กุญแจกาล..........(ด้วยกลอน,โคลงกลบทช้างประสานงา)
ระบำแดดส่ายรั้งเป็นจังหวะ โปรยแจ้งวรรคตะวันจัดสรรค์อุ่น ใจสุขอวลพรำพรำดื่มด่ำคุณ เดินโดยเคลิ้มแทรกหนุนละมุนกาล
หลากหมื่นกลเพลาประสาโลก แปรสื่อเลื่อน โศก,สุข,ปลอบ,ปลุก,สาน เปลี่ยน,ปรับสิ่ง,ร้อน,หนาวผะผ่าว,สราญ ผันสู่รู้วันผ่านหนึ่งกาลยล
นัยกาลย้ายสอนเรียนปรับเปลี่ยนกฏ ปรอย,ปลื้มก่อกวีบทหลากรส,ผล หล่อรอยแผ่วเหงา,หวานผสานผจญ สุข,เจ็บเยี่ยมให้ค้นในหนกราย
หนึ่งหากลับเลื่อนลอยละห้อยหนา หล่อโหยนัดผูกค่าลีลาพ่าย แลหลอนพักทับหวังประดังพราย ปวดดื่นพ้อมิวายกระหายรอ
กลิ่นหอม,รักใครฤๅมิถือหวัง หมื่นเถาหวามใครชังมิพรั่งห่อ หมื่นเพลินเหินใครบ้างเคว้งคว้างคลอ คำเคลิบเคลิ้มทุกช่อต่างก่อชิง
ตรึกก่อนช้ำกับโลกช่วงโศกรุก ใช่เศร้าร้ายขื่นทุกข์จะซุกนิ่ง จงซึ้งนัยโลกหล้าปัญหาอิง ปรับหอมอุ่นเข้าพิงอย่าทิ้งพาน
ยามทุกข์พักสตินิ่งประวิงก่อน ปล่อยหวังกลบซุกซ่อนอย่าร้อนผลาญ ยามรื่นผลัดรับหน้าใช่ชะล่าชาญ ชิดแหล่งเชี่ยวกลกาลเบิกบานทัน
พยับแดดวาดวุ้งหลุด.......................... หล่นสาย ลายสาดระยิบระยับพราย.................... เพิ่มริ้ว เพลินรอยวับบัดหาย............................ หับเงียบ หาเงื่อนงำกลับพลิ้ว............................. พับพร้อมซ่อนไหว
ซึ้งไวหวานเต้นติด....................... ตรึงทรวง ตามแทรกอบอุ่นตวง.................... ตราบม้วย ตามองภาพสุขสรวง..................... เสกชื่น สรรค์ชุ่มดับเดือดดิ้น.................... ดุจร้าวเบือนขวาง
บนขมทางร้อยชื่น....................... ใช่เลือน ชิดแหล่งทางสอยเดือน................ ด่ำไว้ ดาษหวานเพลิดเพลินเสมือน......... มอบใคร่ หมองครุ่นขุ่นมลายไหม้................. มอดได้ด้วยหวัง
ดังหวานลดขื่นไข้.......................... ขม,เขลา ขับขุ่นถนอมใส,เบา....................... บ่อยครั้ง บนเคลิ้มส่งใจเหงา........................ เงียบสนิท งานหน่ายดุจง่ายทั้ง....................... เที่ยวแจ้งแจ่มใส
จำสิ่งสอนสู้โลก............................... เลือนแปร ปรับแหล่งท้อแท้แล.............................. ลุต้อง หลับตื่นท่ามกระแส.............................. สุข,ทุกข์ สู้ท่ามใจพร้อมคล้อง............................. คร่ำล้อมขื่นถม
Create Date : 03 ธันวาคม 2553 |
|
75 comments |
Last Update : 15 มกราคม 2555 12:28:30 น. |
Counter : 2686 Pageviews. |
|
|
กลบทที่บังคับซ้ำเสียงพยัญชนะ ทุก ๓ คำท้ายวรรคแรก
ส่งไปสร้างคำใหม่ที่วรรคต้นถัดไปทุกวรรคตลอดเรื่อง
ส่วนโคลงมักนิยมใช้เพียงคำที่๖และ๗