|
|
" November's Tears " ( บทที่ 11 )
บทที่ 11
รักอนุชิต..คิดถึงอนุชิตจนเกือบทนไม่ไหว..รู้แล้วที่บอกผมว่ามัวทำงานนั้นคืออย่างไร..เดี๋ยวผมจะมาคุย เล่าอะไรยาวๆ ให้ฟังครับ..ทำงานก่อนนะ..Love you !!
ผมเหมือนคนหน้าด้าน บอกรักในข้อความส่วนตัวของอนุชิต
Titee!.. แม่ตะโกนขึ้นมาจากข้างล่าง วันนี้แม่นัดอึ่งน้อยมากินข้าวเย็น
ครับ..ผมกำลังจะลงไป ผมออกจากห้องวิ่งลงบันได
Titee อาสาจะเข้าครัวทำอาหารเย็นให้เรากินไม่ใช่หรือ? แม่อมยิ้ม
ใช่แล้วครับ..ขากลับจากวังท่านอนุชาผมขอแยกทางไปซื้อของสดมาเยอะแยะ เดี๋ยวจะแสดงฝีมือให้ดู เดินตามแม่เข้าครัว
Titee ขี้ลืม..อีกครึ่งชั่วโมงถึงเวลาอาหารเย็นแล้วนะ
แม่ไม่เตือนผม..อีกอย่างเพราะท่านอนุชาพาผมไปเถลไถล..
จุ๊ๆ..อย่าพูดอย่างนั้น..อนาคตที่ดีของ Titee เขียวนะนั่น
ไม่คุยเรื่องนี้แล้วครับ..ผมจะทำอาหารเย็นทันไหมนี่? ผมร้อนรน
ฮะ..ฮะ..ไม่ทันแล้ว แม่หัวเราะขำ..ไม่น่าขำ เครียดมากว่า..ไม่มีอาหารเย็น
อ้าว!.. ผมประหลาดใจที่เห็นอาหารได้รับการจัดเตรียมไว้เรียบร้อยแล้วบนโต๊ะพักในครัว
ขืนรอ Titee อดกินข้าวเย็นกันทั้งบ้านสิจ๊ะลูก
แล้วของสดที่ผมซื้อมาล่ะ?..ไม่รู้ผมจะทำของผม ตรงไปที่ตู้เย็น
ตามใจ Titee ..แม่ไปเตรียมตัวรับแขกก่อน แม่ออกจากครัว
ฮึ!..แขก!..ฮึ!..ครึ่งชั่วโมง!.. ไม่รู้ผมบ่นทำไม..อาจจะเพราะได้ยินชื่ออึ่งน้อย..ว่าที่เจ้าสาวของผม..หรือไม่ใช่!
ผมเปิดตำรา..ในใจ
ข้าวต้มทะเล อาหารเช้าที่ผมทำตอนเย็น..ความจริงผมว่ามื้อเย็นควรเป็นอาหารเบาอย่างนี้มากกว่า จะได้ไม่เหลือตกค้างกลายเป็นไขมันสะสมในร่างกาย
ต้มข้าวก่อนอย่างอื่น..ใส่น้ำเยอะๆ
นำเนื้อปลา กุ้ง ก้ามปูม้าแกะเปลือกครึ่งหนึ่ง หมักเหล้า เกลือ ซีอิ้ว..ใช้เหล้าเพื่อดับกลิ่นคาว
ระหว่างรอข้าวได้ที่..ทุบกระเทียม เลือกเปลือกออก สับหยาบๆ เจียวในกระทะ..หอม..เหม็นทั้งครัว..ตัวผมคงเหม็นพอกัน..ไม่สนใจ!
เมื่อข้าวเปื่อยนิ่ม ใส่กุ้ง ปู ปลา ลงไป ตามด้วย ต้นหอม ใบกึ้นข่าย ปรุงรสด้วยซีอิ้วขาว เกลือ น้ำตาลนิดหน่อย เวลาเสริฟ ใส่ผักชี โรยพริกไทย ราดกระเทียมเจียว..สุดยอด!
เหลือเวลาอีกห้านาที..ผมกระโจนขึ้นบันได..เข้าห้อง..อาบน้ำสระผม แต่งตัว ลงข้างล่างทั้งผมเปียกหมาด..แขกยังไม่มา
เสร็จจากมือเย็น..กาแฟ..พูดคุย..ส่งแขก..ถกปัญหากับพ่อแม่..จนค่ำ..เวลาส่วนตัวของผม
เฟสบุ๊คสุดที่รัก
ความจริงผมรู้ว่าเราสามารถติดต่อกันในนี้ได้..แต่ทางโน้นไม่สะดวกเหมือนทางนี้..อีกอย่างเพราะผมคิดว่าอนุชิตไม่สนใจผมเลย..คิดว่าผมคือส่วนเกินในชีวิตอนุชิตจึงไม่มีความพยายามที่จะติดต่อมา
จากข้อความของอนุชิตที่ผมเพิ่งเปิดอ่านเมื่อเย็นผมจึงเข้าใจ และได้เห็นเยื่อใยที่อนุชิตมีให้แม้จะเพียงบางๆ แต่ก็มากพอที่จะทำให้ผมติดต่อมา
ก่อนจากเมืองไทยสองสามวันผมทำงานค่อนข้างหนัก และเมื่อต้องพาคนป่วยพร้อมสัมภาระของทั้งสองคนเดินทางกลับบ้าน..ที่สุวรรณภูมิได้เจ้าหน้าที่ช่วยเหลือ แต่มาถึงบ้านต้องช่วยตัวเอง..แบกขนสารพัดกว่าจะถึงที่พักผมแทบหักสองท่อน จึงนอนป่วยระบมอยู่เกือบสองวัน
พักอ่านตรวจทานข้อความข้างบน..ไม่แน่ใจว่าจะเขียนต่อดีหรือไม่..เหตุผลสำคัญบางอย่างของผม..กลัวจะเป็นเหตุผลตลกๆ ในสายตาของอนุชิต..แต่ผมก็เขียนต่อ
ที่เร่งรัดถามความรู้สึกจากอนุชิตแทนที่จะค่อยเป็นค่อยไปเพราะอยู่ในช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อของชีวิตผม..ชีวิตคนบ้านผมวิ่งไวกว่าเมืองไทย..โตเร็ว..มีครอบครัวไว..และแก่ไว 555
ผมอายุ 23 ถูกถามเรื่องการงานและการสร้างครอบครัวอยู่เนืองๆ..เมื่อไม่มีคำตอบที่แน่ชัดผมจึงถูกจับคู่
เคยเห็นโพสท์ของผมไหมที่บอกว่าจะกลับบ้าน เพราะไม่ได้ข้อความตอบจากอนุชิต..ต่อมาอีกวันก็บอกว่าไม่กลับแล้วจะขอตายที่เมืองไทย เพราะได้คำตอบจากอนุชิต..สรุปแล้วอนุชิตคือเหตุผลที่ผมจะตัดสินใจอยู่ประเทศไหนแน่!
เว่อนะ..แต่มันคือความจริง..อนุชิตไม่รู้ตัวสักนิดว่าผมใช้อนุชิตเป็นเกณฑ์ตัดสินชีวิตผมเอง
หายคิดถึงผมหรือยัง?
ก๊อกๆ.. มีเสียงเคาะประตู..ผมรีบพิมพ์อีกข้อความ
เดี๋ยวมาต่อนะครับ..
ยังไม่นอนใช่ไหม?.. พ่อเดินเข้ามา ขอถามอะไรหน่อย
ครับ.. ผมรู้ชะตากรรมของตัวเองดี..คงเรื่องสร้างครอบครัวที่คุยกันบ้างเล็กน้อยหลังอาหารเย็น
อึ่งน้อยเป็นอย่างไรบ้าง? พ่อเริ่ม
ตกลงผมต้องมีเมียเป็นเพื่อนที่เคยเล่นซนกันตอนเป็นเด็กหรือครับ.. ผมไม่ตอบตรงๆ..พ่อนิ่ง..ผมพูดต่อ คนนี้หรือที่ท่านอนุชาจะให้ไปอยู่ที่วังกับผม
เอ..เรื่องนี้ไม่แน่ใจเหมือนกัน ท่านเอ่ยถึงหลายคน ไม่รู้คนไหนแน่.. พ่อเริ่มจนแต้ม เห็นไฟเปิดอยู่ก็ลองเข้ามาถามดู..แค่นั้น..
ผู้ชายศิลามีเมียได้ถึงห้าคนไม่ใช่หรือครับ? ไม่รู้ผมพูดขึ้นเพราะเหตุผลใด
กฎโบราณ พ่อทำท่าลังเล
ผมจะมีเมียห้าคน
Bonne nuit พ่อเสียงเขียวก่อนออกจากห้องไป
Bonne nuit ผมล้มตัวนอน กอดโน้ตบุ๊คไว้กับอก
คิดมาก..นอนไม่หลับ ผมเข้าเฟสต่อตอนดึก
ในที่สุดผมก็ตัดสินใจกลับบ้านเกิดด้วยหลายเหตุผล.. ชี้แจงต่อกับอนุชิต แม้จะอายุพอกันแต่อนุชิตเด็กกว่ามากในเรื่องชีวิต อย่างมากแค่เรื่องรักใคร่แบบเด็กๆ..Puppy love..ของผมถึงขั้นการมีครอบครัว..แต่ก็บ่ายเบี่ยงตลอด
ทางโน้นเรื่องเส้นสายยังมีมาก..ผู้ใหญ่ท่านหนึ่งเชื้อสายเจ้าครองประเทศเตรียมงานไว้ให้ผมทำ และเตรียมแผนการชีวิตของผม..ที่เมืองไทยถึงแม้งานจะด้อยกว่าแต่อิสระและเป็นตัวของตัวเอง
แต่ที่นอกเหนือจากงานคือชีวิต ความรัก กำลังใจ ผมจะหาจากที่ไหนได้ถ้าอยู่เมืองไทยเพียงลำพัง..ในโลกทันสมัย..(รวมถึงใจคนที่นี่)..อนุชิตมีคนรักแล้ว..ผมประเมินจากโพสท์ในเฟส..อย่างที่อนุชิตเขียนไว้..ถึงเขาทำให้เจ็บ อนุชิตก็จะรักและมั่นคงกับเขาตลอดไป
การทำให้คนรักแยกกันมันบาป..ผมคนโบราณ บ้านเมืองวัฒนธรรมก็โบราณจึงคิดมากในเรื่องนี้..ถ้าอย่างนั้นเราแค่คุยกันเฉยๆ ไปเรื่อยๆ ไม่ได้หรือไร..ไม่ได้สิครับ ผมถูกเร่งรัด ถูกจ้องมองอยู่..เกรงใจเรื่องงานที่ผู้ใหญ่หาไว้ให้ด้วย..
ถ้ามีคนรักสักคนที่เมืองไทยผมคงไม่กลับศิลา..แต่ว่าไป ความรักของที่นี่ไม่มั่นคงนะผมว่า..ที่บ้านป่าของผมส่วนมากรักแล้วรักเลยอยู่กันจนตายไม่ว่าเพศไหน..อาจจะเพราะไม่มีใครให้เลือกมาก..555
ผมอยู่ทางโน้นก็ยังไม่มีใครครับ..น้องอึ่งน้อย เพื่อนผู้หญิงที่เขาจับคู่ให้ เรายังเป็นแค่เพื่อน..ผมคงไม่ดึงเขามารับความทุกข์จากผมหรอก..ถึงผมทำได้ เป็นสามีเขาได้ก็ไม่เต็มที่เต็มใจ..เขาย่อมรับรู้ได้ในที่สุด
ลงเอยว่า..ยังไม่รู้จะเกิดอะไรขึ้นกับชีวิตผมเลย..แต่งงานกับหญิงที่ผู้ใหญ่หาให้ หรือหนีมาผจญชีวิตที่เมืองไทย..จะมีคู่ชีวิตเป็นหญิงหรือชาย..ถ้ากับชาย..หนุ่มไทยคนไหนผมก็ไม่ต้องการ..อยากอยู่กับอนุชิตเพียงคนเดียว...
แล้วจะคุยมาใหม่ครับ
กำลังจะออกจากเฟสนึกขึ้นได้
เมื่อเย็นทำข้าวต้มทะเลสุดอร่อย..อุตส่าห์เจียวกระเทียมจนตัวเหม็น..ถูกค่อนว่าไม่อร่อย..พวกเขากำลังไม่พอใจที่ผมเฉยๆ กับน้องอึ่งน้อยและงานที่ได้รับมอบหมาย
เมื่อไหรอนุชิตจะเข้ามาเห็นข้อความของผมนะ..คิดถึงครับ
ผมปิดโน๊ตบุ๊คเมื่อใกล้สว่าง..อนุชิตจะรู้ไหมว่างานที่เพื่อนแปลกถิ่นได้รับมอบหมายนั้นเกินกำลังคนวัยเดียวกันอย่างไร
มีเมีย..รับตำแหน่งที่ไม่เหลือชีวิตและวิญญาณของตัวเองอยู่อีกเลย
| Create Date : 24 ธันวาคม 2554 |
| Last Update : 24 ธันวาคม 2554 18:44:23 น. |
|
1 comments
|
| Counter : 592 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [
สุขสันต์วันคริสตมาสด้วยค่ะ
ขอให้มีสิ่งดีดีเข้ามาในชีวิตนะค่ะ