ความรักของพ่อใครว่าด้อย-9 ความรักของพ่อแม้จะยิ่งใหญ่และรักมากปานใดแต่ สิ่งหนึ่งที่พ่อแม่ทุกคนต้องทำคือการตีลูก ผมกับภรรยาจะมีวิธีการตีลูกต่างกันโดยสิ้นเชิง ภรรยาจะตีลูกเพราะต้องการเอาชนะให้ได้ แล้วก็ตีพร่ำเพรื่อ เด็ก ก็เลยไม่กลัว หรือเวลารัก ก็รักปานแก้วตาดวงใจแต่เวลาตี ลูกแทบตาย เวลาตีจะต้องตีเวลาพ่อคือผมไม่อยู่ไม่งั้น มีหวังแอนตาซิลได้จ่ายตังค์ให้ผมแน่ ทีนี้ผมตีอย่างไร ดื้อ ไม่ตั้งใจเรียน รังแกเพื่อน เว้นป้องกันตัวแต่ต่อไปหาก โตอีกนิดแล้วผมให้ลูกไปเรียนพวก การต่อสู้ด้วยมือเปล่าพวกเทควนโด อะไรแบบนี้หากป้องกันตัวแบบเพื่อนเจ็บตัวก็โดนตีเหมือนกันเพราะ คนเก่งต้องไม่รังแกใครหรือทำใครที่รุนแรง การตีนี่ผมมักจะปิดห้องตี เรียกเข้าห้อง แล้วก็ พูดหว่านล้อม ชี้แจงความผิด ถามจนยอมรับ แล้วจากนั้นหวดเลย ทีสองทีรับรอง ได้ทายาแน่ มันดูโหดร้ายสำหรับเด็ก 4-6 ขวบ แตต้องทำ เพราะผมถือว่า ลูกตีไม่ได้ก็ไม่เลี้ยง พ่อแม่สมัยนี้ไม่น้อยบอกว่า “เด็กสมัยนี้ต้องปล่อยเขาจะไปดุว่าเขาไม่ได้” ทำไมจะดุไม่ได้ ว่าไม่ได้ ไม้อ่อนต้องดัด เพราะไม้อ่อนจะยอมงอไม่ยอมหัก แต่ไม่แก่ ยิ่งแก่ขนาดเมียผม ยอมหักไม่ยอมงอไม่ว่าลูกจะโตเป็นเด็กหรือผู้ใหญ่ผมคิดว่าความรักของผมคง ต้องมีให้กับเขาแม้ว่าตัวตาย หากเขายังเอาตัวรอดไม่ได้ พ่อก็ยังห่วง การไม่ตั้งใจเรียน ไม่เคารพครู ถือเป็นเรื่องร้ายแรงที่ผมไม่เคยยอม ผมโตจากโรงเรียนกลางป่าที่สอนแบบโบราณ รักวัวให้ผูกรักลูกให้ตี แล้วการไม่เคารพครูคือการไล่ออกอย่างเดียว ดังนั้น ครูสอนเพียงวันเดียวควรเคารพไปตลอดชีวิต แต่ครูสอนหนังสือไม่รู้เรื่อง นั้นอีกกรณีหนึ่ง พ่อแม่คือครูคนแรก ปั้น เด็กที่เหมือนผ้าขาวบริสุทธิ์ คุณแม่ คุณพ่อทั้งหลายคง จะมีความคิดหวังในใจว่า จะให้ลูกเป็นนั่น เป็นนี่แต่ปากก็คงพูดได้แต่ว่าแล้วแต่เขา จริงแล้วปั้นได้ครับ ลูกชาย เจ้านายเก่าผม พ่อรักคอมพิวเตอร์รักงานช่างมาก เรือ่งงานด้านวิศวกรรมโยธารับรองได้ว่า เก่งกว่า วิศวกรจากสถาบันดังทั้งที่ความรู้แค่ มศ.2 เพราะความรักในงานช่าง แล้วมีทั้งหมู่บ้านจัดสรร ห้างสรรพสินค้าที่คุมงานเองทุกกระเบียดนิ้ว แต่ลูกชายกลับรักสัตว์ อยากเป็นหมอ เพราะ มีอาเป็นอาจารย์มหาวิทยาลัยบูรพามักจะพากัน อาหลาน ไปเที่ยว ศูนย์วิทยาศาสตร์ทางทะเลกันประจำ ผม เองก็เช่นกัน สิบกว่าปีที่ผ่านมาทำงานทุกวันไม่มีหยุดลูกเกิดมา ก็เห็นพ่อนั่งทำงาน พ่อ อ่านหนังสือ ลูกก็เลยติดมาว่าต้องอ่านหนังสือ วันหยุด พ่อไปไหว้พระที่อยุธยา อย่างน้อยเดือนละครั้ง แต่ช่วงหลังห่างไปเพราะค่าน้ำมันแพง แล้วมีค่าใช้จ่ายอื่นที่ต้อง รับภาระเยอะ แต่นั่นก็คงส่งผลให้ลูก เป็นนักอ่านแม้วันนี้ยังอ่านไม่คล่อง ก็ตาม เขาจะผูกพัน กับหนังสือ และ วัดเป็นอย่างยิ่ง พ่ออย่างที่บอกว่าคือตัวอย่างของลูก เนื่องจากผมเป็นพ่อที่ใกล้ชิดลูกวันหยุด วันเรียน อยู่กับลูกตลอด จนภรรยา ไม่กลัว ว่าผมจะไปมีบ้านเล็กบ้านน้อย (ที่จริงก็อยากมีแต่ไม่มีตังค์) เลยเป็นโอกาสดีที่ได้สอนลูก ตั้งแต่อนุบาลหนึ่งผมมักพาเขาไปนั่งเล่นที่สวนหลวง ร.9 เพราะ มันเป็นที่พักผ่อนราคาถูกมาก แล้วได้นั่งสอนลูก จนเย็น คุยกับเขาได้รับรู้ความคิดเขา มันดีอย่างหนึ่งคือทำให้เขาและเราได้รู้ใจกันว่าใครคิดอย่างไร วันนี้ผมมีเงินเลี้ยงดูลูกให้สุขสบายแต่สิ่งที่ อยากให้ลูกคิดเสมอคือ พ่อจน พ่อไม่มีเงินมากนัก พ่อต้องทำงานหนัก เขาจะได้ประหยัด เรื่องประหยัดนี้เป็นเรื่องสำคัญ มากเลย ผมฝังใจกับ เพื่อนคนหนึ่ง ตลอดเวลา 8 ปีที่เรียนด้วยกันที่ศรีราชา ผมไม่เคยรู้เลยว่าเขารวยมาก รวยเป็นหลายพันล้านเลยพ่อเป็นเจ้าของโรงงานบะหมี่ ขนาดยักษ์ ในนิคมสหพัฒน์ แจกทองแจกเสื้อ ชาวบ้านประจำ แต่ตัวเขาทุกอย่างใช้จ่ายอย่างประหยัด กินข้าวโรงอาหารโรงเรียน วันหยุดไปตลาดศรีราชา เดินมั่ง หรือไม่ก็ นั่งรถสามล้อจากโรงเรียน กินใช้แบบติดดิน ตลอดจนจบที่พระจอมเกล้า บางมด เพราะอะไรเพราะเขาโดนปลูกฝังในเรื่อง ความประหยัดตั้งแต่เกิด จนวันนี้ยังบอกว่าจน หากเขาจน ผมคงแย่งข้าวหมากินแน่เลย รักของพ่อแม้จะดูแข็งหน่อยแต่ก็คือรัก ที่หวังและฝันจะให้ลูกได้ดีไม่แพ้คุณแม่ทั้งหลายแน่นอนครับ Create Date : 24 มกราคม 2548 Last Update : 24 มกราคม 2548 6:52:45 น. 1 comments Counter : 360 Pageviews. Share Tweet ตามมาดูครับ โดย: _Vinjard_ วันที่: 24 มกราคม 2548 เวลา:12:31:41 น.   ชื่อ : Comment :   *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก