|
กระดาษในซองกำมะหยี่แผ่นที่ 2 ในชีวิต
ปกกำมะหยี่สีแดงแก่ ตราสัญลักษณ์สีทอง
อักษรความหมายในภาษาละตินที่ข้าเจ้าไม่เข้าใจ ได้มาแล้ว..อยู่ในมือวันนี้เองค่ะ
ตื่นแต่ตี 4 ไปที่ศูนย์สิริกิติ์แต่เช้าตรู่ คำที่ว่า --เรียนแทบตายได้กระดาษใบเดียว--
เห็นทีจะหมายถึงเจ้านี่แหละค่ะ.. ท่านปริญญาบัตร
ความรู้สึกตอนได้มามันก้อกึ่มๆว่าจะเป้นอย่างงั้น แต่ว่า..ไอ้เจ้าความรู้สึกที่ตื่นเต้นดีใจสุดๆ **สำเร็จแล้ว ยะฮู้** ทำนองเนี้ยะ มันได้มาตอนที่รู้เกรดของ Final Project (A เจ้าค่ะ ขออวดนิดนึง) กะเกรดเฉลี่ยรวม (ได้ honorของคณะ Computer ประดับราคี  เอ้ย..ราศรี..) ไปซะแล้ว
ก้อนั่นมันลุ้นแทบแย่แหนะว่าข้าเจ้าจะรอดมาพร้อม A อ่ะป่าว
วันนี้ถือว่าคนเยอะมากมาย...อากาศก้อร้อนซะแทบจะเผาไหม้ภายในกลายเป็นจุล (ว่าไปนั่น)
กว่าพวกเราทั้งผองจะออกมาพร้อมปกกำมะหยี่แดงก้อเล่นเอาผองเพื่อนและครอบครัวที่รักรอกันคอแห้ง ++มหาบัณฑิตก้อท้องแห้ง++..ถึงเที่ยง
ข้าเจ้าเป็นลมไป 1 รอบ เพราะบ้าพลังถ่ายรูปท่ามกลางแสงอาทิตย์แรงกล้า ฝ่าฝูงมหาชน ยามเที่ยง มากไปหน่อย..
 เกือบ..แย่เรยเรา
ข้าวก้อมะได้กิน.. ร้อน ..คนเยอะ.. เป็นลมดีกว่า เย็นดี..แหะ แหะ..
วันนี้ดีใจมากที่ผองเพื่อนมาเยอะดีจัง แม้ว่าจะมากันคนละรอบเวลาก้อเหอะ.. เรยไม่ได้ถ่ายเป็นกรุ๊ปใหญ่ให้สวยงามซะที แต่ว่า...รู้สึกดีจังนิ
ขอบคุณ อาป้า ออมม่า โอปป้า..และเหล่าชินกู & ดงแซง ที่มาในงานของข้าเจ้านะ
สำหรับคนที่มาแล้วข้าเจ้าไม่ได้เจอต้องขออภัยอย่างมากมายเจ้าค่ะ.. (ข้าเจ้าเป็นลม)
อันนี้รวบรวมของขวัญทั้งหลายที่ชาวคณะมอบให้ บางส่วนยังไม่มีในรูปเพราะยังไม่ตกถึงมือจุงอา.. อิ อิ ..จะรีบไปเอาเดี๋ยวนี้แหละเจ้าค่ะ
<<-- Congratulation all CLASS 35 -->>
| Create Date : 19 มกราคม 2551 |
|
5 comments |
| Last Update : 19 มกราคม 2551 22:30:01 น. |
| Counter : 779 Pageviews. |
|
 |
|
เอ้ย..ราศรี..) ไปซะแล้ว
เกือบ..แย่เรยเรา
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
