นาทีเปลี่ยนชีวิต รถไฟใต้ดินชนกัน...ครบรอบ 1 ปี 17 มกราคม 2548 เวลาประมาณ 9 โมงเช้า 15 นาที เช้าวันทำงานวันแรกของสัปดาห์ ในเวลาที่ทุกๆคนต่างก็รีบเร่งเช่นนี้ คงไม่มีใครคาดคิดหรอกครับว่า จะเกิดเหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันในเช้าวันจันทร์ ที่แสนจะยุ่งเหยิงเช่นนี้ แต่มันก็เกิดขึ้น.. ผมก็เป็นคนหนึ่งที่ทุกๆเช้าก็ต้องรีบเร่งจะไปทำงานแต่เช้าให้ทันเหมือนคนอื่นๆเขา แต่ก่อนถ้าจะไปทำงานสีลมแต่ละครั้งช่างยากลำบากเหลือเกิน ตั้งแต่รถไฟใต้ดินสายแรกของไทยเปิดให้บริการ ผมก็รู้สึกว่าสะดวกสบายขึ้นอย่างเห็นได้ชัด เช้าวันนี้ผมก็รีบเร่งเช่นกัน ผมแบกโน้ทบุคคู่ใจ ขึ้นมอเตอร์ไซค์รับจ้างมายังสถานีห้วยขวาง เพื่อจะขึ้นรถไฟใต้ดินม่งหน้าไปยัง สีลม ก่อนออกจากบ้านนั้นมีเหตุการณ์บางที่ทำให้ผมหงุดหงิดเล็กน้อย จนทำให้ต้องรีบออกจากบ้านเพื่อไปทำงาน... ผมขึ้นรถขบวนถัดไปที่เข้ามาสู่ชานชาลา โดยไม่ได้คิดว่ามีอะไรผิดปกติรออยู่ข้างหน้า บนรถคนก็ค่อนข้างเยอะ แต่ไม่ได้เบียดกันจนแน่น ผมมองดูไปรอบภายในโบกี้ที่สอง เพื่อหาที่นั่ง หรืออย่างน้อยก็ที่ยืนพิง แต่ผนังทุกด้านก็โดนจับจองไปเสียหมดแล้ว ผมเลยไปยืนอยู่ข้างๆเสาโค้งต้นหนึ่ง ซึ่งอยู่ทางหัวของโบกี้ที่สอง (ที่ติดกับแผ่นพลาสติกแข็งข้างๆเก้าอี้นั่งครับ) โดยหันหน้าไปทางหัวขบวน ตำแหน่งนี้ผมสามารถมองเห็นโบกี้แรกได้อย่างชัดเจน เมื่อรถออกไปจนถึงสถานีศูนย์วัฒนธรรมแห่งประเทศไทย...หลังจากจอดรับคนและรอจะมุ่งหน้าสู่สถานีต่อไป.. แล้วมันก็เกิดขึ้นครับ... เพื่อนๆคงจะทราบดีว่าต่อจากนั้นเกิดอะไรขึ้นบ้าง... ความโกลาหล สับสนอลหม่าน (ที่ยิ่งกว่าหลังบ้านทรายทอง) จากตรงนี้ไป ขอให้ภาพเล่าเรื่องแล้วกันนะครับ ขอขอบคุณ คุณnonarav เอื้อเฟื้อภาพ ผู้จัดการออนไลน์ - ประมวลเหตุ ชนใต้พิภพ!!! รูปบางส่วนจากมือถือที่ผมถ่ายเองครับ ทำไมจึงพูดได้ว่าเปลี่ยนชีวิต... หลังจากอุบัติเหตุ ตอนแรกเหมือนกับว่า แค่บาดเจ็บเล็กน้อย มีแผลถลอกนิดหน่อยเท่านั้น หลังจากเกิดเหตุอาทิตย์นึง ผมเจ็บหลังบริเวณสะบักมากๆ ไปตรวจเพิ่มเติมก็พบว่าผมต้องเข้ารับการทำกายภาพบำบัด เนื่องจากหมอนรองกระดูกที่คอ เคลื่อนไปถูกเส้นประสาท จนแขนขวาอ่อนแรง จะทำงานก็ลำบากขึ้น เช้าไปทำงานได้ไม่กี่ชั่วโมงก็ต้องออกไปโรงพยาบาล จะยกของหนักก็ไม่ได้ คุณหมอแนะนำว่า ห้ามวิ่ง ห้ามกระโดด ห้ามนอนดูทีวีแบบยกคอขึ้นมา และอื่นๆอีกมากมายที่ต้องปฏิบัติตาม จากคนที่ไม่เคยคิดอะไร ระยะเวลา 2-3 เดือนในการเข้าๆออกๆโรงพยาบาลทำให้ผมคิดได้ว่า ทุกสิ่งทุกอย่างไม่แน่นอน อยากทำอะไรก็ควรจะรีบทำถ้าไม่ได้ทำให้เดือดร้อนตัวเองและคนอื่น ทัศนคติต่อชีวิตของผมเริ่มเปลี่ยนไปนับจากนั้น ถือว่าเป็นเบญจเพสของผมที่คิดว่า ชีวิตนี้คงจะไม่มีวันลืมเลยครับ ปล. สำหรับอาการปัจจุบันนะครับ หลังจากหยุดทำกายภาพบำบัดแล้ว คุณหมอบอกว่าอาการหายสนิทแล้วและถือว่าหายค่อนข้างเร็วเพราะว่าไปทำกายภาพบำบัดต่อเนื่อง ส่วนเรื่องค่าใช้จ่ายทางรถไฟฟ้าใต้ดินออกให้ทั้งหมดครับ เนื่องจากทาง BMCL ได้มีการทำประกันรองรับอุบัติเหตุไว้ครับ   Create Date : 21 มกราคม 2549 41 comments Last Update : 22 มกราคม 2549 0:11:33 น. Counter : 6719 Pageviews. Share Tweet

เบญจเพส...   โดย: BAYROCKU 21 มกราคม 2549 14:11:35 น.

น่ากลัวจังเลยค่ะ เหตุการณ์แบบนี้ เท่าที่จำความได้ มันเกิดขึ้นหลายครั้งแล้วนะ เราว่าถ้ามันยังเกิดเรื่อยๆแบบนี้แล้วจะมีใครกล้าใช้บริการละค่ะ เราเองไม่ได้นั่งรถใต้ตินแต่เพื่อนนั่งทุกวัน ก็บ่นๆเหมือนกันว่ามีปัญหาบางทีก็หยุดเฉยๆไม่แล่นตั้งหลายสิบนาทีคนเค้าก็หงุดหงิดสิ ทำไมเนี่ย เสียเวลามากๆเลย มีความสุขมากๆวันหยุดนะค้า   โดย: Star in the Sky 21 มกราคม 2549 14:44:27 น.

ถึงจะผ่านไปนานแล้ว แต่ก็น่ากลัวนะคะ   โดย: Batgirl 2001 21 มกราคม 2549 15:11:26 น.

ขออย่าให้มีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นอีกเลยคะ   โดย: SinGle In Car 21 มกราคม 2549 15:52:28 น.

โชคร้ายนะครับที่มันเกิดกับเรา แต่ก็ยังโชคดีที่ไม่เป็นอะไรมาก แต่ทางรถไฟฯ เขามาดูแลคุณต่อในเหตุการณ์ต่อเนื่องรึเปล่าครับ อย่างน้อยก็ค่าดูแลรักษาจนกว่าจะหายสนิท ขอให้สมบูรณ์แบบอย่างเดิมนะครับ   โดย: biggg 21 มกราคม 2549 16:44:23 น.

จำได้ว่า วันนั้นกำลังนั่งรถมาจากเชียงใหม่อ่ะค่ะ หนีลางานไปเที่ยว.. แล้วจะถึงกรุงเทพตอนบ่ายๆ พอดีเรื่องนี้เกิดขึ้นตอนเช้า ไม่งั้นคงได้ไปใช้บริการเหมือนกันแน่ๆค่ะ   โดย: chirala (chirala ) 21 มกราคม 2549 16:51:25 น.

คำว่า hump แปลได้หลายอย่างค่ะ 1.โคก , โหนก 2.การมีเพศสัมพันธ์ คะ เปส ก็ไม่ทราบว่าหมายถึงอะไรกันเเน่ ไว้เปสจะถามอ.ฝรั่งให้นะคะ... ขอบคุนนะค่ะที่แวะไปฟังเพลงที่บ้านเปสอ่ะค่ะ.... ทานข้าวเย็นให้อร่อยน๊าค๊า... อิๆ อินุ๋เปส แวะมาซน...   โดย: ~oกิ๊กกะโป๋ โลเปสo~ 21 มกราคม 2549 17:00:53 น.

อืม จำได้ว่าต้องไปบำบัดบ่อยๆ หายยังอ่ะ   โดย: simple things 21 มกราคม 2549 17:10:31 น.

ขอให้หายไว ๆ นะครับ   โดย: หมึกสด 21 มกราคม 2549 17:27:45 น.

วันนั้นอยู่ฮ่องกง ได้ข่าวจากเมืองไทยว่ารถไฟฟ้าชนกัน ผมหละงงเลย "ทุกสิ่งทุกอย่างไม่แน่นอน อยากทำอะไรก็ควรจะรีบทำ" เคยเจอเหตุการเฉียดตายก็ทำให้นึกถึงคำนี้เช่นกันครับ   โดย: ตงเหลงฉ่า IP: 58.10.12.76 21 มกราคม 2549 18:00:49 น.

ขอบคุณที่แวะมาทักทายคับ   โดย: Hematite 21 มกราคม 2549 18:08:14 น.

หลังจากที่ท่าน Hematite ได้บังเอิญขึ้นไปบนรถขบวนนั้นจนเกิดอุบัติเหตุ ท่านก็ได้ความสามารถใหม่ขึ้นมา เหมือนเป็นสิ่งที่แลกกับเหตุครั้งนั้น มันคือสิ่งที่จอมยุทธ์ทุกคนถวิลหา แต่ไม่สามารถคว้ามาได้ วิชา รถไฟฟ้าโด่ไม่รู้ล้ม....   โดย: sakurax IP: 125.24.24.107 21 มกราคม 2549 19:28:51 น.

อ่ะค่ะ... เหอๆ   โดย: หัวมันทอด 21 มกราคม 2549 20:19:03 น.

ขอให้หายดีเป็นปกตินะครับ ไม่น่าเชื่อว่าครบปีแล้ว วันนั้นผมออกจากรุงเทพพอดี ได้ข่าวตอนมาถึงบ้านแล้ว ก้ตกใจเหมือนกัน เพราะดูช่องNGCที่มีเรื่องรถไฟชนกันหรือเครื่องบินตกบ่อยๆ ไม่นึกว่าจะมีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นที่เมืองไทย ซึ่งจริงๆแล้วก็แอบคิดนะครับ ว่าเมืองนอกเค้าไฮเทคขนาดนั้นยังมีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นได้ แล้วประสาอะไรกับประเทศโลกที่สามอย่างเมืองไทนล่ะ   โดย: พ่อหมา(พ่อน้องโจ) (พ่อน้องโจ ) 21 มกราคม 2549 20:37:46 น.

น่ากลัวจังค่ะ   โดย: แพนด้ามหาภัย IP: 61.47.101.44 21 มกราคม 2549 23:34:59 น.

ยังดีคับ ที่ตอนนี้หายเป็นปกติแล้ว เพราะไอ้เรื่องทับเส้นประสาทอะไรเนี่ย น่ากัวมั่กๆ กลัวจะกลับมาไม่เหมือนเดิม แล้วก็ขออย่าให้พบกับอะไรร้ายๆ อีกนะครับ หุหุหุ พระคุ้มครอง   โดย: chemical shift (chemical shift ) 21 มกราคม 2549 23:45:06 น.

ไม่อยากเห็นอุบัติเหตุประเภทนี้เกิดซ้ำ ๆ อีก ท่าน จขบ. คงไม่เป็นอะไรมากแล้ว ...บุญรักษาครับ   โดย: POL_US 22 มกราคม 2549 2:36:02 น.

สวัสดีคร๊าบ... เปลี่ยนเป็นต้องระมัดระวังกะชีวิตมากขึ้นนะ   โดย: อ้วนดำปื๊ดปื๊อ 22 มกราคม 2549 13:42:51 น.

แวะมารำลึกถึงความหลังครั้งรถไฟชนกัน   โดย: nonarav 22 มกราคม 2549 14:22:03 น.

เฮียฮง นี่ เป็นส่วนหนึ่งของประวัติศาสตร์บ้านเมืองเลยนะเนี่ย... ทำบุญมากๆไว้นะครับ... ดีที่กลับหายได้เหมือนปกติ ไม่ต้องเจ็บออดๆแอดๆ แค่เอ็นนิ้วผมฉีก หมอบอกว่าไม่ใช่เด็กแล้ว ร่างกายไม่สามารถสร้างเอ็นใหม่มาทดแทนได้เหมือนเดิม.. แย่เลย...   โดย: namit 23 มกราคม 2549 11:39:43 น.

ขอบคุณทุกท่านที่แวะมาเยี่ยมบล็อกนะค้าบ เพื่อนๆก็ดูแลตัวเองด้วยนะครับ ดูแลสุขภาพด้วยครับอากาศป่วนแปลง   โดย: Hematite 23 มกราคม 2549 11:43:41 น.

.. แวะมาทักทายค่ะ ทราบว่าเจ็บ ตอนนี้น่าจะหายแล้ว ก็ขออย่าให้เกิดขึ้นอีกเลยนะคะ .. .. .. ..   โดย: กาทิ .. (Ka - Ti ) 25 มกราคม 2549 14:11:19 น.

มาเยี่ยมค่ะ   โดย: 2fast2farious (2fast2farious ) 25 มกราคม 2549 16:09:08 น.

แวะมาเยี่ยมเช่นกันค่ะ เสียใจด้วยกับเรื่องอุบัติเหตุเมื่อปีที่แล้ว หวังว่าตอนนี้คงหายดีแล้วนะคะ   โดย: หวัน (หวันยิหวา ) 6 กุมภาพันธ์ 2549 22:15:12 น.

อะไรก็เกิดขึ้นได้ครับ... มีชีวิตอยู่กับความไม่แน่นอนแท้ๆ เพราะงั้น....วันนี้เราจงรักคนรอบๆตัวเราให้มากที่สุด เพราะ พรุ่่งนี้อาจจะสายเกินไปแล้ว ขอให้โชคดีคร๊าบบบบบ   โดย: โจโฉฯ 19 กุมภาพันธ์ 2549 21:13:53 น.

สถานีเนี้ย อยู่ใกล้ๆบ้านค่ะ ได้ยินเสียงรถพยาบาลวิ่งไปวิ่งมา จนต้องเปิดดูทีวี ว่าเกิดอะไรขึ้น น่าตกใจมากๆ   โดย: Nu i ko 19 กุมภาพันธ์ 2549 21:17:29 น.

วันนี้ของปีก่อนผมก็เกือบเป็นผู้ร่วมขบวนเดียวกับคุณ คลาดกันแค่นิดเดียวจริงๆ ผมจะขึ้นที่ห้วยขวาง คิดแล้วใจหายแว๊บ น่ากลัวมาก   โดย: นายเบียร์ 19 กุมภาพันธ์ 2549 21:51:50 น.

จนถึงวันนี้ก็ยังไม่เคยได้ลองนั่งรถไฟใต้ดินของไทยเลย ยิ่งที่ช่วงนั้นมีข่าวบ่อยๆ เลยทำให้ยังไม่อยากไปลองใช้บริการซักเท่าไหร่   โดย: LEE (lyfah ) 19 กุมภาพันธ์ 2549 22:28:22 น.

ดีใจด้วยที่หายนะครับ   โดย: dont wanna no 20 กุมภาพันธ์ 2549 3:39:08 น.

ครบปีแร้นเหรอ เร็วจัง โอ้ว ดีใจไม๊เนี่ย คุณ Her ได้ร่วมประวัติศาสตร์กะเขาด้วย แหะ แหะ   โดย: ไ่่ก่ย่างคุกกี้กรอบหมีชอบหมด 20 กุมภาพันธ์ 2549 9:11:09 น.

ขอให้หายดีร้อยเปอร์เซนต์แล้วกันนะคะ   โดย: สาวไกด์ใจซื่อ 20 กุมภาพันธ์ 2549 16:28:24 น.

แวะมาเยี่ยมครับ   โดย: ตงเหลงฉ่า 20 กุมภาพันธ์ 2549 22:37:27 น.

ดีใจด้วยครับ...ที่หายดีแล้ว   โดย: ตี๋สีชมพู 21 กุมภาพันธ์ 2549 21:08:44 น.

โชคดีนะคะที่ไม่เป็นอะไรมาก และหายดีแล้ว ทีนี้กลัวการชึ้นรถไฟใต้ดินไปเลยหรือเปล่าคะ   โดย: เนียนอ๋อง 24 กุมภาพันธ์ 2549 11:48:03 น.

เห็นแล้วเสียวแทนค่ะ   โดย: Arabianangel 25 กุมภาพันธ์ 2549 11:55:52 น.

ดีใจด้วยค่ะ ที่อาการหายดีแล้ว อืม..เห็นด้วยนะคะว่าชีวิตคนเราเอาแน่เอานอนไม่ได้ อยากทำ(ความดี)อะไร ก็อย่าผลัดวันประกันพรุ่งเลยค่ะ   โดย: รักบังใบ 26 กุมภาพันธ์ 2549 6:29:37 น.

เฮ้อ ไม่มีการซักซ้อมเหตุฉุกเฉินไว้ก่อน พอมีอะไรก็วุ่นวายไปหมด นี่ขนาดไม่โดนวางระเบิดแบบในlondonนะครับ ขอให้หายสนิทไวๆละกันครับ ทั้งกายและจิตใจ   โดย: แป๊กก 27 กุมภาพันธ์ 2549 5:19:43 น.

ขอให้ไม่เกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้นอีกเลย โชคดีที่หายนะคะคุณจขบ. กระแทกแรงมากเลยหรือเปล่าคะ วันนั้นพี่สาวเราก็เกือบจะขึ้นขบวนนี้เหมือนกัน โชคดีที่เขาไปสายไม่กี่นาที   โดย: Kitsunegari 27 กุมภาพันธ์ 2549 16:35:36 น.

แวะมาเยี่ยมเช่นเคย รออาจารย์มาอัพเดต   โดย: LEE (lyfah ) 27 กุมภาพันธ์ 2549 21:46:46 น.

อ๋อ ที่เป็นข่าว จำได้ๆๆๆค่ะ น่าตกใจมากๆ ดีใจด้วยนะคะที่หายแล้วค่ะ ค่อยยังชั่วหน่อยที่ทางรถไฟฟ้าออกค่าใช้จ่ายให้หมดนะคะ ขอบคุณที่แวะมาดูเหมียวอ้วนที่บล็อกค่ะ   โดย: Fruit_tea 28 กุมภาพันธ์ 2549 17:03:10 น.

เพิ่งได้ตามเข้ามาอ่านนะครับ เหตุการณ์ที่น่ากลัวน่าตกใจผ่านไปเรียบร้อยแล้ว ตอนนี้เจ้าของบล็อกก็แข็งแรงและเข้มแข็งขึ้นทั้งร่างกายและจิตใจแล้วครับ เป็นใคร พบเจอเหตุการณ์ก็ย่อมรู้สึกตกใจ สะเทือนขวัญเป็นธรรมดา ถือเป็นโชคดีอย่างมากที่อาการทางร่างกายหายสนิทและหายอย่างรวดเร็วด้วย อาการตื่นกลัวสะเทือนขวัญทางจิตใจคงต้องใช้เวลาค่อยๆเยียวยา ตอนนี้จิตใจก็คงเข้มแข็งดีขึ้นมากแล้วนะครับ ถึงอย่างไรคงมีบางครั้งที่มีบางสิ่งบางอย่างเกิดขึ้น ชวนให้ย้อนนึกถึงภาพเหตุการณ์เดิมๆ แต่ก็คงไม่มาก ไม่นาน ไม่ถี่ ไม่บ่อยเหมือนก่อน และทุกๆอย่างจะค่อยๆน้อยลงๆไปเรื่อยๆนะครับ   โดย: Tempting Heart 17 พฤษภาคม 2549 5:46:42 น.