ใช้ชีวิตและเรียนรู้ชีวิต
<<
เมษายน 2549
 
 1
2345678
9101112131415
16171819202122
23242526272829
30 
16 เมษายน 2549

หลังสงกรานต์ - - มองเห็นอะไรหลังผ้าเปียก

๑.

โอละหนอ โอ้ละพ่อ โอเนต อวยเนต
คุณทำอะไรกับเด็กวะ (คะ)
ทำเหมือนไม่เคยผ่านการสอบเข้ามหาวิทยาลัยกันมาเลยนะคุณขา
อายเด็กไหมละนั่น
ถือว่าเปนข่าวแห้งแล้ง ยิ่งกว่าสงกรานต์ในปีไหนเลย

บ้าชิบ

๒.

สงกรานต์ ที่ผ่านมาได้มีเวลาส่วนตัว มีเวลาครอบครัว
นอกจาก อาบน้ำประแป้ง วิ่งหลบหลีกมาเฟียถือปืน(ฉีดน้ำ)
ประจำบ้านแล้ว มีภาระต้องทำเยอะแยะ
ไปนู่นมานี่ ผ่านไปไวๆ ว้อบๆ แว้บๆ ผ่านไปอีกวันแล้ว

ได้เจอะเพื่อนเก่า ได้เมากะเพื่อนสนิท
ได้ใกล้ชิด กะครอบครัว
พยายามมองโลกในแง่งามๆ เข้าไว้
ไม่ได้มองไว้ปลอบใจหรือหลอกตัวเองไปวันๆ
แต่หัดมองให้งาม และตามให้ทันด้วย
มีคำๆ นึง ที่จำได้จนวันนี้

ในช่วงเวลาที่ใครสักคนโมโหและหุนหันพลันแล่นสุดขีด
แต่อีกคนนิ่งเฉย และ บอกกับคุณเพียงเบาๆ ว่า
คุณหาความสุขจากสิ่งที่คุณมีอยู่ไม่ได้หรือ

..

(บทสนทนาของสองผัวเมียนักกวีที่เอามาสอนน้อง)
- - ขอบคุณพี่นนท์

ทำให้เราแค่ได้ฟังก็อดอึ้งไม่ได้
ไอ่อาการคุณแม่ติสแตกเนี่ยยั้งไม่ค่อยอยู่
เดี๋ยวก็ บ้าบอไปตามอารมณ์ เอาคงที่ไม่ค่อยได้

อีกหน่อยลูกพูดได้ชัดๆ
คงบ่นว่าแม่ภู ติสอิ้บอ๋าย
(หลังจากที่พ่อมัน เริ่มชินแล้ว)

มีคนสองคนหรือหลายคนที่สอนเราได้โดยไม่ได้ตั้งใจ
จากการได้เปนแม่และเมียนี่แหละ
คนนึง มีความสุขกับสิ่งที่ตัวเองมีมาก มากเหลือเกิน
ทั้งที่สิ่งที่เธอมี ล้วนแล้วแต่แบกไว้บนบ่าและไหล่ทั้งนั้น
แต่สิ่งที่เธอทำให้เราเห็น คือ ยิ้ม
และมีความสุขกับมัน

ขณะที่อีกคน
ดูๆ ไป น่าจะเปนบุคคลที่มีความสุขที่สุดในโลกได้
ทั้งร่ำรวยเงินทอง และพร้อมพรั่งทุกประการ
แต่สิ่งที่เราเห็น โดยการมองอ่านผ่านตา
แม้ว่าจะดูว่าเธอพยายามให้ คนอื่นตลอดเวลา
แต่เธอไม่เคยถม บางส่วนของเธอเต็ม
เธอจะกล่าวโทษคนอื่นตลอดมา
ไม่ว่าจะ ห่วย จน อย่ามาอิจฉา

ฯลฯ

อืม

ได้เห็นแล้วก็ได้แต่สงสาร

ส่วนอีกคน
คนที่วิ่งตามคนอื่นเสมอมา
มีความสุขกับที่ตัวเองมี (มากพอ)
แต่ไม่พอ
อยากมี อยากเปน เหมือนทุกแบบที่ได้เห็น
จนลืมความเปนตัวของตัวเองจริงๆ
เธอลืมตัวไปหมดเลย ว่าจริงๆ แล้ว เธออยากมี
หรือว่า จริงๆ แล้ว เธอมีอะไรกันแน่

..

อืม

มองตัวเอง
สามคนข้างบนนั่น
บางทีอยู่ในตัวเราเอง เต็มทั้งสามคน
บางเวลา คนแรกมา
บางเวลาคนที่สองโผล่ให้เห็น
บ่อยๆ คนที่สามก็แทรกมาเปนระยะ

..

ลืมตัว


(เจ็บนะคำนี้)


๓.

อยากมีอะไรที่สุด
อยากถูกหวย
รวยหุ้น
อยากสวย
อยากผอม
อยากมีบ้าน มีรถ
หรือว่าอยากทำอะไรกันแน่

หลังจากผ่านปีใหม่ไปแล้ว ๔ เดือน
คำตอบยังไม่ชัดเจนเลย

..

อืม

๔.เขียนถึงลูกบ้าง

ช่วงที่ผ่านมา ลูกโตขึ้นทุกวัน
(พูดเหมือนทุกทีมันไม่โตแน่ะ)
จริงๆ ก็โตทุกนาทีนี่แหละ

มองหน้ากันช่วงนี้ รู้สึกว่า ลูกจะหน้าเหมือนตัวเองเข้าไปทุกที
บร้า บ้ามากๆ

ฮ่า

ภูมิใจนะเนี่ย
ไม่ว่าจะยิ้ม เอียงคอ ต่อยหอย หอยหลอด
ลีลาใดใด นี่มัน เหมือนมองตัวเอง ในขนาดจิ๋วเลยนะ


เคยแปลกใจมากๆ สมัยเด็กๆ เวลามีคนมาทักว่าเราหน้าเหมือนพ่อ
แบบว่าแอบเซ็งน่ะ อะไรวะเหมือนตรงไหน
ทำไมมองไม่ออก สายตาเด็กกับสายตาผู้ใหญ่นี่ต่างกันจริงๆ
พอมาวันนี้ เข้าใจชัดแจ้ง ว่า ลูกๆ นี่มันผลิตผลของความตั้งใจ
ของพ่อกะแม่แต๊ๆ
มองปร้าดเดียว ชัดเจน ว่านี่ลูกใคร

อ๊าย

(รู้ป่ะ กรูลูกใคร)

แล้วดูดิ้
มองลูก เหมือนมองเลาตัวเอง มันจะขำๆ แค่ไหน
เอ้อวะ เวลาเราเปนผู้ชาย เราก็หน้าอิแบบนี้เอง

ยิ่งยิ้มนะ
โหย นี่ลูกแม่นี่หว่า

ฮี่ๆ

(โฉมหน้ามาเฟียประจำบ้าน)




 

Create Date : 16 เมษายน 2549
0 comments
Last Update : 16 เมษายน 2549 16:07:41 น.
Counter : 668 Pageviews.


ดช.ภูผา
Location :
เชียงใหม่ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




ใช้ชีวิตละเรียนรู้ชีวิต
[Add ดช.ภูผา's blog to your web]