ชัยเดินไปยังอาคารพยาบาล เพื่อไปยื่นบัตร ระหว่างนั้นก็ได้พบกับ ถั่วเงิน ซึ่งเป็นคนข้างบ้านของเขา อายุมากกว่าเขา 4-5 ปี ซึ่งกำลังมารับริการเหมือนกัน กำลังนั่งอยู่ที่ตรงแถวราวบันได จึงทักทายกัน

“อ้าว ว่าไง ไอ้ชัย มาทำอะไรเหรอ”
“ช่วงนี้เครียดๆ น่ะ เลยจะมาเอายาแก้เครียดสักหน่อย แล้วพี่มาทำอะไร”
“พาเมียมาตรวจสุขภาพน่ะ แล้วเอ็งเครียดเรื่องอะไร”
ชัยถอนหายใจ
“เรื่องงานน่ะ”
“จะเครียดไปทำไมวะ เครียดมากระวังเป็นบ้านะโว้ย”
ถั่วเงินพูดหยิกแกมหยอก พลางหัวเราะ แต่ชัยไม่ตลกด้วย ได้แต่ทำหน้าบึ้งๆ

“ผมไม่ขำนะพี่”
“จะคิดมากทำไมวะ แค่ขำๆ”
“พี่ไม่เป็นแบบผม ไม่เดือดร้อนแบบผมนี่ พี่ก็ขำได้สิ”
“อะไรวะเอ็งนี่ ปัญหามีไว้ให้แก้ ไม่ได้มีไว้ให้กลุ้ม มีปัญหาก็แก้ซะสิวะ”
“ก็ไม่รู้จะแก้ยังไงนี่พี่”
“ทุกปัญหามันย่อมมีทางออกนะชัย”
“ไหนล่ะทางออก”
“โน่นไง ทางออก”
ถั่วเงินชี้ไปยังตรงบริเวณทางออกของโรงพยาบาล ซึ่งมีป้ายคำว่า “ทางออก” ติดบอกอยู่แล้ว ถั่วเงินแอบขำๆ ที่ทำไปก็เพียงอยากให้ชัยรู้สึกคลายเครียดในมุกของเขา แต่อีกนัยหนึ่งคือต้องการหยอกล้อเล่นๆ

ชัยมองไปยังทางออกของโรงพยาบาล ตามที่ถั่วเงินชี้ แต่ที่เขาเห็นคือยอดหลังคาโบสถ์ของวัดแห่งหนึ่งอยู่ไกลๆ ซึ่งตั้งอยู่ตรงข้ามกับโรงพยาบาล ไกลออกไป ชัยครุ่นคิด หลังจากที่กลับมาจากกรุงเทพฯ เขาก็ไม่ค่อยได้เข้าวัดสักที จึงตัดสินใจเดินออกไป เพื่อที่จะไปยังวัดนั้น เผื่อจะได้รับความรู้สึกสบายใจขึ้นบ้าง ถั่วเงินรู้สึกแปลกใจ ที่ชัยไม่รู้ว่าเขาแกล้งพูดเล่น พยายามร้องบอกแต่เหมือนชัยยังคงเดินไปเรื่อยๆ ไปจนถึงทางออกของโรงพยาบาล

อีกด้านหนึ่ง
นพ ชายหนุ่มนักศึกษาคนหนึ่ง อกหักช้ำรักจากผู้หญิงมา และมีปัญหาเรื่องการเรียน ขับรถบึ่งมาด้วยความเร็ว ด้วยหวังจะให้รถชนเพื่อฆ่าตัวตาย แต่ขณะขับมาถึงยังหน้าโรงพยาบาลแห่งหนึ่ง มีชายคนหนึ่งเดินออกมาตัดหน้ารถกระชั้นชิด รถของนพพุ่งเข้าชนอย่างจัง เพราะเบรกไม่ทัน ชายคนนั้นกระเด็นลิ่วมากระแทกหลังคารถบริเวณคนขับ ก่อนที่จะไถลตกลงไปอยู่บนพื้นถนน นพตกใจสุดขีด หยุดรถ แล้วเปิดประตูเดินลงมาดู

ชัยนอนจมกองเลือดแน่นิ่ง สภาพดูแทบไม่ได้ คนที่อยู่ในโรงพยาบาลต่างพากันแตกตื่นตกใจ แต่ที่ตกใจและช็อคสุดๆมากกว่าใครคือ ถั่วเงิน ผู้ซึ่งเป็นคนบอกกล่าวให้ชัย เดินออกมายังถนน จนประสบกับเหตุการณ์แบบนี้

นพ หลังจากเห็นสภาพศพของชัย ก็รู้สึกหวาดกลัว ความตายเป็นสิ่งที่ไม่งดงาม และไม่น่าพิศมัยเอาเสียเลย เมื่อคิดได้ดังนั้น จึงเลิกคิดที่จะฆ่าตัวตาย และตัดสินใจที่จะมีชีวิตอยู่ต่อไป

หลังจากเหตุการณ์วันนั้น นพถูกดำเนินคดีข้อหาขับรถโดยประมาททำให้ผู้อื่นเสียชีวิต แต่ก็สู้คดีจนได้พ้นผิดออกมา เขาออกมาศึกษาต่อด้านจิตวิทยา เพื่อที่ว่า จะได้ออกมาช่วยเหลือคนที่มีปัญหาชีวิตเหมือนกับเขาต่อไป จนกระทั่งเรียนจบ เขาได้ออกมาเป็นนักจิตวิทยาชื่อดัง ช่วยเหลือคนที่มีปัญหา ให้รอดชีวิตได้มากมาย และออกหนังสือข้อคิดเตือนใจสำหรับคนคิดฆ่าตัวตาย นพได้รู้ว่า การที่เขาตัดสินเลือกที่จะมีชีวิตอยู่ต่อไปในครั้งนั้น ทำให้เขามีโอกาสสร้างได้ประโยชน์ให้กับสังคม ได้ให้ชีวิต ได้ให้สิ่งดีๆให้กับคนอื่นมากมาย ถ้าเขาขาดสติหรือพลาดพลั้งไปในวันนั้น เขาก็คงไม่มีวันนี้