อะรูมิไร้

เรื่องเดชา เวชชพิพัฒน์

หากคุณคิดว่านักเดินป่าปีนเขามีเหตุผลคล้ายๆกันที่ทำให้ต้องมากินนอน และลำบากลำบนร่วมกันคือ “รักธรรมชาติ”

ผมขอบอกว่าเหตุผลแบบนี้มันเป็นอะไรที่stereotype ไปหน่อย

สำหรับหลายๆคนที่ผมรู้จักตอนเที่ยวป่ารักธรรมชาติน่ะหรือ มันก็แค่คำพูดที่ตอบแบบขอไปที เพราะต้องการปิดบังความจริง

ความจริงที่ว่า... มาเที่ยวป่าเที่ยวเพราะอกหักรักคุด (บางคนถูกเททั้งๆที่ยังเปย์ไม่หมดตั้งงบฯไว้สูงกว่างบดำเนินของบริษัทที่เป็นลูกจ้างอยู่อีก #รักแท้ต้องทุ่ม)

ความจริงที่ว่า... มาเที่ยวป่าเที่ยวเขาเพราะเบื่อกิ๊ก เสาร์-อาทิตย์เธอทำเป็นอยู่อย่างเดียวคือชวนดูหนังซึ่งมันเป็นอะไรที่น่าเบื่อมากกกกก #เบื่อพวกสปอยล์ตอนดูหนัง

ความจริงที่ว่า... มาเที่ยวป่าเที่ยวเขาเพราะเบื่อกรุงฯ โดยเฉพาะช่วงก่อน คสช. ยึดอำนาจเล่นกีฬาสีกันจนกรุงป่วน คนที่ไม่ใช่คอการเมืองรับไม่ด้ายยยยย ต้องหนีมาเที่ยวป่า #เที่ยวป่าดีกว่าไปเลือกตั้ง

สำหรับผมและเพื่อนบางคนเที่ยวป่าเที่ยวเขาเพราะความจริงที่ว่า ...

ปากคลองตลาดขายดอกไม้ซ้ำซากมีแต่กุหลาบ กล้วยไม้ ดาวเรือง ฯลฯ แม้แม่ค้าใจดีให้ชมฟรีถ่ายรูปฟรีพวกเราก็ยังไม่พอใจ ต้องตะกายไปถ่าย(รูป)กันในป่าในเขาดอกอะไรก็ไม่งามเท่าดอกเบี้ย เอ๊ย ดอกไม้ป่า เพราะสุดแสนจะธรรมชาติปราศจากการตัดต่อพันธุกรรมใดๆ ธรรมชาติให้สีสันให้หน้าตามาอย่างไรก็งดงามไปตามนั้น# เบื่อปรุงแต่งแต่ไม่เบื่อปรุงรส...รัก

ดอกไม้ป่าผลิบานงามตาช่วงหน้าฝนจึงขอนำความงามดังกล่าวมายั่วให้ไปเที่ยวรูปสวยๆที่นำมาอวดเป็นฝีมือของเพื่อนๆหลายคน หากถามว่าชื่อดอกอะไรบ้างก็ขอตอบแบบที่นิยมกันตอนไปเที่ยวกับสมาชิก “ทัวร์สมองมันแกว” (มีแต่น้ำ) ว่า

ดอกอะรูมิไร้

###

ติดตามเรื่องท่องเที่ยวสไตล์ผม

ด้วยการกดไลค์ FB แฟนเพจ“เที่ยวเหอะน่า”

https://www.facebook.com/TeawHerNaa/