กรงรักวิมานร้อน [ กันต์ระพี ] ภาพปก + ตัวอย่างเนื้อเรื่อง + ตีพิมพ์สนพ.ภัทร์โญธิน [ วางจำหน่ายแล้ว ] Free TextEditor กรงรักวิมานร้อน ประพันธ์โดย...กันต์ระพี ตอนที่ 1 ผ้าม่านลูกไม้สีขาวสะอาดตาที่ทิ้งตัวทอดยาวลงมาตามบานหน้าต่างพลิ้วไหว โมบายเปลือกหอยห้อยเรียงรายริมเฉลียงส่งเสียงกังวานไกล ยามต้องสายลมเย็นพัดพากลิ่นไอทะเลเข้ามาในห้อง ปลุกคนนอนหลับตาพริ้มซุกตัวอยู่ใต้ผ้าห่มให้ตื่นจากห้วงฝัน พลันตกอยู่ในภวังค์ไปชั่วขณะกับภาพที่เห็นตรงหน้า แสงแรกของวันใหม่ทอประกายระยิบระยับจับผืนน้ำสีครามแลงดงามชวนหลงใหล ทำให้พิมพ์ลดาอดที่จะเผยยิ้มออกมาไม่ได้ นั่งฟังเสียงคลื่นหยอกเย้าผืนทรายและโขดหิดอยู่ครู่หนึ่ง ก็ขยับตัวลุกขึ้นหมายจะเดินไปสูดอากาศบริสุทธิ์ที่ริมหน้าต่าง แต่ทว่ากลับรู้สึกเจ็บระบมไปหมดโดยเฉพาะช่วงล่าง ก้มลงมองดูตัวเองก็ใจหายจนต้องยกมือขึ้นทาบอก เมื่อพบว่าเนื้อตัวเปลือยเปล่านั้นไม่มีเสื้อผ้าติดกายเลยสักชิ้น ความสุขที่ได้รับจากการดื่มด่ำบรรยากาศรอบตัวพลันหายวับ สายตาตื่น ๆ กวาดมองสถานที่ไม่คุ้นตาไปโดยรอบ ถึงแม้ว่าห้องห้องนี้จะไม่ได้อุดอู้เหมือนอยู่ในที่คุมขัง หากแต่สะอาดสะอ้านน่าอยู่น่าพักด้วยอุปกรณ์อำนวยความสะดวกทันสมัยครบครัน แต่ก็อดที่จะนึกกลัวและคิดไปไม่ได้ว่า... หล่อนอยู่ที่ไหน? และมันเกิดอะไรขึ้น! นัยน์ตาคู่สวยแฝงแววฉงน เมื่อเหลือบมองผ้าปูที่นอนสีขาวสะอาดตาแล้วพบรอยเลือดจาง ๆ เปรอะเปื้อนอยู่ ก้มลงสำรวจตัวเองอีกครั้ง ก็พบว่าเหนือเนินอกสล้างปรากฏรอยผื่นแดงจาง ๆ อยู่หลายแห่ง ทำให้คิดไปว่าค่ำคืนที่ผ่านมาหล่อนอาจจะมีสัมพันธ์สวาทเร่าร้อนกับบุรุษผู้ใดผู้หนึ่ง ภูมินทร์อย่างนั้นเหรอ? เป็นไปไม่ได้! หล่อนไม่ได้พบหน้าเขามาสองสามวันแล้ว พิมพ์ลดาจำอะไรไม่ได้เลยด้วยซ้ำ รู้แต่ว่าเมื่อวานนี้ชายคนรักโทรศัพท์มาไหว้วานให้ช่วยไปเป็นตัวแทนติดต่อเจรจาการค้ากับมิสเตอร์ดีแลนด์ นักธุรกิจหนุ่มสองสัญชาติทายาทเจ้าของบ่อน้ำมันและเหมืองทองคำที่ร่ำรวยที่สุดในแถบตะวันออกกลาง เพราะเขาไม่ชำนาญด้านภาษา แรกทีเดียวหญิงสาวปฏิเสธ เพราะต้องเข้าประชุมในช่วงบ่าย แต่หลังจากที่ภูมินทร์โทรศัพท์มาอ้อนไม่ต่ำกว่าสิบหน โดยอ้างถึงความจำเป็นที่ไม่สามารถเดินทางกลับมาเซ็นสัญญาฉบับดังกล่าวได้ ซึ่งอาจจะเกิดผลเสียต่อบริษัทฯ พิมพ์ลดาก็ใจอ่อน ตกปากรับคำว่าจะจัดการทุกอย่างให้เรียบร้อย เพราะเห็นว่าเขาไม่มีใคร และไม่ไว้ใจให้คนอื่นเป็นตัวแทนนอกจากหล่อน ถึงแม้จะแปลกใจอยู่บ้าง ที่บริษัทฯ เล็ก ๆ ของคนรักซึ่งไม่ได้ประกอบธุรกิจหรือมีส่วนเกี่ยวข้องกับการค้าน้ำมันและทองคำเลยแม้แต่น้อย จับมือร่วมลงทุนกับบริษัทฯ ยักษ์ใหญ่ที่ประกอบกิจการด้านนี้โดยเฉพาะ แต่ก็ไม่ได้ติดใจสงสัยหรือใส่ใจจะซักถามถึงรายละเอียดตรงส่วนนี้ เพราะมัวแต่กังวลว่าบริษัทฯ ของเขาจะได้รับผลกระทบ หากไม่เร่งดำเนินการในเรื่องดังกล่าว บ่ายวันนั้นพิมพ์ลดาก้าวออกจากที่ทำงานก่อนเวลานัดเล็กน้อย ไม่ได้รีบร้อน เพราะเห็นว่าโรงแรมระดับห้าดาวอันเป็นสถานที่นัดหมายอยู่ไม่ไกลมานัก ถึงแม้ว่าหญิงสาวจะเคยเป็นตัวแทนบริษัทฯ ตกลงเซ็นสัญญากับบริษัทฯ คู่ค้าอยู่บ่อยครั้ง แต่ครั้งนี้เหมือนมันจะมีลางบอกเหตุ จึงรู้สึกตื่นเต้นและเป็นกังวลไปเสียหมด “สวัสดีครับ ผมดีแลนด์ มิสเตอร์ภูมินทร์ส่งคุณมาทำสัญญาใช่ไหมครับ” “เออ...ค่ะ พิมพ์ลดาค่ะ ยินดีที่ได้รู้จัก” พิมพ์ลดาใจเต้นแรง จ้องมองผู้ชายมาดเท่ตรงหน้าที่ก้าวเข้ามาพร้อมผู้ติดตามตาไม่กะพริบ ความหล่อเหลาแลโดดเด่นสะดุดตาของเขา ทำให้หญิงสาวตาพร่าไปหมด ไม่คิดว่าจะได้พบกับผู้ชายที่ดูดีและเซ็กซี่ตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า จนอดนึกค่อนในใจไม่ได้ว่านักธุรกิจหนุ่มมือทองวัยสามสิบต้น ๆ ผู้นี้ หล่อเหลือร้ายและมีเสน่ห์ทางเพศร้อนแรง เครื่องหน้าคมเข้มที่กอปรขึ้นด้วยดวงตาสีเขียวมรกตรับกับริมฝีปากหยักได้รูป บนใบหน้าหล่อเหลาที่โกนหนวดโกนเคราสะอาดสะอ้านเหลือแต่รอยเขียวจาง ๆ ให้ได้เห็น ทำให้พิมพ์ลดาหัวใจกระตุก ถึงเขาจะสวมชุดสูทตามสมัยเหมือนนักธุรกิจทั่วไป แต่เสื้อเชิ้ตตัวในที่ปลดกระดุมเผยให้เห็นไรขนสีน้ำตาลอ่อนบนแผงอกกว้าง กลับส่งบุคลิกเคร่งขรึมแลเย่อหยิ่งให้เหมือนหนุ่มน้อยเจ้าสำราญไม่มีผิด ซึ่งมันก็ทำให้ผู้หญิงมาดนิ่งอย่างหล่อนต้องเสียกิริยา เผลอจ้องมองเขาไม่วางตา พูดจาผิด ๆ ถูก ๆ สื่อความหมายผิดเพี้ยนไปหมด หัวใจเต้นแรงและรัวจนจับจังหวะไม่ถูก มือไม้ก็พลอยสั่นเทาราวกับคนประสาทรั่ว รู้สึกเหมือนเสียความเชื่อมั่นในตัวเองไปชั่วขณะ เมื่อเห็นสายตาคมกริบคู่นั้นจ้องมองมาราวกับจะสำรวจหล่อนผ่านเสื้อผ้าทะลุเข้าไปถึงเนื้อใน พิมพ์ลดามัวแต่ตกประหม่า จึงไม่ได้ฟังว่าเขาพูดอะไรบ้าง อีกทั้งภาษาอังกฤษสำเนียงอาหรับที่เจ้าตัวพูดเร็วปรื๋อราวกับรถด่วนก็ฟังยากไม่ใช่เล่น จึงสื่อความหมายกันไม่ค่อยชัดเจนเท่าไหร่นัก ทันทีที่เอกสารเลื่อนมาตรงหน้าก็จรดปลายปากกาเซ็นชื่อลงไป เพราะอยากจะจัดการธุระของภูมินทร์ให้เสร็จ ๆ จะได้รีบกลับ แต่ทว่ามิสเตอร์ดีแลนด์กลับรั้งไว้แล้วคว้าขวดแชมเปญมาเปิดฉลอง พิมพ์ลดาหน้าเสีย รู้สึกอึดอัดขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก หล่อนแพ้เครื่องดื่มชนิดนี้มาตั้งแต่ไหนแต่ไร ดื่มทีไรนิสัยมักจะเปลี่ยนเป็นคนละคน ราวกับว่าตัวตนที่อยู่ก้นบึ้งของจิตใจได้ตื่นขึ้นมาทำอะไรตามจิตใต้สำนึก ซ้ำยังจดจำเหตุการณ์ต่าง ๆ ไม่ได้ จึงไม่คิดที่จะแตะต้องมัน แต่ถึงกระนั้นหล่อนก็ยื่นมือออกไปรับแก้วเครื่องดื่มมาถือไว้ เพราะเกรงว่าจะเป็นการเสียมารยาท หากจะเอ่ยปากปฏิเสธออกไปตรง ๆ “ดื่มสิครับ” น้ำเสียงทุ้มนุ่มที่เอ่ยเชิญชวนอย่างสุภาพ ทำให้พิมพ์ลดามือสั่นขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ ครั้นจะไม่ยกแก้วขึ้นก็กระไรอยู่ จึงคิดว่าจะทำทียกขึ้นจรดริมฝีปากแล้วเอาลง แต่ทว่าสายตาของคนตรงหน้าที่จ้องมองมากลับทำให้หล่อนประหม่า ลืมความนึกคิดของตนเองไปเสียหมด ทันทีที่แก้วเนื้อบางใสสัมผัสกับเรียวปากอิ่ม หญิงสาวก็ดื่มพรวดเดียวไม่เหลือติดแก้วเลยสักหยด “หรือว่าจะเป็นเขา...” พิมพ์ลดาหยุดความคิดเอาไว้แค่นั้น ก่อนจะพึมพำออกมาเบา ๆ แล้วตวัดสายตามองไปด้านข้าง เมื่อได้ยินเสียงประตูเปิด “มิสเตอร์ดีแลนด์...” น้ำเสียงเบาหวิวที่ขาดหายเข้าไปในลำคอขานเรียกชื่อคนที่ก้าวเข้ามาหา ใจหายวาบ หน้าแดงสะท้าน เมื่อกายแกร่งที่มีกล้ามเป็นมัด ๆ พร่างพรายไปด้วยหยดน้ำนั้นมีเพียงผ้าขนหนูผืนเล็ก ๆ เพียงผืนเดียวพันช่วงล่างไว้อย่างหมิ่นเหม่ “ตื่นแล้วเหรอเบบี๋” “อย่าเข้ามานะ ไม่งั้นฉันร้องจริง ๆ ด้วย” พิมพ์ลดาขู่ฟ่อ กระชับผ้าห่มในมือแน่น ไม่กล้ามองหน้าคนที่เดินเข้ามาใกล้เสียด้วยซ้ำ แต่คนถูกขู่กลับไม่ได้กลัวเกรงเลยสักนิด ยังคงสาวเท้าเข้าไปนั่งประชิดติดหญิงสาว ก่อนจะเชยคางมนขึ้น บังคับกลาย ๆ ให้หันมาเผชิญหน้าแล้วไล้ปลายนิ้วไปบนเรียวปากอิ่ม “ร้องเลยทูนหัว ผมชอบเสียงเซ็กซี่ของคุณจัง เวลาที่ครางอยู่ใต้ร่างผม มันเร้าอารมณ์ดีจริง ๆ” “คนสารเลว!” พิมพ์ลดาหน้าขึ้นสี ยกมือขึ้นหมายจะฟาดใบหน้าหล่อเหลานั้น แต่ทว่าอีกฝ่ายกลับคว้าจับเอาไว้ได้ ดีแลนด์หัวเราะเบา ๆ ในลำคอ แล้วพลิกมือเรียวขึ้นประทับริมฝีปากร้อนลงบนกลางฝ่ามือ ส่งผลให้หญิงสาวยิ่งโมโหเดือดดาล ตวัดมือเรียวอีกข้างขึ้นได้ก็หมายจะประทุษร้ายคนตรงหน้าอีกครั้ง แต่ก็ถูกกระทำแบบเดียวกัน จนหล่อนต้องกรีดร้องออกมา “ไอ้บ้า! ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ” พิมพ์ลดาทั้งบิดทั้งสะบัดข้อมือทั้งสองให้หลุดจากการจับกุม แต่เมื่อเห็นว่าไม่เป็นผล จึงยื่นหน้าเข้าไปใกล้ลำแขนแกร่งหมายจะกัดเขาให้จมเขี้ยว แต่ดีแลนด์รู้ทัน เขาโถมทั้งตัวเข้าหาแล้วใช้น้ำหนักกดทับ ส่งผลให้หญิงสาวหงายหลังลงไปนอนสิ้นฤทธิ์ไม่เป็นท่าบนเตียงกว้าง “อะไรกันเบบี๋ เมื่อคืนคุณยังอ้อนผมอยู่เลย เช้านี้แผลงฤทธิ์เสียแล้ว หรือว่าเบื่อบทลูกแมวออดอ้อนเลยอยากจะลองเล่นบทแม่เสือสาวดูบ้าง ได้เลยทูนหัว เราเริ่มกันเลยดีไหม” ดีแลนด์ยิ้มกรุ้มกริ่มมองคนที่อยู่ใต้ร่างตาแวว “คุณพูดเรื่องบ้าอะไรของคุณ ฉันไม่รู้เรื่อง ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ ปล่อยสิ!” “ไม่ต้องเขินหรอกน่า เมื่อคืนคุณน่ารักมากแค่ไหนรู้ตัวบ้างไหมเบบี๋ คุณออดอ้อนผมอย่างกับลูกแมว มันทำให้ผมแทบคลั่ง เคยรู้มาบ้างเหมือนกันว่าผู้หญิงไทยสวยหวาน น่ารัก เอาใจเก่ง แต่ไม่คิดว่าคุณจะร้อนแรงได้ถึงขนาดนี้” ดีแลนด์ไล้มือไปตามซีกหน้าหญิงสาว ก่อนจะโน้มลงจูบหน้าผากมน เลื่อนไอร้อนผ่าวลงมาตามสันจมูก หยุดนิ่งครู่หนึ่งที่กลีบปากอิ่ม แตะแต้มอย่างแผ่วเบาแล้วลากไล้ปลายลิ้นไปตามเรียวปากบาง ขบเม้มกึ่งหยอกเย้าอย่างคนมีชั้นเชิงเหนือกว่าก่อนจะแทรกซอนเข้าซึมซับความหวานละมุน พิมพ์ลดานั้นหัวหมุนไปหมด ไม่เข้าใจตัวเองว่าทำไมถึงตอบสนองเขาทั้งที่ใจปฏิเสธ จุมพิตดูดดื่มที่เรียกร้องขึ้นทุกขณะ ทำให้เนื้อตัวหล่อนร้อนผ่าวราวกับไฟ วาบไหวไปกับสัมผัสวาบหวาม เมื่อมือหนาที่คลายออกจากข้อมือเรียวเลื่อนลงต่ำ ลากไล้ไปตามส่วนโค้งส่วนเว้าบนกายสาว จนผู้อยู่ใต้ร่างอ่อนระทวยไร้เรี่ยวแรงต่อต้าน ปล่อยให้ผู้รุนรานกระทำตามแต่ใจปรารถนา กว่าพิมพ์ลดาจะรู้ตัวอีกที ดีแลนด์ก็อุ้มหล่อนมาวางในอ่างอาบน้ำ ความเย็นฉ่ำและกลิ่นหอมกรุ่นของพรายฟองสบู่ที่ฟูฟ่อง ทำให้จิตใจกระเจิดกระเจิงกลับมาอยู่กับตัวอีกครั้ง ตวัดสายตากร้าวมองคนนั่งหน้าระรื่นอยู่บนขอบอ่างเหมือนแม่เสือสาวอย่างที่เขาว่าไว้ไม่มีผิด “อย่ามองผมด้วยสายตาแบบนั้นเบบี๋ เพราะผมอาจจะเปลี่ยนใจอยากลงไปร่วมสนุกกับคุณในอ่างน้ำนั่นก็ได้ เอ...แต่คิดอีกที มันก็ดีเหมือนกัน ได้เปลี่ยนบรรยากาศไปในตัวด้วย” นัยน์ตาสีเขียวมรกตแฝงแววกรุ้มกริ่ม เอ่ยกระเซ้าคนนั่งตาขวางในอ่างอาบน้ำ “นี่! อย่านะ” พิมพ์ลดาร้องห้ามเสียงหลง เลื่อนตัวลงจมหายไปใต้ฟองสบู่ที่ฟูฟ่อง ปิดบังสิ่งล่อตาล่อใจให้พ้นจากสายตาชายหนุ่ม เมื่อเห็นเขาทำท่าขยับตัวเหมือนจะทำอย่างปากว่าจริง ๆ “มันสนุกมากนักหรือไง ที่ลากคนที่เขาไม่เต็มใจจะนอนด้วยมาขึ้นเตียง” “ไม่เต็มใจ? น่าขำ! คุณก็รู้นี่นาว่าเมื่อคืนเราสนุกและมีความสุขกันมากแค่ไหน” “หยาบคาย!” “ตรงไหน? ในเมื่อมันเป็นเรื่องจริง เมื่อคืนนี้คุณเหมือนแมวยั่วสวาท ทั้งออดอ้อนเอาใจผมสารพัด ร้อนแรงอย่างกับไฟ รุกผมเสียจนแทบจะตั้งรับ...” “หยุดพูดเดี๋ยวนี้นะ!” พิมพ์ลดาตวาดกร้าว กำมือแน่น ตวัดสายตามองชายหนุ่มอย่างเหลืออด แต่อีกฝ่ายกลับยืดอกหราโชว์ผลงานที่หล่อนกระทำ “ไม่พูดก็ได้ แต่ดูเอาเองก็แล้วกันว่าคุณทำอะไรกับผมบ้าง” พิมพ์ลดาทำหน้าไม่ถูก รู้สึกได้ถึงความร้อนที่แผ่ซ่านไปทั่วใบหน้า อับอายจนต้องหลุบสายตาลงต่ำ คิดเลยเถิดไปถึงไหนต่อไหน เมื่อเหลือบตาขึ้นมองเนื้อตัวเขาแล้วพบรอยผื่นแดงที่ไม่ผิดกับร่องรอยที่ปรากฏบนเนื้อตัวหล่อนอยู่หลายแห่ง ไล่มาตั้งแต่ลำคอ แผงอกกว้าง ต่ำลงไปเรื่อยจนกระทั่งหายเข้าไปในผ้าขนหนูผืนสั้นที่ชายหนุ่มใช้พันช่วงล่างไว้อย่างหมิ่นเหม่... ให้ตายสิ! เมื่อคืนเราทำบ้าอะไรลงไปเนี่ย “รู้แล้วสินะเบบี๋ แล้วก็อย่าคิดว่าเมื่อคืนมันเป็นการข่มขืน เพราะคุณเองก็ย่อมรู้ดีแก่ใจว่าใครเป็นฝ่ายเริ่มก่อนกันแน่ รีบอาบน้ำเร็ว ๆ เข้าล่ะ เพราะเรายังมีเรื่องที่ต้องคุยกันอีกเยอะ” ดีแลนด์ก้าวออกจากห้องน้ำไปแล้ว แต่พิมพ์ลดายังคงนั่งนิ่ง กัดริมฝีปากตัวเองจนเจ็บ นึกตำหนิตัวเองที่ทำเรื่องเหลวไหล แม้จะเสียใจอยู่บ้าง แต่กลับไม่มีน้ำตาไหลสักหยด ซึ่งนั่นอาจจะเป็นเพราะหล่อนเป็นคนหัวสมัยใหม่ก็เป็นได้ แต่ถึงกระนั้นก็อดที่จะนึกเสียดายสิ่งหวงแหนที่สูญเสียไปไม่ได้ เพราะตั้งใจว่าจะเก็บมันไว้ให้กับคนที่ตนรัก พิมพ์ขอโทษนะภู... ************************ แล้วพบกันที่ซีเอ็ดทุกสาขาและร้านหนังสือชั้นนำทั่วไปค่ะ   Create Date : 28 ตุลาคม 2553     0 comment Last Update : 28 ตุลาคม 2553 22:20:23 น.     Counter : 386 Pageviews.   Share Tweet