12 Weeks เต็มแล้วจ้ะ

วันศุกร์ที่ 11 สิงหาคม 2549

วันนี้ลูกของแม่ครบสามเดือนเต็มแล้วนะค่ะ

อีกไม่นานแค่หกเดือนพวกเรา พ่อ-แม่-ลูก ก็จะได้เจอหน้ากันแล้วนะ

รู้ไหมว่าพ่อกับแม่เฝ้ามองดูการเจริญเติบโตของลูก

ในท้องแม่เป็นประจำทุกๆวัน

แม่ก็พยายามทานอะไรเท่าที่แม่จะทานได้

เมื่อวานตื่นมาเกือบเก้าโมงเช้า จริงๆก็เป็นประจำเกือบทุกวันแหล่ะ

เพราะแม่อยากให้ลูกแข็งแรง แม่เลยอยากนอนเยอะๆ

( ที่จริงความขี้เกียจในตัวแม่สูงต่างหากล่ะลูกเอ๊ย )

สิ่งแรกที่แม่ทำหลังจากลุกจากเตียงแม่ก็จะหาอะไรลองท้องก่อน

เพราะกลัวว่าลูกแม่จะหิว ได้นมไปหนึ่งแก้วกับขนมปังหนึ่งชิ้น

ก่อนที่แม่จะไปทำอาหารเช้าให้ลูกทาน

ใจจริงแล้วคุณแม่ไม่ชอบแบเกอรี่ที่นี่เลย

ก็ที่รู้ๆคนที่นี่เขาทานขนมปังแทนข้าวส่วนมากก็จะเป็นขนมปังจืดๆ

ทานกับเนยหรือไส้กรอก เบอเกอร์ อะไรประมาณนั้น

ถ้าเป็นพวกเค้ก พาย โดนัท อะไรพวกนี้ก็ออกไปทาง

หวานถึงหวานมากที่สุดซึ่งคุณแม่ไม่ชอบมากๆๆ

บางทีมันทำให้แม่คิดถึงขนมปังหาทานได้ง่ายๆ อย่างฟาร์มเฮ้าส์

ในเซเว่นที่เป็นสี่เหลี่ยมเล็กๆเรียงกันสามxสามแถว

อันนี้แม่ชอบทานกับนมช็อกโกแล็ต

หรือถ้าเป็นแบเกอรี่แม่ก็ชอบของพวก s&P หรือไม่ก็การ์โต้เ้ฮ้าส์

คุณแม่ชอบทานขนมปังไส้หมูหยองมาก พายลูกตาล แยมโรล เค้ก

เฮ้ย...พอพูดถึงเรื่องอยากกินแม่ก็เล่ายาวเหลือเกิน

เมื่อวานหลังจากทานข้าวเช้าเสร็จแม่ก็มานั่งอ่านไดอารี่

ของป้าๆ น้าๆ แต่แม่รู้สึกแปลกๆนั่งได้สักพักแม่มึนหัวมาก

คุณแม่เลยรีบลุกไปทำงานบ้านแทน

จริงๆ แล้วงานบ้านแม่ก็ขึ้เกียจมากเลยลูกเอ๊ย

บ้านเราก็ไม่ได้ใหญ่โตอะไรแต่แม่รู้สึกว่ามีงานให้ทำ

เยอะแยะมากมายไปหมด

จะหนักก็ห้องครัวนั่นแหล่ะที่แม่ต้องทำกับข้าวทุกวัน

และทำความสะอาดทุกวัน

ตั้งแต่ท้องแม่ไม่เคยล้างจานเองเลยจับใส่เครื่องอย่างเดียว

ขนาดจับใส่เครื่องแม่ยังเหนื่อยเลยล่ะ (คิดเอาเถอะลูก)

ทำความสะอาดเสร็จแม่เหนื่อยมากๆ เลยอยากงีบสักตื่น

เพราะอาการมึนหัวมันหนักขึ้นเรื่อยๆ

สักพักเสียงโทรศัพท์ดังกำลังเคล้มๆ (แหม...อยากด่าคุณโทรจริงๆ)

จริงๆก็รู้แหล่ะ่ว่าคุณพ่อโทรมาถามเป็นไงมั้ง เหนื่อยไหม?

( เหนื่อยจิ นอนกำลังมีความสุขเลย ขัดจังหวะ )

คุณพ่อชวนออกไปทานข้าวนอกบ้าน ( เงินเดือนออก )

โอ๊ย..แม่ไม่รอช้าหรอกลูกเอ๊ย ตอบรับทันควัน

( ขี้เกียจทำกับข้าว )

สักพักพ่อก็ปล่อยให้แม่กลับไปงีบต่อพอเกือบบ่ายสาม

แม่ลุกขึ้นจะอาบน้ำแต่งตัวรอพ่อออกไปทานข้าวกัน

ไฉนเลยลูกแม่ถึงได้คายอาหารที่แม่ทานไปซะหมดล่ะ

ทีหลังอย่าเกเรนะค่ะคุณลูกขา...กลืนไปให้หมด (ขู่ตั้งแต่ยังไม่เกิด ฮีๆๆ)

คุณแม่ไม่ชอบอาเจียนนอกจากลูกจะไม่ได้อาหารจากแม่แล้ว

คุณแม่ยังทรมานน้ำหูน้ำตาไหล ขมคอไปหมด

พอคุณพ่อกลับมาเห็นแม่ซีดเป็นไก่ต้มเลยรีบมาจุ๊บเพิ่มพลังไปหลายฟ๊อด..

แล้วก็ถามว่าจะออกไปทานข้าวไหวไหม

( ไหมไม่ไหวก็ต้องล่ะค๊า...กับข้าวไม่ทำนี่น๊า )

พ่อกับแม่ก็ไปทานบุำฟเฟ่ต์อาหารจีนอีกเหมือนเดิม ( เบื่อแต่ไม่มีอะไรจะกิน )

แม่ตักข้าวมา 1 ถ้วยเล็ก แล้วตักอาหารมา 1 จาน

แม่ก็ทานได้หมดเลยนะแล้วแม่ก็ไปเติมใหม่

แต่พอรอบสองสิแม่กินปลาอะไรไม่รู้เข้าไปผิดสำแดงซะงั้น

วิ่งเข้าห้องน้ำไปคายทิ้งแทบไม่ทันดีหน่อยที่ไม่ออกมาไม่หมด

มีแต่ลมแล้วแม่ก็เลยรีบอกมาเพราะเห็นส้มอยู่แว๊บๆ

คิดว่าน่าจะช่วยได้

จริงๆแล้วแม่มีอาการดีมาหลายวันจนเกือบสองอาทิตย์

คิดว่าแม่จะหายเป็นปกติแล้วซะอีก

แต่ไม่รู้ว่าทำไมถึงกับมาอาเจียนอีกจนได้นะ

วันนี้แม่ก็ยังเหนื่อยจากอาการเมื่อวานและอาการขี้เกียจของแม่

ก็เพิ่มขึ้นอีกเท่าตัวเหมือนกันบ่ายโมงแล้วแม่ยังไม่ได้ทำอะไรเลย

สองอาทิตย์แล้วยังไม่ได้ดูดฝุ่น ผ้ารีดไม่เสร็จ

ลุกจากโซฟามานั่งฟังเพลงเขียนไดอารี่อยู่เนี๊ย

แม่คิดว่าควรจะย้ายก้นใหญ่ๆ ของแม่ไปทำงานบ้านได้แล้วนะ

พ่อกับแม่รักลูกนะค่ะ

ปล.สุขสันต์วันแม่ให้คุณยายลูกที่เมืองไทยด้วยนะค่ะ

คิดถึงคุณยายกับคุณตา มากๆ อยากกลับบ้าน ฮือๆๆๆๆ

ตอนนี้ลูกของแม่กำลังจะเป็นแม่คน

รู้สึกรักแม่และเข้าใจความรักที่แม่เรามีมากมายแค่ไหน