: : เพื่อนมนุุษย์สุดประเสริฐ : : เชื่อว่าหลายคนคงเคยได้เห็นรูปน้องหมาที่น่าสงสารรูปนี้แล้ว... เราเคยเห็นรูปนี้สามครั้ง ครั้งนึงในหนังสือพิมพ์ไทย อีกครั้งในหนังสือพิมพ์ฝรั่ง และได้มาเห็นอีกครั้งในอินเตอร์เน็ต... ...ไม่ว่าท่านใดจะเป็นช่างภาพ ขออนุญาตท่านที่ได้ถ่ายภาพนี้ไว้ นำมาลงเผยแพร่ในบล็อกของดิฉันนี้ เพื่อประกอบข้อเขียนเล็กๆ น้อยๆ โดยดิฉันขอยืนยัน ณ ที่นี้ว่ามิได้เป็นผู้ถ่ายภาพนี้นะคะ... บางคนอาจดูว่าน่ารัก น่าเอ็นดู ที่น้องหมามานั่งขอเงินเป็นเพื่อนเจ้าของ... แต่บังเอิญว่าเราเป็นหนึ่งในคนที่ไม่นิยมการนำสัตว์มาบงการหรือใช้สอย ไม่ว่าด้วยประการใด (เราขอเรียกว่าเป็นพฤติกรรม manipulated - ไม่ว่าเป็นเพื่อการบันเทิง เพื่อการประกวดประชัน การแสดง หรือการกักขังในกรงของสวนสัตว์)... สำหรับเรา จึงเป็นความรู้สึกอนาถ และขอภาวนาในใจอย่าให้มันต้องอยู่ในสภาพนี้นานนัก ขอให้เจ้าของหมาจงได้มีความเมตตาปรานีต่อมัน ให้น้ำให้ข้าวมันกินอย่าให้ต้องอดอยาก... สัตว์ทั้งหลายล้วนเป็นเพื่อนร่วมโลกของเรา ให้ความเมตตา เอื้ออาทรต่อมันบ้างเถิด ยิ่งสุนัขนี่ก็ได้ชื่อว่าเป็น Man's Best Friend ช่วยเป็นเพื่อน เฝ้าบ้าน เล่นกับเด็กๆ แถมน้องหมาที่บ้านเรา ช่วยจับหนู เห่าไล่แมว ไล่โจรขโมยเก่งมากๆ... อย่าได้ไปดูถูกว่าเจ้าสุนัขเป็นเพียงสัตว์สี่ขา ที่พูดไม่ได้ ได้แต่เห่า จริงๆ แล้วมันก็มีสมอง มีจิตใจที่คิดอะไรได้มากพอสมควร เข้าใจความรู้สึกของนายและรักนายได้มากๆ... ขอแถมท้ายด้วยรูปที่เราไปถ่ายมาเองจากเมืองเรดดิ้ง... เมืองเล็กๆ ใกล้ลอนดอน ในประเทศอังกฤษ... ณ ชุมชนใจกลางเมืองเรดดิ้ง มักจะมีผู้คนไปเดินเล่นชมเมือง หรือหาซื้อของกันเป็นปกติ เราก็ได้ไปเดินเล่นกับคนข้างตัวนี่เอง เดินๆ ไปเจอพ่อหนุ่มอังกฤษ หน้าตาเหนื่อยๆ นั่งขายอะไรสักอย่างอยู่ รู้สึกจะเป็นหนังสือเก่าๆ อะไรก็ไม่รู้ ไม่ค่อยจะดูดึงดูดใจให้น่าซื้อสักกะนิด... แต่ที่น่ามอง คงจะเป็นเจ้าสุนัขน้อยตาแป๋วๆ ข้างกายชายผู้นี้มากกว่า ดูมันช่างเป็นน้องหมาที่จงรักภักดีต่อเจ้านายอยู่มิใช่น้อย... เราถ่ายรูปเขาโดยมิได้ขอ มิได้ช่วยซื้อหาอะไรที่เขาขาย ตังค์ก็ไม่ได้ให้ ก็คงไม่เป็นไรหรอกดูเขาก็เป็นคนใจดีใช้ได้... เห็นรูปนี้แล้วก็สะท้อนใจว่า เออหนอ... มนุษย์เรา อยู่เหงาเปล่าเปลี่ยวเดียวดายอย่างไร ก็ยังมีเพื่อนที่ไม่เคยทิ้งกัน คือเจ้าสุนัขน้อยผู้ซื่อสัตย์... เพียงให้อาหารพอประทังชีวิตไม่มากมายนัก ให้ความรัก ความปรานีต่อมัน เท่านี้เจ้าหมาน้อยก็จงรักภักดีกับเราน่าจะเป็นตลอดไป... ตราบจนกว่าวันที่เราตายจากกัน หรือวันที่เราใจร้ายพอที่จะเอามันไปปล่อยวัด หรือทอดทิ้งมันไปไหนๆ...   Create Date : 08 ตุลาคม 2551 3 comments Last Update : 28 พฤษภาคม 2552 22:00:14 น. Counter : 963 Pageviews. Share Tweet

สวัสดีครับพี่ ขึ้นอินทนนท์ ยังไงเตรียมร่มและเสื้อกันหนาวไว้สักนิดนะครับ อากาศข้างบนเย็นมากเลยครับ ถ้ามีโอกาสอยากให้ไปเดินเส้นทาง "กิ่วแม่ปาน" นะครับ เหนื่อยหน่อยแต่ข้างบนสวยมากเลยครับ (ใช้เวลาเดินประมาณ 2-3 ชั่วโมงครับ) ขอบคุณสำหรับคำชมครับ ยินดีทีไ่ด้รู้จักนะครับพี่ ปล. เห็นรูปแรก แล้วนึกถึงช้างที่คนเอามาเดินในเมืองเพื่อขายอาหารเลี้ยงช้าง เห็นแล้ว --- เศร้านะครับ เหมือนกับเหตุการณ์บ้านเมืองในตอนนี้เลยครับ   โดย: ก๋าคุง (กะว่าก๋า ) 8 ตุลาคม 2551 13:46:44 น.

โถ๊ เห็นแล้วพูดไม่ออกเลยค่ะ สงสารจัง   โดย: pim(พิม) 11 ตุลาคม 2551 0:15:12 น.

ช่ายเลยค่ะ แม่แดง บางทีสัตว์ก็เป็นเพื่อนที่ดีกว่า คนด้วยกัน เพราะว่าเขาไม่มีปากเสียง และ ซื่อสัตย์ แค่เพียงเราให้อาหารให้ความรักเขาบ้างเขาก็จะรักเราแล้ว ตอนแรกไม่ชอบเลี้ยงสัตย์ หรอกค่ะ แต่บังเอิญ เด็กที่บ้านไป ซื้อกระต่ายมาแล้วก็มาโยนให้เราเลี้ยง อิอิ แรกๆ ไม่ชอบเลย แต่ตอนนี้รักเขาแล้ว คือว่า มันรู้สึกว่า เรามีความห่วงใยเพิ่มขึ้น และเขาก็รักเราแล้วด้วย ดูแล้วก็น่ารักดีค่ะ ถึงแม้จะต้องมานั่งกวาดอึของเขา เขาว่า สุนัขนี้เขามีจมูกดีมากนะค่ะ เขาดมได้แม้แต่โรคมะเร็ง มีเรื่องของฝรั่งเขาเล่าว่า เจ้าของหมาป่วย หมาก็จะนั่งเฝ้าอยู่อย่างนั้นตลอดเวลาที่เจ้านายป่วย เขาดมได้ถึงโรคภัยไข้เจ็บ และเขารู้ว่าเจ้าของป่วย ย่าก็เพิ่งจะได้ยินเรื่องนี้อะค่ะ แปลกดี แต่กระต่ายไม่เชื่อฟังเหมือนน้องหมา อะนะ แต่เด๋วนี้เขาก็วิ่งตามเราเป็นแล้ว เรียกก็มาเป็นแล้วค่ะ อิอิ ขอให้ทำงานให้มีความสุขนะค่ะไม่ต้องรีบตอบหรอกค่ะ มีธุระงานอะไร ก็ไปทำเถอะค่ะ บล๊อกนะ เป็นงานอดิเรกว่างๆ ก็ค่อยเข้ามาอ่านอะค่ะ แหะๆแต่ปีหน้า ถ้าตกงานอาจจะกลายเป็นงานประจำก็ได้ค่ะ กรรมจริงๆๆ - -"   โดย: แม่มณีหลินเอ๋อ (ย่าชอบเล่า ) 27 พฤศจิกายน 2551 12:39:50 น.