เราคนเดียว
เที่ยวรัก เที่ยวโกรธ
จะไปโทษใคร
แก้อะไรใครได้..
ก็ไม่เท่าแก้ใจตน
เพียงคนเดียว
- หลวงปู่สุวัจน์ สุวโจ -
ตะพาบๆๆ มาตะพาบกับเขาแล้วววว.. ช้าตาหลอดดด.. สองสามวันนี้ งานเยอะง่ะ
หาเวลาอู้ไม่ค่อยจะได้ นี่ก็ยังไม่เสร็จนะ แต่ใกล้แระ เลยขอเข้ามาอู้บางนิดๆ หน่อยๆ
ฮ่าาาา... และ ไหนๆ เราก็ไปฝากตัวเป็นสาวกตะพาบกับเขาแล้ว
ก็เลยเปิดกรุ๊ปตะพาบมันซะเลย จะได้โพสเป็นที่เป็นทาง..
ตะพาบ กม. 115 "โกรธ"
ขอเสนอเรื่อง...
' ความทรงจำสีจางๆ '
รูปที่ถ่ายจากการเรียนถ่ายภาพเบื้องต้น.. อิอิ
ละอ่อนเนอะ... ตอนนั้นใครถ่ายให้ก็มะรุ จำไม่ได้แร้นนนน...
ย้อนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนๆๆๆๆ (อีกแระ)
กลับไปสมัยวัยละอ่อน 55+ คือ ต้องเข้าใจนะ อายุมันเลยเลขสามมาแล้ว
เริ่มเข้าวัยสาวแก่ เพราะงั้น.. เรื่องที่เล่าก็ไม่พ้นเรื่องในอดีตน่ะล่ะ..
ถนัดมาก.. เอาเรื่องอะดูดอดีตของตัวเองมาตีแผ่นี่... หุๆ
สมัยเรียนอยู่มหาลัยปีสองหนอนเคยมีความรู้สึกดีๆ กับผู้ชายคนหนึ่ง
เป็นผู้ชายทีนิสัยดี และน่ารัก คนที่ทำให้เราเกิดมุมมองโลกสีชมพู
คนที่ทำให้เราอยากเดินจูงมือกันเดินตามกันไปบนถนนสายความฝัน..
ปีนั้น... ก่อนหน้าที่จะพบเขาคนนี้ หนอนเพิ่งจะทำเรื่องขอย้ายคณะสำเร็จ
คือเรื่องของเรื่องมันมีจุดเปลี่ยนอยู่นิดหนึ่ง เกี่ยวกับเส้นทางการเรียนของหนอน
ในตอนนั้น.. หนอนเพิ่งค้นพบตัวเองว่า.. การเรียนในคณะวิทยาศาสตรฟิสิกส์
ตามที่ตัวเองเลือกที่จะเอนทรานซ์เข้ามานั้น มันไม่ใช่อย่างที่คิด
คือ เรารู้สึกว่า.. สิ่งนี้ มันไม่ใช่สิ่งที่เราอยากจะเป็น
และ.. หนอนไม่อยากเอ็นทรานซ์ใหม่ ไม่อยากเสียเวลา
ไม่อยากกลับมารับน้องอีกครั้ง.. เหนื่อย
หนอนก็เลย.. พยายามทำเรื่องขอย้ายไปเรียนอีกคณะหนึ่ง
แล้วก็ตามเก็บวิชาที่ไม่ได้เรียนในช่วงซัมเมอร์ หนอนก็จะจบ 4 ปี ได้ตามเพื่อน
โดยที่ไม่ต้องเสียเวลาอะไรเลย.. แค่เรียนหนักกว่าชาวบ้านเขานิดหน่อยเท่านั้น..
เหนื่อยเหมือนกันนะการทำเรื่องย้ายคณะนี่... ทำเองเดินเองอะไรเองหมดเลย
คุยตั้งแต่พนักงานด้านล่าง ยันข้างบนของทั้งสองคณะ..
คณะใหม่นี้.. เป็นอะไรที่เป็นตัวตนมาก ได้เรียนการผลิตรายการโทรทัศน์
ผลิตรายการวิทยุ เรียนการถ่ายภาพเบื้องต้น เรียนการทำสื่อการสอน
หรือแม้กระทั่งเรียนความรู้อิเล็กทรอนิคส์ เอออ... มันสอนทุกอย่างอะ
อย่างละนิดละหน่อย.. แต่ไม่ลงลึกอะไรเลย โคตรจะ.. เป็ด สุดๆ
ทีนี้... การย้ายคณะมาเรียนที่คณะที่ว่า.. มันเป็นเหตุให้หนอนได้เจอเขา
มีเหตุการณ์หลายอย่างเกิดขึ้น ความบังเอิญแปลกๆ
ความรู้สึกดีที่ไม่มีเสียงที่สื่อถึงกันได้.. มันคงจะเป็นอะไรที่ไม่สามารถ
บรรยายออกมาเป็นคำพูดได้หมดหรอกนะ แต่ทั้งหมดทั้งมวลนี้
ทำให้สถานะของเราเปลี่ยนไป...
มันเร็วมากกับความสัมพันธ์ในครั้งนี้
อาจจะเป็นเพราะเราตัดสินใจคบกันเร็วไป ทั้งๆ
ที่ยังไม่ได้ศึกษานิสัยกันอย่างถ่องแท้..
ยิ่งคบ หนอนยิ่งรู้สึกว่า.. คำว่า.. แฟน ของเขาคืออะไร
คุยกันน้อยลง บางทีเจอกันในเอกก็ไม่ได้คุยกัน
บางทีเขาก็มาเรียน บางทีเขาไม่มาเรียนหนอนยังไม่รู้เรื่องเลย
มันคืออะไร.. บอกว่ารักบอกว่าชอบ..
แต่กลับทิ้งหนอนไว้บนหิ้ง...
หนอนไม่ชอบเลยความรู้สึกแบบนี้...
จนถึงตอนนี้.. ในขณะที่กำลังพิมพ์เล่าถึงเรื่องนี้ลงบลอคตะพาบอยู่
หนอนจึง..เพิ่งจะเข้าใจและรู้ซึ้งว่า.. สมัยก่อนตอนนั้น...ตูมันชั่งเด็กจริงๆ
หนอน...ช่างเป็นคนไม่คิดหน้าคิดหลัง ไม่มีความอดทน ใช้อารมณ์เป็นที่ตั้ง..
และ แน่นอน.. ทนอยู่กับสถานะการณ์นั้นได้ไม่นาน..
เด็กหนอน ละอ่อน ที่เพิ่งหัด อินดี้ คนนี้ ... ก็บอกเลิกกับเขา
โดยเอาความกล้ามาจากเพื่อนยุยง...
วันนั้น... เขาไม่พูดอะไรเลย
เพื่อนอีกคนเล่าให้ฟังว่า.. หลังจากกลับไป..เขาไปชกเสาไฟฟ้าด้วย
หนอนได้ทำให้ผู้ชายคนนึงโกรธเกลียดหนอนยิ่งกว่าขี้ไปแล้ว..
(อันนี้ไปแอบได้ยินมา ว่าเขาพูดถึงหนอนแบบนี้ กับเพื่อนอีกคนหนึ่ง)
ความโกรธในครั้งนั้น
ทำให้...
มีเรื่องราวตามมา ดังต่อไปนี้...
เขาคนนั้น... ดรอปเรียน หายหน้าไป 1 เทอม
เป็นเพราะหนอนหรือ ใช่หรือ อัลลัยไม่เข้าใจ
กินเหล้าเมายา จนเพื่อนต้องหามกลับห้องทุกวัน..(หนอนเคยตามไปดูครั้งสองครั้ง..)
เสียใจ... ที่เห็นเค้าเป็นแบบนั้น แต่...จนถึงทุกวันนี้
หนอนยังไม่รู้เลยว่า.. เวลาแค่เพียงเท่านั้น
มันทำให้คนรักกันขนาดนั้นเลยหรอ หรือเค้ามีเหตุอย่างอื่น?
หนอนคงไม่อาจรู้ได้... มันคงเป็นชะตาชีวิตของหนอน
หนอนโดนเพื่อนในเอก 11 คน แบน ไม่ยอมคุยด้วยเกือบ 1 เทอม
เป็นช่วงที่เลวร้ายสำหรับหนอนมาก คิดดู.. หนอนเพิ่งย้ายคณะมา
แค่ต้องเรียนหนักกว่าชาวบ้านก็ปวดหัวพอแล้ว ยังต้องมาเจออะไรแบบนี้อีก
แถมมีเรียนถ่ายภาพเบื้องต้นด้วย ลองนึกภาพว่าเราต้องเข้าไปในห้องมืดๆ
เพื่อไปล้างอัดรูป ห้องแม่งก็น่ากัวพออยู่ละ มีแค่แสงไฟแดงๆ เสียงน้ำไหลอย่างหลอน..
แต่พอเดินเข้าไปเพื่อนเดินออกจากห้องกันหมดเลย.. ช่วงนั้นร้องไห้ทุกวัน
หนักมาก.. เครียด นอนไม่หลับ จนต้องกินเบียร์สามขวดทุกวันก่อนนอน
เพื่อที่เราจะได้นอนหลับไปแบบไม่รู้เรื่อง.. เด็กจังเลยหนอเรา..
ความโกรธของคน... มันรุนแรงงจริงๆ นะ
พยายามจะไม่คิดอะไรให้มาก... คิดแต่เรียน แต่เรียน...
เราจะไม่ลาออกเพราะเหตุการณ์แบบนี้..
เราจะไม่เอนทรานซ์ใหม่ด้วย กว่าจะพาตัวเองมาถึงจุดนี้ไม่ง่ายเลย
หนอนใช้ชีวิตอย่างอดทนยิ่ง...
จนเวลาผ่านไป... ถึงช่วงมหาลัยปี 3 ความพยายามดื้อด้านทำมึนของหนอนก็ได้ผล
เพื่อนๆ กลับมาคุยกับหนอนเหมือนเดิม... เขาคนนั้นกลับมาเรียน
แต่เราก็ไม่คุยกัน เวลาไปไหนกันมีเขาไม่มีหนอน
มีหนอนไม่มีเขา หรือถ้าเลี่ยงไม่ได้ เราก็อยู่กันคนละมุม...
คนละมุมจริงๆ นะ สังเกตุได้จากรูป 555+
อยู่แบบนั้นจนจบปี 4 หนอนเรียนจบและรับปริญญา พร้อมกับเพื่อนๆ
แต่เขา.. ต้องเรียนเพิ่มอีก 1 ปี...
เรียนจบก็ทำงานเลย.. เวลาเพื่อนมิททิ่งกัน.. ก็ยังแอบได้ยินเสียงลอย
มาตามลมว่า.. เขาไม่อยากหายใจร่วมกันหนอนเหมือนเดิม
ผู้ชายคนนั้น โกรธกันยาวนานมาก..
จนเมือสองสามปีที่แล้ว....นี่เองมัง เพื่อนนัดเจอกันเหมือนเดิม
หนอนก็ไป (คิดถึงเพื่อน) เขาก็ไป...
และอยู่ดีๆ เขาก็มาคุยดีกับหนอน แล้ววววๆๆๆๆ
ก็เหมือนเราจะกลับมาเป็นเพื่อนกัน
เพื่อนทุกคนรู้สึกโล่งอกเป็นอย่างมาก รวมทั้งหนอนด้วย
แม้ลึกๆ จะคิดว่า.. ยังไง จากคนที่เคยเป็นแฟน
ยังไง มันก็เป็นเพื่อนกันไม่ได้หรอก..
แต่ถึงอย่างนั้น...หนอนก็ดีใจ ที่อะไรๆ มันดีขึ้น
ความโกรธ ที่น่ากลัวและรุนแรงของเขาได้หายไปแล้ว....
จากคนที่ต้องอยู่คนละมุม... มุมใครมุมมัน... เหมือนเมื่อก่อน...
ก็เปลี่ยน... มานั่งใกล้ๆๆ สูดอากาศและหายใจร่วมกันได้..
มาคิดดูตอนนี้ .... ถ้าย้อนกลับไปได้..
หนอนคงไม่ทำแบบนั้น... หนอนคงต้องอดทนมากขึ้น
คุยกันมากขึ้น... คงถามเขาสักคำ... ว่าความรักของเรามันเป็นอะไร
ถ้าตอนนั้น หนอนคุยกันให้เคลียร์ และพยายามแก้ปัญหา...
ไม่ใช่ว่าพยายามเอาแต่จบปัญหาโดยการตัดฉับ! อย่างที่ทำลงไป...
อะไรๆ มันคงไม่เลวร้ายอย่างที่เห็น...
จากประสบการณ์ผิดพลาดในครั้งนั้น...
สอนให้รู้ว่า...
ความรัก ชีวิตคู่ ไม่ใช่เรื่องของคนสองคนเสมอไป
และถ้าหากคุณใช้แค่ความรู้สึก อารมณ์
เป็นตัวนำทาง คุณไม่มีความอดทน คุณไม่ยอมรอคอย
คุณ... ไม่มององค์ประกอบ และ เหตุผลอื่นๆ ที่เกี่ยวข้องเอาเสียเลย
หุนหันพลันแล่น... ด่วนตัดสินใจ โดยไม่ไตร่ตรองให้ถี่ถ้วนเสียก่อน
เส้นทางของความรักของคุณคงก็ต้องจบลง ทั้งที่ยังไม่ได้เริ่ม!!!
อย่างไรก็ตาม...
ก็ยังเชื่อเสมอว่า . . . ความรักนั้นสวยงาม
ความรัก ทำให้หัวใจเราพองโตเหมือนลูกโป่งที่ลอยขึ้นไปบนฟ้า . . .
ความรัก ทำให้เรายิ้มได้
แม้กระทั่งตอนที่นั่งดูหมูหมาวัวควายใบไม้ไหว . . .
ความรัก ทำให้โลกนี้น่าอยู่ . . .
คงต้องใช้คำว่า.. "ประสบการณ์จะสอนเรา"
สักวันหนึ่ง.. เมื่อความรักที่เป็นของเราจริงๆ มาถึง..
เมื่อนั้น.. มันคงเป็นโอกาสดีๆ ครั้งใหม่
เรื่องราวดีๆ กับคนดีๆ คนใหม่
คงทำให้เราได้ทำสิ่งดีๆ ที่เปลี่ยนไป
ให้เราได้แก้ตัว และจะไม่กลับไปทำผิดซ้ำเรื่องเดิมๆ อีก!!!
บันทึกโดย... หนอน
ปล1. ไม่อยากจะเชื่อว่า.. หนอนใช้เวลาหลายวันมากในการเขียนเรื่องนี้
แถมเขียนด้านบนเสร็จมาเขียนผลที่ตามมา และบทสรุปหลังจากนั้น
โดยเว้นช่วงกลางที่ต้องบรรยายถึงรักหวานชื่นไว้.. นั่งจ้องอยู่หลายเพลา
นึกไม่ออก สงสัยมันจะนานมากแล้วจริงๆ และความเสียใจหลังจากความรักจบลง
มันรุนแรงมาก... มากซะจนทำให้จำแทบไม่ได้ว่า..
ความรักของหนอนในตอนนั้น.. มันให้ความรู้สึกอย่างไรบ้าง
ปล2. เขียนเรื่องนี้แล้วเครียดอะ.. จริงๆ นะ ขอบอก..
ปล3. หลังจากกลับมานั่งอ่านจะพาบตัวเอง
เพื่อหาคำผิดอีกรอบ.. ดูรูปตัวเองสมัยเรียนแล้วกริ๊ดดด..นั่นฉันหรือนี่..จากนั้นก็...
เกิดอาการ ฮึดๆ + ฮึ่มๆ เล็กน้อย... อีก 25 กิโลกรัม เท่านั้น.. ที่เราต้องฟันฝ่า..
ใช้คำให้ตัวเองรู้สึกว่ามันนิดเดียวเท่านั้น.. แต่จริงๆ แล้ว!!!
กระซิกๆ ขอเวลาไปเพลียแว๊บบบ...
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 52 คน [
อ่านแล้วชอบมากเลย
พี่ก๋าชอบอ่านงานเขียนประมาณนี้
เป็นการแบ่งปันประสบการณ์ที่ดีมากๆเลยนะครับ
อ่านแล้วนึกภาพตามได้เลยนะ
กินเบียร์จนเมาหลับ ตอนเพื่อนพี่ก๋าอกหักก็กินเหล้าเมาทุกวันเป็นเดือนเลยครับ