วันเด็กของหนู ยะฮูว ยะฮู้ว - -

๑๔ มกราคม ๔๙

ใครจำวันเด็กในวัยเด็กได้มั่งคะ
แม่น่ะจำได้คลับคล้ายคลา ว่าวันเด็ก จะแฮปปรี้ซะจริง
แถวๆ บ้านน่ะเค้าจะจัดงานวันเด็กกัน แล้วก็มีแจกของ ขนม ก็ว่ากันไป เสร็จจากงานแถวบ้านก็ตระเวนเที่ยวให้ทั่วเมืองตามแต่ว่าที่ไหนจะจัด ซึ่งเค้าก็จัดมันทุกที่แหละ
แต่ที่จำได้แม่นๆ คือ ต้องไปฝากกระปุกเงินที่ออมสิน
เพื่อจะได้นั่งนับเหรียญกองโต ด้วยความภูมิใจ
และ ได้กระปุกออมสินใบใหม่กลับบ้าน
ถือเปนของขวัญวันเด็กที่ ปลื้มใจมาก

(ตอนนี้ มีออมไม่มีอด เพราะเราอม สามส่วน
โกงหนึ่งส่วนค่ะ) - นายกว่าไว้ - บลอคคุกๆ ไหมละเนี่ย

..

ไม่คิดเล้ย ว่าวันนึง วันเด็ก ในวัยเด็กก็ผ่านไป
จากวันสำคัญที่เคยตั้งตารอคอย ก็ไม่สำคัญอีกต่อไป
เมื่อเข้าวัยสาว(อ๊าย พิมละเขิล เว้ยเฮ้ย)
สู้เที่ยวกะเพื่อนไม่ได้
แต่ช่วงมหาลัยก็ไปออกค่ายวันเด็กแทน สนุกไปอีกแบบ
ได้ทำกิจกรรม เล่นเกม หลอกเด็ก - ฮี่ๆ
กิจกรรมเด่น เชิดหน้า ชูตา ที่ทำมาทุกปี ในมหาลัย
คือ จัดผ้าป่าหนังสือค่ะ
เราจะรับบริจาคหนังสือ เสื้อผ้า ของใช้ ของกิน
แล้วหาโรงเรียนร่วมโครงการ พอถึงวันเด็กก็ไปแจกกัน
ได้เที่ยวด้วย (เพราะส่วนใหญ่ไปไกล - แฮ่)
ได้สนุก สำราญ หนุกหนานดี




ไม่คิดเล้ยว่า
ว่าวันเด็ก จะเปลี่ยน เอ้ยไม่สิ
ตอนนี้แม่ต้องมาคิดว่า เออวันเด็กหรอวะ
จะพาลูกไปไหนดีละที่นี้
ทั้งที่แสนจะเซ็งรถเยอะ คนแยะ
แต่หน้าที่แมนๆ ของคนเปนแม่ แม่ก็ต้องหอบหิ้วลูกไป
แม่กลัวหนูจะพลาด หรือขาดอะไรไป
ความทรงจำดีดี ตามหาซื้อไม่ได้ นี่หว่า
เอาวะ ไปก็ไป - จะได้พาลูกเที่ยววันเด็กซักกี่ปีเชียว
อีกหน่อย หนูโต ก็คงไปกะเด็กแทนแล้ว

คิดได้ดังนั้น ก็เลยต้องหิ้วลูกไป
เพราะหนูเพียรบอกหลายรอบ แล้ว ว่า
น้องภูจะไปเที่ยววันเด็ก
(มันรู้ได้ไงวะเนี่ยยยย)



แต๊แน

เทศบาลสันกำแพงบ้านเฮาก็จัดงานวันเด็กนะคะ
โรงเรียนแถวบ้านเราก็จัดงานด้วย - มีทุกที่แหละ
ประชากรเด็กในโลกนี่มันชั่งเยอะจริงๆ เว้ย พับเผื่อยดิ่
ขี่มอไซด์ ไปกะลูกสองคน ที่เทศบาล ว่าจะไปสำรวจก่อน
ว่าเวิ้ค ๆ ไหม - -
แน่ะเค้าขึ้นป้าย อันบะเริ่มหน้าห้องสมุดประชาชนเชียวนะ
"... คำขวัญวันเด็ก - ห้องสมุดประชาชนสันกำแพง ร่วมสนับสนุน
การอ่าน ....."





พ่อเมิงเซ่ (อุ้ย ขอโทษ ค่ะ)











ต่อลำโพง ต่อไมค์ ต่อคาราโอเกะ
หน้าห้องสมุด แล้วขึ้นป้ายทำดอกหอยอะไรมิทราบวะคะ
ใครจะอ่านหนังสือท่ามกลางเสียงลำโพง เซอร์ราวน์ ขนาดนี้ ได้คะคุณ

อยากรู้จริง ใครคิดวะเนี่ย





แมร่ง

จูงลูก ผ่านหน้าพวกมัน เข้าไป ต้องใช้คำว่าผ่าน
เพราะ เค้าตั้งจอทีวี ที่หน้าประตูทางเข้า
แหม สนใจกรูกับลูกอย่างดีเลย
หนู เปนเด็กไทยในอำเภอคนเดียว
ที่แม่พามาห้องสมุด ร่วมรณณรงค์ส่งเสริมการอ่าน
ค่ะ
เราไปสำรวจหนังสือค้างปีก่อน
อืม มีหนังสือใหม่มาด้วย(??)
หนูหยิบมาเล่มนึงแม่พาหนูเดินมามุมสงบ - ที่ไม่มี
มุมเด็ก ที่มีหนังสือ สุมๆ อยู่ มาตั้งกะสมัยน้องภูยังไม่ขวบ
หนังสือก็เหมือนเดิมทุกประการค่ะ
เด็กไทยแถวนี้คงรักการอ่านมากขึ้นหรอกเพ่

แต่น้องภูก็เก่งมากค่ะ





สามารถอานหนังสือที่ชอบ จนจบเล่มได้
ทำได้ไงเนี่ย
แม่เองซะอีกที่ทนไม่ไหว ลากหนูออกมาดีกว่า
ไปเหอะลูกเราไปสนับสนุนกันเองที่บ้านก็ได้
ถ้ามันเสริ่มที่สังคมไม่ได้
เราต้องมีครอบครัวที่เข้มแข็งนะคะ
พื้นฐานเราต้องดีมากพอซะก่อน
แม่เลยหิ้วหนูฝ่าดงตีนและไมค์ออกมา
ไม่ได้หนังสือกลับบ้านสักเล่ม หนังสือที่บ้านเราดีกว่าเยอะ
แต่มีกี่คนคะ ที่มีโอกาสเท่าหนู -





แม่เกือบถอดใจแล้ว
ที่จะไม่พาหนูไปต่อ แต่เกิดเปนแม่ต้องไม่ท้อทีจะหาความบันเทิงให้ลูกค่ะ อย่างน้อย ห้องสมุดก็แจกลูกโป่งให้หนู
เซเว่นยังแจกโอวัลตินเล้ย

เอาวะ



บ่ายๆ ออกจากบ้านชวนตา ชวนยาย พาหลานเที่ยว
แต่หนูหลับซะก่อน เลยขับผ่านกองบิน ๔๑ ไปหนึ่งรอบ
มีเครื่องบิน โฉบ เปนระยะๆ เติมพลังรอด้วยส้มตำหลังมอ
พอหนูตื่น แม่เลย คิด่าพาหนูไปดูปลาในห้างก็พอ
เอิ้ก





แม่ขี้เกียจฝ่าฝูงชนไปสวนสัตว์นี่หว่าไว้เราค่อยไปวันไม่เด็กก็ได้ หนูยังไปได้อีกหลายวัน แม่ไม่อยากทรมานตัวเองและลูก
(อย่าลืมนะว่าแม่กะลังท้องกะลังไส้ - ขำตายแหละ - ชะ)
เอาวะไปดูปลาที่อควาเรี่ยม ก็พอแล้ว แค่นี้หนูก็แฮปปรี้เยอะแยะแล้วนะแม่ว่า
ไว้เราไป หยามก้อนๆ กัน แม่พาไปแน่
ช่วงนี้ซ้อมๆไว้ก่อน

ไปถึงคนเยอะตามเคยแหละค่ะ ลูกเด็กเล็กแดง นัวเนีย
ธรรมดาน่ะวันเด็กนี่หว่า แม่สิ้นคิดจริงๆ พาลูกมาห้างเนี่ย
แหม - ยังก๊ะมีทางเลือกมากนักนี่
แม่นะมาที่หนูชอบแล้วนี่นา ช่วงนี้หนูน่ะบ้าปลามากๆ
แม่ก็เลยสนองนี้ดเต็มพิกัด


มีโรงเรียนมาออกบูธเยอะแยะเลย
เราเลยไปเรียบๆ เคียงๆ ดูซะหน่อย แม่ได้รู้จักโรงเรียนเพิ่มตั้งหลายที่แน่ะ
น่าสนใจดีเหมือนกัน
เก็บไว้เปนตัวเลือก ต่อไป
ทีนี้พอผ่านเวทีการแสดง (ที่เค้าเลิกแสดงแล้ว)
แต่มีเด็กๆ ไม่ได้รับเชิญ ขึ้นไปยืนเยอะแยะเลย
เพลงก็ยังเปิดเอาใจเด็กต่อ
ปรากฎว่าหนู ก็ขอขึ้น มั่ง
เอาละสิ
มาไม้ไหนวะ
แม่ปล่อยลิง ขึ้นเวทีไปแล้ว
ปรากฎว่า ลิงไปวาดลวดลาย ส่ายตูด โยก โบกสะบัด
บนเวที แบบนันสต้อป แม่ละฮาโคตร

เอ่อ การแสดงวันเด็ก ชุดนี้หนูไปซ้อมมาตอนไหนคะ
แถมไม่ยอมกลับอีกตะหาก นานมาก เกืบครึ่งชม.ได้มั้ง
เพลงจบเด็กๆก็หยุดกันนะ พอเพลงเปิดต่อก็เต้นต่อ





สรุปว่าวันนี้วัยเด็กแบบหนู ถูกใจขาแด้นซ์สุดๆ
ปีหน้าแม่อาจจะต้องจัดกิจกรรมวันเด็กในฝันเอาเอง
ไม่งั้นก็ต้องพาหนูไปโรงเรียน ถึงจะเข้าท่า
แม่อยากให้หนูมีวันเด็ก ที่มีมากกว่า ขี่รถถัง ปีนเครื่องบิน
แต่หน้าโช้ะเช้ะ ทำหน้าตาเกินเด็กน่ะ มีไหมๆ
แม่อาจะต้อง เพ้อฝันต่อไป ละเว้ยเฮ้ย
เพราะถึงยังไงแม่ก็ต้องพาหนูไปอยู่ดี - แม้ว่าตัวเองจะแสนรำคาญก็เหอะ
แม่ไม่อยากให้หนูพลาดอะไร ในชีวิตไป


กิจกรรมวันเด็กส่งเสริมการอ่านแบบเอาใจนายก
แต่ไม่มีเล่านิทาน หุ่นมือ ละครเวที ไม่แข่งอ่านหนังสือ
มีแต่คาราโอเกะ โคตรขำ เลยลูก
ส่งเสริมประชาธิปไตย เปิดห้องทำงานนายก ฯ
มีเด็กกี่คนที่ปีนเก้าอี้นายกแล้วอยากเปนนายก
แล้วได้เปนนายก วะ
ส่งเสริม สงครามก็ มามะ มาปีนรถถังกันเถิด มาขับเครื่องบินรบกัน แต่นั่นก็ไม่สำคัญหรอก
เพราะพวกนี้มันเล็กน้อยมากๆ - แต่มันก็มี
คือใช่ว่าเด็กที่ปีนรถถัง ขี่เครื่องบิน จะอยากเปนทหารกันทุกคน หรือ นั่งเก้าอี้นายก แค่ขำๆ แค่นั้นแหละเว้ย
ไม่ได้อยากเปนนักหนาหรอก

แม่ก็ เกิดมาเพื่อขี้บ่นไปอย่างนั้นเอง


คอยดูนะ แม่จะ จัดงานวันเด็กดี(ไม่ง้อใคร)
พาลูกเล่นวาดรูป ระบายสี ร้องเพลง เล่านิทาน
สักกลุ่มแบบเด็กเล็กๆ ไม่ง้อวันเด็กให้ดู ชะ

มีแม่ขี้รำคาญ ก็เงี้ยะแหละ

ปล. สวัสดีปีใหม่พี่น้องบอลคแก้งค์ ด้วยนะคะ
มาช้าซะเรื่อย - จะมาบ่อย ๆค่ะ
พักนี้บ่นมากกว่าไดอารี่ อาจจะแว่บมาที่นี่สักระยะ

ลงคลิปไงหว่า ลืม

https://www.youtube.com/watch.php?v=f4CybHvgjfI

ลองกดๆ ดู แฮ่

Create Date : 18 มกราคม 2549		0 comments
Last Update : 19 มกราคม 2549 11:50:14 น.
Counter : 878 Pageviews.
Share Tweet