Music Acoustic Concert

ช่วงเดือนนี้รู้สึกมีโอกาสได้ดูคอนเสิร์ตติด ๆ กัน...จากสองศลป.รุ่นใหญ่ “อ๋อง”สุรสีห์ อิทธิกุล” กับ “ปั่น” ไพบูลย์เกียรติ์ โดยมีรุ่นเล็ก ”อ๊อฟ” ปองศักดิ์ และ “ว่าน” ธนกฤต มาร่วมแจม...สิ้นเดือนต.ค.ก็ถึงคิวรุ่นจิ๋วอย่าง “มิวสิค” รัชพล แย้มแสงบ้าง งานนี้เป็นมินิคอนเสิร์ตเดี่ยว “Music Acoustic Concert” ในรูปแบบชิล ๆ ท่ามกลางบรรยากาศสบาย ๆ กับกลุ่มคนคุ้นเคยใต้ท้องฟ้าที่(น่าจะ)ไร้ดาว (เดาเอาเพราะงานนี้ไม่กล้าเงยหน้ามองฟ้าตามคำขอของลิง 5555)

ก่อนไปไม่ได้คาดหวังอะไรมาก เพราะความรู้สึกของการดูคอนเสิร์ตแบบนี้คงไม่ใช่ว่าจะต้องได้เห็นความอลังการของเวที แสงสีหรือรูปแบบการโชว์ที่มีการจัดการแบบมืออาชีพอะไร...แต่น่าจะเป็นความใกล้ชิดและการได้เห็นพัฒนาการของศลป.ที่เคยได้ติดตามดูความเป็นไป มาตั้งแต่ยังเป็นเด็กน้อยที่ไม่คุ้นเคยกับการร้องเพลงบนเวทีคอนเสิร์ต...แอบคิดเหมือนกันว่าคงจะอดเปรียบเทียบกับคอนเสิร์ตก่อนหน้าที่ดูมาแน่ ๆ ตามประสาคนชอบคิดเรื่อยเปื่อย...ซึ่งก็เป็นจริงตามนั้น 55555



ไม่ค่อยรู้รายละเอียดของคอนเสิร์ตเท่าไรนัก เข้าใจว่าคอนฯเริ่ม 5 โมงเย็น...นัดเจอกับสาวกรุงเก่าที่ลงทุนหอบผ้าหอบผ่อนมาหาลิง (งานนี้ทำให้ภาพที่เลือนลางพอจะชัดเจนขึ้นเหมือน ”กัน” มั้ยจ้ะ 555+)...นั่งคุยจนอิ่มท้องแล้วก็ออกเดินทางมาถึง Muse แบบงง ๆ ตามประสาผู้ไม่คุ้นเคยเส้นทางในเมือง...นั่ง BTS มาลงสถานีทองหล่อ คุยกันว่าไม่ใช่ขึ้นแท็กซี่แล้วพอเลี้ยวเข้าซอยข้างหน้าปุ๊บก็ถึงปั๊บเลยนะ (ดีที่มากับสาวกรุงเก่าเด๋อเป็นเพื่อนกัน 5555)...มาถึงเกือบ 5 โมงดีใจที่มาทันลงจากรถเห็นมีคนจับกลุ่มเล็ก ๆ กันอยู่ข้างล่าง คนที่มาด้วยกันเริ่มอยู่ไม่สุขกระซิบกระซาบว่าคนน้อยไปรึเปล่า ทำไมเงียบ ๆ...เหอ ๆ

รู้ว่าสถานที่จัดเป็นดาดฟ้าเพราะฉะนั้นต้องขึ้นข้างบนแน่ ๆ เดินเข้าลิฟท์พร้อมกับสาวบ้านลิงที่คุ้นหน้า (เราคุ้นเขา เขาบ่ได้คุ้นเราหรอก ^ ^) ส่งยิ้มกันไปมาตามระเบียบ...เลยถามขึ้นว่างานนี้คนเยอะมั้ย คำตอบพร้อมรอยยิ้มคือ “สำหรับน้องมิวก็ถือว่าเยอะนะคะ”...ฟังแล้วไม่ได้รู้สึกไม่ดีใด ๆ ทั้งสิ้นแต่กลับรู้สึกว่าทั้งคนตอบและคนฟังรู้สึกดีที่ถึงแม้จะผ่านมาหลายปี กลุ่มคนเล็ก ๆ กลุ่มนี้ก็ยังคงอยู่เพื่อจะรอดูก้าวต่อไปของคน ๆ หนึ่งที่สามารถเป็นอะไรได้หลายอย่างไม่ว่าจะเป็นลิง ลูกพี่ โหม่ง ป๊ะจักร เจย์ ป๊ะ ฯลฯ (ช่างน่าติดตามเหลือเกินว่าเขาจะกลายร่างเป็นอะไรได้อีก 555+)...ถึงแม้ในสายตาคนอื่นอาจจะดูน้อย แต่ในความรู้สึกของคนบ้านลิง...น้อย แต่เหนียวแน่นนะจ้ะ ^ ^...



ออกมาจากลิฟท์ได้ยินเสียงกีตาร์ แซกโซโฟน ฯลฯ ให้บรรยากาศ Acoustic ที่เหนือความคาดหมาย (แบบว่า...บอกแล้วว่าไม่คาดหวังอะไร พอบอกว่า Acoustic ก็คิดถึงกีตาร์โปร่งซักตัวสองตัวกับศลป.นั่งถือไมค์...แค่เนี้ยพอแหล่ะ!!)...หน้าเวทีมีเก้าอี้บุนวมขนาดคู่รักนั่งอิงแอบกันกำลังดีวางเรียงรายอยู่ ดูน่าเอนหลังเป็นอย่างยิ่ง...ถัดไปมีเก้าอี้วางเรียงอยู่เรียกว่า VIP กับที่นั่งเราไม่ได้ห่างกันเลย...ติดต่อเรื่องบัตรแล้วก็ยืนหันไปหันมามองหาทำเล เพราะรู้สึกจะยังไม่ค่อยมีใครมาเลย น้องที่ไปด้วยเริ่มยุกยิกเพราะสถานที่ดูโล่งโปร่งสบายเกิน ไม่มีที่ให้หลบมุมผิดวิสัยชาวซุ่ม...ท่าทางคงจะดูแปลกแยกจากคนอื่นพอสมควรจนมีผู้หญิงหน้าคุ้น(มาก)เดินเข้ามาทัก แล้วชักชวนให้เข้าไปนั่งในห้องกระจกด้านใน...พากันเดินเข้าไปนั่งที่โซฟาตัวในสุดรับแอร์เย็น และปรับตัวให้คุ้นกับสถานที่ ซักพักน้องที่ไปด้วยกระซิบว่า “พี่หนูเริ่มโอเคแหล่ะ” 555+



ด้านนอกนักดนตรียังคงซ้อมกันอยู่ โดยมีผู้หญิงคนที่ชวนให้เข้ามานั่งในห้องถือไมค์ร้องเพลงคลออยู่...มองไปมองมาแล้วก็คุยกันว่านั่นมันคุณแม่เจ้ามิวนี่หว่า ^ ^”...ดูคุณแม่จะตื่นเต้นกับการร้องเพลงพอสมควร แต่ฟังน้ำเสียงแล้วไม่เสียชื่อว่าเคยเป็นคอรัสให้กับซุปเปอร์สตาร์เบิร์ด ธงไชยมาแล้ว...เห็นทีมงานที่จัดมินิคอนฯ ครั้งนี้ยังเตรียมงานกันอยู่ทั้งที่เลยเวลาห้าโมงเย็นไปแล้ว...มารู้ทีหลังว่างานนี้เริ่มหกโมงเย็นจ้า แหม...ถึงว่าทำไมขึ้นมาถึงได้โล่ง ๆ นี่ถือว่ามาเร็วโดยไม่ตั้งใจผิดวิสัยชาวซุ่มเลยนะเนี่ย...เหอ ๆ



เป็นเพราะยังไม่ถึงเวลาเริ่มคอนเสิร์ต ก็เลยนั่งคุยกันไปเรื่อยเปื่อย...มีความคึกคักเพิ่มขึ้นเพราะคนรักลิงเริ่มทยอยขึ้นมา มีทั้งจับกลุ่มคุยกันอยู่ด้านนอกและเข้ามาตากแอร์อยู่ด้านใน บรรยากาศชิล ๆ เหมาะกับธีมคอนเสิร์ตถึงแม้อากาศจะไม่เย็นสมกับที่คิดไว้ แต่ก็ไม่ร้อนเพราะสถานที่โปร่ง ไม่มีแดด และมีลมเบา ๆ โชยมาพอให้ต้นไม้ใบหญ้าที่ประดับอยู่ทั่วบริเวณไหวไปมาพอเพลิน ๆ...นั่งไปนั่งมาตากล้องมือดีคนนึงของบ้านลิงก็เดินเข้ามาทักอย่างไม่ค่อยมั่นใจเท่าไร เลยได้อัพเดทงานการที่เจ้ามิวมีโอกาสได้โชว์ให้คนวงนอกได้เห็นฝีมือบ้าง...นี่แหล่ะคือสิ่งที่อยากให้เกิดขึ้นซักที ^ ^...



ใกล้เวลาก็ออกมานั่งด้านนอก งานนี้หอบเอากล้องวีดีโอมาด้วยกะว่าจะลองกล้องซักหน่อย เพราะยังไม่เคยใช้กล้องตัวนี้เลย...มาคลำหาปุ่มนู้นนี่กันก็งานนี้ เล็งทำเลเหมาะ ๆ คิดว่ามุมที่นั่งถ้าไม่ขี้เกียจ ยืนหลบแถวนั้นน่าจะได้คลิปที่ชัดเจนดีทีเดียว แต่ที่ไม่คิดคือมีกลุ่มวีไอพีครอบครัวลิงทั้งฝ่ายคุณพ่อและคุณแม่มานั่งคุยกันอยู่ข้างหลังกันพักใหญ่ ทำเอานั่งนิ่งไม่กล้าคุยอะไรกันมาก (แต่หูก็ฟังอยู่นะ ยังไงก็ขอให้คุณพ่อสุขภาพแข็งแรงนะจ๊ะ ^ ^)...นั่งอยู่ครู่หนึ่งถึงได้เห็นว่าศลป.มาแล้ว เป็นสัญญานว่าคอนเสิร์ตกำลังจะเริ่ม...



งานนี้รู้สึกศลป.จะขึ้นเวทีด้วยอารมณ์ชิลมาก...เพลงที่เลือกมาร้องก็ฟังเพลิน มีทั้งเพลงเอาใจรุ่นใหญ่ รุ่นกลาง รุ่นเล็ก...การพูดคุยระหว่างศลป.กับคนดูก็สนิทสนมจนดูเหมือนงานปาร์ตี้ของครอบครัวกันเลยทีเดียว โดยเฉพาะแขกรับเชิญของงานนี้ไม่ใช่ใครที่ไหน คือคุณ Bonded กับแม่เล็กของเจ้ามิวนั่นเอง...ซึ่งแขกรับเชิญก็ไม่ทำให้ผิดหวังกับเพลงที่เลือกมาร้อง โดยเฉพาะ “คนไม่มีวาสนา” ฟังแล้วต้องยิ้มพลางคิดว่าระหว่างลิงกับพ่อลิงท่าทางจะเป็นคนขี้เหงา(และแสบ)พอกัน เรียกว่าสมกับเป็นพ่อเป็นลูกกันจริง ๆ...ส่วนเพลง “ไม้ขีดไฟกับดอกทานตะวัน” ที่แม่เล็กร้องคู่กับลูกชายก็ให้อารมณ์คุณลูกผู้คอยดูแลความปลอดภัยให้ความมั่นใจและเป็นที่พึ่งกับคุณแม่ได้เป็นอย่างดี...



เพลงอื่น ๆ ที่ลิงเลือกมาร้องในคืนนี้ฟังเพลินและร้องได้น่าฟังตามสไตล์ของเจ้ามิว (ศลป.บอกว่าคราวนี้จะเน้นเพลงช้า ถ้าไม่ชอบให้โวยขึ้นมาเลย...แต่ก็ไม่เห็นมีใครโวยนะ ^ ^)...เท่าที่เคยดูเจ้ามิวเล่นคอนเสิร์ตมา ครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่รู้สึกว่าเจ้ามิวร้องเพลงและพูดคุยแบบสบาย ๆ ไปเรื่อย ๆ ตั้งแต่ต้นจนจบไม่มีอาการเกร็งหรือติดขัด...โดยปกติในแต่ละคอนเสิร์ต เจ้ามิวมักจะต้องมีเพลงที่เลือกมาเป็นเพลงโชว์อย่างน้อยก็หนึ่งเพลง...แต่ครั้งนี้เหมือนจะเลือกแต่เพลงฟังสบาย แต่ในความสบายก็ไม่ใช่จะไม่มีเพลงที่น่าจดจำ...ส่วนตัวก็ชอบอยู่หลายเพลงเหมือนกัน...



เพลงแรกที่ชอบ “รักไม่มีเหตุผล” ฟังแล้ว เออ...นี่คือตัวตนของศลป.คนนี้จริงๆ “จริงใจและทุ่มสุดตัวกับทุกอารมณ์ของตัวเอง”...แต่ส่วนตัวเชื่อว่าด้วยประสบการณ์ที่มากขึ้นตามเวลาที่ผ่านไป เจ้ามิวจะยังคงจริงใจกับความรู้สึกของตัวเองโดยสามารถปรับการแสดงออกให้เหมาะสมกับที่ควรจะเป็น...แล้วรักที่ดูไม่มีเหตุผลมันก็จะเหมือนมีเหตุผลไปเองแหล่ะ...ทุกอย่างมันต้องเปลี่ยนไปตามวัย แค่อย่าทิ้งความเป็นตัวเองก็พอ...เหอ ๆ





“คนไม่มีวาสนา” เป็นเพลงที่ถือว่าน่าฟังที่สุดเพลงหนึ่งในคอนเสิร์ตครั้งนี้...พ่อลูกคู่นี้กลมกลืนกันดีจริงๆ แบบว่าไม่อยากจะบอกว่า “พอกันทั้งพ่อทั้งลูก” รู้เลยว่านิสัยเจ้ามิวส่วนหนึ่งได้มาจากใคร ^ ^...แต่สำหรับเรื่องการร้องบางทีก็แอบคิดว่าเสียงคุณพ่อหล่อกว่าคุณลูกนะ (คุณพ่อเสียงหล่อ คุณลูกเสียงมีเอกลักษณ์...แต่ก็เพราะทั้งคู่)... เพลงนี้ร้องกันแบบแย่ง เอ้ย!! แบ่งกันร้องบ้าง ร้องประสานเสียงกันบ้าง ให้อารมณ์สด ๆ ดี...พ่อลูกคู่นี้ลองทำเพลงคู่กันซักเพลงก็ดีนะ รับรองเดินสายโชว์ได้ไม่อายใคร...หวังว่าจะได้ฟังเพลงเพราะ ๆ จากพ่อลูกคู่นี้อีกนะจ้ะ...



ชอบ “รักไม่ต้องการเวลา” ดูเหมือนศลป.ก็อินกับเพลงนี้ เพราะบอกว่าฟังครั้งแรกแล้วชอบมาก (ชอบเพราะเพลงดีหรือชอบเพราะหนูนาอันนี้ไม่แน่ใจ ^ ^)...รู้สึกเองว่าศลป.ตั้งใจร้องเพลงนี้มาก มากจนไม่มีการโยนไมค์ให้คนอื่นช่วยร้องเลย ทั้งที่ตอนแรกบอกท่อนฮุคให้ช่วยสวนด้วย (จะต่อยกันหรือไงเนี่ย 555+)...ดีแล้วแหล่ะ อยากให้ศลป.ร้องใส่ไมค์ครบทุกท่อนของแต่ละเพลง เวลาช่วยกันร้องแล้วมันฟังเพราะกว่าให้คนดูร้องโดยไม่มีเสียงศลป.นะจ๊ะ ^ ^...เออ...แต่ว่า “รักไม่ต้องการเวลา” จริงเหรอ ?!?!



“เบา เบา”...ท่าทางเพลงนี้จะเป็นเพลงที่ถูกใจทุกคนมากที่สุด เพราะเป็นเพลงเดียวที่รู้สึกว่าจะไม่มีใครลุกเดินผ่านหน้าเลย คงจะตั้งใจฟังเพลงที่ขอกัน...ส่วนตัวก็ชอบเพลงนี้อยู่แล้ว (ขออินเทรนเพลงฮิตกับเค้าบ้าง ^ ^) และคาดว่าต้องได้ฟังเพลงนี้แน่ แต่บอกตามตรงว่าหูนะฟังเพลง แต่ตาไม่ค่อยได้มองเจ้ามิวหรอกนะ เพราะหลังจากเพลงคู่ “ไม้ขีดไฟกับดอกทานตะวัน” จบแล้วเจ้ามิวก็อ้อนให้แม่เล็กนั่งข้าง ๆ เป็นกำลังใจให้...ตาก็เลยมัวแต่มองแม่เล็กของเจ้ามิว แบบว่าเหมือนที่เคยบอกว่าเห็นความเป็นเด็กที่เจ้ามิวมีในตัวของแม่เล็กอ่ะ...คุณแม่จะนั่งขยับนู้นนี่อยู่ข้าง ๆ คุณลูกแบบเห็นแล้วก็อดยิ้มไม่ได้ ดูแล้วก็เพลินไปอีกแบบ ^ ^...



จบจากเพลงหมอลำ เอ้ย!! เพลงซึ้ง ๆ อย่าง “Now and Foever” แล้วก็เข้าสู่เพลง “ดาว” สีสันอันฉูดฉาดของค่ำคืนนี้ 5555...ตอนพูดเข้าเพลงแรก ๆ ก็ดูดีนะ แบบออกแนวเลือกเพลงเข้ากับบรรยากาศดีเชียว มีชักชวนกันดูดาวพร้อมกันด้วย โรแมนติ๊ก โรแมนติก...แต่พอเห็นรอยยิ้มกับแววตาชักไม่ค่อยแน่ใจ...ฟังไปเรื่อย ๆ ก็เริ่มเอาแล้ววววววววว ตัวตนของศลป.มาอีกแล้ว 5555 (เพลงนี้ถ้าฟังเฉพาะเสียงก็เพลงเพราะธรรมดา แต่ถ้าดูแต่ภาพเห็นแววตาของเจ้ามิวตอนร้องเพลงแล้ว...นี่มันเพลงแนวไหนเนี่ย +_+”)...ศลป.ผู้มีความสามารถร้องเพลงช้า ๆ ความหมายดี ๆ แต่แทนที่คนฟังจะเคลิ้มกลับฟังไปขำไป...เพลงนี้พักหลังจะเบื่อนิดหน่อยเพราะคนเอามาร้องเยอะมาก แต่พอมาฟังเวอร์ชั่นของคุณมิวสิค เออ...ฟังแล้วในหัวไปนึกถึงอะไรไม่รู้ บ้าจริง!!



“จนกว่าฟ้าจะมีเวลา”...ทำไมรักไม่ต้องการเวลาแต่เราต้องมาขอเวลาจากฟ้าให้รักกันล่ะ...อะไรนะคนละเพลง...ไม่เกี่ยวกันเหรอ 555...ชอบเพลงนี้มากที่สุดในคอนเสิร์ตครั้งนี้ ดูจากสีหน้า แววตา ความหมายของเพลง เอาเป็นว่าขอโมเมว่าเพลงนี้เป็นเพลงพิเศษของคนบ้านลิงแล้วกัน...เออ...ศลป.ดูร้องเพลงนี้แบบมีความสุขดีนะ ยิ้มหวานเชียว ^__^...

ในความอดทนไม่เคยลดไป...ในความตั้งใจไม่เคยสิ้นสุด
ในความห่วงใยไม่เคยจะหยุด...ในใจที่มีแต่รัก
แต่จะนานแค่ไหนและเท่าไร...ในหัวใจไม่ท้อ
จะเก็บใจไว้เก็บเพื่อรอ...ขอรอ รอจนกว่า
จนกว่าที่ฟ้าจะมีเวลาให้เรารักกัน
เก็บคำว่ารักที่ฉันมี...ไม่ให้ใครตราบนานเท่านาน
ไม่เคยหยุดหวัง...วันไหนสักวันจะให้กับเธอ

(บ่น) ขึ้นต้นเพลงว่า...”ต้องมีซักวันนะครับที่ฟ้าจะให้เวลาเราอยู่ด้วยกันนะครับ”...กำลังจะซึ้งดันให้ไปสั่งเบียร์ซ่ะงั้น 55555



“บ๊อย บอย”...แล้วก็ได้ฟังเพลงนี้แบบสด ๆ อีกครั้งหนึ่ง...ฟังครั้งแรกตอนดูละครเวที “น้ำใสใจจริง” ความรู้สึกแรกคือ นี่มันเพลงรักนี่หว่า แบบว่าจะร้องเพราะไปไหน นี่ขนาดร้องให้น้องบอยนะ...แต่วันนี้มีความรู้สึกว่าเจ้ามิวเหมือนเอาชีวิตตัวเองมาร้องให้เราฟัง...“แต่บอยฉลาดนักหนาหน้าตาดี...บอยแสนรู้กว่าคนแถวนี้หลายคน”...ทำเอาอินไปด้วย นึกว่าตัวเองเป็นโหม่ง 555+...”โอ้บอยจ้า...นับจากนี้จะไม่มีความทุกข์โศก จะไม่เดี่ยวดายในโลกที่มันเหงาหงอย...โหม่งจะให้ข้าวปลาโอ้หมาบอย...จะไม่ปล่อยให้เห็บหมัดกัดบอยกิน”...^ ^



“ไม่ลืม”...เพลงนี้เหมือนเพลงแถม นักดนตรีไม่ได้เตรียมตัวมา ศลป.ก็บอกว่าไม่ใช่เพลงยุคเขา -*-...มิวสิคเป็นคนสื่ออารมณ์เพลงได้ดี...เพิ่งได้ฟังเพลงนี้ไม่นาน (มีกระทู้แนะนำในพันทิปด้วย) ฟังแล้วให้ความรู้สึกแนวแค้น ๆ หน่อย...วันนี้ศลป.ร้องสดแบบสั้น ๆ สีหน้า แววตา และน้ำเสียงให้ความรู้สึกหลายแบบในเพลงเดียวกัน...ก็แล้วแต่จะตีความกันไป แต่ไม่ว่าจะเป็นอารมณ์ไหนที่ชัดเจนคือ “ไม่ลืม”...



คอนเสิร์ตคืนนั้นจบลงที่เพลง “หมอกหรือควัน”...ฟังแล้วก็ทำให้นึกถึงตอนที่ศลป.ร้องเพลงนี้ก่อนเข้าบ้านเอเอฟ (รวมถึงความรู้สึกช่วงที่ศลป.ออกจากบ้านเอเอฟใหม่ ๆ ด้วย)...ตอนนั้นฟังแล้วรู้สึกต้องลุ้น เหมือนจะร้องแบบตั้งใจเกิน ผ่านมาหลายปีศลป.ร้องเพลงนี้ได้ชิลมาก...สงสัยจะด้วยประสบการณ์ ทำให้มีความมั่นใจในสิ่งที่ตัวเองทำมากขึ้น...ฟังแล้วก็ทำให้คิดได้ว่า “ในช่วงชีวิต บางทีมันก็ต้องเจอหมอก เจอควัน...แต่ไม่มีอะไรคงที่ จะหมอกหรือควันมันก็มีวันจาง...แล้วอย่าคิดว่าชีวิตจะแจ่มชัดไปตลอด...วันนึงมันก็อาจต้องผ่านช่วงที่มัว ๆ อีกก็ได้...แต่ไม่เป็นไร ก็แค่เตรียมตัวและเตรียมใจไว้ ไม่ว่าจะเจอกับอะไร...แล้วมันก็จะผ่านไป”...เหอ ๆ



อย่างที่บอกตั้งแต่ต้นว่าการดูคอนเสิร์ตในวันนั้น เหมือนกับเป็นปาร์ตี้ในครอบครัวมากกว่า เพราะมีแต่คนคุ้นเคยกันทั้งนั้น...จนน้องที่ไปด้วยถามว่า “พี่ว่าคนที่มาดูเค้ารู้จักกันหมดทุกคนป่ะ หรือจะมีแต่เราที่ไม่ค่อยรู้จักใคร”...อันนี้ก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่ดูจากสภาพแวดล้อมที่เห็นคือ ทุกคนจับกลุ่มพูดคุยหมุนเวียนกันไปไม่เหมือนเราที่จับคู่กันแค่สองคน ก็เลยคิดว่าคนอื่นเค้าน่าจะรู้จักกันจริง ๆ นั่นแหล่ะ...เหอ ๆ



แถมศลป.ก็ขยันแซวคนนู้นคนนี่(โดยเฉพาะแขกรับเชิญทั้งสองคน ดูเป็นกิจการในครัวเรือนน่ารักดี ยังขำตอนเจ้ามิวร้องหาพ่อกับแม่ตอนให้มาจับรางวัลอยู่เลย ขี้อ้อนไม่เปลี่ยน ^ ^) จนร้องเพลงสุดท้ายแล้วยังไม่ค่อยอยากจะเลิก เพิ่มเพลงกันเองแบบสด ๆ ไม่เกรงใจนักดนตรีกันเลยทีเดียว 555+...สุดท้ายต้องขอโทษที่ถ่ายคลิปมาแล้วอาจจะติดด้านหลัง ด้านข้างของใครไปบ้าง...แบบว่ามุมกล้องมันไม่ได้จริง ๆ ช่วงหลัง ๆ พยายามใช้วิธีซูมหน้าศลป.แต่เป็นความลำเข็ญที่ไม่ถูกกับยุง โดนมันกัดนิ้วทำให้ภาพสั่นไหวชวนเวียนหัว...ไม่รู้เป็นอะไรกับยุง เจอกันเป็นไม่ได้กัดตลอดดดดดดด -*-... แต่งานนี้ก็ทำให้ได้เรียนรู้การใช้กล้อง การแปลงไฟล์ การตัดคลิป การลงเครดิต และอื่น ๆ แอบลำบากกว่าดูเฉย ๆ นะเนี่ย...เหอ ๆ



ขอเพิ่มอีกนิดคือถ้ามีงานแบบนี้อีก อยากให้ศลป.ลองหาจังหวะเล่าเรื่องเบื้องหลังการทำงานให้ฟังบ้าง หรือจะเล่าที่มาของการเลือกเพลงแต่ละเพลงมาร้องก็ได้...เพราะจำได้ว่าศลป.คนนี้เล่าเรื่องได้สนุกสนาน สมจริงสมจัง น่าจะทำให้คอนเสิร์ตสนุกและน่าจดจำมากยิ่งขึ้น...ในส่วนเพลงที่เลือกมาร้อง เห็นศลป.ชอบให้รีเควสเพลง ก็อยากขอเหมือนกันแต่พอคิดอีกทีไม่ดีกว่า...อยากลุ้นว่าจะได้ฟังเพลงอะไร เพราะเพลงที่ศลป.เลือกมันน่าจะสื่อเรื่องราวอะไรได้มากกว่า...ยังไงก็จะรอดูผลงานชิ้นต่อไปนะ เต็มที่กับทุกงานล่ะ โดยเฉพาะงานที่ต้องโชว์ให้คนที่ไม่รู้จักเอเอฟเขาเห็นความสามารถของเรา...

งานหน้า(กล้า)ชวนคนนอกไปอุดหนุนด้วยนะเนี่ย...เหอ ๆ

รวบรวมคลิปเพิ่มให้ครบทุกเพลงจ้ะ ขอบคุณเจ้าของคลิปทุกคลิปนะจ๊ะ...
เผลอ ก้อนหินก้อนนั้น รักข้ามขอบฟ้า พรหมลิขิต ไม้ขีดไฟกับดอกทานตะวัน นิดนึงพอ ยังมี Stay

ไม่เจอกันตั้งนาน...ซาบายกันดีมั้ยจ๊า........~~~~

 

Create Date : 04 ธันวาคม 2553		16 comments
Last Update : 5 ธันวาคม 2553 1:11:02 น.
Counter : 1110 Pageviews.
Share Tweet