เรื่องวุ่นวายของชีวิตในแต่ละวัน
Group Blog
 
 
กรกฏาคม 2556
 123456
78910111213
14151617181920
21222324252627
28293031 
 
14 กรกฏาคม 2556
 
All Blogs
 
ตามล่าหาวัตถุดิบ

ฉันเสิร์ชหาเสาวรสในอินเตอร์เน็ต ณ ขณะนี้ คงต้องเป็นเสาวรสแช่แข็งประการเดียว ทุกรายที่ฉันโทรหา ไม่มีของ หรือถ้ามีของก็ว่ากันเป็นตันๆ
" แบ่งให้สักหน่อยไม่ได้เหรอคะ" ฉันถาม ขณะนั้นเป็นเวลาแปดโมงเช้า เราไม่มีเสาวรสแม้แต่ลูกเดียวและคนที่อยู่ปลายสายก็อยู่กรุงเทพฯ ซึ่งต่อให้เขาตอบตกลง ฉันก็ยังไม่รู้ว่าจะทันบ่ายนี้ได้อย่างไร
"ไม่ได้เลยค่ะ เวลาเราออกของก็ออกทีเป็นคันรถ อย่างไปส่งแมคโคร เราก็ส่งทีเป็นคันรถ"
"ส่งแมคโครด้วยเหรอคะ" ฉันหูผึ่ง แสงสว่างปลายอุโมงค์ทอแสงรำไร
"ค่ะ เราส่งแมคโคร แต่ถ้าคุณซื้อแมคโครก็จะไม่ได้ราคานี้" ฝ่ายนั้นจารไน แต่จะมีใครสนใจไม่ฉันหาทางวางสายก่อนจะโลดแล่นไปแมคโครทันที

ที่ตู้แช่แข็งของแมคโครราวสวรรค์ก็ไม่ปาน สารพัดผลไม้แช่แข็ง ทั้งเป็นเพียวเร่(น้ำผลไม้เข้มข้น) ทั้งIQF (ผลไม้แช่แข็งแบบเป็นชิ้น) ทั้งเสาวรส เบอร์รี่ ส้ม มะม่วง นี่ถ้าฉันอยากทำน้ำอะไรก็มาหาซื้อจากที่นี่ไปทำได้เลยน่ะสิ ฉันเดินสำรวจทุกช่องก่อนจะเอาน้ำเสาวสเข้มข้นยกกล่องกลับบ้านความรู้สึกตอนนั้นทั้งโล่งทั้งดีใจที่ไม่ต้องมานั้งกรองเม็ดเสาวรส ลดขั้นตอนการทำงานลงไปอีกเยอะ

วันนั้นเราทำเสร็จเร็วขึ้น ดูชำนาญขึ้นและที่สำคัญเราสั่งน้ำแข็งเอาไว้คูลดาว์นแล้ว การคูลดาว์นเป็นขั้นตอนสำคัญอย่างหนึ่งในน้ำผลไม้ที่ฉันเพิ่งมาทราบตอนหลัง เพราะหากเราปล่อยให้น้ำผลไม้ร้อนนานๆ จะทำให้โอเวอร์คุ๊ก คืออาหารจะสุกเกินไป เสียรสชาติ นอกจากนั้นกระบวนการคูลดาว์นจะเป็นการช๊อคเชื้อ โอกาสที่น้ำผลไม้จะเสียก็น้อยลง (นี่ในส่วนน้ำผลไม้ของฉันนะคะ เนื่องจากเราไม่ผสมสารกันเสีย เราจึงระมัดระวังเรื่องของเสียมากเป็นพิเศษ)

ไม่ใช่ว่าฉันรู้อะไรมากหรอก แต่เนื่องจากฉันเป็นคนช่างสังเกตและช่างสงสัย แล้วชอบปะติดปะต่อเรื่องราว ตอนที่ซื้อเครื่องพาสเจอร์ไรส์ คนขายบอกให้ใส่น้ำแข็งโปะในช่องสุดท้ายเหนือถังน้ำผลไม้ นั่นคือการคูลดาว์นอีกวิธีหนึ่ง แต่แค่นั้นอาจไม่พอที่จะลดความเย็นอย่างรวดเร็ว ดังนั้นเราจึงต้องมีถังน้ำแข็งอีกอันเพื่อแช่. อีกทั้งวิธีการแบบนี้ทำให้เราสามารถขายได้เลย ผิดกับวันแรกที่ยังขายไม่ออกตอนที่น้ำยังร้อน

งานวันนั้น คนน้อยกว่าวันเปิดนิดหน่อย แต่น่าตื่นเต้นที่ว่า ร้านเรามีคนมารอซื้อขณะที่ตั้งร้านยังไม่เสร็จ เป็นลูกค้าต่างชาติคนเดิม ซี่งเขาบอกเราว่า เขาชอบน้ำของเรามาก รู้เลยทันทีว่าเป็นน้ำผลไม้แท้ ผลก็คือ พวกเราก็หน้าบานไปซิคะ บ้ายอแบบนี้จะอะไรละ ทั้งลดทั้งแถมอุตลุด

วันนั้นเราขายของหมดอย่างรวดเร็ว ทั้งที่วันนี้เราทำมากกว่าวันก่อนถึงเท่าตัว คือเต็มหม้อ เราจะได้ประมาณ1000 ขวด ซึ่งน่าตื่นเต้นที่เราขายไปเล่นไป ก็ขายได้หมด ทำให้ฉันได้มีเวลาแวบๆไปดูบอลลูนกับเขามั่ง

สรุปว่าตลอดงานบอลลูน เราขายได้ประมาณ 3000 ขวด ลูกค้าจะย้อนกลับมาซื้ออีก พร้อมให้ฟีดแบคเรา เช่น บางคนระบบขับถ่ายดีขึ้น คือดื่มวันนี้ พรุ่งนี้เข้าห้องน้ำปกติ ทั้งที่เค้าเป็นคนท้องผูก นั่นทำให้ฉันรู้ว่า เรามาถูกทาง ผู้คนต้องการของที่จะไปแก้ปัญหาให้พวกเขา

ไม่ใช่ว่า ตื่นเช้ามา คนจะรอมาซื้อน้ำซุปเปอร์แก๊คของฉัน หากแต่ซื้อสิ่งที่จะไปแก้ปัญหาให้เขาต่างหาก ซึ่งถ้าฉันสามารถหาโซลูชั่นให้ผู้คนได้ ของฉันก็ขายได้ นี่คือความจริงของชีวิต

ในหลายๆครั้งที่เราสร้างสรรค์สินค้าขึ้นมาขาย เราได้แต่คิดว่าจะทำอันนั้นอันนี้ เอาให้สวย ออกแบบให้เก๋ แม้เราจะพูดว่าทำให้ตรงความต้องการของตลาด แต่เราไม่เคยรู้เลยว่าตลาดต้องการอะไร เราได้แต่คิดคาดเดาว่า น่าจะอย่างนั้น น่าจะอย่างนี้ นี่ถ้าฉันไม่ได้มายืนขายเอง ฉันไม่มีทางรู้เลยว่า ปัญหาของลูกค้าคืออะไร และเราจะใช้ตัวรู้นั้นแก้ปัญหาพวกเขาอย่างไร

โบรชัวร์และแท็กห้อยคอขวดกลายเป็นตัวต่อเกมส์สำหรับเรา เพราะหลังจากจบงาน เราทั้งผองคือฉันและตุ๊ตกลงใจว่าจะกลับไปตั้งหลักที่กรุงเทพฯก่อน เพื่อดูสถานการณ์กันต่อไป ที่คาดว่าจะมองหาลู่ทางวางแผนต่อไปนั้นก็ไม่ได้ทำ เพราะมีโทรศัพท์เข้ามาตลอด เพื่อติดต่อขอเป็นตัวแทนจำหน่ายน้ำซุปเปอร์แก๊ค โดยเฉพาะคุณติ๋มที่เพียรโทรถามฉันว่าเมื่อไหร่จะกลับจากกรุงเทพฯ เพราะเธอเตรียมสถานที่จำหน่ายไว้แล้ว เราได้แต่มองหน้ากันเลิ่กลัก เพราะไม่คิดว่าจะมีใครอยากเป็นตัวแทนจำหน่ายของเราขนาดนี้ แต่การกลับไปครั้งนี้ย่อมหมายถึงว่าเป็นการกลับไปทำอย่างจริงจัง จะมาทำแบบงานทดลองเล่นๆไม่ได้ และคำถามที่ผู้คนจะต้องถามหาคือ หมายเลข อย.

เหมือนว่าเราจะไม่มีโอกาสได้เลือก เพราะหลังจากรับสายโทรศัพท์ลูกค้ารายหนึ่งที่ยังคงเก็บโบรชัวร์เราไว้ในกระเป๋า เพราะคิดว่าจะสอบถามสถานที่ซื้อในกรุงเทพฯ ลูกค้าบอกว่า มันเหลือเชื่อมากที่เค้ากินแล้ว ตาดีขึ้น มองเห็นชัดขึ้น ฟังดูเว้อร์เว่อร์นะคะ แต่ก็อยากฟัง มันดีมากขนาดนั้นก็คงไม่ทำต่อไม่ได้แล้ว เราสองคนหอบข้าวของปุเลงๆ กลับมาเชียงใหม่อีกครั้ง แต่ครั้งนี้เรามาพร้อมกับความเชื่อมั่นที่เต็มเปี่ยมว่า เรากำลังทำสิ่งที่ถูกต้อง

ครั้งนี้เราพูดคุยติดต่อกับตัวแทนจำหน่าย ซึ่งทุกคนยินดีรับเงื่อนไขของเรา อันที่จริง เงื่อนไขของเราไม่มีอะไรมาก นอกจากว่า เป็นการซื้อขายขาด ซื้อพร้อมอุปกรณ์ส่งเสริมการขาย ไม่ว่าจะเป็นเสื้อบริษัท บู้ทจำหน่าย ป้าย โบรชัวร์

แต่ปัญหาคือ ฉันไม่มีอะไรสักอย่างที่ว่ามา งานเข้าแล้วเรา!!!

แต่ถึงกระนั้น ทุกอย่างก็สำเร็จไปได้ด้วยดี แม้จะขาดนู้นนี่นั่นไปบ้าง

ลูกค้ามีแล้ว ที่เหลือก็เป็นเรื่องของเครื่องหมาย อย. ฉันต้องยอมรับว่า หน่วยงาน อย. ทำงานด้านประชาสัมพันธ์เข้มแข็งมาก เพราะทุกครั้งที่มีคนยกขวดขึ้นดู คำถามแรกคือ มี อย. ไหม ทั้งที่พูดก็พูดเถอะ คู่แข่งของเรา(ในขณะนั้น) ซึ่งขายน้ำผลไม้บรรจุขวด ขายๆกันตามตลาดนัด ขวดละ 10 บาท กลับไม่มีใครถามถึง อย. สักคำ

"นั่นแปลว่า ทุกคนไม่ได้มองเราเป็นสินค้าตลาดนัด มองเราเป็นสินค้ามีเกรดถึงถามหามาตรฐานจากเรา" ตุ๊ผู้มองโลกในแง่ดีบอกฉัน เออๆ คิดแบบนี้ก็ดีนะ มันทำให้เราผลักดันตัวเองขึ้นมาให้มีระดับมากยิ่งขึ้น เป้าหมายที่ฉันผู้โง่เขลาและไม่รู้อิโหน่อิเหน่มองคือ การส่งออก

เราไปที่สาธารณสุขจังหวัดเพื่อสอบถามข้อมูล เจ้าหน้าที่ที่ยังไม่รู้เลยว่าฉันต้องการอะไร รีบบอกฉันว่าฉันต้องมีใบอนุญาตสถานที่ก่อนบลาๆ ต่อมความอดทนที่ต่ำมากของฉันกำลังฝ่อลงๆ
"ก่อนจะปฏิเสธฉัน ถามฉันสักคำได้ไหมคะว่ามาทำไม" ฉันถามเมื่อเจ้าหล่อนหยุดหายใจ หันหน้าเตรียมจบสวัสดี
ยังหรอก คนอย่างฉัน ไม่ใช่จะมาฟังใครพูดอย่างเดียวเป็นที่ไหน ฉันคิดขณะมองหน้าตึงๆของอีกฝ่าย ตาฉันละ!

"ที่ฉันมานี่ ยังไม่ได้มาขอ แต่มาขอทราบขั้นตอน ความเป็นไปและกำหนดระยะเวลา ยังไม่ได้มาขอสักหน่อย และ.งงเอิ่ม มาขอปรึกษาด้วย" ท้ายประโยค ฉันเริ่มสำนึกตัวเมื่อสีหน้าอีกฝ่ายกำลังตึงเปรี้ยะ

ตุ๊เห็นท่าไม่ดี รีบเข้ามาสกัดอย่างนุ่มนวลและใจเย็น ในที่สุด เภสัชกรก็ยินยอมไปดูสถานที่เรา ซึ่งมันช๊อคความรู้สึกฉันตรงที่บ้านน้อยตู้คอนเทนเนอร์ของเรา อย.ไม่ชอบ จบข่าว! ไอ้ที่คิดว่าจะง่ายก็ไม่ใช่เสียแล้ว เรามองหน้ากันแล้วสุดท้าย เอาไงเอากัน ฉันตัดสินใจรื้อโรงรถทำเป็นโรงน้ำแทน แล้วบทสนุกที่สองของเราก็เริ่มต้น



Create Date : 14 กรกฎาคม 2556
Last Update : 14 กรกฎาคม 2556 22:33:50 น. 2 comments
Counter : 857 Pageviews.

 
มาลงชื่อรออ่านต่อค่าาา !!!^^


โดย: แนน IP: 125.24.2.152 วันที่: 16 กรกฎาคม 2556 เวลา:2:26:53 น.  

 
มาเล่าต่อเร์วๆนะค่ะ


โดย: ฝน IP: 117.47.0.17 วันที่: 16 กรกฎาคม 2556 เวลา:14:53:00 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

สาวช่างถาม
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 6 คน [?]




Friends' blogs
[Add สาวช่างถาม's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.