ผ่านพ้นไปแล้ว สำหรับการเยือนเมืองไทยของทีมอันเป็นที่รัก 3 วันอันน่าประทับใจ ที่เราคงจะไม่มีวันลืมเลย ซ้ำใน 3 วันที่ทีมลิเวอร์พูลอยู่ในเมืองไทย เราได้ประจันหน้ากับนักเตะหงส์แดงแบบใกล้พอสมควรถึง 2 วัน โดยที่ไม่ได้วิ่งตามไปที่ไหนเลย อิอิ

ที่เราโชคดี มีโอกาสแบบนี้ก็เพราะ เพิ่งจะย้ายไปตรวจ (ทำงานนั่นแหละ) ที่ กกท. หรือที่เรียกว่า การกีฬาแห่งประเทศไทย และออฟฟิตที่เรานั่งก็อยู่ใต้อัฒจรรย์สนามราชมังคลากีฬาสถานโซน W ซึ่งเป็นฝั่งอัฒจรรย์มีหลังคา อยู่ห่างจากจุดจอดรถบัสของนักเตะหงส์ไปแค่ไม่กี่ 10 เมตรช่างเป็นความโชคดีที่เข้ามาในชีวิตได้ประจวบเหมาะกับช่วงเวลาจริงๆ

แล้วมีหรือ ที่ The kop อย่างเราจะพลาด

9 โมงเช้าวันอังคาร กระวนกระวายใจอย่างแรง รอคอยให้รถวิ่งผ่านออฟฟิตไปซักที จะวิ่งตามไปดู ถึงขั้นแทบไม่เป็นอันทำงานกันเลยทีเดียว และไม่นานนัก รถก็แล่นผ่านไปจริงๆ กำลังจะไปเข้าห้องน้ำอยู่แล้ว ทีนี้เลยเปลี่ยนจากไปห้องน้ำ เป็นวิ่งไปดูนักเตะทีมรักแทน จะปวดจะอะไร ก็ยอมทนล่ะ ปรากฏว่าวิ่งไปไม่ทันดูทุกคน และมันตื่นเต้นมากๆ หยิบมือถือติดมือไปด้วย แต่กลับสั่นจนทำอะไรไม่ถูก ในขณะที่เหล่านักเตะที่เหลืออยู่ครึ่งคันรถทยอยกันลงจากรถ เดินแถวเรียงหนึ่ง ผ่านหน้าไปอย่างรวดเร็ว รู้สึกว่า ถ้ายังมัวยุ่งกับการจะถ่ายรูปทั้งๆที่มือไม้สั่นขนาดนี้ ก็เป็นอันพลาดโอกาสจะมองหน้านักเตะทีมรักแน่ๆ เลยตัดใจมองอย่างเดียวดีกว่า ซึ่งก็เหลือคนในรถไม่มากนัก เลยได้เห็นเบนายูน บาเบล และแอกเกอร์แบบชัดๆ แต่ที่ชื่นใจที่สุดคือ ราฟา ที่เดินมาจากรถอีกคันที่จอดอยู่ด้านนอกมากกว่า Boss เดินยิ้มมาแต่ไกลเลย น่ารักมากๆ กวาดยิ้มให้ทุกคนจนทั่วเลยทีเดียว

ได้เห็นแค่นี้ก็กลับมานั่งปลื้มจนแทบไม่มีสมาธิทำงานกันเลยทีเดียว

ส่วนในวันพุธ ซึ่งเป็นวันแข่งจริง นักเตะก็เดินทางมาซ้อมในตอนเช้าเหมือนเดิม ไม่รู้ว่าขับรถเข้าทางไหน แต่เรากลับไม่เจอรถ คิดว่าจะไม่มาซ้อมซะแล้ว แต่มีเหตุให้ต้องเดินไปธุระเรื่องงานตรงจุดที่รถบัสจอดพอดี เลยได้เห็นรถบัสทั้งสองคันจอดอยู่เรียบร้อยแล้ว และเพื่อนๆแฟนหงส์ก็ยืนรอกันอยู่ด้านนอก ก็ทำให้รู้ว่านักเตะมาซ้อมแล้ว คิดไปคิดมา ก็ลองเดินขึ้นไปดูในสนามดีกว่า เท้าไวกว่าความคิด วิ่งขึ้นไปดูตรงอัฒจรรย์ชั้น 1 พระเจ้า!!! นักเตะลิเวอร์พูลกำลังซ้อมกันอยู่จริงๆ พยายามจะใช้มือถือถ่ายภาพ ซูมสุดๆแล้วก็ยังไกลเกินกว่าที่จะเห็นหน้าใครอยู่ดี ประกอบกับเจ้าหน้าที่เค้าห้ามถ่ายภาพ เลยไม่อยากดื้อกับเค้า เพราะกลัวถูกไล่ลงมา ก็ได้แต่มองดูด้วยตาอย่างเดียว แต่มันปลื้มอกปลื้มใจมากมาย เท่านั้นยังไม่พอ เมื่อคิดว่า ออกจากออฟฟิตมานานไปแล้ว เลยกลับไปทำงาน กะเวลาว่าคงเลิกซ้อม ซักประมาณเกือบๆ 11 โมง เดินไปที่จุดจอดรถอีกครั้ง ยืนรออยู่ประมาณ 20 นาที นักเตะก็เดินออกมา ก็อย่างเคย พยายามจะถ่ายรูป แต่มือสั่นตามเคย (ประจำเลย เรา) ก็เลยเหมือนถ่ายได้แต่วิญญาณ ภาพที่ชัดๆก็มักจะเป็นภาพไกลๆ ที่มีเวลาตั้งตัว ไม่ตื่นเต้นนัก 55+

แต่ที่ประทับใจสุดๆคือความน่ารักของนักเตะหลายๆคน และราฟาด้วย คุณชายเดิมมายืนเก๊กหล่อ ยิ้มให้ถ่ายรูปแท้ๆ แต่กลับมือสั่น นั่นแหละ แต่เราก็ยิ้มกว้างตอบกลับไป อยากจะบอกคุณชายว่า "Please stay with us" แต่ก็ไม่กล้า ราฟากับแซมมี่ ลีก็น่ารักมากๆ เดินไปแจกลายเซ็นแฟนๆนานมากๆ และยังมีนักเตะอีกหลายคนที่เดินไปแจกลายเซ็นให้แฟนๆที่อุตส่าห์มายืนรอนอกสนาม ทั้งเบนายูน มาสเคราโน่ อาเบลัว ทุกคนน่ารักมากจริงๆ

พูดก็พูดเถอะ รอยยิ้มคุณชายโซ่ยังติดอยู่ในใจเลย (ถึงกับลืมพี่เจิดไปชั่วคราว อิอิ)

จนถึงเวลาแข่งในตอนเย็น แม้เกมส์ช่วงต้นๆ จะน่าเบื่อไปบ้าง แต่บรรยากาศก็สนุกอยู่ดี หลายๆจังหวะ ในการทำเกมรุกทั้งของทีมชาติไทยและลิเวอร์พูล มันน่าตื่นตาตื่นใจ แม้จะเคยเห็นมานับครั้งไม่ถ้วนผ่านทีวีจอสีเหลี่ยมแล้วก็ตาม แต่การได้เห็นสดๆ แม้จะไกลลิบๆ มันก็อดตื่นเต้นไม่ได้ ยิ่ง 10 นาทีสุดท้ายที่ตอร์เรสลงสนาม เกมยิ่งมีสีสันมากขึ้นไปใหญ่ ท่ามกลางสายลมและสายฝน ลูกจ่ายทะลุช่องของตอร์เรสให้โวโรนินหลุดเดี่ยวนั่นคงจะติดอยู่ในใจเราตลอดไป อาจเป็นเพราะ ลูกจ่ายแบบนั้นมันเป็นหน้าที่โดยปกติของกัปตันล่ะมั้ง และมันก็ทำให้เราคิดถึงกัปตันมากมาย อยากจะให้มาอยู่ในสนามด้วยจริงๆ

และแม้เกมส์จะจบลง โดยเสมอกันไปแบบน่าเบื่อในบางช่วงของเกมก็ตาม แต่หัวใจมันอิ่มอย่างบอกไม่ถูก ความขุ่นข้องหมองใจกับความยากลำบากในการมาดูบอลนัดนี้ ไม่ได้ทำให้ความสุขมันลดน้อยลงเลย และเราจะเก็บความทรงจำที่แสนดีนี้ไว้ในหัวใจตลอดไป

Create Date : 24 กรกฎาคม 2552
Last Update : 24 กรกฎาคม 2552 22:05:02 น.		5 comments
Counter : 636 Pageviews.
Share Tweet