สิ่งเล็กๆที่เรียกว่ารักกับความทรงจำในลิ้นชักของหัวใจ

20 สิงหาคม 2010 เวลา 18:34 น

วันนี้ไปดูหนังเรื่อง สิ่งเล็กๆที่เรียกว่ารัก

หนังรักที่อยากบอกว่ามัน based on true story จริงๆ

แอบชอบเค้า  แต่ก็ยังไม่กล้าบอก จนมาได้อ่านจดหมายที่แนบกับเฟรนด์ชิฟมา จำได้ว่านั่งอ่านไป ร้องไห้ไป  ทำไมเราไม่กล้าบอกเค้าไปนะ

พอมาดูหนังเรื่องนี้ หลายสิ่งหลายอย่างที่น้ำแสดงออกมา มันตรงกับสิ่งที่เราเคยทำและคิดว่าอยากจะทำ ทั้งโทรศัพท์ไปแล้วไม่พูด กรี๊ดดีใจที่เค้าจำชื่อเราได้ แอบเดินผ่านห้องแล้วเหล่มองหน้า พยายามเข้าใกล้เค้าให้ได้มากที่สุด เฮ้อ! แต่สิ่งที่อยากจะทำนี่สิ จนถึงทุกวันนี้ยังไม่เคยกล้าทำเลย อยากเดินเข้าไปแล้วบอกว่า เฮ้ย แก ชั้นชอบแกอะ ชอบมาตั้งนานแล้วด้วย ทำไมไม่กล้าเข้าไปบอกเค้าแบบนี้นะ

ตอนที่โชนเปิดสมุดบันทึกแล้วเพลง สักวันหนึ่ง ดังขึ้นมาเนี่ย ตอนนั้นกลั้นน้ำตาไม่ไหวแล้ว มันจุกจนไม่รู้จะอธิบายยังไง จุกที่เพิ่งมารู้ว่าที่จริงแล้วใจของเราตรงกัน  แต่ไม่เคยได้พูดกัน ปล่อยให้โอกาสมันผ่านไป  แล้วลองย้อนกลับมาคิดถึงตัวเองวันที่ได้อ่านจดหมายฉบับนั้น ความรู้สึกคงเหมือนน้ำที่ได้เห็นสมุดบันทึกของโชน ทำไมเราไม่บอกออกไปตรงๆนะ  มาตอนนี้มันไม่มีโอกาสสำหรับเราอีกแล้ว...

แต่ในความเศร้ามันก็มีความสุขเล็กๆปนอยู่นะ เพราะว่าในที่สุดเราก็ไม่ได้รู้สึกกับเค้าแค่ผ่ายเดียว อย่างน้อยเค้าก็รู้สึกตรงกันกับเรา 

พอนึกถึงช่วงเวลานั้นทีไรมันให้ความรู้สึกสุขแบบเหงาๆทุกที สุขที่ได้รู้ว่าครั้งนึงเราก็เคยมีช่วงเวลาดีๆด้วยกัน ช่วงเวลาดีๆเหล่านั้นก็มีคุณค่า มีความประทับใจ และไม่ใช่แค่เราคนเดียวที่จดจำมันได้ยังมีคนอีกคน ที่เก็บมันไว้ในหัวใจพร้อมๆกันกับเรา

เหงาที่ในวันนี้เราไม่สามารถมีช่วงเวลาเหล่านั้นได้อีกแล้ว

ถึงจะไม่ได้คบกัน แต่แค่นี้ แค่เราเคยรู้สึกดีๆให้กัน แค่นี้ก็ขอบคุณมากๆแล้วละ

ไม่ว่าตอนนี้เค้าคนนั้นจะอยู่ที่ไหนก็ตาม อยากให้รู้ว่าแกก็ยังคงเป็นความทรงจำดีๆในใจฉันเสมอนะ

คิดถึงแกจัง

Create Date : 18 พฤศจิกายน 2558		0 comments
Last Update : 18 พฤศจิกายน 2558 21:10:22 น.
Counter : 569 Pageviews.
Share Tweet