พิศวาสทาสทราย

ประพันธ์โดย...ทิตภากร

ตอนที่ 1

ประเทศไทย...

แม้ร่างสันทัดของบุรุษผู้ได้ชื่อว่าเป็นเจ้าบ่าวในชุดสากลสีดำสนิทจะยืนสงบนิ่ง รอคอยเจ้าสาวแสนสวยมาปรากฏกายเคียงข้าง เพื่อร่วมกล่าวสัตย์สาบานต่อหน้าสักขีพยานและสิ่งศักดิ์สิทธิ์อยู่กลางโบสถ์คริสตจักร แต่ทว่าภายในใจของชายหนุ่มกลับเต้นรัวและแรงเสียยิ่งกว่ากลองเพล มือไม้เย็นเฉียบที่ไม่รู้ว่าจะเอาไปซุกไว้ตรงไหนเหมือนจะสั่นเล็กน้อย ทำให้ต้องสอดประสานกันไว้เพื่อลดอาการประหม่า จักรพงษ์รู้สึกว่าทุกวินาทีที่รอคอยผ่านไปอย่างเชื่องช้า ทำให้เขาอดรนทนไม่ได้ ที่จะหันกลับไปมองทางทอดยาวที่ปูด้วยพรมสีสดไปจรดปากประตูโบสถ์ ใบหน้าหล่อเหลาฉีกยิ้มกว้างอย่างยินดี เมื่อเห็นร่างระหงในชุดเจ้าสาวสีขาวบริสุทธิ์ก้าวผ่านประตูเข้ามาพร้อมผู้เป็นบิดา

แม้ใบหน้านวลสวยของว่าที่เจ้าสาวจะถูกปกปิดด้วยผ้าคลุมหน้าผืนบาง แต่ทว่าความบางเบาของเนื้อผ้าไม่อาจซ่อนเร้นนัยน์ตากลมโตสีดำสนิท ที่ทอแสงแห่งความสุขอันเปี่ยมล้นให้กับผู้ที่มาร่วมงานได้พบเห็น เรียวปากอวบอิ่มแย้มยิ้ม ขณะก้าวย่างไปบนพรมเนื้อดีที่ทอดยาวไปจรดแท่นประกอบพิธี แสดงออกอย่างเด่นชัดว่าหญิงสาวปลาบปลื้มเพียงใด กับการที่จะก้าวผ่านประตูวิวาห์ในอีกไม่กี่วินาทีข้างหน้า ปลายเท้าที่ก้าวเดินช้า ๆ เคียงคู่มากับบิดาหยุดลงตรงหน้าผู้รอคอย ก่อนจะวางมือเรียวลงบนอุ้งมือใหญ่ บ่งบอกความมั่นใจที่มีต่อชายหนุ่มที่จะก้าวเข้ามาเป็นคู่ชีวิต และทันทีที่ทั้งสองยืนเคียงกันหน้าแท่นประกอบพิธี บาทหลวงผู้เป็นตัวแทนพระผู้เป็นเจ้าก็เริ่มพิธีอันศักดิ์สิทธิ์

บทนำสวดถูกหยิบยกขึ้นมากล่าวอ้าง เพื่อให้คู่บ่าวสาวได้ซาบซึ้งและรับรู้ถึงหลักการดำเนินชีวิตคู่ ที่ต้องอยู่เคียงกันตราบจนถึงวันที่อีกฝ่ายสูญสิ้น สองมือที่ต่างฝ่ายต่างสอดประสานระหว่างที่รับฟังถ้อยคำเหล่านั้นกระชับเข้าหากันแน่น ราวกับจะส่งผ่านความเชื่อมั่น และยืนยันว่าจะไม่มีสิ่งใดมาพรากคนทั้งสองจากกันได้

                “ลูกจะยอมรับผู้หญิงคนนี้เป็นภรรยาหรือไม่”

                “ครับ ผมยินดีที่จะรับเธอคนนี้เป็นภรรยาครับ” จักรพงษ์ระบายยิ้ม หันไปสบตาหญิงสาวที่กำลังจะก้าวเข้ามาเป็นภรรยาของเขาในอีกไม่กี่วินาทีข้างหน้า พร้อมทั้งเอ่ยสัตย์สาบานออกไปด้วยน้ำเสียงหนักแน่น

                “แล้วลูกล่ะ จะยอมรับชายคนนี้เป็นสามีหรือไม่”

ริมฝีปากอวบอิ่มขยับ ตั้งท่าจะตอบรับคำบาทหลวง แต่ยังไม่มีวจีใดหลุดจากปากก็พลันชะงัก เมื่อได้ยินเสียงหนึ่งตะโกนก้องจากเบื้องหลัง

                “ผมขอคัดค้านการแต่งงานของคนทั้งสอง!”

สิ้นเสียงทรงอำนาจที่เหมือนมีมนต์สะกดของบุรุษสูงสง่าหน้าตาคมคาย ที่ก้าวผ่านประตูโบสถ์เข้ามาอย่างไม่หวั่นเกรงผู้ใด พร้อมกับผู้ติดตามในชุดสูทสีดำสนิทอีกไม่ต่ำกว่าสิบ ทำให้สายตาทุกคู่จับจ้องไปในทิศทางเดียวกันโดยไม่ได้นัดหมาย และเกิดเสียงอื้ออึงขึ้นในเวลาต่อมา

“คุณเป็นใคร! ถ้าตั้งใจจะมาป่วนงานแต่งงานของเพื่อนผมละก็ ออกไปให้พ้น! ก่อนที่ผมจะเรียกตำรวจ!” หนึ่งในแขกที่มาร่วมงานลุกขึ้นชี้หน้าตวาดกร้าว สาวเท้าเข้าหาผู้ก่อความวุ่นวายด้วยท่าทางเอาเรื่อง

“หลีกไป! ไม่ใช่เรื่องของคุณ”

แต่ทว่ายังไม่ทันที่ชายผู้นั้นจะเข้าถึงตัวผู้มาป่วนงาน ก็ถูกชายชุดดำหนึ่งในสิบสอยล่วงลงไปนอนกองกับพื้น ก่อนจะหิ้วปีกออกไปนอกโบสถ์ เพื่อเปิดทางให้กับผู้เป็นนายก้าวผ่านไปได้อย่างสะดวก ขณะที่ทุกคนต่างตกตะลึงกับเหตุการณ์ดังกล่าว บุรุษหน้าตาคมคายก็ฉวยโอกาสนั้นก้าวมาหยุดหน้าแท่นประกอบพิธีอันศักดิ์สิทธิ์ แล้วสิ่งไม่คาดฝันก็เกิดขึ้นเป็นคำรบสอง เมื่อชายผู้นั้นคว้าร่างอ้อนแอ้นที่อยู่ในชุดสีขาวบริสุทธิ์เข้ามาไว้ในวงแขน ก่อนจะตวัดผ้าคลุมหน้าผืนบางขึ้นมอบจุมพิตดูดดื่มให้หญิงสาว ท่ามกลางสายตาแขกเหรื่อผู้มาร่วมงานและผู้เป็นเจ้าบ่าว ที่ได้แต่ยืนตกตะลึงพึงเพริดกับเหตุการณ์ดังกล่าว

            “ผู้หญิงคนนี้เป็นของผม ใครหน้าไหนก็ไม่มีสิทธิ์!”

            เพียงไม่กี่วินาทีบุรุษผู้นั้นก็ถอนริมฝีปากขึ้น เขาเหยียดยิ้มน้อย ๆ ที่มุมปากใส่ตาหญิงสาว ก่อนจะปล่อยหล่อนให้เป็นอิสระ พร้อมทั้งประกาศก้องให้ทุกคนได้รับรู้ ทุกถ้อยคำที่กล่าวอ้างสิทธิ์เหนือร่างเย้ายวนในชุดเจ้าสาว สร้างความมึนงงให้กับผู้ที่มาร่วมงานนับร้อยชีวิต จึงไม่ใช่เรื่องแปลก...ที่เสียงซุบซิบจะดังอื้ออึงขึ้นทั้งโบสถ์ ส่งผลให้เจ้าบ่าวถึงกับยืนอึ้งไปชั่วขณะ ใบหน้าหล่อเหลาซีดแทบไม่มีสีเลือด ขณะที่เหงื่อเม็ดโป้งผุดพรายทั่วใบหน้า คิ้วดกหนาสีดำสนิทขมวดมุ่น เมื่อความเคลือบแคลงสงสัยเกิดขึ้นในบัดดล       

Create Date : 04 เมษายน 2553
Last Update : 7 พฤษภาคม 2553 12:12:34 น.		0 comments
Counter : 206 Pageviews.
Share Tweet