Group Blog
 
<<
กุมภาพันธ์ 2548
 12345
6789101112
13141516171819
20212223242526
2728 
 
8 กุมภาพันธ์ 2548
 
All Blogs
 
เที่ยวนครนายก





คราวก่อนทิ้งท้ายไว้ก่อนเกมส์ปืน-ผี ว่าจะมาอัพบล็อกด้วยอารมณ์ไหน ปรากฎว่าเอาเข้าจริงสติแตก ไม่อัพเลย 55555

เปลี่ยนจากเรื่องฟุตบอลดีกว่า เมื่อวันเสาร์-อาทิตย์ที่แล้วไปเที่ยวมา...อีกแล้ว ที่นครนายก ที่บ้านของพี่ก๊อง ซึ่งเป็นเพื่อนของเพื่อนของเพื่อน อีกทีนึง (หลายต่อโคตรๆ) บ้านพี่ก๊องเนี่ยเจ๋งมากก สวยสุดๆ ไว้จะหารูปมาแปะ (ถ้าพี่เจียวอ่านอยู่ขอรูปมั่งดี่)

ปกติพวกเราไปบ้านพี่ก๊อง ก็ไม่มีไรมาก ทัวร์กินนอน แต่คราวนี้มีเรื่องลำบากลำบนจะเล่าให้ฟัง 2 เรื่อง..

เรื่องแรก...จริงๆก็ไม่ลำบากหรอก แต่คิดแล้วขำดี เกิดจากโรคแมนยูลิซึ่มเป็นเหตุ ปกติถ้าเราไปเที่ยว ตจว วันที่มีแมนยูแข่ง แล้วไม่มีให้ดู เราก็มักจะต้องตัดใจ..เพราะไปกับคนอื่นเยอะๆ ครั้นจะไปร้องดูบอลๆๆ ก็คงน่าเกลียด แต่เที่ยวกับกลุ่มนี้ไม่ใช่เลยฮ่ะ เพราะแต่ละคน เจียวสุกะงี้ อาฮุยงี้ cirE งี้ ทุกคนร้องดูบอลหมด!! สงสารพี่กิ๊บกับเพื่อนๆที่ต้องยอมให้เราออกไป survey ที่ดูบอล ระหว่างซื้อกับข้าว เราก็หายกันไปเกือบชั่วโมง ขับไปเกือบถึงวังตะไคร้ แถบที่มีรีสอร์ทกับร้านอาหาร แวะถามไปเรื่อยๆ จนเจอร้านนึงแกดูละครช่อง 7 กันอยู่ แต่ยืนยันว่ามีบูบีซี มีทุกช่อง ถึงเราจะไม่แน่ใจกันเท่าไหร่ แต่ก็ไม่มีทางเลือก ก็คิดว่าเดี๋ยว 4 ทุ่มจะมาดูร้านนั้น ตอนขับกลับบ้านยังคุยกันเล่นๆว่า ถ้าพวกนักบอลแมนยูเค้ารู้ว่ามีคนกลุ่มเล็กๆ อยู่ในประเทศเล็กๆ อีกซีกโลกนึง รักและเป็นห่วงเป็นใยทีมขนาดนี้ เค้าคงซาบซึ้งมาก 555 แต่สรุปแล้วก็ไม่ได้กลับไปดู เพราะกว่าพี่ก๊องซึ่งเป็นเจ้าของบ้านมาถึงก็ค่ำมากแล้ว ครั้นจะออกไปกัน ทิ้งเค้าไว้ก็กระไรอยู่...

เรื่องที่สอง....เรื่องนี้ลำบากของจริง เกิดจากว่าจุดประสงค์เดิมในการมาเที่ยวครั้งนี้ของเราคือต้องการมาทำบุญ พอเช้าวินอาทิตย์ พวกเราก็เลยเสนอพี่ก๊องว่า 'อยากไปวัด' ก็เลยได้ไปวัดสมใจอยาก เป็นวัดบนเขา แหงนหน้าขึ้นไปมองเนี่บเห็นบันไดประมาณ 300 ขั้น น้องๆดอยสุเทพเลยแหละ เราก็เกิดอาการท้อดองขึ้นมาทันที แต่ก็มาถึงแล้วจะขอรอข้างล่างก็เสียฟอร์ม เลยต้องทำใจดีสู้บันได....เดินขึ้น เดินไป พักไป 2-3 รอบ จนระยะสุดท้ายเหลืออีก 4-5 ขั้นก็จะก้าวขาไม่ออก หัวใจเต้นแรง แต่หน้าซีด ไม่ยักแดงเหมือนเวลาเจอคนที่แอบปิ๊ง....ตอนนี้ก็ผ่านมา 2 วันแล้วยังปวดขาไปหมด เมื่อ 10 ปีก่อนยังขึ้นภูสอยดาวได้อยู่เลย หนักกว่านี้ตั้งไม่รู้กี่เท่า ความแก่นี่ไม่เข้าใครออกใครจริงๆ

นิทานเรื่องนี้เลยสอนให้รู้ว่า รีบเที่ยวซะก่อนที่จะหมดแรง...แล้วก็มีผลพลอยได้อีกอย่างที่มีบางคนถึงกับจะเลิกบุหรี่ เพราะเพิ่งเห็นว่าร่างกายตัวเองแย่มาก...ขอให้ทำได้นะจ๊ะ มาพยายามด้วยกัน..หุหุ




Create Date : 08 กุมภาพันธ์ 2548
Last Update : 12 กุมภาพันธ์ 2548 12:08:57 น. 2 comments
Counter : 594 Pageviews.

 
เรื่องที่ 3 เมาฉิบเป๋งเลย กว่าจะนอนได้เกือบตาย กินทั้งเบียร์ เหล้า ไวน์ ว๊อคก้า ใครมอมกรูวะเนี่ย จับได้น่าดู //ฮ่าฮ่าฮ่า


โดย: jeawsuka jang วันที่: 8 กุมภาพันธ์ 2548 เวลา:14:43:23 น.  

 
โห ไปเที่ยวกันมาอีกหละ....อิจฉาจิงๆๆ
5 5 5 แบบพี่เจียว ยังจามีคนมอมอีกเหรอ..


โดย: fan_man_u IP: 61.90.250.15 วันที่: 8 กุมภาพันธ์ 2548 เวลา:16:14:54 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

cirE
Location :
กรุงเทพ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]











Always Forgive but Never Forget

Friends' blogs
[Add cirE's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.