คิดว่าน้องเข้มแข็งพอที่จะรับปัญหาทุก
อย่างได้ บางเรื่องก็ต้องทำใจ ยังไงพี่เอาใจช่วยแล้วกันนะ ปัญหาทุกอย่าง
ย่อมมีทางแก้ไขนา...

สำหรับโพสการ์ด พรุ่งนี้จะส่งให้จ้าน

รักษาสุขภาพด้วยเน้อ

จอมยุทธฯ

๏ ๏ ๏ ๏ ๏ ๏ ๏ ๏

อีเมล์ฉบับที่ 5

From : จอมยุทธเมรัย
Date : Tue, September 2, 2003 7:09 pm
To : คนไกลคนนั้น

Subject : จอมยุทธเมรัย

สวัสดีครับ

นับไปนับมาพี่มาอยู่ที่แม่ฮองสอนได้อาทิตย์กว่าแล้ว แต่กิจวัตรประจำวัน
ก็ยังเหมือนเดิม ตื่นเช้าไปทำงาน เย็นกลับมาโรงแรม ช่วงเย็นค่อยเป็นช่วง
เวลาที่ผ่อนคลายบ้าง แต่เกือบทุกเย็นพี่จะชอบไปนั่งริมบึงจองคำ หลังบึง
จะมีวัดอยู่ 2 วัด คือวัดจองคำ กับวัดจองกลาง (ถ้าน้องได้รับโพสการ์ดแล้ว
ก็จะเห็นภาพบึงใหญ่ที่อยู่กลางเมืองนั่นแหละคือบึงจองคำ) ตรงนี้ช่วงเย็นๆ
จะมีผู้คนมาออกกำลังกาย แต่สิ่งที่น่าสนใจอีกอย่างที่ดึงดูดให้พี่ชอบมาที่นี่
คือ การมาซื้ออาหารเลี้ยงปลาจำนวนมากในบึง ส่วนใหญ่พี่ไม่แน่ใจว่าจะ
เป็นปลาพลวงหินหรือเปล่า แต่มีเยอะจริงๆ ที่มาอออยู่ตอนโยนอาหารลง
ไปให้

ที่วัดจองกลาง (ก็คือวัดหลังคาสีเขียวในโปสการ์ด) จะมีพิพิธภัณฑ์ทาง
แสดงพุทธประวัติ และแสดงศิลปโบราณของชาวไทยใหญ่ ซึ่งเป็นชน
ดั้งเดิมของที่นี่ เป็นจุดที่น่าสนใจจุดหนึ่งเหมือนกัน

ช่วงนี้ไม่อยากพูดถึงเรื่องงานเลย ยอมรับว่าเหนื่อยมากๆกับการออกงาน
สนามครั้งนี้ สงสัยน้ำหนักจะลดไปหลายกิโล ฮ่า ฮ่า ตอนนี้กำลังรอวันหยุด
เสาร์-อาทิตย์ กะจะนอนพักให้เต็มที่ซักกะหน่อย

ไปๆมาๆ นิราศแม่ฮ่องสอนก็ยังไม่ไปไหน ทั้งที่พยายามแต่งแล้วนะ อุตส่าห์
ไปนั่งทำอารมณ์ที่ริมบึงจองคำ ก็ยังแต่งไม่ออก เอ้อ...รอไปอีกหน่อยแล้ว
กันเนอะขอรับ

น้องคงผ่านช่วงสัปดาห์แห่งความเครียดมาแล้วนะ หรือยังไม่ผ่านแต่พี่คิดว่า
องศาเดือดคงคลายลงบ้างแล้ว แต่พี่คิดว่ายังไงน้องก็ผ่านไปได้โดยดีนา

แค่นี้ก่อนแล้วกัน แล้วค่อยเขียนมาคุยใหม่จ้าน

รักษาสุขภาพด้วยครับ

จอมยุทธฯ
๏ ๏ ๏ ๏ ๏ ๏ ๏ ๏

อีเมล์ฉบับที่ 6

From : จอมยุทธเมรัย
Date : Sat, September 6, 2003 7:41 pm
To : คนไกลคนนั้น

Subject : จอมยุทธเมรัย

สวัสดีครับ

ช่วงนี้บอกตรงๆว่าพี่กำลังเครียดหนักด้วยเจอเรื่องที่หนักหนาสาหัสพอดู
เกิดขึ้นกับตัวเองด้วยความที่ไว้ใจญาติสนิทคนหนึ่งมากๆ ไม่คิดว่าเขาจะหัก
หลังเราได้ถ้าเรื่องเกิดขึ้นกับพี่คนเดียว พี่คงจะไม่เครียดขนาดนี้แต่เรื่องนี้
กระทบไปถึงเพื่อนสนิทของพี่อีกคนในฐานะผู้ค้ำประกัน เลยยิ่งเครียดเข้า
ไปใหญ่เลย เอ้อ...

ความจริงไม่อยากจะเล่าเรื่องนี้ให้น้องฟังเลย แต่ไม่รู้จะระบายกับใครจริงๆ
จะโทรไปบอกทางบ้านก็กลัวแม่จะเป็นห่วง จนไม่สบายใจไปอีกคน
ตอนนี้เรื่องราวมาถึงขั้นตอนที่กลับไปแก้ไขอะไรคงลำบาก ตอนนี้พี่ก็ต้อง
ปรึกษาเพื่อนๆที่เป็นทนายเพื่อหาทางออกที่ดีที่สุดอยู่ แต่ไม่รู้จะได้แค่ไหน
อีกประมาณสามสี่วันข้างหน้าพี่คงต้องลางานที่นี่ลงไปเคลียร์คดีที่กรุงเทพฯ
ซักวันสองวัน คงมีทางออกบ้างเพราะเป็นคดีแพ่ง บอกตรงๆว่าช่วงนี้เครียด
มากจนนอนไม่หลับมา 2 คืนแล้ว...

ในชีวิตนี้ไม่เคยคิดเลยว่าญาติที่ใกล้ชิดกันมากๆ จะทำกันได้ตอนนี้คิดอยู่
อย่างเดียวว่าจะพยายามรับเรื่องนี้มาคนเดียวไม่อยากให้เพื่อนสนิทที่พี่ดึงมา
เกี่ยวข้องด้วยต้องเดือดร้อนตอนนี้คงได้แต่หวังว่าเรื่องคงจะจบลงด้วยดี

เมล์ฉบับนี้ไม่ได้เล่าเรื่องสถานที่ และวิถีชีวิตของชาวแม่ฮ่องสอนให้ฟัง
คงไม่ว่ากันนะ พี่ขอระบายสิ่งไม่สบายใจบางอย่างให้ฟัง แต่อย่าเครียดตาม
พี่หละรับรองว่าไม่น่าจะเกินเดือนนี้ปัญหานี้คงจะคลี่คลายไปในทางที่ดีขึ้น
ตอนนี้พอได้ระบายให้น้องรับฟังบ้างเริ่มยิ้มออกแล้วหละ คืนนี้คงนอนหลับ
ฝันดีสักคืนหนึ่ง...

แค่นี้ก่อนแล้วกัน ถ้าเคลียร์เรื่องวุ่นๆได้จะเขียนมาเล่าเรื่องเมืองสามหมอก
ให้น้องฟังต่อแล้วกันครับ

รักษาสุขภาพด้วยนะ สำหรับพี่ไม่ต้องเป็นห่วงหรอกตอนนี้คิดอยู่อย่างเดียว
ว่าทุกอย่างต้องมีทางแก้ไข ถ้าเรากล้าเผชิญกับมัน

จอมยุทธฯ

๏ ๏ ๏ ๏ ๏ ๏ ๏ ๏

อีเมล์ฉบับที่ 7

From : จอมยุทธเมรัย
Date : Fri, September 12, 2003 2:01 pm
To : คนไกลคนนั้น

Subject : จอมยุทธเมรัย

สวัสดีครับ

คืนวาน (คืนวันพุธ) พี่นั่งรถกลับทัวร์จากแม่ฮ่องสอน เพื่อลงมาเคลียร์
ปัญหาที่เคยเล่าไว้ ยอมรับว่าเป็นการเดินทางโดยรถทัวร์ที่คิดว่ายาวนาน
ที่สุดที่เคยนั่งมาทีเดียว ออกจากแม่ฮ่องสอนตอนบ่ายสามวันพุธ กว่าจะถึง
กรุงเทพฯ ก็เกือบสี่โมงเช้าวันพฤหัส ทรหดจริงๆ

แต่ตอนนี้รู้สึกสบายใจมาก ที่เมื่อวานได้เข้าไปเคลียร์ปัญหา จนคิดว่าได้
ทางออกที่ดีที่สุดแล้ว หลังจากเคลียร์เสร็จรู้สึกเหมือนกับว่ายกภูเขาออกจาก
อกเลย สบายใจอย่างบอกไม่ถูก กลับมาที่บ้านเลยมีโอกาสเข้าไปตั้งกระทู้
อวยพรวันเกิดให้ พี่หนุ่ย (วฤก)ที่ถนนนักเขียน หลังจากไม่ได้เข้าไปอ่าน
กระทู้ที่ถนนนักเขียนเสียหลายวัน

วันนี้เย็นพี่ต้องเดินทางกลับไปแม่ฮ่องสอนอีกแล้ว คงต้องนั่งรถอย่างทรหด
อีกครั้งรถออกจากหมอชิตหกโมงเย็น กว่าจะถึงโน่นคงใกล้เที่ยง แต่คงนั่ง
ไปได้แบบสบายใจเพราะไม่มีเรื่องเครียดให้คิดมากอีกแล้ว

ตอนนี้พี่ผ่านเรื่องเครียดๆมาได้แล้ว แต่พี่คิดว่าน้องคงยังเครียดกับเรื่องที่
ทำงานอยู่แน่ๆ พี่คงได้แค่เอาใจช่วยให้เลือกทางที่ดีทีสุดแล้วกันและน้อง
ก็คงผ่านพ้นปัญหาต่างๆไปได้ด้วยดี ยังไงก็ตัดสินใจดีๆเน้อ

คงแค่นี้ก่อนนะ เดี๋ยวพี่คงเตรียมตัวเดินทางแล้ว ถึงแม่ฮ่องสอนจะเมล์มาคุยใหม่นะ

รักษาสุขภาพทั้งใจและกายด้วยเน้อ

จอมยุทธฯ

๏ ๏ ๏ ๏ ๏ ๏ ๏ ๏

อีเมล์ฉบับที่ 8

From : จอมยุทธเมรัย
Date : Thu, September 18, 2003 8:55 pm
To : คนไกลคนนั้น

Subject : จอมยุทธเมรัย

สวัสดีจ้า
นับไปนับมาตอนนี้ก็เกือบหนึ่งเดือนแล้วที่พี่มาใช้ชีวิตอยู่ที่แม่ฮ่องสอนจนรู้สึกตัวว่าจะกลายเป็นคนแม่ฮ่องสอนไปเสียแล้ว ทุกวันนี้ชีวิตประจำวัน
คือตื่นเช้ามาเดินขึ้นพระธาตุดอยกองมู ก่อนจะกลับมาโรงแรมแล้วอาบน้ำ
ไปทำงาน ตอนเย็นกลับมาถึงห้องพักก็ชวนกันเดินขึ้นดอยกองมูอีกรอบ
จนเป็นเรื่องปกติไปแล้วสำหรับการขึ้นดอยกองมู ฮ่า ฮ่า ขึ้นซะจนชิน

เมื่อวันอาทิตย์ที่ผ่านมา ก็รวมพลพรรคพวกที่มาด้วยกันไปเที่ยวหมู่บ้าน
กะเหรี่ยงคอยาวที่บ้านในสอย ตอนแรกคิดว่าจะไม่ได้ไปซะแล้ว เพราะ
ช่วงเช้าวันอาทิตย์ฝนเกิดตกซะนี่ แต่ตอนบ่ายฟ้าโปร่งก็เลยไปกันช่วงบ่าย
พี่ต้องกลายเป็นไกด์นำทางอีกแล้ว ทั้งที่ไม่เคยไปเหมือนกัน แต่อาศัยว่า
อ่านหนังสือและดูแผนที่มาเยอะเลยนำทางไปถูก ช่วงแรกถนนหนทาง
ก็โอเคดีหรอก แต่ช่วงจากในสอยที่จะไปหมู่บ้านกะเหรี่ยงคอยาวนี่สิ โอ้โห
หนทางสำหรับรถวิบากดีดีนี่เอง ตอนแรกคิดว่ารถตู้ที่นำไปจะไปไม่ถึงซะ
แล้ว แต่ก็สมบุกสมบันไปได้จนถึงเขตพื้นที่ควบคุมพิเศษที่เป็นชุมชน
กะเหรี่ยงคอยาว

หมู่บ้านกะเหรี่ยงคอยาวที่ในสอยมีประมาณ 30-40 หลังคาเรือน ก็คล้ายๆ
หมู่บ้านชาวเขาทั่วไปนี่เอง แต่เดี๋ยวนี้รับวัฒนธรรมเมืองเข้าไปเยอะ ไปถึง
เจอแต่ร้านขายของที่ระลึก ที่ขายโดยผู้หญิงที่แต่งตัวเป็นกะเหรี่ยงคอยาว
ทั้งเด็กๆ และวัยรุ่น บางคนก็พูดฝรั่งปร๋อ จนพี่อายไปเลย แต่ยังดีที่ยังหลง
เหลือวัฒนธรรมดั้งเดิมให้เห็นอยู่บ้างไม่งั้นคงเสียความรู้สึกแย่

เสียดายที่วันนั้นออกเดินทางล่าไปหน่อยและฝนฟ้าอากาศไม่เป็นใจเลยเที่ยว
ได้แค่ที่เดียว ทั้งที่ตอนแรกตั้งใจจะไปหมู่บ้านรวมไทยด้วย แต่ไม่เป็นไรยัง
อยู่นี่อีกอาทิตย์กว่าๆ คงได้ไปนา

คงเล่าแค่นี้ก่อนนะ แล้วจะเมล์มาคุยใหม่จ้า

รักษาทั้งสุขภาพกายและสุขภาพใจด้วยครับ

จอมยุทธฯ

๏ ๏ ๏ ๏ ๏ ๏ ๏ ๏

อีเมล์ฉบับที่ 9
From : จอมยุทธเมรัย
Date : Mon, September 22, 2003 7:07 pm
To : คนไกลคนนั้น

Subject : จอมยุทธเมรัย

สวัสดีจ้า

แวะมาเล่าเรื่องแม่ฮ่องสอนต่อ แหะ แหะ

ช่วงนี้เหลืองานที่ต้องทำอีกไม่เยอะนัก คิดว่าลุยอีสามถึงสี่วันคงเรียบ
ร้อยเสาร์-อาทิตย์ ที่ผ่านมาเลยหยุดพักผ่อนทั้ง 2 วัน แล้วก้อได้ไปเที่ยว
ในสถานที่ที่ตั้งใจไว้ซะที ฮิ ฮิ

เช้าวันเสาร์ หลังจากตื่นมากินข้าวกินปลารียบร้อย รวมพลพรรคครบก็
เหมือนทุกครั้งที่ทุกคนมีมติเป็นเอกฉันท์ให้พี่นำเที่ยวอีกแล้ว คราวนี้จะ
พลาดได้อย่างไร ปางอุ๋งหรือหมู่บ้านรวมไทย ที่เคยอ่านในกระทู้ของ
จันทร์เพ็ญ ติดอยู่ในสมองซะแล้ว วันนี้ได้โอกาสซักที แล้วก็ไม่ผิดหวัง
ประทับใจมากมากๆ กับอ่างเก็บน้ำที่ใสสะอาด บรรยากาศป่าสนของ
อุทยาน และดอกไม้พันธ์ต่างๆหลากหลายชนิด ยังคิดอยู่ว่าหน้าหนาว
จะสวยขนาดใหนหนอ ความจริงไปถึงที่นั่นก้อ 11 โมงเช้าแล้วทั้งที่ใน
เมืองอากาศค่อนข้างร้อน แต่อากาศที่นั่นกลับเย็นสบาย ออกหนาวนิด
หน่อยซะด้วย ตั้งใจไว้ว่าก่อนกลับ จะขอไปค้างที่ปางอุ๋งซักคืนหนึ่ง

ประมาณบ่ายโมงกว่า กลับจากปางอุ๋งเห็นว่ายังเหลือเวลาอีกเยอะเลย
แวะเที่ยวที่พระตำหนักปางตอง หลังจากผ่านไปผ่านมาหลายครั้งแต่ไม่เคย
แวะซะที ความจริงช่วงนี้พระตำหนักกำลังซ่อมปรับปรุง ไม่อนุญาตให้เข้า
เยี่ยมชม แต่เจ้าหน้าที่เห็นคณะที่ไปใช้รถตู้ของวิทยาลัยที่นั่น ก็เลยอนุญาต
เป็นกรณีพิเศษ ถือว่าเป็นโชคดีไปอย่าง ที่นี่เป็นแหล่งเพาะพันธ์พืชเมืองหนาวหลายชนิดตามพระราชดำริแต่พี่ก็นั่งรถดูผ่านๆ มาสวนสัตว์เปิดที่เห็น
เยอะตอนผ่านไปคือเก้ง กับ กวางมีทุ่งหญ้าเลี้ยงแกะขนาดใหญ่ มีแกะหลาย
ร้อยตัว ชักบรรยายไม่ถูก ก่อนจะกลับมีโอกาสแวะขึ้นไปเยี่ยมชมเรือน
ที่ประทับ ซึ่งปลูกเป็นบ้านทรงยุโรปบนยอดเขา มีเรือนรายล้อมอีกสามสี่
หลังสำหรับข้าราชบริพาร บนยอดเขาหลังเรือนที่ประทับก็เป็นแปลง
ดอกไม้สวยงามอีกเหมือนกัน ถ้าน้องมาเที่ยวแม่ฮ่องสอนก็อย่าพลาดการ
ไปเที่ยวที่พระตำหนักปางตองนะครับ

วันอาทิตย์ไม่ได้ไปไหน เลยถือโอกาสนอนพักเกือบทั้งวัน ฮ่า ฮ่า ออมแรง
ไว้ทำงานวันจันทร์นะครับ

เหลืออีกอาทิตย์เดียวที่ต้องอยู่ที่แม่ฮ่องสอนคิดแล้วก็ใจหายเหมือนกัน
เหมือนคุ้นเคยผูกพันกับที่นี่ยังไงก็ไม่รู้

คงเล่าให้ฟังแค่นี้ก่อนนะ ยังไงรักษาสุขภาพทั้งสุขภาพกายและใจด้วยนะ
ขอรับ

จอมยุทธฯ

๏ ๏ ๏ ๏ ๏ ๏ ๏ ๏

อีเมล์ฉบับที่ 10

From : จอมยุทธเมรัย
Date : Tue, September 30, 2003 1:04 pm
To : คนไกลคนนั้น

Subject : จอมยุทธเมรัย

สวัสดีจ้าน

วันนี้เป็นวันทำงานวันแรกหลังจากกลับมากรุงเทพฯ ซึ่งก็กลับมาถึง
ตั้งแต่วันอาทิตย์แล้วหละ เหมือนกับเริ่มทำงานใหม่เลย ปรับตัวไม่ค่อย
จะถูก มีแต่คนทักว่าเพิ่งมาทำงานใหม่เหรอ เอากะเขาซี

มาทำงานงานวันแรกก็วุ่นเลย มีงานรออยู่เพียบทั้งการทำแผนงบประ
มาณปีงบประมาณใหม่ รวมถึงการสรุปงานจากโครงการปีที่ผ่านมา
สงสัยคงวุ่นไปอีกอาทิตย์สองอาทิตย์ แต่สบายๆอยู่แล้วเนาะ

มาเล่าเรื่องแม่ฮ่องสอนต่อดีกว่า อาทิตย์สุดท้ายที่อยู่ที่โน่น งานเริ่มว่าง
ก็เลยมีโอกาสได้ไปไหนต่อไหนบ่อยๆ มีโอกาสไปดูหมู่บ้านกะเหรี่ยง
คอยาวที่บ้านห้วยเสือเฒ่า ซึ่งการเดินทางสะดวกกว่าเดินทางไปที่กะเหรี่ยง
คอยาวที่ในสอยมาก แต่คนที่นั่นเล่าให้ฟังว่า กะเหรี่ยงคอยาวที่ห้วยเสือเฒ่า
เป็นการจัดโชว์มากกว่า ไม่ใช่หมู่บ้านกะเหรี่ยงอพยพจริงๆเหมือนในสอย
กะเหรี่ยงคอยาวที่ห้วยเสือเฒ่ามีเงินเดือนๆละ 1500 บาท/คน แต่ถ้าดูตาม
สภาพที่เห็นก้อไม่แตกต่างกันเท่าไหร่นะ เลือกไปดูที่ไหนก้อได้คล้ายๆ
กันทั้ง 2 ที่

คงต้องจบเรื่องแม่ฮ่องสอนไว้แค่นี้ ขณะที่นิราศแม่ฮ่องสอนที่ตั้งใจเขียน
ก็ไม่ไปถึงไหน คือไม่มีแรงบันดาลใจที่จะเขียนมากกว่า คงเพราะเหนื่อย
กับงานจนเขียนไม่ออก(แก้ตัวไปงั้นแหละ ฮิ ฮิ) ไว้มีเวลากว่านี้จะลองมา
นั่งแต่งจากความทรงจำอีกที

วันนี้คงทักทายแค่นี้ก่อน พี่เองก็ไม่รู้ว่าตอนนี้ปัญหาของน้องกับที่ทำงานเป็นอย่างไรบ้าง แต่ก็หวังว่าคงไม่มีอะไรและจบลงไปด้วยดีเนาะ ยังไงก็
รักษาสุขภาพด้วยนะครับ

จอมยุทธฯ

๏ ๏ ๏ ๏ ๏ ๏ ๏ ๏

Create Date : 14 กรกฎาคม 2548		3 comments
Last Update : 14 กรกฎาคม 2548 14:05:05 น.
Counter : 1577 Pageviews.
Share Tweet