ยอม(รับ)เป็นก็เย็นใจ

เมื่อประมาณ 2 ปีที่ผ่านมา ฉันต้องจมอยู่กับความทุกข์ ความเศร้าเสียใจ เมื่อคนที่ฉันรักได้เดินจากฉันไป พร้อมกับประโยคที่ดังก้องหูฉันตลอดมา "เขาไม่ได้รักฉันแล้ว"

แล้วเมื่อระยะเวลาแห่งความเสียใจผ่านพ้นไปเรื่อย ๆ จนกลายเป็นความชินชา และคำถามที่ตอบกับตัวเองเรื่อย ๆ มาที่ว่า

อย่าลืมว่า...คนไม่รัก อย่างไรเขาก็ไม่รัก
เมื่อเขาถวิลหาคนอื่น
เขาย่อมพยายามที่จะไป
และสุดท้าย เขาก็ไปได้อยู่ดี

ฉันจึงกลายเป็นคนที่มองความรักด้วยสายตาที่แคบและสั้น
มองด้วยทัศนคติที่เลวร้าย
พร้อมทั้งยังปิดกั้นโอกาสและอะไรหลายๆ อย่างในชีวิต

แต่แล้ววันนึง.....

จากที่ชีวิตไม่มีใคร
จากที่ไม่รู้ว่าจะมีใครรักเราหรือเปล่า
ไม่รู้ว่าเขาคนนั้นอยู่ที่ไหน
แต่ความไม่รู้...ไม่ใช่คำตอบสุดท้ายของชีวิต

"ที่เราต้องยอมรับว่าเราก็เป็นส่วนหนึ่งของความเจ็บปวดนั้น มันไม่ใช่การกล่าวโทษตัวเอง แต่เป็นการเปิดโอกาส ให้ตัวเองได้ปลดปล่อยสิ่งที่ค้างคาใจออกไป"

Create Date : 20 มกราคม 2558 Last Update : 20 มกราคม 2558 15:37:44 น. Counter : 1065 Pageviews.		2 comments
Share Tweet