ไม่เล่นน้ำทะเล กับ จักรยานของผม
เมื่อปีที่แล้วผมใช้ชีวิต 6 เดือน ที่กรุงเทพ อีก 6 เดือน ที่สุราษฎร์ธานีถึงผมจะได้ไปอยู่ภาคใต้ถึง 6 เดือน แต่ผมไม่เคยลงน้ำสัมผัสน้ำทะเลแม้แต่หยดเดียว จริงๆแล้ว อย่าว่าแต่ 6 เดือนที่ผมมาอยู่ภาคใต้เลย จริงๆแล้ว ผมไม่ได้เล่นน้ำทะเลมา 4 ปี ได้แล้วเป็นเวลาที่นานมากเลยเนอะ ไม่รู้จะมีใครนานแบบผมไหม สาเหตุที่ผมไม่ชอบก็เพราะว่า ผมเป็นคนสายตาสั้นทีนี้เวลาเล่นน้ำ ก็ต้องถอดแว่น พอถอดแว่นทัศนวิสัยในการมองก็แย่ลง ครั้งสุดท้ายที่ผมลงเล่นน้ำ ซึ่งก็คือเมื่อ 4 ปีที่แล้ว ตอนนั้นผมไปที่ หาดชะอำ ผมเล่น บานานาโบ้ต กับเพื่อน ทีนี้ก็มี สาวๆกลุ่มนึง เล่นตีคู่กับของกลุ่มผม ผมกำลังจะเอ่ยปากแซว เพื่อนที่นั่งข้างหลัง เห็นผมจะอ้าปากแซว มันรีบกระซิบหูผม " บอล อย่า ไม่ผ่านวะ "ผมเกือบ แซว ไปแล้ว เฮ้อ เพราะสายตาสั้นแท้ๆเลยแต่นั้นไม่ใช่ประเด็นหรอกผมอยู่สุราษฎร์ ได้ไป หาดชายทะเลจริงๆ อยู่ 3 ครั้งครั้งแรกที่ อ. ไชยาครั้งที่สองที่ อ.เมือง จ.ระนองครั้งที่สามที่ อ. ท่าศาลา นครศรีธรรมราชแต่ที่น่าเสียดายที่สุด คือ ตอนที่ไปภูเก็ต เชื่อหรือไม่ ผมไม่ได้เห็นหาดที่ภูเก็ตเลยซักหาด เจ็บใจจริงๆทำงานเกี่ยวกับทะเลแต่ไม่เล่นน้ำทะเล คงไม่แปลกเกินไปน่ะที่บ้านผมมีจักรยานอยู่คันนึง เมื่อ ปีกว่าๆ มันเคยมี คนซ้อน แต่วันนี้ไม่มีแล้ว ผมยังใช้มันอยู่เป็นประจำ แต่พอผมไปสุราษฎร์ ผมก็ไม่ได้แตะมันอีกเลยผมกลับมาอีกที ยางหน้าแตก ขี่ไม่ได้ ด้วยความที่ผมไม่รู้จะเอาไปทำที่ไหน มันก็เลย จอดนิ่งๆมา จะเป็นเดือนอยู่แล้วฝีมือขี่จักรยานของผมยังไม่ได้ตกลงแต่อย่างใด ปล่อยมือขี่ก็ยังทำได้ ปล่อยมือขี่เข้าโค้ง เลี้ยว ก็ยังทำได้ ผมว่าจะเอารถจักรยานคันนี้ไปซ่อม ผมจะได้เอามันมาขี่เล่นได้อีกคุณละ ไม่ได้ขี่จักรยานมานานแค่ไหนแล้ว ?