“นี่เอ็งคิดจะขายปืนแลกเหล้าเลยเหรอวะ”
ทองถามสิงห์ เพื่อนคนหนึ่งที่เป็นหนึ่งในแก๊งค์คอทองแดง ซึ่งกำลังเอาปืนมาเสนอขายกับเขาด้วยราคาถูกแสนถูกเพื่อแลกกับเหล้าไม่กี่ขวด ในที่สุดเขาก็ตัดสินใจซื้อ เพื่อหวังเอาไปขายต่อเพื่อเก็งเอากำไร
“แล้วทำไม ปืนไม่มีลูกวะ แน่ใจนะว่าใช้ได้”
“ใช้ได้สิวะ ส่วนลูกปืน ข้าจำไม่ได้ว่าเอาเก็บไว้ที่ไหน เดี๋ยวข้าจะไปหาดู ยังไงพรุ่งนี้เอ็งค่อยมาเอาละกัน”
สุดท้ายทั้งสองก็ไปหาซื้อเหล้ามาดื่มกินกันอีกตามเคย โดยไม่ลืมชวนเพื่อนคนอื่นมาร่วมวงดื่มด้วยกัน เมียถามก็พากันอ้างว่าฉลองซื้อปืนใหม่

เวลาผ่านไป ทองก็เมากลับบ้านอีกเช่นเคย
เมื่อกลับไปถึงบ้าน ทองก็เมาอาละวาด นางสาย สุดจะทนไม่ไหว คว้าไม้กวาดออกมาตีสามี นายทองโกรธจัดจับไม่กวาดขว้างทิ้ง ควักปืนออกมาหมายจะยิงเมีย แต่บังเอิญว่าปืนนั้นไม่มีกระสุน
“เอ็งคิดจะฆ่าข้าเหรอ เอาปืนมาจากไหน” นางสายตกใจโวยวาย คว้าไม้กวาดออกมากระหน่ำตีสามีไม่ยั้ง จนสลบไป เด็กชายแสงนั้นหลับอยู่ก็สะดุ้งตื่นขึ้นมาดูเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ซึ่งก็เป็นดั่งเช่นทุกๆ วัน แต่โชคดีที่เขาไม่เห็นตอนที่พ่อเอาปืนจ่อจะยิงแม่เท่านั้นเอง แสงน้ำตาไหลกลับไปนอนหลับตามเดิม
“พ่อ พ่อทำไมต้องกินเหล้าน่ะ”
แสงถามพ่อเมื่อมีโอกาส เพราะน้อยครั้งนักที่จะได้มีโอกาสได้คุยกัน เพราะส่วนใหญ่พ่อจะไปอยู่กับเพื่อนฝูงมากกว่า
“จะเข้าสังคม อยู่กับเพื่อนกับฝูง ก็ดื่มซิ”
“ไม่ดื่มไม่ได้เหรอ”
“ถ้าไม่ดื่มก็ไม่มีเพื่อนซิวะ เขาดื่มกันหมด แต่เราไม่ดื่ม เขาก็จะมองเราแปลกๆ”
แสงทำหน้าครุ่นคิด
“อีกอย่างถ้าไม่ดื่ม ก็จะสนุกสนานกับเพื่อนไม่ได้”
แสงไม่ทันได้ถามอะไรต่อ พ่อก็เดินเข้าไปในบ้าน จะเข้าไปนอน เพราะอ่อนเพลียจากการดื่มเหล้าเมื่อคืน

“เมื่อคืนนี้เอ็งเกือบจะฆ่าข้าแล้ว รู้มั้ย เอาปืนจะมายิงข้า โชคดีที่ปืนไม่มีลูก ไม่งั้นข้าตายไปแล้ว”
นายทองเข้าไปเจอเมียซึ่งกำลังทำงานอยู่ในบ้าน บ่นด่า ก็นึกขึ้นได้ว่าซื้อปืนมาจากเพื่อน แต่พอดีไม่ได้เอากระสุนปืนมาด้วย เพราะกำลังจะกลับไปเอาวันนี้ นับว่าเป็นโชคดีที่ไม่มีใครเป็นอะไร
“เมื่อคืน ข้าทำอย่างนั้นจริงๆเหรอ ข้าขอโทษ” นายทองบอกด้วยสีหน้างุนงง
“ไม่ต้องมาขอโทษเลย แล้วไอ้ปืนเนี่ย เอ็งเอาไปคืน หรือไม่ก็เอาไปทิ้งซะ เกิดวันหนึ่ง เอ็งเมาเอามายิงข้าขึ้นมาอีกจะทำยังไง ถ้าวันนี้เอ็งไม่เอาไปคืน เอ็งกับข้าขาดกัน”
นางสายพูดด้วยความขุ่นเคือง
“เอาน่า เดี๋ยวข้าก็จะเอาไปขายแล้ว เดี๋ยวได้เงินมาก็จะเอามาให้พวกเอ็งนี่แหละ”
“จะเอาไปแ....กเหล้าหมดสิไม่ว่า ไม่รู้จักทำการทำงาน คอยแต่หานั่นหานี่ขายแลกเหล้ามาแ....ก เจริญละ”
นายทองสีหน้าขุ่นมัว ไม่พูดอะไร ได้แต่บ่นพึมพำ เดินเข้าไปในห้องปิดประตูเงียบเพื่อนอน

แสง เดินเท้าไปที่โรงเรียนซึ่งอยู่ไม่ไกลจากบ้าน แสงเป็นเด็กนักเรียน เรียนอยู่ชั้น ป.4 เขาเป็นเด็กที่ตาเหล่ ตัวผอมบาง เพื่อนๆ พวกผู้ชายในห้อง จึงพากันล้อเป็นประจำ หาว่าเขาเป็นตัวประหลาด และไม่ให้เข้ากลุ่มเพื่อน
แสงเดินผ่านร้านขายของชำแห่งหนึ่ง เห็นร้านนั้นกำลังขายเหล้าให้กับชายคนหนึ่ง จึงนึกถึงคำที่พ่อพูดว่า “ดื่มเหล้าแล้วจะทำให้มีเพื่อน” คิดดังนั้นจึงเดินเข้าไปในร้าน
“ลุงครับ ซื้อเหล้า 1 กั๊ก”
ลุงเจ้าของร้านมองด้วยความสงสัย
“ซื้อไปให้ใคร อย่าบอกนะว่าจะเอาไปกินอง”
“ซื้อไปให้พ่อครับ”
“แล้วเอ็งอย่าลืมบอกพ่อเอ็งให้เอาเงินมาใช้ค่าเหล้าที่ค้างไว้ด้วยนะ เกือบถึงพันแล้วเนี่ย หลายวันแล้วยังไม่เห็นโผล่มาเลย”
แสงเอาเหล้าซึ่งถูกบรรจุในขวดเครื่องดื่มชูกำลัง มาใส่แอบซ่อนไว้ในกระเป๋า เขาคิดที่จะเอาไปดื่มที่โรงเรียนด้วยหวังว่าจะมีเพื่อนบ้างสักคนด้วยเหล้าขวดนี้

ในเวลาพักเที่ยง แสงแอบเอาเหล้ามาดื่ม ครั้งแรกเขารู้สึกกระอักกระอ่วน ดื่มไม่ลง เพราะมันขมเหลือเกิน คิดในในใจ ทำไมคนเรายอมแลกอะไรเพื่อน้ำขมๆแบบนี้ก็ไม่รู้ การที่จะทำให้ใครสักคนยอมรับทำไมถึงยากแบบนี้ แต่ด้วยความที่อยากมีเพื่อนเหมือนอย่างพ่อ เขาจึงกลั้นใจดื่มจนหมด จนรู้สึกมึนๆ หัว พยายามลุกขึ้นเดินแต่ก็เดินไม่ตรง
กลุ่มเพื่อนผู้ชายในห้องที่ชอบล้อแสงบ่อยๆ เดินเข้ามาพอดี และมองเขาด้วยท่าทีแปลกๆ
“เฮ้ย เป็นอะไรวะ เมาเหรอวะ”
ช้าง ซึ่งเป็นหัวโจกของกลุ่มเพื่อนที่ชอบล้อและรังแกแสงบ่อยๆ เอ่ยขึ้น แสงเดินเซไปเซมา พยายามที่จะตรงไปยังตัวช้าง ซึ่งยืนดูอยู่ตรงหน้าชั้นกับพวกเพื่อนๆ
“ข้าไม่ได้มาว....แต่...ข้ากินเหล้าแล้ว....พวกเอ็งรับข้าเป็นเพื่อน...ด้วยนะ”
แสงเดินเข้าไปจนถึงตัวช้าง ก็เกิดอ้วกออกมา ช้างหลบทัน และโกรธมาก จึงผลักแสงล้มลงไปโดนโต๊ะจนหัวแตกเลือดไหล
และทุกอย่างก็กลายเป็นเรื่องเป็นราว คุณครูประจำชั้นพาแสงไปทำแผลที่สถานีอนามัย และพาไปหาผู้ปกครองที่บ้านเพื่อตักเตือนไม่ให้ทำผิดอีก

ทองไปที่บ้านของสิงห์เพื่อไปถามเรื่องลูกปืน แต่สิงห์กลับปฏิเสธ ไม่ยอมให้ลูกปืน
“ถ้าเอ็งอยากได้ลูกปืนต้องซื้อเอาต่างหาก”
“เฮ้ย ได้ไงวะ ก็เราตกลงกันไว้แล้วนี่หว่า”
“ข้าเปลี่ยนใจว่ะ เงินมันไม่พอค่าเหล้า”
ทองไม่พอใจ ด่าว่าสิงห์ต่างๆนานา และส่งปืนคืนให้สิงห์ และขอเงินทั้งหมดคืนจากสิงห์ แต่สิงห์กลับบอกจะคืนเงินให้แค่ครึ่งเดียว ทองโกรธและกลับบ้านไป

ทองกลับมาบ้านก็รู้เรื่องที่ลูกชายโดนไอ้ช้างลูกไอ้สิงห์ทำร้ายหัวแตก จากที่โกรธเรื่องปืนอยู่แล้ว ก็โกรธมากขึ้นไปอีก จึงขับมอเตอร์ไซค์มุ่งตรงไปยังบ้านของสิงห์ เมื่อไปถึงก็ร้องตะโกนด่าโวยวายขึ้นไปบนบ้านทันที
“ไอ้สิงห์ เอ็งอยู่ไหน ลูกเอ็งทำลูกข้าหัวแตก เอ็งต้องรับผิดชอบ”
สิงห์เดินออกมาด้วยท่าทางเหนื่อยหน่าย ซึ่งพอทราบข่าวจากช้าง ลูกชายแล้วว่าเกิดอะไรขึ้น
“ลูกข้าไม่ได้ผิด ลูกเอ็งต่างหากที่ทำตัวของมันเอง จะมาโทษลูกข้าได้ไง”
“ลูกเอ็งน่ะแหละทำลูกข้า จ่ายเงินค่าทำแผลกับค่าทำขวัญมาซะดีๆ”
ทองชี้หน้าสิงห์ สิงห์บอกทองให้ใจเย็นๆ พร้อมกับบอกว่า จะเอาเงินมาให้ จากนั้นสิงห์ก็เดินกลับเข้าไปในบ้าน แต่แทนที่สิงห์จะไปเอาเงิน กลับเดินไปเอาปืนใส่กระสุน และเดินกลับออกมา สิงห์เอาปืนจ่อไปที่ตัวทอง เพื่อขู่ทอง
“ถ้าเอ็งอยากได้นัก ก็เอาลูกปืนไปแทนก็แล้วกัน”
“ไอ้สิงห์ ไอ้คนเลว”
ทองรู้สึกเจ็บช้ำ เมื่อทำอะไรไม่ได้ ก็จำต้องล่าถอยกลับบ้านไป และตัดความเป็นเพื่อนกับสิงห์นับตั้งแต่บัดนั้น

“เห็นมั้ยละ เพื่อนเอ็ง มันจริงใจกับเอ็งมั้ย” นางสายผู้เป็นเมีย พูดกับนายทอง สามี หลังจากถูกไล่กลับมาจากบ้านนายสิงห์
“ต่อไปนี้ ข้าจะเลิกเหล้า ออกมาทำการทำงานสักที ถึงแม้มันจะเลิกยากยังไง ข้าก็จะพยายามเลิกให้ได้” ทองบอก
นางสายและแสง สองแม่ลูกยิ้มให้กันด้วยความสุข ที่หัวหน้าครอบครัวกลับตัวกลับใจมาเป็นคนดีของครอบครัวสักที
มิตรภาพในวงเหล้าหรือจะสู้มิตรภาพในครอบครัว

ในคืนนั้น หลังจากทุกคนเข้านอนไปได้ไม่นาน ก็ได้ยินเสียงปืนดังลั่นติดๆ กันหลายนัด ดังมาจากทางบ้านของนายสิงห์ หลังจากเสียงปืนสงบลง ทุกคนจึงรีบออกไปดู พบชาวบ้านพากันมุงดูอะไรสักอย่างอยู่ที่บ้านนายสิงห์ เมื่อเข้าไปดู ก็พบว่า เกิดเหตุการณ์ที่พวกนายสิงห์ตั้งวงดื่มเหล้า จนเมาแล้วทะเลาะกัน และยิงกันตาย คนยิงก็ไม่ใช่ใคร คือนายสิงห์นั่นเอง คนที่อยู่ในวงเหล้าตายนั้นหมด เมียนายสิงห์ถูกลูกหลงได้รับบาดเจ็บ ส่วนไอ้ช้างลูกชายนั้นหัวแตก
กินเหล้าเท่ากับกินลูกปืน