|
| 1 | 2 | 3 |
4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 |
11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 |
18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 |
25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 |
|
|
|
|
|
|
|
ที่ไหนก็ได้...แต่ต้องไม่ใช่ที่นี่
องค์ ๑
หายไปนานมากเลยค่ะ เพราะงานมะรุม มะตุ้มมาก เพิ่งเสร็จจากจัดงานแต่งงาน ก็มาปั่น งานโทรทัศน์ต่อ นอนวันละ 2 ชั่วโมงมา 2 อาทิตย์ เริ่มตั้งคำถามกับตัวเองว่า
"เพื่ออะไรตู"
เอาใหม่ค่ะ ช่วงนี้งานเข้าต้องเลือก แบบที่อยากทำจริงๆ หรือแบบที่ส่งต่อให้คนอื่นทำได้
เพราะอยากมีเวลานั่งสมาธิมากกว่า คุณค่า เทียบกับเม็ดเงินไม่ได้
ยุ่งมาก แต่ก็ยังพอมีเวลาได้นอนดูหนังเพลินๆ ช่วงที่รู้สึกอยากจะพักสมอง ด้วยความเป็นคนชอบสะสมหนังที่ชอบ และชอบดูหนังเดิมหลายๆ รอบ เลยได้มีโอกาสหยิบหนังเรื่องนี้มาดูค่ะ
องค์ ๒
แต่ก่อนแอ๋วกับแม่ ไม่ค่อยเกาเหลากันเท่าไหร่ เป็นเพราะแอ๋วโตมากับพ่อตลอด มารู้จักแม่จริงๆ ก็ตอนโตเป็นสาว
แม่เองก็เพิ่งมีโอกาสได้อยู่กับลูก เมื่อตอนแก่ตัว ซึ่งเป็นช่วงเวลาที่ชีวิตแม่ไม่มีใคร ความต้องการลูกจึงมากกว่าปกติ ไม่ว่าจะเป็น ความเข้าใจ การดูแลความเป็นอยู่ และความรัก
มันทำให้แอ๋วอึดอัด เพราะเราเคยเป็นฝ่ายรับจากพ่อเสมอ แต่ไม่เคยเป็นฝ่ายให้
แม่เองก็มีความคิดแปลกๆ คือให้คุณค่าของวัตถุ และสังคมเป็นหลัก ความคิดเราสองคนเริ่มไม่ลงรอยกัน
หนักเข้าแอ๋วเคยคิดขนาดว่า
"ถ้าแอ๋วมีเงินสักล้าน แอ๋วจะยกให้แม่หมดเลย เพื่อที่แม่จะได้เลิกวุ่นวายกับชีวิตแอ๋ว"
ไม่ดีนะคะ อย่าได้คิดเป็นอันขาด
องค์ ๓
(เรื่องราวของหนังเรื่องนี้ค่ะ ใครไม่ชอบอ่านล่วงหน้า ผ่านไปองค์ ๔ นะคะ)
มาคิดได้ก็ตอนดูหนังเรื่องนี้แหละ Anywhere but here แอ๋วแปลเองตามความรู้เท่าหางอึ่ง ก็คือ "ที่ไหนก็ได้...แต่ไม่ใช่ที่นี่"
เป็นเรื่องของแม่ลูกที่มีความคิดเห็นแตกต่างกัน ลูกอยากจะหนีแม่ไปทุกนาที ขณะที่แม่ต้องการลูกเสมอ และชอบอ้างว่าทำเพื่อลูกตลอด
ลูกชอบคิดว่า แม่เอาความสุขของตัวเองจากไป ไม่ว่าจะเป็นครอบครัวใหญ่ เมื่อแม่พาเธอเข้าเมืองหลวง
ครั้งหนึ่ง ลูกโมโหที่แม่อ้างกับตำรวจจราจร ว่าต้องหยุดรถซื้อไอศกรีมในวันคริสมาตร์ เพราะลูกสาวอยากจะกิน
ขณะที่ทั้งสองเพิ่งทะเลาะกัน เพราะแม่ทำให้เธอต้องพลาด งานฉลองคริสมาสต์กับเพื่อน เพราะเธอไม่กล้าที่จะทิ้งแม่ให้อยู่คนเดียว
เธอเดินหนีแม่ด้วยความโมโห แล้วตำรวจก็เดินตาม ประโยคที่เธอพูด เป็นประโยคเดียวกันที่แอ๋วอยากพูด
"ฉันจะหนีจากแม่ จะหนีไปให้ไกล" ตำรวจคนดีเลยบอกว่า "ฉันเข้าใจ หนูได้ไปแน่ ไม่ต้องกังวัล แต่วันที่หนูจะไป ขอให้หนูจงมั่นใจ ว่าหนูพร้อมที่จะไป และแม่ก็พร้อมให้หนูไป ไม่ใช่ในแบบนี้"
:::คิดได้ครั้งที่หนึ่ง:::
เมื่อลูกสาวเริ่มวางแผนการหนีของตัวเอง ด้วยการขอทุนมหาวิทยาลัยที่เมืองไกลสุดฟ้า เมื่อแม่รู้... แม่ลูกทะเลาะกันใหญ่
ลืมบอกไปว่า แม่ลูกเขามีประโยคปลอบใจตัวเองประมาณว่า
"ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น...จงยิ้มเข้าไว้"
พอลูกสาวเสียใจที่จะไม่ได้ไปอย่างที่ฝัน แม่บอกลูกว่า
แม่
"โลกไม่ได้จะแตกสักหน่อย เจ้าหมีน้อย"
ลูก
"แตกสิ แต่ไม่ใช่โลกของแม่นี่ แต่มันเป็นโลกของหนู
หนูรู้ว่าแม่เหงา หนูรู้ว่าแม่ต้องการมีเพื่อน แต่หนูช่วยอะไรแม่ไม่ได้
ได้โปรดปล่อยหนูเถอะ ปล่อยให้หนูมีชีวิตของหนู"
:::โดน อีกดอก:::
ดูไปตอนแรกก็คิดว่า โคตรน่าเบื่อค่ะ แต่พอเริ่มดูจนสุดท้าย ยิ่งเข้าใจมากขึ้น
เมื่อแม่ ร้องไห้ที่ลูกพูดกับตัวเองอย่างนั้น ขับรถหนีไป จนไปเจอตำรวจคนเดิม เพราะผิดกฏจราจร เลยปรับทุกข์ พร้อมกับบอกว่า
เธอทำทุกอย่างก็เพื่อลูก จะให้ขึ้นเขาลงห้วย แล้วทำไมลูกถึงอยากจะหนีจากอกเธอ ทั้งๆ ที่ในโลกนี้เธอยอมให้ลูกทุกอย่าง
สิ้นประโยคนั้นตำรวจก็บอกว่า
"ผมว่าคุณรู้แล้ว...ว่าจะทำยังไงต่อไป"
ท้ายสุด แม่ก็ยอมขายเบนซ์ตันโปรดของตัวเอง แล้วเอาเงินไปจ่ายค่าเทอมให้ลูก เพื่อให้ลูกได้สมหวังอย่างใจ
ประโยคจากลาของทั้งสอง ทำให้ร้องไห้ทุกครั้งที่ดีก็คือ
"กลับมาฉลองคริสมาสต์กับแม่นะ แล้วก็พาคนที่หนูรัก และเป็นคนที่แม่จะรัก มาให้แม่รู้จักด้วย
แล้วก็ส่งรายการหนังสือทุกเล่มที่หนูอ่าน มาให้แม่ด้วย... แม่จะได้ตามหนูทัน"
ทำให้ลูกได้รู้ว่า แท้ที่จริงแล้ว....แม่รักลูกมากแค่ไหน
"เราอาจจะมีเรื่องที่ไม่ชอบใจในตัวแม่ และอยากจะหนีไปให้พ้น
ถึงแม้ว่าแม่จะทำลายชีวิตเรา แต่แม่ก็มีบางอย่าง คือความอบอุ่น คือพลัง และอำนาจ
และเมื่อวันหนึ่งไม่มีแม่ โลกทั้งโลก จะโศกเศร้าสักแค่ไหน"
องค์ ๔
ดูหนังจนจบ แล้วก็คิดได้ว่า
"ฉันเนี๊ยะ โง่จริง"
เราไม่จำเป็นต้องเข้าใจกัน เราไม่จำเป็นต้องเป็นในสิ่งที่ต่างคนอยากให้เป็น เราอาจจะมีเวลาที่ทะเลาะกัน และอยากหนีจากกันบ้าง
แต่ท้ายที่สุดเราก็รู้ว่า ไม่มีที่ไหน...ที่อุ่น และ ปลอดภัย เท่าที่บ้าน...ที่มีคนที่พร้อมจะรักเราเสมอ ไม่ว่าเราจะเลวร้ายสักแค่ไหน
:::อย่าลืมไปหามาดูนะคะ:::
แล้วคุณจะเข้าใจแม่ และรักแม่มากขึ้นค่ะ
Create Date : 29 ตุลาคม 2552 |
|
11 comments |
Last Update : 29 ตุลาคม 2552 22:35:39 น. |
Counter : 1039 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: chenyuye 30 ตุลาคม 2552 16:35:36 น. |
|
|
|
| |
โดย: กะว่าก๋า 1 พฤศจิกายน 2552 6:07:24 น. |
|
|
|
| |
โดย: ลุงแว่น 1 พฤศจิกายน 2552 18:59:44 น. |
|
|
|
| |
โดย: กะว่าก๋า 2 พฤศจิกายน 2552 5:35:29 น. |
|
|
|
| |
โดย: NuHring 2 พฤศจิกายน 2552 14:34:28 น. |
|
|
|
| |
โดย: กะว่าก๋า 3 พฤศจิกายน 2552 6:28:42 น. |
|
|
|
| |
โดย: กะว่าก๋า 3 พฤศจิกายน 2552 21:02:40 น. |
|
|
|
| |
โดย: กะว่าก๋า 4 พฤศจิกายน 2552 6:30:58 น. |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
กรุงเทพฯ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [?]
|
When I was just a little girl I asked my mother what will I be Will I be pretty? Will I be rich? Here's what she said to me
Que sera sera Whatever will be will be The future's not ours to see Que sera sera
..................................
กฤเกณฑ์บางอย่างในชีวิต ไม่ใช่เรื่องที่เรากำหนดได้ วันหนึ่งเมื่อเวลาเปลี่ยนหมุนไป จะเกิดอะไร ก็แล้วแต่ใครจะให้เป็น
สิ่งที่หนึ่งใจกำหนดได้ ยอมรับ และเข้าใจ แม้นยากเข็น ชีวิต ไม่ใช่เรื่องยากเย็น แม้ไม่เป็นอย่างที่ เราตั้งใจ
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ฉันคือคนๆ หนึ่ง ที่นั่งอธิฐาน ขอพรจากสวรรค์ ส่งคนที่เคยรักฉัน กลับมารักกันเหมือนเคย
ฉันก็แค่คนหนึ่ง ที่บอกเล่าเรื่องราวความรักของฉัน ในวันก่อนนั้น ในวันนี้ และฝันถึงวันพรุ่งนี้
ฉันก็แค่คนหนึ่ง ที่มีห้องนี้ไว้บันทึกเรื่องราวมากมาย เหมือนเช่นคนอื่นๆ
หากคุณเป็นคนหนึ่งที่รู้จักฉัน รู้จักคนที่ฉันรัก หรือ ที่แวะผ่านมาทางนี้ ขออภัยทีหากเรื่องอาจจะพาดพิงถึง
หากคุณเป็นคนหนึ่ง ที่คอยแวะเวียนมาให้กำลังใจเสมอ ขอขอบคุณด้วยหัวใจนี้
ฉันเอาชีวิตเป็นเดิมพัน เพื่อพิสูจน์ว่า การอธิฐานจิตนั้น สามารถเป็นจริงได้ หากเราทำความดีพอ และกล้าแลกด้วยชีวิต อย่างมากก็แค่หนึ่งชีวิตนี้ ที่ได้ค้นหาคำตอบ ด้วยตัวเอง เพื่อพิสูจน์เสียงเล่าอ้างต่างๆ ให้คลายสงสัยแล้ว
ระหว่างยอมแพ้ ล้มเลิกความตั้งใจ กับสู้ต่อไปจนกว่าจะลมหายใจสุดท้าย คุณว่าฉันจะเดินไปทางไหน เรามาลองดูความเปลี่ยนแปลงไปของฉันในแต่ละวันกันคะ
|
|
คนอ่านบล็อกนี้แล้วทั้งหมด
|
|
|
|
|
|
|
ทำงานเหนื่อยๆ อย่าลืมพักผ่อนบ้างนะคะ
เรื่องทะเลาะกับแม่เป็นเรื่องปกติค่ะ
เรากับแม่ก็งอนกันเป็นประจำ
แต่ก็ต้องง้อแม่ค่ะ
ไม่อย่างนั้นไม่มีใครเตรียมเสบียงสำหรับมื้อเช้ากับมื้อกลางวันให้กินที่ทำงาน
วันนี้มีเครปเค้กมาฝากค่ะ