ใช้ชีวิตและเรียนรู้ชีวิต
<<
กันยายน 2548
 123
45678910
11121314151617
18192021222324
252627282930 
4 กันยายน 2548

จะสองขวดแล้วน๊อพ่อคุณ






หนูครบ ๒๑ เดือนแล้วล่ะ (ขวบเก้าเดือน)
แม่ไม่อยากให้มันผ่านไปเฉยๆ เลยจะขอบันทึกไว้ซะหน่อย
เดือนนึงๆ แม่จะบันทึกพัฒนาการกับหนังสือคู่มือซะครั้ง
แม่พลิกดูหน้าหนังสือ แล้วใจหายไปแว้บๆ
อีกไม่กี่เดือน พอหนูครบสองขวบ
ก็จะมีหน้าให้เขียนถึงน้อยลงไปแล้ว
พอหลัง ๒๔ เดือนไปแล้ว
สองสามเดือนที ค่อยบันทึกก็ได้
(เหมาะกับแม่ปลาทองมากๆเลย)
แล้วจะจำได้มั้ยนั่น

..

แม่เขียนบ่อยๆ เลย

เผลอแว้บเดียว
แว้บเดียวจริงๆ


ลูกแม่เปนหนุ่มใหญ่ไปซะแล้ว

วันก่อนยังตัวจิ้ดเดียวเองนะนี่
- - จิงง่ะ แม่ให้ไขว้นิ้วด้วยเอ้า

ถ้าแม่ไม่มีหนังสือเล่มนี้ แม่ที่ความทรงจำเรื่องดีดี
เหมือนปลาทอง สมองฝ่อ คงมีเรื่องมาเล่ามาเขียนน้อยเต็มที
แม่อยากจดทุกอย่าง แต่แม่ก็จำได้ไม่หวาดไม่ไหว
วันวันนึง หนูโลดโผนทำอะไรตั้งหลายร้อยอย่าง
หรือทำไม่กี่อย่าง
แต่แม่ก็หลงลืม จนเฟอะฟะไปเอง

..

แม่จอมสถิติ ถ้าแม่ได้บันทึกไว้
ไม่งั้นก็คงจำได้แบบเลาๆ เดาๆ (เอามากกว่า)
หนูคงไม่ถือสาอะไรแม่นะคะ
ถึงแม่จะขี้ลืม แต่แม่ก็ไม่ลืมหนูสักที
แม่น่ะจำไม่ได้หรอกว่าหนู ทำอะไรวันไหนเมื่อไหร่
(ถ้าไม่จดไว้ - หรือไม่ลืมว่าจดไว้ที่ไหน - ฮา)
หรือส่วนใหญ่ไม่ทันได้จด แต่ลืมซะก่อน

ฮ่า

ส่วนใหญ่จะอย่างหลังมากกว่า

เอาเหอะ
สถิติก็คือสถิติ
มันไม่ได้สำคัญมากนักหรอกนะคะ
(ข้ออ้าง)
ถึงยังไง แม่ก็อยู่กับหนูทุกนาที
เรื่องราวในความทรงจำ มีมากมายนับไม่ทั่ว
อีกหน่อยหนูอยากรู้เรื่องอะไร
เรามานั่งเท้าคาง เล่าความหลังเอาก็แล้วกัน


..

แม่ว่าแม่ไม่มีวันลืมความรู้สึกที่แม่มีต่อหนูได้เลย
ถึงแม้ว่าแม่จะจำไม่ค่อยได้ว่ามันวันไหนก็ตามทีเหอะ
(แม่เรียนวิชาประวัติศาสตร์ไม่ค่อยดีหรอกค่ะ)
จริงๆ แล้วเรียนอะไรก็ไม่ดีสักอย่าง

ฮ๊า ฮา

แม่จำได้วันแรกที่แม่ไปฝากท้องกับหนูได้ดี
มหัศจรรย์ มากแค่ไหนที่มีเสียงเต้นของหัวใจ
ออกมาจากพุงของแม่
แม่ร้องไห้ - -

วันที่แม่เห็นหนูจาก จอ มืดๆ ของหมอ
มองอะไรก็ไม่ค่อยจะออก
แต่แม่ก็ร้องไห้ - - อีกแล้ว

วันนึง หนูอาจจะมีลูกสาว
แล้วอยากจะอยากรู้ว่า วันที่แม่เตรียมคลอดหนู
วันคืนเหล่านั้น เปนยังไง
ต่อให้ผ่านไปอีกกี่ปี แม่ก็ไม่วันลืม
ต่อให้วันนี้แม่นั่งนึก นั่งเล่า นั่งเขียน
แม่ก็จดจำได้ทุกรายละเอียดของคืนนั้น

วันนึงหนูอาจจะอยากรู้ว่าวันที่หนูพลิกตัวครั้งแรก
เปนยังไง ก้นหนักๆ แก้มห้อยๆ ไม่ได้สร้างภาระ
ให้หนูเท่าไหร่เลย - - แต่แม่จำเช้าวันนั้นได้ดี



..

แม่จำได้ทุกรายละเอียด
ไม่ว่ามันจะผ่านมานานแค่ไหน

ถ้าหากว่าวันนึงหนูจะหลงลืมแม่ไปบ้าง
แต่แม่ไม่มีวันลืมหนูได้เลยสักนาที
แม่ขอให้หนูแข็งแรง เติบโต
ไม่ต้องเปนหนุ่มน้อยที่เรียนเก่ง เรียนดี มีชัย
ไม่ต้องเปนชายหนุ่มที่มั่งคั่ง ร่ำรวย ล้นฟ้า

..

แม่แค่อยากให้หนู เปนลูกแม่ไง๊
เหมือนที่หนูพูดกับแม่เสมอๆ
สิ่งที่ก้องอยู่ในหูของแม่
คือ คำบอกรักของลูก
แม่รักหนู ๆ
น้องภูรักแม่ เท่าฟว้า
สิ่งที่หล่อเลี้ยง แม่ ในทุกคืนวัน

อย่าลืมเปนคนดี ทดแทนคุณแผ่นดินด้วยนะลูกนะ

ปล. แม่อาจจะรักหนูมากกว่าฟว้าของหนูก็ได้
มาตรวัดของแม่ไม่แน่นอน ไม่มาตรฐาน
แต่รู้สึกได้ (เฟร้ย)



Create Date : 04 กันยายน 2548
Last Update : 4 กันยายน 2548 1:04:10 น. 0 comments
Counter : 527 Pageviews.  

ดช.ภูผา
Location :
เชียงใหม่ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




ใช้ชีวิตละเรียนรู้ชีวิต
[Add ดช.ภูผา's blog to your web]