สวัสดีค่ะ ฝนฟ้าไหลริน อย่าลืมระวังสุขภาพน่ะค่ะ



กาพย์สุรางคนางค์๓๖

มีแต่แค่เรา...กับหนึ่งของเงา...เป็นเพื่อนเรื่อยไป
สายลมผ่าวผัน...กลบสิ้นความฝัน...ดั่งเติมกองไฟ
ในคลื่นหวั่นไหว...ตามทะเลไกล...ฝากเผาหวนหา

ในห้องนิยามพจน์...ไร้รอยหมดจด...มีแต่หงอยมา
ดอกไม้พร่างพราว...ในความหม่นขาว...ไร้เดือนดารา
ผ่านห้วงเวหา...มืดกว้างทาบทา...เดียวดายหนึ่งหนาว

หลากราวเรื่องการณ์...ผ่านรอยตำนาน...บอกเล่าเรียงสาว
ไร้รู้คำตอบ...แลความช้ำชอบ...เคยคร่ำครวญคราว
ยอกนั้นแสนยาว..หยุดแล้วเรื่องราว...ตรึกย้ำแสวงสม

ความรู้สึกลึก...ลอบเร้นในตรึก...จบสิ้นแห่งขม
บางเรื่องเจ็บจำ...ในร้อยลำนำ...แห่งชื่นฉ่ำภิรมย์
สามัญสายลม...ดำรงความคม...ให้เจตจำหน

ลึกลึกหยั่งลง...ไหลรินความหลง...ยามแพ้อับจน
ทุกครรลองพบ...ทาบทุกข์มาประสบ...ลั่นทมยังวน
ซึ้งกลิ่นเล่นกล...ให้เลือกสับสน...ยะเยือกในวิถี