BlogGang.com : : gift is a present : วันศุกร์คือ...วันสุข

วันศุกร์คือ...วันสุข

เร่ง ๆ เขียนไว้เดี๋ยวอาทิตย์หน้าไปแค้มป์ ไม่รู้จะมีเวลารายงานตัวแค่ไหนค่ะ

เช้าวันศุกร์

วันนี้ตื่นสายตามคำอนุญาติ 8.30 โดยประมาณ เช้านี้อากาศเริ่มเย็น ในบ้านเงียบสนิทมาก น้องเดินลงไปในครัวก็ไม่เห็นคน มีแต่ขนมอยู่ในกล่อง หม้อกาแฟเตรียมต้มได้ทันที หายไปไหนกันหมด ก็เลยไปดูที่โรงรถ รถอยู่แสดงว่าคงไม่ได้ไปไหนไกล

สักพักเมย์ขับรถมา บอกว่าไปส่งฟาเนียที่บ้านเพื่อนคุณซินดี้แหละ วันนี้คุณซินดี้ได้ลางานก็เลยไปหากัน จะสอนให้คุณซินดี้ทำขนมหรืออาหารอะไรสักอย่างนี่แหละ น้องก็ อ่อ อ้อ ถามว่าจะกลับกี่โมง คุณซินดี้จะมาส่งเองไม่ต้องไปรับ

ตอนน้องดื่มกาแฟอยู่คุณแฟรงค์ก็โผล่มาบอกว่าเตรียมตัวนะ เที่ยงครึ่งจะเข้าที่ทำงาน เที่ยงครึ่งหมายถึงต้องเสร็จเรียบร้อยรอออกจากบ้านประมาณเที่ยงแหละค่ะ ดื่มกาแฟเสร็จก็เตรียมตัวเลย ไม่รอแล้ว เผื่อท่านเปลี่ยนใจจะไปเร็ว

11 โมง ออกรถเห็นมั๊ย เร็วกว่าที่คาดตรงแหน่วไปที่ทำงานเลย ถึงตอนเที่ยง คนออกไปกินข้าวกันหมด ท่านก็ไปนั่งทำงานทั้งตอนเที่ยง ๆ นั่นแหละค่ะ บอกน้องว่าจะไปไหนก็ได้ ตอน 3 โมงให้มารับจะไป Victorville กัน อีกแล้ว ไปที่นี่อีกแล้ว ไม่เห็นมีอะไรบ้านเมืองแห้งแล้งออกค่ะ

ตอนประมาณบ่าย 3 นี่แหละ ข่าวออกว่าไฟป่า จนถึงกับปิด freeway 15 ระหว่างเชื่อม 138 พอดิบพอดีทางไป Victorville ก็ไปบอกท่าน ท่านว่า งั้นไปทำ video conference แทน

.... ข่าวอันนี้ up to date ที่สุดเฮีย แบบเกิดวันนี้สด ๆ ร้อน ๆ ไหม้ไป 500 เอเคอร์ แต่ไม่โดนบ้านคนสักหลัง มีแต่เขาหัวโล้นต้นไม้พุ่มเตี๊ย ๆ ลมแรงก็เลยไฟลามเร็วมาก ๆ

คุณแฟรงค์ไปทำ conference เสร็จก็ว่า ไม่ต้องไปละ เป็นอันรู้เรื่องกันแล้ว ถามน้องว่าอยากไปไหนมั๊ย นี่ก็ค่ำแล้ว อากาศเริ่มเย็น ร้อน ๆ เย็น ๆ พาลจะเป็นไข้เอานะเฮีย ก็ว่า กลับบ้านเถอะ อยากดูหนัง เอาหนังมาด้วยยังไม่ได้ดูเลย คุณแฟรงค์ว่า อยากดูเรื่อง Hanna งั้นลองถามเพื่อน ๆ ดู เย็นวันศุกร์ถ้าไม่มีอะไรก็ชวนไปดูหนังบ้านเรากัน 5555 mini theater

เราถึงบ้านก่อนเพื่อน ๆ จะมา น้องก็นั่งข้างบ้านอากาศดีไม่ร้อน คุณแฟรงค์กับฟาเนียมานั่งเป็นเพื่อน น้องว่า ตั้งแต่ฉันมาถึงวันจันทร์พอมาธาส่งลงโรงบาล จะถึงตอนนี้ ไม่มีใครโทรหาสักคน มีแต่เพื่อนฉันโทรมาแค่นั้นเอง
แต่โทรหาคุณไซมอน โทรหาคุณแฟรงค์ โทรหาทุกคนเลย น้อยใจ

คุณแฟรงค์หัวเราะใหญ่ บอกว่าเธอกับอังเคิลแซลเหมือนกันไม่รู้จักโต โจ มาธา และวิลลี่รู้ว่าเธอจัดการกับเรื่องที่เขาฝากไว้ได้ ไม่ต้องห่วงอีกต่อไป ไม่ต้องโทรเช็ค ตรวจสอบอีกต่อไป ทำไมเขาจะไม่ห่วงกัน ถามฟาเนียดูมาธาโทรมาถามเรื่องเธอทุกวัน วันละ 2-3 ครั้ง หมอว่าไง หน้าตาเป็นไง สบายดีหรือเปล่า สดชื่นดีมั๊ย โจคุยกับฉันทุกวัน บอกว่าไม่ต้องห่วงเธอขยันขันแข็งสมกับที่เราตั้งใจให้เธอเรียนรู้อบรม แต่นั่งรถนาน ๆ ก็อาการไม่ดีทุกที วิลลี่อีกคนโทรหาฉันทุกวัน บอกอยากคุยกับเธอ แต่ฉันบอกว่าไม่ต้อง อีกหน่อยถ้าวิลลี่ไปเรียนเธอจะทำงานแทนเขาได้ทันที น้องก็โวยเลย ไม่เอาหรอก ไม่ชอบขับรถ ไม่ชอบนั่งรถนาน ๆ เดี๋ยวไม่สบาย

ตอนพิมพ์อยู่นี้วิลลี่มาถึงแล้วค่ะ หน้าตาแป้นมาเชียว ขอบอกขอบใจใหญ่ ที่จริงน้องก็ไม่ได้ทำอะไรมาก แค่ 2 วัน วนไปวนมาแค่นี้เอง

คุณแฟรงค์ดูหนังจบแล้ว บอกสนุกมาก คืนนี้มีเพื่อนมาแค่ 2 คน ไว้ดูกันอีกทีตอนโจกลับมาแล้ว หลาย ๆ คนสนุกดี

น้องจะนอนที่นี่อีกคืน พรุ่งนี้เช้าค่อยกลับบ้าน วิลลี่จะส่งกลับ พรุ่งนี้จะไปหาเพื่อนนะเฮีย คิดถึงเหมือนกัน ตั้งแต่วันอาทิตย์ก็ไม่ได้เจอกันเลย เพื่อนทำงานวันเสาร์ก็พอดี น้องถึงบ้านสาย ๆ ว่าจะทำของกินขึ้นไปให้ด้วย จะได้พักผ่อนไม่ต้องไปไหนไกล ๆ มีเวลาเม้าท์แตกกันเยอะ ๆ

จบเรื่องที่ San Ber แค่นี้นะคะ ไว้ไปแค้มป์ ไม่รู้มีอะไรมากหรือเปล่า อาจไม่มีอะไรน่าสนใจ หรือมีอะไรน่าสนใจมากกกกก จะเล่าให้อ่านเล่น ๆ อีกที

คิดถึงบ้านแล้ว คิดถึงแจ๋ด้วย เท้าเจ็บคงดีขึ้นมากแล้ว แจ๋เก่งอดทนเข็มแข็งที่สุด เป็นตัวอย่างที่ดีของน้องเสมอ บางทีงอแงก็เป็นตัวอย่างให้น้องตามเหมือนกัน นี่...ต้องหาตัวโทษ 55555

ไปก่อนค่ะ ทิ้งคุณ ๆ ไว้ข้างล่างนานแล้ว
บ๋ายบาย
น้อง

Create Date : 03 กันยายน 2554

Last Update : 3 กันยายน 2554 13:40:33 น.

0 comments

Counter : 333 Pageviews.