เล่นพระอย่าโลภ

เล่นพระอย่าโลภ

เข้าสนามพระเครื่อง ในวันแรกๆ โปรดจดจำคำสำคัญคำหนึ่ง ไม่ใช่แค่ศัพท์ลึกซึ้ง แต่ยังเป็น…คำเตือน! ซ่อนอยู่ในหนึ่งประโยคคลาสสิคประจำวงการ ที่รุ่นพี่หมั่นกรอกหูรุ่นน้องและพวกพ้อง รวมทั้ง…ตัวเอง! “เล่นพระ…อย่าโลภ”เป็นยังไงไปฟังกัน

โลภ : ความอยากได้พระของคนอื่นในราคาถูก ทุกๆ นักอนุรักษ์-สะสมพระเครื่องฯ อยากได้แต่ของดี-ราคาถูก หวังฟลุกอย่างเหลือเชื่อ เป็นความคิดที่น่าเบื่อ แต่ก็คิดกันทุกคน โดยเฉพาะมือใหม่ที่เพิ่งเริ่มต้นค้นหา-ศึกษาพระเครื่องรุ่นต่างๆ เห็นองค์ท่านแต่ในตำรามากกว่าส่องจากของจริง ความรู้-ทักษะแบบงูๆ-ปลาๆ ประมาณว่าคุ้นๆ-คล้ายๆ เห็นราคาที่เขาตั้งขายไว้แพงๆ ก็แหยง…ใจเสาะ-เปราะบาง พอมีใครเอาพระเครื่องมาปล่อยราคาถูก พร้อมคำหวาน-พูดเพราะก็เชื่อ “…พระเครื่องรุ่นนี้เขาเล่นกัน 2 หมื่น แต่เห็นพี่ชอบเลยอยากให้ได้ไป เช่ามาไม่แพง เก็บไว้เหอะ คิดพี่แค่ 5 พัน ถือว่าแบ่งกันใช้ เอาไวๆ กำไรไม่มาก…”

ฟังแล้วหูผึ่ง เกิดละโมภ คิดในใจแบบไร้เดียงสา… “…โห! กำไรแน่ๆ แล้วเป็นหมื่น ของดีราคาถูกแบบนี้ คงมีกรูคนเดียวในโลกที่โชคดี พี่เค้าน่ารักจัง ไม่ซื้อเสียดายแย่…” ว่าแล้วเงิน 5 พันก็ย้ายที่อยู่ใหม่ในทันที! ไม่ฉลาดก็ควรเฉลียว ใครจะประเคนเงินหมื่นให้คุณ ต้องรักกันมากเลยนะเนี่ย เมียที่บ้าน…ร้อย-สองร้อยยังไม่ค่อยจะกระเด็น แล้วนี่คุณเป็นใคร “ใจดีมหาศาล” หรือ “โง่มโหฬาร” กันแน่

บ่อยครั้งที่เจอคนน่าสงสาร สารพันจะอ้างความขัดสน ยากจน-โดนล้วงกระเป๋า-หิวข้าว-อยากกลับบ้าน อีพ่อเจ็บ-อีแม่ป่วย ช่วยหนูด้วยไม่มีตังค์…แต่มีพระ เอามะ เอามะ…เอา! เสร็จไปอีกราย!! จะว่าไป ความโลภไม่เคยปรานีใคร ยิ่งเกิดกับเซียนใหญ่ ยิ่งหนักกว่าสามัญชนอย่างเราๆ ถือว่าเป็นผู้ทรงภูมิ ย่อมต้องมีคนลองของ ชั้นเชิง-ความเนียนและตัวเลข มักสูงกว่าปกติ

ขอยกอุทาหรณ์สอนใจจากเซียนหล่อ ผู้ชำนาญการ “พระเครื่องเหรียญ” ตัวพ่อ…ทิด “บอย-ท่าพระจันทร์” เป็นประสบการณ์ความโลภที่เจ้าตัวยิ้มรับ-สารภาพ เหตุการณ์ประมาณปีཬ…ยุคจตุคามฯ ลามทุ่ง มีหนุ่มใหญ่บุคลิกไว้ใจได้ คล้ายๆ ผู้ดีเก่า เอาเหรียญ “ปราบฮ่อ-เสด็จพ่อ ร.5″ มาเสนอ อ้างว่าเป็นมรดกตกทอด หยอดราคาแค่ 4 แสนเศษ เป็นเหตุให้คุณบอยหัวใจเต้นแรง-ตาลาย ก็เคยขายเกินล้านไปกว่าๆ กะว่าคราวนี้คงถึงสอง

จึงส่องอย่างมั่นใจ แต่…ไม่รอบคอบ ดูจนชอบ-คิดว่าใช่ จึงจ่ายตังค์ ซื้อแล้วเกิดตงิดคิดใหม่…ทำไมถูกจัง (วะ) นึกขึ้นได้…เคยมีรูปถ่ายขยายใหญ่ยักษ์ของเหรียญรุ่นนี้ จึงรีบนำมาเปรียบเทียบ รู้แล้วเหยียบอย่าเอ็ดไป…เก๊สนิท!

อีกครั้งหมาดๆ เมื่อพฤศจิกา 53 กับเหรียญเจ้าสัวเงิน-หลวงปู่บุญ วัดกลางบางแก้ว เหตุการณ์คล้ายกัน ความบาดเจ็บก็พอกัน มีเหตุจากวันนั้นสภาพสายตาไม่พร้อม เพราะร่างกายยังไม่ยอมสร่างไข้ รวมทั้งฤทธิ์ยานอนหลับ…ทำให้ตาเบลอ กลายเป็นโลภ-ปน-ป่วย 5 นาทีภายหลังจ่ายตังค์ กลับมาส่องอย่างตั้งใจ ซวยเลยกรู…เหรียญเก๊ อาการไข้…หายสนิท!

ไม่ว่าหน้าใหม่ที่พลาดเพราะรู้น้อย หรือเซียนใหญ่ที่จ๋อยแม้รู้เยอะ ล้วนเคยเผลอโดนความ “โลภ” ครอบงำแล้วทั้งสิ้น ของดีราคาถูกอาจจะมี แต่เกิดไม่ถี่นักและมักไม่จริง “เขมรหิวข้าว-ลาวตกรถ” กับพระเก๊มาแลกเงิน นี่สิเรื่องจริง ก่อนจากฝากสุภาษิตคิดเอง “ความไม่มีโลภ จะไม่เสียลาภอันประเสริฐ” สวัสดี!

คอลัมน์พระเครื่อง คำคมคารม

Create Date : 29 มิถุนายน 2555		0 comments
Last Update : 29 มิถุนายน 2555 10:16:29 น.
Counter : 3680 Pageviews.
Share Tweet