สมุดทำมือปกผ้า : จังหวะของความสุข
ฉันเริ่มทำสมุดทำมือตั้งแต่เรียนอยู่ปลายปี๔ เป็นช่วงที่ทำกิจกรรมด้านวรรณกรรมและเป็นคนหนึ่งที่อยู่ในกลุ่มคนทำหนังสือทำมือในยุคนั้น ซึ่งน่าจะราวๆ ปี ๒๕๔๕ ทำๆ หยุดๆ เป็นพักๆ เพื่อนรุ่นพี่ที่เคยเวิร์คชอปด้วยกันพัฒนาฝีมือไปถึงไหนต่อไหน บางคนมีฝีมือด้านการวาดภาพ เพ้นทสีก็บรรเลงหน้าปกด้วยฝีมือตัวเอง ฉันไม่ค่อยถนัดอะไรแบบนั้นจึงมาติดใจลายผ้าน่ารักๆ มากกว่า (ไม่ต้องเพ้นท์ปกเองก็ได้สมุดน่ารักเหมือนกัน Ha) บางคนพัฒนารูปแบบการเย็บไปอีกหลายสิบแบบ,แต่ฉันก็ยังนั่งเย็บแบบเดิมๆ อยู่
แรกเริ่มเดิมการทำสมุดทำมือเป็นกิจกรรมหนึ่งที่ใช้สอนเด็กๆ เวลาทำค่ายวรรณกรรม ถ้าจะพูดภาษาของฉันคือ “ไว้หลอกเด็ก” ให้สนใจในสิ่งที่เราสอน จากประสบการณ์ที่ทำกิจกรรมหลายปีที่ผ่านจึงรู้ว่า สอนเด็กเล็กๆ จะสนุกและหลอก เอ๊ย! คุยกันรู้เรื่องมากกว่าเด็กโต เด็กโตที่ว่าคือนักศึกษาระดับอุดมศึกษานั่นเป็นการเวิร์คชอปที่มากที่สุดคือ150คนในรอบเดียว แต่ที่เหลือทำจนเสร็จเป็นเล่มๆ ก็ราวๆ 20 คน (หลายคนต้องออกไปก่อนเพราะต้องไปเรียนในวิชาต่อไป ,บางคนเลิกเรียนแล้วกลับมาทำต่อ)
ใกล้จะครบ ๓ ปีที่พ่อจากไป , การจากไปของพ่อทำให้ฉันครุ่นคิดวิถีชีวิตของตัวเอง กว่าจะตัดสินใจได้แน่วแน่ก็ปีถัดมาที่ทำให้เก็บข้าวของจากเมืองหลวง กลับมาอยู่บ้านเกิดของแม่ที่นี่...มหาสารคาม ครึ่งปีแรกของการปรับตัว คนที่เคยใช้ชีวิตกลางคืนหลับกลางวันเป็นสิ่งแปลกประหลาดของที่นี่ กว่าจะปรับตัวให้ตื่นกลางวันหลับกลางคืนได้ก็ใช้เวลานานพอสมควร
แต่การได้กลับมาอยู่ “บ้าน” ทำให้ฉันมีเวลากับตัวเองมากขึ้น อุปกรณ์ทำสมุดหอบมาจากกรุงเทพฯ ได้เปิดกล่องมานั่งทำเพื่อทบทวนความทรงจำของตัวเอง ก่อนหน้านั้นฉันไม่คิดว่าการ “อยู่บ้าน” จะทำให้ตัวเองได้ทำอะไรได้สะดวกนัก และไม่เคยเชื่อมั่นในมิตรภาพบนโลกออนไลน์จนเมื่อได้สัมผัสด้วยตนเอง
เกือบ ๒ ปีแล้วที่ฉันอาศัยบอร์ดห้องงานฝีมือในการค้นหา How to ต่างๆ ทั้งกระเป๋าสตางค์,กระเป๋าผ้าและอีกมากมาย ทำสำเร็จบ้างไม่สำเร็จบ้าง แต่ก็สนุกกับการที่ได้พยายามลงมือทำ
ความสุขนั้นเกิดตั้งแต่ที่มีความตั้งใจทำอะไรสักอย่าง
และสุขยิ่งขึ้นเมื่อได้แบ่งปันสิ่งนั้นๆ
นั่นเป็นเหตุผลที่ฉันพยายามจะบอกกับหลายๆ คนที่เอ่ยถาม ทำไมฉันไม่ทำสมุดขายเป็นเรื่องเป็นราว แต่ฉันเลือกที่จะทำแจก,แลกหรือบริจาค อุปกรณ์ที่ใช้ทำสมุดต้องใช้เงินซื้อหา ไม่ว่าจะเป็นกระดาษบันทึก,กระดาษปก,กระดาษรองปก, ฟองน้ำ,กาว,เชือก ฯลฯ แต่นั่นกลับทำให้ฉันทำงานประจำได้อย่างมีจุดหมายมากยิ่งขึ้น เพราะนั่นย่อมดีกว่าที่ฉันจะทำงานแล้วจมอยู่กับความเครียด “ค่าน้ำ, ค่าไฟ, ค่าเนท,ค่าโทรศัพท์,ผ่อนงวดรถ ,ซื้อข้าวสาร ฯลฯ”
แต่พอคิดว่า “เดี๋ยวจะซื้อกระดาษนะ, เราจะทำสมุดนะฯลฯ” เพียงเท่านั้น ฉันก็รู้สึกดีกับการนั่งทำงานในแต่ละวัน
เพราะฉันเชื่ออย่างหมดใจว่า ความสุขนั้นเกิดตั้งแต่เริ่มที่คิดจะลงมือทำสิ่งดีๆ
-ขอบคุณ บอร์ดงานฝีมือที่ทำให้เชื่อมั่นในมิตรภาพออนไลน์ค่ะ-
สมุดทำมือชุดนี้ มี ๖ เล่ม ทำเพื่อแม่เปาในโครงการช่างทอบุคคลพิเศษกลุ่มฮัก จริงๆ ตอนลงกรุงเทพฯ เมื่อต้นเมษายนติดต่อแม่เปาจะไปเป็นอาสาสมัครทอผ้าซาโอริ (มีสอนทำสมุดทำมือด้วยนะคะ)เป็นกิจกรรมทำร่วมกับผู้ป่วยออทิสติก (เป็นการฝึกสมาธิสำหรับคนเป็นออทิสติกและฝึกการเข้าสังคมด้วย) แต่ตอนนั้นเกิดติดเหตุด่วนเลยไม่ไป(ทั้งที่ปริ้ตแผนที่และโทรนัดเรียบร้อย) แต่กระนั้น แม่เปาก็ชักชวนมาเป็นอาสาสมัครทางไปรษณีย์ นำผาทอซาโอริมาทำสมุดทำมือ (รายได้จากการจำหน่ายสมุดนำมาเป็นค่าใช้จ่ายของโครงการ) เราก็เลยได้รับผ้าซาโอริและป้ายโลโก้มานั่งทำที่บ้าน , ผลประกอบการได้มาจำนวน ๖ เล่มค่ะ มีเศษผ้า,กระดุม,ลูกปัด,ผ้าสักหลาดที่เพื่อนๆ ในห้องงานฝีมือส่งมาให้ปูด้วยนะคะ
รู้จักแม่เปาเพิ่มขึ้นที่ โครงการช่างทอผ้ากลุ่มฮัก
Create Date : 19 พฤษภาคม 2553 |
|
24 comments |
Last Update : 24 พฤศจิกายน 2555 14:00:22 น. |
Counter : 1982 Pageviews. |
|
|
|