Turn back time : ใครนะใคร

หลังจากที่ทั้งจอนจินและแอนดี้ ต่างลงมติว่า ผู้หญิงคนที่ลุงวิ่งตามหานั้น จะต้องเป็นรักแรกของลุงอย่างแน่แท้

พวกเขาจึงพยายามที่จะล้วงข้อมูลจากปากของดองวานให้ได้ แต่ช่วงนี้ดองวานยุ่งอยู่กับงานโฆษณาชาดำเย็นมาก ผลที่ออกมาจึง...

“เฮ้ย!!! พวกแก 2 คนนี่ว่างนักไงวะ นี่ยุ่งกันจนแทบไม่มีเวลาหายใจแล้ว ลูกค้าจะเอางานยิกๆ แกยังจะมาถามอะไรอีกเนี่ย บอกแล้วว่ามีเวลาเดี๋ยวเล่าเอง”

จากนั้นก็รีบเดินไปทำงานต่อทันที ทิ้ง 2 หนุ่มผู้ใกล้จะลงแดงตายเพราะความอยากรู้อยากเห็น ได้แค่มองภาพแผ่นหลังของลุงเดินจากไป...

“อ้ากกก!!! ทนไม่ไหวแล้ว ดี้ ไปสืบกันเองเถอะ รอพี่ดองวานเล่า ชาติหน้าก็ไม่รู้หรอกวะ”

“แต่ว่า เราจะสืบกันยังไงละเนี่ย ตอนที่ผมลากตัวเจ๊คนนั้นมา ผมก็ไม่ได้ถามชื่อเสียงเรียงนามมาซะด้วยดิ นี้ถ้ารู้นะ ว่าเจ๊แกมีอดีตกับลุงนะ ผมไม่ปล่อยไปง่ายๆหรอก”

“อดีตหรอ…เฮ้ย ใช่ ใช่แล้ว ดี้ฉันดีใจกับแกด้วยวะ ที่มีพี่ฉลาดๆอย่างฉัน” ^-------^

“……..” แอนดี้ทำหน้าเอือม “แล้วตกลงคุณพี่ฉลาด คิดอะไรออกละครับ ช่วยบอกหน่อยเถอะครับ”

“ก็คนที่มีอดีตกับลุงนะ เรารู้จักอยู่คนหนึ่งไง ลืมไปแล้วหรอ”

“พี่มินอู!!!...เจอะตัวพอดีเลย” แอนดี้ชี้ไปที่คอม

 “พี่เขาออน M อยู่พอดี ไม่ busy ด้วย แสดงว่าคุยได้ จัดเลยไหมพี่จิน”

“จะถามทำไมให้เปลืองบรรทัดเนี่ย จัดไป...”


บันทึกการสนทนาของแอนดี้กับมินอู

“พี่มินอูสวัสดีคับ...คือเข้าเรื่องเลยละกันนะครับ ผมรู้ว่าพี่ยุ่ง คือผมมีเรื่องให้ช่วยหน่อยนะคับ”

“อ้าวแอนดี้ เป็นไงมั้ง ได้ข่าวบริษัทยุ่งน่าดู ที่ว่าเรื่องจะให้ช่วยเนี่ย จะให้พี่ช่วยทำจิงเกิ้ลประกอบโฆษณาให้หรอ?”

“ป่าวหรอกพี่ ผมมีเรื่องอยากจะให้พี่ช่วยเล่าให้ฟังหน่อย เรื่องเกี่ยวกับ...พี่ดองวานนะ”

“ฮืม...เรื่องของลุงกำนัน  เรื่องอะไรละ แต่...เอ๊ะ...แล้วทำไมไม่ไปถามมันเองละ”

“ก็พอดีพี่ดองวานเขายุ่งๆกับโฆษณาชาดำเย็น พี่เขาก็เลยให้เรามาถามพี่มินอูแทน ^---^ ”

“อ้อออ แล้วตกลงจะให้เล่าเรื่องอะไรละ”

“ก็...รักแรกของลุง พี่มินอูจำได้รึป่าวว่าเขาหน้าตาเป็นยังไง ชื่ออะไร แล้วพี่มินอูมีรูปรึป่าว ถ้าพี่มี ช่วยส่งให้ทีได้ป่าวคับ”

“จำได้อยู่แล้วละ เรื่องแบบนี้ 555+ เรื่องรูปนี้ รู้สึกว่ารูปจะอยู่บ้านที่ต่างจังหวัดนะ สงสัยต้องรอพี่กลับไปหาแม่ก่อนถึงจะเอามาให้ดูได้ ว่าแต่ทำไมอยู่ๆถึงอยากรู้ขึ้นมาละ”

 “ก็พี่ดองวาน เขาโม้ว่าเขาเคยมีแฟน แล้วพวกเราบอกว่าไม่เชื่อ พอจะให้เล่าก็เล่นตัวอีก พอถามว่าพี่มีแฟนจริงๆหรอ พี่ดองวานก็เลยบอกถ้าไม่เชื่อก็ให้มาถามพี่มินอู ผมก็เลยมาถามพี่ ”

“อ้อออ อย่างนี้นี่เอง วันนี้เอาชื่อไปก่อนละกัน สาวผู้โชคดีที่เป็นรักแรกของลุงกำนันชื่อว่า แชจองอัน ส่วนถ้าจะเอาเรื่องละเอียดๆ ก็พาพี่ไปเลี้ยงข้าวละกันนะ 555 ขอค่าเปิดปากหน่อย”

“ได้เลยพี่ เรื่องแค่นี้ 555” แอนดี้กับจอนจินเมมชื่อ “แชจองอัน” ไว้ในหัวสมองเรียบร้อยแล้ว

“แล้วเย็นนี้พี่ว่างรึป่าว ไปกินราเมงกัน จะได้หลอกล่อลุงไปกินด้วย”

“ว่างๆ ดีเหมือนกัน ไม่เจอหน้าลุงกำนันมาหลายสัปดาห์ละ ฝากบอกลุงด้วยนะ ว่ามินมินคิดถึง จุ๊ฟๆ 555+”

“555 ได้เลยพี่ แล้วเจอกันที่ร้านนะพี่มินอู ขอบคุณมากครับ”


หลังจากนั้นเมื่อนาฬิกาบอกเวลา 5 โมงเย็น

“ลุงวานนี่~ ไปกินราเมงกัน นะนะ นี่ชวนพี่มินอู สุดที่ร้ากของลุงไปด้วย ลุงไปด้วยกันนะ” จอนจินรีบเดินมาชวนดองวาน

“อ้าว แล้วทำไมอยู่ดีๆ ไอ้มินมาด้วยละ ไปนัดแนะกันตอนไหนเนี่ย” ดองวานงงเล็กน้อย

“ก็พอดีแอนดี้มันคุยกะพี่มินอูใน M มันก็เลยชวนพี่เขามาสรวญสเรเฮฮาด้วยกัน พี่รีบไปกันเถอะ เด๋วดี้มันตามไปทีหลัง มันยังคุยงานไม่เสร็จ” จอนจินลากดองวานไปที่ร้านทันที


ณ ร้านราเมง

“เฮ้อ...กว่าจะคุยงานเสร็จ เออ ใช่พี่ดองวาน พี่มินอูฝากมาบอก ว่ามินมินคิดถึง จุ๊ฟๆ” แอนดี้ยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆลุง แล้วทำท่าส่งจูบให้ ทำเอาดองวานขนลุกซู่

“ - -* ดี้ แกอย่าทำแบบนั้นเลยวะ แกดูคนอื่นดิ เขามองว่าพวกเรา 3 คนนะเป็นพวกชอบเข้าป่ากันหมดแล้ว”

“พี่แคร์ทำไม ก็เรามีกันและกันก็พอแล้วไม่ใช่หรอ” จอนจินยิ้มหวานเยิ้ม ยื่นมือไปจับมือลุงอย่างช้าๆ

“เฮ้ยยย!!! พวกแกเป็นอะไรกัน ไม่นะ ไม่เข้าป่าเดียวกันกับพวกแกหรอกนะ ปล่อยมือฉันสิวะไอ้จิน เฮ้ย คนมองกันใหญ่แล้ว เฮ้ย ไอ้ดี้เลิกทำท่าจุ๊ฟๆ ได้แล้ว อ้ากกกก ชีวิตวัยหนุ่มคิมดองวานหมดกัน” ดองวานดิ้นสุดชีวิตและก็อายสุดขีด

“อะไรกันเนี่ย แอนดี้กับจอนจินมาแย่งที่ร้ากกกของเขาได้ไง ดองวาน บอกมานะ ว่าจะเลือกมินมินหรือ 2 คนนี้ ได้มินมินแล้วจะทิ้งหรอ >w< เค้าไม่ยอมหรอกนะ” มินอูเดินมาด้วยสีหน้าแจ่มใส แล้วรีบแย่งมือดองวานกับจอนจินทันที

“ย้ากกกกกก!!! พวกแกเป็นอะไรกันไปหมด อ้ากกก เลิกแกล้งฉันซะทีเถอะ T-T ขอร้องละ ได้โปรด เห็นใจลุงแก่ๆที่ยังอยากมีแฟนเป็นผู้ ญ อยู่เถอะ T-T ”

ดองวานยกมือไหว้ ตอนนี้ทุกคนในร้านหันมามองที่โต๊ะดองวานกันทุกคน ดองวานแทบอยากจะเปลี่ยนร้าน ถ้าไม่ติดที่ว่ามันอร่อยที่สุดนะ (>w<”) เขาคงจะเดินออกจากร้านไม่ต้องทนอายผู้คนอยู่แบบนี้หรอก (T^T)

พอเห็นท่าทางของดองวานแล้ว ทั้ง 3 คนหัวเราะกันยกใหญ่ แล้วก็เลิกแกล้งลุง หันมาสั่งราเมงกับพนักงาน ที่จ้องพวกเขาด้วยสายตาแปลกๆ ไม่นานพวกเขาก็ได้ชามราเมงมาวางอยู่หน้าตนเอง

“เป็นไงลุงวาน ไม่เจอะกันนาน คิดถึงมินมินบ้างรึป่าว” มินอูผู้ซึ่งเป็นเพื่อนสนิทที่เรียนด้วยกันมาตั้งแต่สมัยมัธยม ตอนนี้กำลังเอาหัวไปซบไหล่ดองวาน

“เอ่อ...ไอ้มิน เมิงรีบเอาหัวออกไปเลยนะ ก่อนที่แกจะไม่มีปากไว้กินราเมง”

มินอูได้ยินดังนั้น จึงรีบนั่งหลังตรง นั่งกินราเมงต่อไป

“555 ดูพี่ 2 คนรักกันดีนะ เมื่อไรจะแต่งงานกันละพี่ งี้ลุงมีพี่มินมินแล้ว ลุงคงลืม แชจองอัน ได้แล้วมั้งเนี่ย” จอนจินได้ทีแซวและโยงเข้าเรื่องอย่างเนียนๆ

“ไอ้บ้า ใครจะไปแต่งกะไอ้กล้ามใหญ่ ตัวเตี้ย แบบนี้วะ เอ๊ะ...ตะกี้ แกพูดชื่อใครนะ”

“แชจองอันไงพี่ ผู้หญิงคนที่พี่วิ่งตามหาให้ทั่วกองวันนั้นไง แหม่ ทำเป็นจำไม่ได้” แอนดี้พูดเตือนความจำดองวาน

“เฮ้ย ลุงกำนัน แกเจอจองอันหรอวะ เป็นไงมั้งวะ ยังสวยเหมือนเดิมป่ะวะ ” มินอูตื่นเต้น อยากรู้ว่าดาวโรงเรียนตอนนี้ยังสวยเหมือนเดิมอยู่ไหม

“ไปกันใหญ่ละ ไอ้มิน นี่เมิงเล่าให้ลิง 2 ตัวนี้ฟังใช่มะ - -* ไม่ได้ถามความเห็นชอบจากกรุเลยนะ”

“อ้าว เฮ้ย ก็แอนดี้บอกว่าแกให้มาถามฉันนิหว่า แล้วตกลงเมิงเจอจองอันป่าววะเนี่ย” มินอูชักจะงง

“ไอ้ดี้ ไอ้จิน - -* พวกแก 2 คนนินะ อยากรู้กันซะขนาดนั้นเลยหรอวะเนี่ย”

“ก็พวกผมรอพี่จนจะขาดใจตายแล้วอ่า ก็เลยต้องไปพึ่งพี่มินอูอ่า” จอนจินทำตาเว้าวอน เพราะชักเสียวๆกลัวดองวานจะโกรธพวกเขา

“หอยเอ๋ย ฉันนะตั้งใจที่จะเล่าให้พวกแกฟังอยู่แล้ว แค่ตอนนี้ฉันยังยุ่งก็เลยยังไม่ได้เล่า เพราะเรื่องมันยาว เฮ้อ... เออ แล้วที่พวกแก 2 คนเข้าใจว่า ญ คนนั้นเป็นจองอันนะ ผิดแล้ว”

“อ้าว สรุปนี่แกไม่เจอจองอันหรอวะ โฮ้ เสียดายวะ แล้วใครวะนั้น ญ ที่แกวิ่งตามหา อยากรู้แล้วเหมือนกันวะ” มินอูถามดองวาน

“แกจำเฮจินได้ไหม มินอู” ดองวานหน้านิ่งลงทันที มองไปที่มินอู

“จำได้ดิ ... เฮ้ย!!! แกเจอเฮจินหรอวะ เฮ้ย นี่มันน่าตื่นเต้นกว่าเจอจองอันอีก”

“เอ่อ...พี่ๆครับ พวกผม 2 คนงงเป็นลิงตาแตกแล้วครับ ตกลงจองอันนี้ใช่รักแรกของลุงไหม แล้วเฮจินนี่ใคร โอ้... ใครก็ได้ช่วยชี้แจงแถลงไขพวกผมทีเถอะ” จอนจินยกมือไหว้ -/-

“มาๆ เด๋วมินมินคนนี้จะเล่าเอง วานนี่ของมินมินจะได้ไม่เหนื่อย” 

“เอ่อ...เมิงจะเล่าก็เล่าเลย อย่าพูดจาชวนอ้วกอีกได้ไหม” ดองวานเริ่มหน่ายเพื่อนตัวเอง 

“555 มาๆ เล่าละๆ ก็คือว่า คนที่พี่บอกว่าชื่อ จองอัน นะ เขาเป็นรักแรกของลุงแกจริงๆ เป็นแฟนคนแรกในชีวิต แถมมีตำแหน่งเป็นถึงดาวโรงเรียนเชียวนะ เป็นไง ลุงแกเท่ห์ไหมละ”

“โฮ้ลุง ซุ่มนี้น่า ไม่เห็นจะเคยเล่าเลยว่ามีแฟนระดับนั้น โฮ้ ต่อจากนี้ผมคงต้องมองลุงใหม่แล้วละ” จอนจินพูดด้วยน้ำเสียงชื่นชม

“ต่อๆ ส่วนเฮจินคนนั้น เป็นคนที่ลุงเขามีความหลังฝังใจ อืม...หรือจะเรียกว่าเป็นรักครั้งที่ 2 ได้ไหมวะลุงวาน” มินอูหันไปมองหน้าดองวาน ดองวานเหมือนจะพยักหน้าเล็กน้อย

“โฮ้ ลุงนี่ ใช่เล่นนะเนี่ย มีเรื่องไม่เคยจะเล่าเลย แสดงว่าที่ลุงเหม่อคราวนั้น ลุงเหม่อถึงพี่จองอันนะสิ ใช่มะ” แอนดี้ถาม 

“ไม่ใช่วะแอนดี้ วันนั้น...ฉันเหม่อ...ถึงเฮจินวะ”

Create Date : 28 พฤศจิกายน 2551		4 comments
Last Update : 30 มีนาคม 2552 5:24:46 น.
Counter : 280 Pageviews.
Share Tweet