ไม่รู้ว่าทีมจะยืนระยะไปได้นานขนาดไหน แต่ก่อนอื่น "ขอบคุณมากเลยค่ะ พวกคุณทำให้ The kop มีความสุขมากจริงๆ "วันนี้ เราได้ก้าวขึ้นมายืนบนหัวตารางอย่างน่าภาคภูมิใจ 9 นัด 23 แต้ม ขอบคุณจริง"

เราไม่สามารถคุยไวได้หรอกว่าเราเป็นทีมที่ดีที่สุด แต่จาก 9 นัดที่ผ่านมา ทุกอารมณ์ ทุกความรู้สึก มันยังตราตรึงอยู่ในใจของ The kop ตัวเล็กๆคนนี้ เราไม่ได้ชนะมาอย่างสวยหรู เราไม่ได้โชว์ฟอร์มอันยอดเยี่ยม ในทุกๆเกมส์ มีทั้งความผิดพลาด ความประมาท และความไม่สมบูรณ์ต่างๆ แต่สิ่งที่ดีที่สุดที่ทุกคนในสนามได้แสดงออกมา คือ ความไม่ยอมแพ้ และสิ่งนี้เองที่มันคือกุญแจสำคัญ หากเราย้อนกลับไปนึกถึง 9 เกมส์ที่ผ่านมา เราอาจจะรู้สึกทึ่งว่าพวกเราผ่านมันมาได้ยังไง

เกมส์แรก เราชนะซันเดอร์แลนด์ 1-0 โดยเป็นเกมส์เยือน รูปเกมส์ไม่ได้ดีมาก เจอร์ราร์ดมีอาการบาดเจ็บที่สืบเนื่องมาตั้งแต่ช่วงปรีซีซั่น แต่เราก็เอาตัวรอดเก็บ 3 แต้มได้จากการยิงไกลของตอร์เรส ยอมรับว่า ตัวเองก็รู้สึกว่าทีมโชคดีที่เก็บ 3 แต้มแรกได้สำเร็จ

เกมส์ที่สอง ชนะมิดเดิ้ลสโบว์ในบ้าน 2-1 เป็นเกมส์ที่เหนือคำบรรยายจริงๆ เราถูกนำไปก่อนจากลูกยิงไกลของมิโด้ในครึ่งแรก และเราพยายามอย่างยิงยวดที่จะทวงประตูคืน และกว่าจะได้ประตูแรกก็ปาเ้าไปนาทีที่ 84 จากการยิงแฉลบของคาราเกอร์ ยอมรับเลยว่า หวังแค่เสมอแล้ว เพราะเวลาที่เหลืออยู่มันน้อยนิดจริงๆ แต่ลึกๆ เราก็อยากจะชนะให้ได้ จนในที่สุด เจอร์ราร์ดก็จัดการวอลเล่ย์หน้าเขตโทษเข้าเสาไกลไปในนาทีทดเจ็บเกือบจะสุดท้าย คำเดียวที่บอกได้กับเกมส์นี้คือ หัวใจแทบวาย แต่สิ่งหนึ่งที่ผุดขึ้นมาในใจก็คือ ลิเวอร์พูลเปลี่ยนไป ทีมมีคาแรกเตอร์ใหม่ที่เราๆท่านๆไม่ได้เห็นกันมานาน การสู้จนหยดสุดท้าย การไม่ถอดใจ เห็นแล้วมันชื่นใจยิ่งกว่าชัยชนะเสียอีก

เกมส์ที่สาม เสมอแอสตัน วิลล่า โดยเราเป็นฝ่ายไปเยือน เกมส์นี้ขาดเจอร์ราร์ดที่เตรียมจะผ่าตัดโคนขาหนีบ แล้วยังเกิดเห็นการณ์ไม่คาดฝันอีก คือ ตอร์เรสเจ็บไปตั้งแต่ต้นเกมส์ จนต้องเปลี่ยนตัวออก มันเหมือนผิดแผนไปเลย และเราก็ยันเสมอกลับออกมาจากวิลล่า พาร์คได้ และโชคดีมากจริงๆ ที่เชลซีก็ดันเสมอ ทำให้คะแนนยังคงเท่ากันโดยที่เชลซีมีประตูได้เสียที่ดีกว่า

เกมส์ที่สี่ บิ๊กแมทซ์กับแมนยูฯ ในบ้าน แอนฟิลด์พิเศษเสมอในเกมส์ใหญ่ๆ แต่เพียงแต่ 3 นาที เราก็โดนนำก่อนจากลูกยิงของเตเวส ความรู้สึกหนักอึ้งทีเดียว เพราะทีมขาดทั้งเจอร์ราร์ดและตอร์เรส แน่นอนว่าไม่มีใครสักคนกล้าคิดว่าเราจะชนะแมนยูฯ ได้ แม้จะเล่นในบ้านก็ตามที แมนยูฯ มีผู้เล่นที่ดีกว่าเรามากนัก แต่ เราก็แสดงคาแรกเตอร์พิเศษให้เห็นอีกครั้ง แม้ว่า ประตูตีเสมอจะมาจากการทำเข้าประตูตัวเอง และใครๆต่างก็ว่าเราโชคดี แต่ประตูที่สองซึ่งเป็นประตูชัยมันไม่ใช่ เราเข้าทำจนได้ประตูจากบาเบล และรูปเกมส์ เราก็ทำได้ดีกว่า การชนะแมนยูฯ ได้หลังจากไม่ชนะมา 7 นัดติดในลีก มันเป็นอะไรที่พิเศษจริงๆสำหรับทุกคนที่รักสโมสรแห่งนี้

เกมส์ที่ห้า เสมอสโต๊ค ซิตี้ อันที่จริง เราควรจะได้ขึ้นนำจ่าฝูงตั้งแต่เกมส์นี้ด้วยซ้ำ แต่เราก็ทำแต้มหล่นไป 2 แต้ม กรรมการปฏิเสธลูกยิงที่ 100 ขอเจอร์ราร์ดอย่างไม่ไยดี แต่เราก็ทำได้ไม่ดีพอเองที่จะอัดสโต๊คได้ การเสมอแบบไร้สกอร์ทำให้ The kop หลายคนผิดหวัง แต่ด้วยรูปเกมส์ที่เราบุกไม่ยั้ง สิ่งเดียวที่เราจะบอกให้นักเตะในสนามรับรู้ได้ก็คือ เรารู้ว่าคุณเต็มที่แล้ว ไม่เป็นไรนะ

เกมส์ที่หก ชนะเอฟเวอร์ตัน ตอร์เรสกลับมาพังประตูอีกครั้ง และเป็นเกมส์ที่ค่อนข้างสบายหน่อยในความรู้สึกของกองเชียร์ นักเตะทุกคนเล่นได้ดี และเก็บ 3 แต้มออกมาจากกูดิสัน พาร์คได้

เกมส์ที่เจ็ด โกงความตายอีกครั้งกับการรับการมาเยือน แมน ซิตี้ คราวนี้ถูกนำก่อนถึง 2 ลูกในครึ่งแรก มันแย่จริงๆที่ถูกยิงนำไปก่อน แต่มันเป็นเกมส์ที่แอนฟิลด์ ครึ่งหลัง อลอนโซ่เรียกใบแดงได้ ทำให้ทีมฮึกเหิมขึ้นและตีเสมอจนได้ จนนาทีทดเจ็บ เดิร์ก เค้าท์ก็มาบวกอีกลูก ทำให้เราพลิกกลับมาชนะ 3-2 แทบจะเป็นบ้าตายกับเกมส์นี้จริงๆ ช่วงระยะเวลาที่ถูกนำไปก่อน ใจก็ยังแอบคิดถึงเกมส์กับเดอะโบโร่ ไม่รู้ว่า การคัมแบ็คแบบนั้นจะมีแค่ครั้งเดียวแล้วหายไปหรือเปล่า แต่ 11 คนในสนามได้แสดงให้เราเห็นแล้วว่า มันเริ่มที่จะซึมซับลงไปในจิตวิญญาณของพวกเค้า รู้สึกได้เลยว่า ทุกย่างก้าวในสนาม พวกเค้ากำลังบอก The kop ทั้งโลกว่า "เราจะไม่มีวันยอมแพ้"

เกมส์ที่แปด ตอกย้ำการคัมแบ็ค วีแกนมาเยือนเราอย่างไม่กลัวเกรง และด้วยความผิดพลาดของ แดเนียล แอกเกอร์ ทำให้เราเสียประตูแรก แต่เค้าก็ได้แสดงถึงจิตใจที่เข้มแข็ง ลากลุยขึ้นไปเปิดบอลให้เดิร์ก เค้าท์ ยิงตีเสมอ แล้วเราก็มาเสียประตูจากลูกฟรีคิกท้ายครึ่งแรกอีกครั้ง ในใจตอนนั้น มันเฉยๆเลย เหมือนเริ่มรู้สึกว่า เราจะกลับมาได้ อาจจะด้วยคาแรกเตอร์ของการคัมแบ็คในหลายๆเกมส์ก่อนหน้านั้น ทำให้รู้สึกว่า เราไม่แพ้หรอก และเมื่ออลอนโซ่เรียกใบแดงใบที่ 4 ในฤดูกาล มั่นใจมากว่า เราจะชนะ แล้วเราก็เก็บ 3 แต้มอันมีค่ามาได้จริงๆ

เกมส์ที่เก้า ชนะเชลซีที่สแตมฟอร์ด บริดจ์ คุณอ่านไม่ผิดหรอก เราชนะเชลซีในเกมส์เยือน และเป็นผู้หยุดสถิติ 4 ปี 8 เดือน 86 นัดของทีมสิงโตพันล้าน แต่ที่สำคัญเหนืออีกใด เราแย่งตำแหน่งจ่าฝูงมาจากเชลซีด้วย ก่อนเกมส์ ไม่หวังเท่าไหร่เลยว่าจะชนะ การขาดตอร์เรส ทำให้ทางเลือกในแดนหน้าลดลง ความเฉียบขาดหายไป แต่ด้วยการวางแผนที่ดี การเล่นเป็นระบบ และความทุ่มเท เราฉวยโอกาสที่มีอันน้อยนิดฉก 3 แต้มออกมาจนได้ เปอร์เซ็นต์การครอบบอล 70-30 แน่นอนว่า เราครองแค่ 30 ยิงเข้ากรอบแค่ 5 ครั้ง แต่ได้ 1 ประตู และยังสามารถอุดการบุกของเชลซี ทีมที่อาจจะมีการบุกที่น่ากลัวที่สุดในขณะนี้ได้ ชัยชนะมันช่างหอมหวานเสียนี่กระไร

ไม่รู้ว่า เราจะสามารถยืนอยู่บนสุดของตารางไปได้นานขนาดไหน แต่สิ่งหนึ่งที่อยากให้พวกเรา กองเชียร์ที่รักลิเวอร์พูลทุกคน คิดว่าเสมอก็คือ ถึงนักเตะของเราจะไม่ได้ดีที่สุด

เราอาจะต้องอดทนกับการเตะวืดของร๊อบบี้ คีน

เราอาจจะต้องอดทนกับความฝือของเดิร์ก เค้าท์

เราอาจจะต้องอดทนกับความใจร้อนของสตีเว่น เจอร์ราร์ด

เราอาจจะต้องอดทนกับความรั่วของอาเบลัว

เราอาจจะต้องอดทนกับการยิงฟรีคิกข้ามคามของออเรลิโอ้ (มันข้ามคานตลอดเล้ย)

เราอาจจะต้องอดทนกับความเชื่องช้าของชาบี อลอนโซ่

เราอาจจะต้องอดทนกับความไม่สม่ำเสมอของบาเบล

เราอาจจะต้องอดทนกับการเช็คล้ำหน้าพลาดของคาราเกอร์

เราอาจจะต้องอดทนกับการรอวันคืนฟอร์มของแอกเกอร์

เราอาจจะต้องอดทนกับการรอตอร์เรสกลับมา

เราอาจจะต้องอดทนกับการเสียประตูของเรน่า

เราอาจจะต้องอดทนกับการปรับตัวของดอสเซน่า

เราอาจจะต้องอดทนกับการปรับตัวของริเอร่า (อันนี้อาจไม่ต้องทนเท่าไหร่ อิอิ)

และเราอาจจะต้องอดทนกับความปากมากของมาสเคราโน่ (โดนเหลืองเพราะปากอีกแล้ว)

แต่พวกเค้าทุกคนเล่นให้กับทีมอันเป็นที่รักของเรา และเชื่อเถอะว่า พวกเราจะเล่นอย่างเต็มกำลัง เต็มความสามารถ และเต็มหัวใจ

ขอบคุณนักเตะลิเวอร์พูลทุกคนจริงๆค่ะ

Create Date : 27 ตุลาคม 2551
Last Update : 27 ตุลาคม 2551 11:36:20 น.		6 comments
Counter : 605 Pageviews.
Share Tweet