BlogGang.com : : gift is a present : ส่งพี่เค ....

ส่งพี่เค ....

เรียนผู้ปกครองที่รักยิ่ง

เหมือนจั่วหัวจดหมายทางการเนอะ

นับจากครั้งสุดท้ายที่เขียนไว้ก็เดือนพฤศจิกายนนู่นนนนนนน นานมาแล้ว 3-4 เดือน ตอนนั้นก็ยังตามหาเฮียไม่เจอ ปุเรง ๆ อยู่มองโกลจนเมื่อก่อนน้ำท่วม อพยพป้าผิงกับคนในบ้านไปไต้หวันก็ยิ่งไม่ได้คุยกันใหญ่ มัวแต่ยุ่ง ๆ กับคนมากมาย น้องก็เลยไม่กวนเฮีย มีอะไรก็ลุย ๆ กันเองพี่น้องทางนี้

ป้าลี กับแจ้คงไม่รู้เรื่อง Victor นะคะ เป็นธุระของแจ๋ที่น้องเองร่วมด้วยช่วยสุดชีวิต สุดชีวิตจริง ๆ นะคะ

****
เฮียให้น้องเล่าให้ป้าลีกับแจ้ฟัง เพราะถึงตอนนี้เรื่องก็แทบจะจบด้วยดีแล้วค่ะ

เรื่องของเรื่องตั้งแต่ปี 2004 แจ๋กับ Pete ร่วมกันเปิดร้านทำธุรกิจกัน ทั้งคู่ก็ร่วมกันสร้างหนี้กู้เงิน Pete เอาเอกสารมาให้แจ๋เซนต์ คุณนายก็เชื่อใจเซนต์ให้ เป็นเงินก้อนโตทีเดียว ทั้งที่ส่วนที่เป็นทรัพยสินส่วนตัวก็มาก กะจะทำให้เป็นธุรกิจใหญ่โต (ทั้ง ๆ ที่ ไม่มีประสบการณ์เนี่ยะนะ) แจ๋ไม่รู้ว่า Pete กู้นอกระบบ คิดว่าทำกับธนาคาร ก็ไปเรื่อย ๆ จนเมื่อปลายปี 2008 ทั้งคู่เลิกกัน แจ๋ก็ขอให้ขายร้านและแบ่งเงินกันถ้ามีหนี้ก็คืนไป ทำให้จบเรื่องทั้งหมดทำนองนั้น

ก็เหมือนเรื่องจะเรียบร้อยดีค่ะ

ต่อเมื่อเมื่อปลายปี 2011 Vic เจ้าหนี้กู้ของ Pete ตามมาทวงเงินแจ๋ เพราะ Pete เสียชีวิตจากอุบัติเหตุที่เวียดนามเมื่อต้นปี แจ๋ก็คุยกับ Vic ว่าหนี้เคลียร์หมดแล้ว ยังมี paper เก็บไว้อยู่เลย แล้ว Vic ก็เอามาให้ดู เป็นอีกอันที่แจ๋เซนต์ชื่อไว้แต่ไม่ได้อ่าน (เหลวไหลที่สุด)

มีคนตามทำร้ายแจ๋ด้วย โดนมีดปาดไปหน่อยนึง และคนที่ช่วยก็คือสตีฟเพราะไปนั่งรอคุณโจหน้าบ้าน แล้ว Matha ตามสตีฟแทน คุณโจอยู่ San Ber สตีฟเป็นคนทำแผลให้ก่อน แล้วค่อยไปโรงบาลแถวบ้าน คุณหมอเห็นวิธีการและอุปกรณ์ทำแผลก็มองหน้าอยู่นาน (อุปกรณ์พวกนี้ตำรวจจะมีติดรถเสมอค่ะ) สตีฟทำเรื่องเป็น ไปซื้อของที่ร้านสะดวกซื้อแล้วสะดุดของในร้านทำให้เกิดบาดแผล ประมาณซุ่มซ่าม ^^

จนเมื่อวันหนึ่ง มีคนมาหาที่โรงเรียนจะคุยกับน้อง ก็ตกใจนิดหน่อยนึกว่ามีใครเป็นอะไร เป็นเจ้า Vic มาคุย บอกว่าถ้าไม่ใช้หนี้ก็รอรับการล้างแค้นละกัน น้องก็บอกว่าไม่ใช่ความผิดแจ๋ ตอนที่ขายร้านก็ได้ใช้เงินคืน Pete ก็เซนต์รับเงินหนี้สินต่าง ๆ ไป Pete เป็นคนรับผิดชอบ แต่ Vic ไม่ฟัง น้องก็แจ้นไปหาคุณโจ ท่านก็ว่า ถ้า Vic ติดต่อมาจะไปด้วยกันกับน้อง

ตัดตอนไปละกันค่ะ เอาเป็นว่าคุณโจบอกว่า เป็นหนี้ต้องจ่ายคืน จะโทษ Pete ทั้งหมดก็ไม่ได้ แจ๋ไม่เรียบร้อยเอง ท่านก็ควักกระเป๋าช่วยจ่ายให้อีกส่วนหนึ่ง (Vic เห็นท่าคุณโจก็รู้นะคะว่าท่านเป็นใคร แต่เหมือนกับรู้ว่าคุยกันตรง ๆ คุณโจก็ตรงไปตรงมาตามนิสัยท่านแหละ)

และอีกส่วนหนึ่งน้องกับแจ๋จะทำงานผ่อนใช้ให้เอง ซึ่งตอนแรกหนักพอควร แต่พอหลังงานศพพี่เค กลายเป็น Vict ให้ condition ดีขึ้นมาก ๆ ไม่หนักหนา Vic ถามว่าเป็นอะไรกับพี่เค เป็นญาติหรือ น้องก็ไม่ได้ตอบอะไร เฉย ๆ จากเรียก girl กลายเป็น miss

และตั้งแต่อังเคิลรู้ ไม่ต้องเจอเจ้า Vic อีกแล้ว อังเคิลจัดการทุกอย่าง

และหนักเป็นเบา

**** จบเรื่องเจ้า Vic ครั้งสุดท้ายคนของอังเคิลบอกว่า Vic อยากเจอน้อง แต่คนของอังเคิลบอกว่าน้องไม่อยู่ไปต่างประเทศ ที่จริง Vic มาหาที่โรงเรียนคงได้ และจะเจอก็ไม่ยาก แต่ก็ไม่เคยเห็นโผล่มาสักที ดีแล้วค่ะ สบายใจ

เอาเป็นว่าคราวนี้ยุ่งแต่ไม่มาก พอรับมือไหว คุณโจยังคงประคองไว้เหมือนเดิม ไม่มีท่านกับ Martha จะทำไง เรื่องก็จัดการด้วยดี คุณโจท่านก็ทำตารางไว้ให้ ตอนไปเจอเจ้า Vic ไปพร้อมกันกับน้อง 2 ครั้ง ครั้งที่ 3 เจ้าวิลลี่ทำหน้าที่แทน (ยังคงเป็นคุณหนูอยู่นั่นเองไปไหนต้องมีคนไปด้วย อารักขา)

เมื่อธันวาน้องไปดูแลพี่เค ตอนนั้นท่านใกล้จะไปแล้ว หมอเอย อังเคิลเอย ส่ายหน้าหมดหวัง ที่จริงท่านไม่ได้ขอมาตรง ๆ แต่ฝากบอกอังเคิลมาว่าคิดถึงมาก ไม่ได้เจอนานแล้ว คิดถึงขนมปังสัขยาที่ทำให้กิน น้องก็ไม่อยากไปเท่าไหร ติดงานเพราะต้องปั่นงานเยอะ ต้องใช้เงินเยอะด้วย อังเคิลก็คุยกับคุณโจอีกทีขอให้มา ส่วนเรื่องงานจะจัดการทดแทนให้

น้องก็ไปครั้งแรกคุณโจไปส่งเอง ท่านเป็นอย่างนี้นะคะ ใครขออะไรเรื่องลูก ท่านจะต้องเป็นคนไปส่งเอง ไปฝากฝังเอง ขอตรงกับท่าน ท่านก็ส่งตรงด้วยตนเอง ประมาณนั้น

ตอนไปกับคุณโจ ไปถึงบ้านคุณโจก็ไปกดกริ่ง คนมาโผล่หน้าประตูแต่ไม่ยอมเปิดให้ บอกว่าอังเคิลไม่อยู่ ให้กลับมาใหม่ น้องเดินตามมาเพราะมัวแต่เก็บของหลังรถ ก็เลยโผล่หน้าไปบอกว่างั้นฝากของกินหน่อย อยู่ในรถร้อนของกินจะเสีย เจ้าคนที่โผล่มาเห็นหน้าน้องรีบทัก hola senorita แล้วเปิดประตูให้ คุณโจหันมามองหน้าหัวเราะ ส่ายหัวด๊อกแด๊ก น้องเล่าให้ฟังแล้ว เคยมาบ้านนี้ทำ catering ไง ตั้ง 2 ครั้ง คุ้นกันดี คุณโจว่าไม่ใช่หรอก เขาคงรู้ว่าน้องจะมาหาพี่เค

ก็เลยเข้าไป พี่เคอยู่แต่หลับ น้องก็เข้าครัวเตรียมของกิน คุณโจบอกจะคอยอังเคิลก่อน ยังไงจะให้ไปส่งน้องกลับบ้านตัวท่านจะตรงกับ San Ber

วันนั้นน้องทำซุปมักกะโรนีกุ้ง ง่ายสุดไงค่ะ

คอยตั้ง 2 ชั่วโมงกว่าอังเคิลจะมา มาถึงก็เดินมาหาทักทาย ขอบอกขอบใจคุณโจ อิฉันยืนหัวโด่งไม่เห็นพูดไม่เห็นทักอะไร แต่ดึงมาหอมแก้ม

gracias ....

พอเห็นพี่เค ตกใจ เปลี่ยนไปมาก หมดสภาพสิงห์เฒ่าที่เคยผงาด เป็นคนแก่ผอมทรุดโทรม พี่เคดีใจ เรียกน้องว่าลูกทุกคำ บอกคิดถึงไม่มีคนคุยไทยด้วยเลย ^^

ตั้งแต่วินาทีนั้น น้องบอกคุณโจบอกอังเคิล อาสาเองจะมาดูพี่เคให้ อังเคิลบอกไม่ต้องห่วงเรื่องค่าใช้จ่ายจะดูแลให้ทุกอย่างน้องไม่ต้องเดือดร้อน

ก็จัดตารางกัน ต้องเรียนกี่โมง เลิกกี่โมง จะแวะตลาดทำของให้พี่เคเองทุกเย็น

ตกลงเป็นตอนเช้า รถบ้านอังเคิลมารับไปเรียน ส่งเรียนแล้วตอนบ่ายมารับไปตลาด ไปบ้าน ทำของกิน ดูแลพี่เคแล้วส่งกลับ เป็นอย่างนี้ทุกวันค่ะ จะว่าไปสนุกก็สนุก ทำของกินหลายหลาก

เจ้าอิซซี่ มือขวาพี่เคกลับมาเป็นผู้ช่วย เก่งนะคะเจ้านี่บอกอะไรสั่งซื้ออะไรได้ตามนั้นทุกอย่าง แม้กระทั่งให้ซื้อของไทย ก็ไปฮอลลิวู้ดถูกซื้อของได้ตามที่ต้องการทุกอย่าง (เจ้าอิซซี่เป็นฟิลลิปินส์ ตัวไม่โต แกร่ง ลุย อังเคิลบอกว่า ของกินทุกอย่างที่พี่เคกินเจ้าอิซซี่กินด้วยต้องลองว่ารสชาติเป็นไง) บอก senorita ทำของกินอร่อย แหม ประจบกิน ^^

เสาร์อาทิตย์น้องมาขลุกด้วยทั้งวันแต่เช้า เรียกว่าตื่นแต่ยังไม่สว่าง รถที่บ้านอังเคิลถึงหน้าบ้านแล้ว ที่จริงนัดไว้ตี 4 ครึ่งให้มารับ เพราะกะว่าคงมาถึงประมาณตี 5 ประมาณนั้น แต่คนของอังเคิลตรงเวลาเป๊ะ คำไหนคำนั้น ตี 4 ครึ่งมาเคาะประตูบ้านแล้ว น้องยังเตรียมตัวไม่เสร็จ ก็บอกให้คอย ถามจะดื่มกาแฟมั๊ย อะไรก็ไม่เอา บอกว่าดื่มมาแล้ว ขึ้นมาช่วยถือของ น่ารักเจง ๆ

ออกจากบ้านเช้า ถึงบ้านอังเคิลไม่นานรถว่างมากกกกก คราวนี้เตรียมตัวดี น้องทำของเช้าให้ เป็นแพนเคกอันจิ๋ว ๆ (แป้งสำเร็จค่ะง่ายดี ใส่ผลไม้สด หั่นเล็ก ๆ) โรยหน้าด้วย whip กับแยม อีกอันก็เป็นน้ำผึ้ง จัดให้หน้าตาน่ารัก กินกับ soy milk พี่เคกินได้เยอะ บอกเบื่อกับข้าวยัย Lolita (แม่ครัวของอังเคิล) ทำแต่ของสเปน น้องทำเริ่ม ๆ ไว้แล้วให้ยัย Lolita ทำต่อ จะใหญ่จะเละก็กินเอง น้องทำเผื่ออังเคิล กับพอลด้วย แค่นั้น ตอนหลังต้องเผื่อเจ้าอิซซี่ นอกนั้น ทำเอง เยอะเกินไปแล้ว

พี่เคอยู่กับเราอีก 16 วัน เป็น 16 วันที่ผ่านไปอย่างมีความสุข ทำของกินให้พี่เคเอง detail ทุกอย่าง อ่านหนังสือไทยให้พี่เคฟัง เปิดเนทให้ดูรูปเมืองไทย แม่น้ำเจ้าพระยา โรงแรมโอเรียลเตล พี่เคบอกคิดถึงเมืองไทย ไม่ได้เหยียบมา 50 กว่าปี คิดถึงไอติมก้อนกลม ๆ มีไม้จิ้มให้ถือ (ไม่รู้ป้าลีเคยกินมั๊ยคะ ท่านว่ามีสีขาว สีชมพูอร่อยมาก)

ตกค่ำทุกวัน น้องจะเช็ดตัวหน้าคอให้ เช็ดแค่นั้น ที่เหลือเจ้าอิซซีจะดูแลต่อ น้องก็ออกไปรอนอกห้อง พอเช็ดตัวเปลี่ยนเสื้อผ้า น้องจะทาแป้งที่หลังให้ นอนทั้งวันก็บอกให้อิซซี่นวดเบา ๆ ตั้งแต่คอจนถึงเอว เจ้านี่ใช้ได้บอกอะไรทำเดี๋ยวนั้นไม่มีเกี่ยง พอให้นั่งนวด น้องก็เปลี่ยนผ้าปูที่นอน เปลี่ยนทุกวัน ให้เตียงสะอาดเข้าไว้ ไม่ต้องซักเอง ยัย Lolita จัดการต่อ พี่เคสดชื่นขึ้นทุกวัน

ตอนแรกคิดว่าจะอยู่ด้วยกันนานกว่านี้ หมอบอกว่าควรไปตั้งนานแล้ว แต่ยังอยู่ได้ กำลังใจเยอะมาก เข้มแข็ง อดทน

ไมกี้มาก่อนพี่เคจะไปไม่นาน มาถึงก็ไปหา ก้มลงกอดจูบแก้ม ดูรักใคร่เคารพมากมาย พี่เคเอามือลูบหัว หันมาบอกน้องว่านอกจากน้องแล้ว ก็รักไมกี้อีกคน ^^ ที่จริงรักไมกี้มากกว่าและนานกว่านานแล้วค่ะ

น้องจะอยู่ด้วยจนพี่เคหลับ ก่อนหลับจะสวดมนตร์ให้ฟังทุกวัน น้องมีสมุดสวดมนตร์เล่มเล็ก ๆ ที่ป้าลีให้ไว้ติดตัวไปด้วย อังเคิลถามทำอะไร สวดมนตร์ให้อยู่ใกล้ ๆ พระ น้องไม่รู้พี่เคนับถือศาสนาอะไร แต่ในฐานะที่เป็นคนไทย พี่เคควรฟังสวดมนตร์แบบไทยถึงถูก และเป็นบทสวดอย่างเดียวที่น้องสวดได้
หลังจากนั้นก็กลับบ้าน คนที่บ้านอังเคิลก็มาส่งอีก

ยังคิดอยู่เมื่อไหรจะรำคาญเรา เพราะรับส่งไม่ใช่ใกล้ ๆ จากบ้านไปบ้านอังเคิลและทำแบบนี้ทุกวัน ก็ไม่ยักมีคนบ่น คนรับส่งเป็นคนละคนจะรู้ senorita ไม่ค้างที่ไหน ต้องกลับบ้านทุกวัน

ก่อนเสียก็คุยกับพี่เคสารพัดเรื่อง คุยถึงเรื่องเจ้า Vic ด้วยค่ะ ตอนนั้นน้องเล่า ๆ ไปเหมือนระบายความในใจ โกรธมาก โกรธที่ทำอะไรไม่ได้ และเสียใจที่ดูแลแจ๋ไม่ดี ถ้าน้องเก่งกว่านี้แจ๋จะไม่ต้องเจอคนไม่ดีพวกนี้แน่ ๆ

ก็ไม่ได้คิดอ่ะคะว่าพี่เคจะเล่าให้อังเคิลฟัง ไม่รู้หรอก จนหมดงานศพพี่เค อังเคิลก็ถามมีอะไรจะบอกฉันหรือเปล่า น้องก็ไม่รู้ความใน ตอบแต่ว่า รักอังเคิล กอดแขนแน่นประจบทุกที ก็แค่นั้น ถามมาก ๆ ไอ่เราก็ไม่รู้จะบอกอะไร จนท่านต้องคุยกับคุณโจเอง คุณโจโทรมาบอก หัวเราะชอบใจ บอกว่า Sal ถามทุกที เธอก็ตอบว่า รักอังเคิลทุกที ไม่ยอมบอก ตอนคุยกับอังเคิล น้องก็ขอโทษ น้องบอกว่าไม่ใช่เรื่องของน้องเอง เรื่องของแจ๋ จะไปเล่าให้คนอื่นฟังมันก็ไม่ดี ถ้าแจ่อนุญาติก็ได้ ตอนหลังอังเคิลก็ตัดตอนจัดการให้ คุณโจว่าดี เขาอาสาเองเราไม่ได้ขอ จัดการเรื่องได้เร็วและประสิทธิภาพสูงซะด้วย

เพราะจัดการนี่แหละ เป็นที่มาของการได้งานพิเศษ เงินพิเศษที่ไม่คาดจริง ๆ ว่าจะได้แบบนี้ แต่อย่างว่านะคะ เด็กเส้นอังเคิลนิน่า

ไว้คุยให้ฟังเรื่องงานพิเศษนะคะ งานไม่ได้มากมายอะไร แต่ได้น้ำใจ ความเมตตาความรักล้น ๆ ของคนบ้านนี้ค่ะ

รัก และรักมาก และเคารพ และคิดถึง และเป็นห่วงทุกคน และบางทีก็อยากร้องไห้โฮ โฮ เหมือนตอนเด็ก ๆ ให้ป้าลี ป้าผิงโอ๋ และบางทีก็ไม่อยากรับรู้อะไรทั้งสิ้น

ลูกเองค่ะ

Create Date : 18 กุมภาพันธ์ 2555

Last Update : 22 กุมภาพันธ์ 2555 11:40:04 น.

0 comments

Counter : 389 Pageviews.