<เรื่องเล่าจากแม่ I
ช่วงนี้คุณแม่รู้สึกขี้เกียจมาก
งานบ้านไม่ทำ มือไม่จับ เท้าไม่กระดิก ก้นไม่ขยับ
กอร์ปกับจิตว่างเลยหาอะไรใส่สมองให้มันวุ่นๆดูบ้าง
ที่จริงคุณแม่มีเรื่องดีๆ ที่เกิดขึ้นกับตัวเองมากมาย
ที่อยากเล่าให้ลูกฟัง
แต่ก็ไม่รู้ว่าลูกจะเล็กจนเกินไปที่จะรับรู้สิ่งที่แม่
ถ่ายทอดให้ฟังได้หรือเปล่า?
แต่มันก็เหมือนสิ่งมหัศจรรย์นะเวลาแม่นึกถึงเรื่องดีๆ
ที่ผ่านเข้ามาในชีวิต มันทำให้แม่รู้สึกมีความสุข
เหมือนร่างกายหลั่งสารบางอย่าง
ส่งผลไปถึงลูกน้อยของแม่ให้ได้รับความสุขอันนั้นไปด้วย
ทำให้แม่กินอิ่ม นอนหลับ ได้บ้างหลายต่อหลายวัน
แต่อีกหลายวันลูกแม่ก็เกเรซะไม่มี




เรื่องแรกที่แม่อยากเ่ล่าให้ฟังมันคงเป็นความโชคดีของแม่และพ่อ
ที่พวกเราได้มีโอกาสมาใช้ชีวิตอยู่ร่วมกัน
อันนี้คงต้องยกผลประโยชน์ให้คุณพ่อเขาแหล่ะที่ทำให้
หัวใจของแม่พองโตทุกๆวัน
คุณพ่อเป็นผู้ชายอารมณ์ขัน เป็นสุภาพบุรุษมากในสายตาแม่
เป็นแฟมิลี่แมน รักครอบครัว และอีกอย่างเป็นคนจริงใจเกินร้อย



ตอนคุณแม่อยู่เมืองไทยคุณพ่อคอยรับคอยส่งหัวใจดวงนี้
แทบทุกวินาที (ดูเหมือนเว่อร์นะ แต่เรื่องจริงไม่อิงนิยายเลยแหล่ะ)
และคุณพ่อแสดงให้เห็นว่า “รักแม่จากใจจริง”
จนทำให้แม่ต้องกระโดดลงหลุมพรางเบ่อเร้อที่พ่อขุดไว้
หลุมอาจจะใหญ่เกินไปทำให้แม่ปืนขึ้นมาไม่ไหว
แต่แม่ก็เต็มใจที่จะอยู่ในหลุมในตลอดไปนะ
ตั้งแต่วันแรกที่รู้จักคุณพ่อจนกระทั่งทุกวันนี้ไม่มีแม้แต่วันไหน
ที่แม่รู้สึกเสียใจที่ได้เดินร่วมทางกับผู้ชายคนนี้
คุณพ่ออลันยังเป็นผู้ชายคนเดิมไม่มีเปลี่ยน
มีก็แต่จะเปลี่ยนให้ความรักที่เพิ่มพูนขึ้นจริงๆแล้วแม่อยากบอกว่า
คุณพ่อเป็นคนเอาใจเก่งต่างหากล่ะ
แม่ถึงได้ตายรังอยู่แบบนี้






แต่....ก็มีอยู่วันหนึ่งนะที่แม่รู้สึกแต่ใจเสีย
ที่ทำร้ายจิตใจผู้อกสามสี่ศอกอย่างคุณพ่อให้ต้องน้ำตาเช็ดหัวเข่า
เพียงเพราะความสับสนในตัวแม่
เพราะการจะ Say Yes กับใครสักคนแบบจริงจัง
จริงๆแล้วมันไม่ใช่เรื่องง่ายเหมือนกันนะ
พอถึงเวลานั้นจริงแม่ก็คิดใหญ่เลย
เฮ้ย.....เรารีบอยากมีสามีเร็วเกินไปหรือเปล่าว่ะ?
เอ๊ย... แก่กว่าเราตั้ง 14 ปี จะไปกันรอดเหรอ?
คิด....คิด.....คิด สับสนวุ่นวายอยู่คนเดียว
แต่พอแม่ตัดปัญหาที่ไร้สาระออกไปแล้วลองมานั่งชั่งใจ
ตัวเองดูว่าผู้ชายคนนี้เป็นแบบที่เราต้องการหรือป่าว....
สรุปแล้วแม่ก็ต้องร้องเพลงพี่ไทย ใช่เลย....คือคนนี้เลย
พอคุณพ่อถามอีกทีโอ๊ย...แม่รีบ Say Yes ดังๆเลยลูก
( เอาว่ะ ไหนๆ ก็มีโอกาสลงจากคานแล้วนี่ )



ความรักของพ่อกับแม่ไม่เหมือนวัยรุ่นหวือหวา รักๆ เลิกๆ
แต่มันเป็นความเข้าใจ ห่วงใจ ที่เราจะมีให้กันและกัน
ตลอดไป



เรื่องที่สองซึ่งแม่ไม่เคยเล่าให้ใครฟังแม้แต่เพื่อนๆ
ก็มีแต่ครอบครัวของแม่เท่านั้นที่รู้เรื่องนี้
ที่จริงก็ไม่ใช่ความลับอะไรนักหนาหรอกเพียงแต่คงยัง
ไม่ถึงเวลาที่จะบอกหรือเล่าให้ใครฟังมั้ง
จริงๆแล้วลูกแม่มีพี่สาวอีกหนึ่งคนนะ ชื่อ อแมนด้า
เป็นลูกสาวของคุณพ่อเขาแหล่ะ



อแมนด้าเป็นลูกเสี้ยวจีน+อเมกันตอนนี้ก็น่าจะ 20 ปีนะ
เธอก็โอเคกับแม่นะเคยมาที่นี่สามครั้งแล้ว
แต่แม่ก็ไม่ค่อยสนิทเท่าไหร่เพราะเธอไม่ค่อยมาอีกอย่าง
คงเป็นช่วงวัยรุ่นมั้งที่มักจะอยากทำอะไรอย่างที่ใจตัวเองต้องการและอีกอย่างเด็กอเมกันกับเด็กที่เมืองของแม่ก็ค่อนข้างแตกต่างกัน
วัฒนธรรมขนบธรรมเนียมก็ต่างกัน
พ่อกับแม่คุยกันว่าไหนๆลูกเธอกับฉันก็ลูกครึ่งดังนั้นเลี้ยงคนละ 50-50 (เป็นความคิดของพ่อเขาล่ะ) แต่แม่ไม่ได้ต้อง 60-40 เพราะอเมกันจ๋าที่นี่บางทีก็รับไม่ไหวเหมือนกันค่ะ


I