เล่าเรื่องให้มิ้วฟัง....ตอนเที่ยวบ้านคุณปู่ทวดและย่าทวดที่ลพบุรี

วันอังคารที่ 17 ก.ค. 55 เวลา 15.17 น. ณ.โต๊ะทำงาน
อายุครรภ์ 31 วีค 3 วัน

    อัพเดทอาการ เมื่อวันศุกร์แม่เขียนไดอารี่ให้มิ้วไว้แล้วก็ไม่ได้เขียนจนจบเพราะกลับบ้านเร็ว ถมพอจะเอามาลงเป็นของวันนี้ก็ดั๊นลงไม่ได้ คอมที่ทำงานบล็อกซะงั้น
เอาเป็นว่าพรุ่งนี้แม่จะเอาส่วนของวันศุกร์มาลงนะจ๊ะ เป็นเรื่องเกี่ยวกับงานแต่งงานแม่เอง ^_^
อาการของแม่ตั้งแต่เข้า 31 วีคมา มีเยอะขึ้นอย่างไม่น่าเชื่อ แม่ปวดข้อต่ออย่างมากมาย และที่สำคัญแม่รู้สึกว่ามิ้วของแม่ ตัวใหญ่มากกกกก
ดิ้นตลอดเวลา พยายามเอาหัวมุดๆๆๆๆ หรือก้นหรืออวัยวะอื่นๆ เวลาดิ้นแต่ละที แม่จุกและเจ็บอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน เจ็บที่หน้าท้องเหมือนโดนหยิก
เจ็บมากบริเวณเหนือสะดือ และบางครั้งเจ็บที่หัวหน่าวลามไปถึงขาหนีบ แต่ไม่มีอาการปวดท้องเมนส์มาร่วมด้วย จึงมั่นใจได้ว่า ไม่ใช่อาการที่ส่งผลร้าย
แต่น่าจะเป็นเพราะมิ้วของแม่ทรงพลัง และแม่สัมผัสได้ตลอดเวลาว่ามิ้วดิ้น พลิกตัว โก่งตัว และสะอึกบ่อยมากในวีคนี้ ซึ่งบางครั้งแม่ก็แอบกังวลว่ามิ้วสบายดีมั้ย
หรือว่าเป็นอาการผิดปกติ ยิ่งใหล้วันเข้ามาเรื่อยๆ แม่ก็จิตตก ยิ่งมีเพื่อนในคลับที่คุยๆกันบ่อยๆ เริ่มมีอาการน้ำคร่ำน้อย เริ่มมีอาการสำคัญที่อาจจะจำเป็นต้องคลอดก่อนกำหนด
ซึ่งเพื่อนๆเหล่านั้นก็อายุครรภ์เท่าๆแม่ ทำให้ตื่นกลัวและใจหายพอสมควร แม่ก็เป็นกำลังใจให้เพื่อนๆ ถึงแม้จำเป็นต้องคลอดก่อนกำหนดจริงๆ เพราะน้ำคร่ำน้อย
และมีการบีบตัวของมดลูกตลอดเวลา แต่ขอให้น้องในพุงคลอดอย่างแข็งแรงปลอดภัยละกันเนอะ ตัวแม่เองอยากให้มิ้วออกมาลืมตาดูโลกซัก 38-39 วีค
เพราะว่าแม่คาดว่าคงเจ็บปวดรวดร้าวน่าดู 555 แค่เข้า 32 วีค แม่ก้เจ็บไปหมดละ พ่อของมิ้วบอกให้แม่ลสมาอยู่บ้านช่วง 38 วีค แม่ไม่อยากลา
แม่อยากอยู่กับมิ้วให้มากที่สุดอยากใช้วันลา 3 เดือน + ลาพักร้อนอีก 12 วันให้คุ้มค่า ได้ให้นมมิ้ว ได้ดูพัฒนาการอย่างเต็มที่ เพราะแม่ต้องกลับมาทำงาน
แม่ก็คงจะได้เห็นหน้ามิ้วแค่วันละไม่กี่ชั่วโมง พ่อมิ้วต้องเป็นคนดูแลมิ้วแทนแม่ ใจแม่เองอยากจะออกไปเลี้ยงมิ้วด้วยตัวเองจนมิ้ว 5 ขวบเลยด้วยซ้ำ เพราะเด็กจะเจริญ
เติบโตและมีพัฒนาการสมวัยหรือไม่คือช่วง 5 ปีแรก พ่อแม่ควรใส่ใจและดูแลให้ดีที่สุด แต่ในเมื่อแม่ทำไม่ได้ อย่างน้อยพ่อก็ยังดูแลมิ้วแทน และพ่อต้องดูแลอย่างดีมากๆ
    แม่ได้สั่งเครื่องปั้มนมมาเรียบร้อยแล้วนะจ๊ะ ตอนนั้นเครื่องปั้มนมหมด แม่เลยสั่งจองไปที่ร้าน momyclub เป็นร้านของหมอนุช อยู่เชียงใหม่ หมอนุชใจดี
และจะเริ่มประกันเครื่องเมื่อแม่คลอดมิ้วออกมาแล้ว ดังนั้นเราเอาเก็บไว้ก่อนเลยไม่มีปัญหาอะไร กรณีแม่แจ็กพอตโดนเครื่องไม่ดี หมอนุชก็จะซ่อมให้
ถ้ามันซ่อมไม่ได้จริงๆ ก็จะส่งเคลมให้ที่อเมริกา ระหว่างที่เคลมหรือส่งซ่อม หมอนุชจะส่งเครื่องอื่นมาให้ใช้ก่อนระหว่างรอเครื่อง ซึ่งแม่แฮปปี้มากๆ
และที่สำคัญใช้ไม่เป็นหรือมีปัญหาอะไร หรือต้องการซื้ออะไหล่เพิ่มก็ซื้อได้ตลอดเวลา เพราะร้านหมอนุชมี แม่ๆในคลับที่คุยกันก็ไปสั่งจอง และเป็นลูกค้าเช่นกัน
มิ้วต้องขอบคุณคุณตานะจ๊ะที่ท่านออกเงินให้เราได้ใช้กัน เพราะแม่เองคงไม่มีปัญญาเพราะมันแพงเกินเงินเดือนแม่มากมาย 555 รักคุณตามากกกก จุ๊บๆๆๆ

    เล่าเรื่องกันดีกว่าเมื่อวันเสาร์ที่ 14 ก.ค. 55 ที่ผ่านมา แม่พ่อและคุณตาได้เดินทางไปเยี่ยมปู่ทวดและย่าทวดและย่าหลอดที่ลพบุรีกัน
ปู่ทวดและย่าทวดไม่ได้มาร่วมงานแต่งงานของพ่อและแม่ด้วยเหตุผลบางประการ ซึ่งท่านก็ไม่ได้เจอพ่อกับแม่มานานมากๆ (ปกติแม่กะพ่อจะไปเยี่ยมท่านทุกปี
อย่างน้อยปีละ 1 ครั้ง ช่วงเดือน ธ.ค. อย่างน้อย 3-5 วัน แต่ปีที่ผ่านมาไม่ได้ไปเพราะหลายๆเหตุผล) ท่านคิดถึงและมักจะโทรมาหาพ่อ แม่เองก็ไม่รู้ไปหาท่านยังไง
เพราะรถเราก็ไม่มีกัน เดินทางก็ลำบากเพราะแม่ก็ท้องโตมิ้วก็ตัวใหญ่อยู่ในพุงเพิ่มขึ้นทุกวันๆ แม่เลยขอร้องคุณตาดูว่าย่าทวดอยากเจอพ่อมิ้วมากๆ ช่วยให้แกพาไปหน่อย
คุณตาก็ตอบตกลง ^_^ แม่กับพ่อดีใจมาก แต่พ่อมิ้วไม่ยอมโทรไปบอกนะ อยากเซอร์ไพรส์ 555 เลยไม่มีใครรู้ว่าเราจะไปหากันในวันเสาร์
เช้าวันเสาร์เราก็ออกเดินทางออกจากบ้านกันประมาณ 7.10 น. และแวะกินข้าวเช้า เดินทางไปเรื่อยๆตามเส้นมอเตอร์เวย์ เพราะคุณตาเคยผ่านไปแถวนั้นและไปโคราชเพื่อทำงาน
เลยไม่มีปัยหาเรื่องเส้นทางการเดินทางเท่าไหร่ พอถึงเส้นพหลโยธิน แม่กับพ่อยากซื้ออะไรฝากปู่ทวดย่าทวดและย่าหลอดซะหน่อย แม่เลยให้คุณตาแวะที่โลตัส
คุณตาบอกมีโลตัสแต่อยู่ในตัวเมืองสระบุรี ก็เลยตัดสินใจเข้าไปซื้อของกัน ของที่พ่อของมิ้วตัดสินใจซื้อไปฝากย่าทวดปู่ทวดและย่าหลอดคงไม่พ้นขนมของกิน 555
ท่านชอบกินของหวานกัน และไม่มีโรคภัยไข้เจ็บอะไรทั้งสิ้น เป็นอะไรที่น่าอิจฉามาก สามารถกินได้ทุกอย่างเลยทีเดียว พ่อมิ้วไปซื้อของที่ S&P ซื้อเอแคลร์ ซื้อคุกกี้
ซื้อขนมไหว้พระจันทร์ไส้ทุเรียน และซื้อสละ รวมถึงแบรนด์ซุปไก่ขวดใหญ่ 1 แพค 12 ขวดไปฝากปู่ทวด แต่ยังไม่พอ พ่อมิ้วอยากให้ยายกินทุเรียนมากๆ แต่โลตัสไม่มีขาย
เราสามคนเลยออกจากโลตัสทะลุมาด้านหลังเข้าตลาดผลไม้ พ่อมิ้วเห็นร้านขายทุเรียน 2 ร้าน ก็รี่เข้าไปร้านที่ถูกกว่า ลูกใหญ่ โลละ 50 บาท ซื้อมา 1 ลูก 4 โล ราคา 200 บาท
แล้วขอชิมหลังจากผ่าเสร็จ แม่ค้าบอกว่า ไม่ต้องชิมหรอก ไปชิมในรถ แล้วก็ไม่มีพลาสติดหรือถุงใส่ให้ แต่เอาเปลือกที่ผ่าแล้ว ห่อด้วยกระดาษหนังสือพิมพ์ แล้วใส่ถุงพลาสติก
คุณตาเห็นท่าไม่ดี ไม่น่าจะได้เรื่องแน่ เลยไปซื้ออีกร้าน แกะแล้วและใส่โฟมและห่อพลาสติกใส มา 2 ถาด เผื่อไม่อร่อย พอขึ้นมาในรถมาเล่าให้แม่ฟัง แม่คิดทันทีเลยว่า โดนหลอกแน่ๆ
มีที่ไหนขอชิมแล้วไม่ให้ชิม ซื้อแล้วอีกต่างหาก แม่กับคุณตาบอกให้พ่อมิ้วชิมดู พอชิมเสร็จเป็นตามคาด ไม่มีความอร่อย แฉะ และไม่มีรถชาติใดๆทั้งสิ้น...
    ขับรถจากตลาดกลับสู่เส้นทางเพื่อเดินทางต่อขับมา 20 นาทีก็ถึงจุดมุ่งหมาย บ้านลพบุรี คุณตาชอบบ้านแบบนี้มาก เป็นบ้านไม้ยกสูงเลี้ยงไก่ข้างล่าง
เป็นบ้านแบบที่คุรตาเคยอาสัยอยู่เมื่อตอนเด็กๆ อาจจะไม่ใช่ไม้แบบเดียวกันแต่ลักษณะเหมือนกัน ไปถึงไม่มีใครรู้ว่าพวกเราจะมา พ่อก็เดินไปเปิดประตูให้คุณตาขับเข้าไปในบริเวณบ้าน
ย่าหลอดเดินลงมารับ กอดพ่อแน่นด้วยความคิดถึง แม่ลงไปก็ดีใจ และขึ้นไปหาย่าทวด ที่ไม่รู้เลยว่าพวกเรามาถึงแล้ว ท่านคิดถึงพ่อกับแม่มาก ไม่ได้มาหาเลย
มีแต่รูปงานแต่งและ DVD งานแต่งเท่านั้นที่ส่งมาให้ดู ย่าหลอดเล่าให้ฟังว่า ท่านจะมานั่งดูทุกครั้งที่คิดถึงเราสองคน ดูๆแล้วก็เรียกปู่ทวดมาดูและบอกว่า เข้ามาดูเร็วกิฟมันจะร้องเพลงแล้ว 555
แม่ฟังแล้วก้ฮา ท่านคงคิดถึงเรามาก เพราะวีดีโอเป็นอะไรที่ดูมีตัวตนมากกว่าการดูรูปถ่ายภาพนิ่ง เพราะเราสองคนกระดุกกระดิก ไม่ได้ยืนนิ่งๆ (ถ้าเหมือนเรื่องแฮร์รี่
ก็ดีเนอะ รูปกระดุกกระดิกได้ 555) คุณตามาทักทายทุกคนเดินเข้ามาในบ้านคุยกันเรื่องทุเรียน ย่าทวดบอกว่าไม่เป็นไรกินได้ และท่านก็แกะทุเรียนแฉะไปแช่ตู้เย็นซะงั้น 555
เราทานข้าวเที่ยงกัน โดยย่าหลอดทำกับข้าวให้เรากินกัน เราทั้งหมดลงไปนั่งคุยนั่งเล่นกันข้างล่างใต้ต้นมะขาม ปุ่ทวดกลับมาจากไปหาหญ้ามาให้วัวในคอกกิน
แต่ก่อนจะปล่อยให้วัวออกไปเดินเองในไร่ แต่ช่วงนี้วัวดื้อ ไม่กลัวไฟฟ้าที่ล้อมไว้ หนีออกไปตลอด ปู่ทวดและย่าหลอดไม่ไหวจะตาม ต้องแหวกดงข้าวโพด
ที่ปลูกในไร่ไล่ตามวัวดื้อ 3 ตัว จึงจับขังคอก (น่าสงสารเล็กๆ) วัวก็ร้อง มอๆๆๆ แต่ทำไงได้ดื้อดีนักต้องโดนขังให้เข็ด 555 อ้อ แม่ลืมใเล่าไป บ้านลพบุรีจะมีหมาที่น่ารักอยู่
หมาตัวนี้แม่รักมาก ชื่อแพนด้า เป็นหมาตัวเมีย เป็นลูกครึ่งอัลเซเชี่ยนกับโกลเด้น รีทรีฟเวอร์ ตัวใหญ่น่ารักสีดำเงา นิสัยน่ารักมาก ตอนนี้แม่ท้องมิ้ว แม่เลยเล่นได้ไม่เต็มที่
เดี๋ยวหลังคลอด แม่จะไปฟัดแพนด้าให้หายคิดถึง 555 แต่ก่อนแพนด้าจะมีหมาผู้พี่ชื่อกี้ เป็นตัวเมีย พันธุ์ชิวาว่าขนสั้น แต่ตัวเหมือนมิเนเจอร์ แต่อ้วนมากๆๆๆๆ
ตอนนี้ตายไปซะแล้ว เหมือนมันป่วย เพราะอ้วนและตกบันไดบ่อยมาก ย่าหลอดเล่าให้ฟังว่าเผามันไปแล้วเรียบร้อย ตอนนี้แพนด้าเลยเหงาๆ และวันที่กี้ตายแพนด้าก็หอนๆๆ
คุณตากับปู่ทวดคุยกันอย่างถูกคอ ตาทวดเป็นคนคุยเก่ง ชอบหมาเหมือนกัน แถมยังคุยเรื่องอดีต ทั้งคู่คุยกันจนเย็น ส่วนแม่กับพ่อก็ขึ้นไปคุยกับย่าทวดบนบ้าน
ย่าทวดโดนน้ำมันราดลงขา เมื่อ 4 เดือนที่แล้ว เลยโชว์แผลให้แม่ดู แม่รู้สึกผิดที่ไม่ได้มาดูแลท่าน แต่เท่าที่ท่านเล่าให้ฟังแผลของท่านอยู่มนเกณฑ์ดี ไม่ได้มีปัญหาเรื่องคีลอยด์
ถ้าเป็นแม่นะ เรียบร้อย คงเป็นหนักมาก เพราะช่วงนี้แม่น้ำเหลืองไม่ดี แถมคีลอยด์กับรอยดำนี่ทั้งตัวแล้ว -*- ย่าทวดก็เล่าเรื่องการคลอดให้ฟังว่าต้องทำยังไง
แม่ก็เล่าให้ฟังว่าแม่อยากอยู่ไฟ แต่คงจะอยู่เองแบบอยู่กระโจม และอาบน้ำสมุนไพร ย่าทวดบอกให้แม่ขัดตัวด้วยขมิ้นเพราะคนเพิ่งคลอดจะเหม็นคาวเลือด แม่ก็จะทำตาม
และย่าทวดก็ให้แหวนนากแม่มา 1 วงเพื่อให้แม่ใส่เพื่อให้ไม่ปวดท้องมากเวลาคลอด แต่หมอไม่ให้แม่ใส่เครื่องประดับอะไรทั้งสิ้นทั้งปวงเวลาคลอดเพื่อมีเหตุฉุกเฉิน
จำเป็นต้องปั้มหัวใจอาจจะเป็นต้องตัดแหวนหรือสร้อยทิ้งเพราะเป็นสื่อไวไฟ แม่รับไว้และให้พ่อใส่ไว้ก่อนเพราะแม่นิ้วบวมมาใส่ไม่ได้ ต้องใส่หลังคลอดมิ้วเสร็จแล้ว
เรานั่งเล่นนอนเฃ่น คุยกันจนเย็น กินข้าวเย็นและเดินทางกลับ ปู่ทวดอยากให้เราค้างกับท่าน แต่แม่ท้องแก่มากแม่คงค้างไม่ไหว แม่บอกว่าแล้วแม่จะมาใหม่นะหลังคลอด
ย่าทวดบอกว่าให้มาปีใหม่ แม่เลยบอกว่าได้เลย เดี๋ยวปีใหม่จะมา (แต่อาจจะไม่ไปช่วงวันหยุดปีใหม่เพราะคนเยอะ คงไปวันอื่นแทน เดี๋ยวถามคุณตาอีกที)
ปู่ทวดถามคุณตาว่าแล้วไม่พาแม่ไปเยี่ยมสมุยบ้างหรือ? คุณตาบอกว่าไปไม่ไหวมันนั่งรถไกลมาก และนั่งเครื่องบินเค้าไม่อนุญาตให้นั่งแล้วเพราะอายุครรภ์เกินกำหนด
เลยบอกว่าไว้คลอดเสร็จแล้วคงจะพาหลานไปโชว์ตัวที่นั่นแน่นอน 5555 แม่ก็กะพามิ้วเดินสาย หลังจากที่มิ้วเริ่มคอแข็ง มิ้วดุ๊กดิ๊กได้ แม่จะพามิ้วเดินทางไปเยี่ยมญาติๆ
ทั้งสมุย ทั้งประจวบ(ญาติทางคุณยาย ตอนนี้แม่ยังไม่ได้บอกท่านเลยว่าแม่ท้อง 555 แม่อยากเซอร์ไพรส์ พอมิ้วคลอดแม่จะส่ง DVD งานแต่งงานและรูปของมิ้วไปให้ท่านดู)
ลพบุรี และ กทม. ทั้งหมด แม่จะแวะพาไปทุกที่ อาจจะลำบากมากหน่อยเพราะแม่กับพ่อไม่มีรถส่วนตัว เราสองคนต้องเดินทางใน กทม ด้วยแท็กซี่ ซึ่งก็อาจจะลำบากไปนิดนึง
รวมถึงพาไปเยี่ยมเพื่อนๆ ไปเจอป้าๆลุงๆ เค้าคงจะรุมฟัดมิ้วตัวยุ่งกันอย่างสนุกสนานทีเดียว และแม่ไม่ลืมที่จะคอยอัพเดทข่าวคราวมิ้วผ่าน FB ตอลดเวลา
เพราะมิ้วเป็นเด็ก Social Network (จริงๆแม่เป็นต่างหาก 555) แม่อยากให้เพื่อนๆ พี่ๆ และน้องๆ บน FB ของแม่ ได้ชื่นชมมิ้วและได้เหมือนมีคนเป็นกำลังใจให้เราสามคนพ่อแม่ลูก
ความสัมพันธ์เหล่านี้บางทีดูเหมือนไม่จริงใจ แต่สำหรับแม่ บางครั้งจริงใจกว่าคนที่อยู่ใกล้กันแล้วหลอกลวงกันเสียอีก อ้อ แล้วเราจะได้ไปพบเพื่อนๆของมิ้วที่เกิดใกล้ๆกับ
ในคลับที่แม่เข้าไปสิงสถิตย์ช่วงท้องด้วย แต่ต้องนัดกันก่อนนะจ๊ะ ท่าทางจะสนุกสนานทีเดียวเชียวล่ะ (พูดอย่างกับจะมีเวลาไปไหน 5555)
    สุดท้ายนี้แม่อยากจบอกมิ้วว่า การที่แม่ได้ไปเยี่ยมปู่ทวดและย่าทวดที่ลพบุรีนั้น เป็นความสุขทางใจที่แม่ได้รับ และเป็นความสุขที่มากล้นสำหรับคนแก่
ท่านเป็นห่วงเป็นใยเรามาก อาจจะเดินทางมาพบเจอกันไม่สะดวก เพราะไม่มีพาหนะ รวมถึง วัยที่เดินทางลำบาก และแม่เองก็ไปไหนลำบากเพราะท้องแก่และใหญ่มาก
ถ้าไม่ได้คุณตาแม่กับพ่อคงไม่ได้ไป ปู่ทวดย่าทวดคงเหงาและคิดถึงตลอดเวลา การไปหาเหมือนเป็นน้ำหล่อเลี้ยงหัวใจให้ท่านมีความสุขไปเรื่อยๆ เพราะแม่เห็นท่านแม่ก็มีความสุข
ท่านอยากเจอหน้ามิ้วใจจะขาด ใจคงอยากจจะมาดูตั้งแต่คลอดวันแรก แต่ด้วยการเดินทางที่ลำบากก็คงไม่ได้พบกัน แต่แม่ตั้งใจไว้ว่าแม่จะถ่ายรูปและส่ง DVD ไปให้ท่านดู
และอัดรูปไปให้ท่านดูหลายบ่อยๆ แค่นี้ก็อิ่มใจทั้งแม่พ่อและปู่ทวดและย่าทวดแล้ว แม่อยากให้มิ้วโตมาเป็นเด็กที่รักในบุพการี ทั้งที่เลี้ยงดูเรามา และไม่ได้เลี้ยงดู
ถึงแม้จะไม่ได้เลี้ยงดู แต่ทุกคนก็รักและเป็นห่วงมิ้วทั้งนั้น อาจจะไม่พูด ไม่บอก แต่ติดตามอยู่ตลอดเวลา อยากรู้เรื่องราว ไม่กล้าถามพ่อ หรือถามแม่โดยตรง
แต่เชื่อเถอะว่าจะต้องมีคนมากมายรักมิ้วและมิ้วจะต้องรักเค้าเช่นกันจ่ะ

รักมิ้วเสมอ
จาก พ่อทรและแม่กีฟท์

Create Date : 17 กรกฎาคม 2555 Last Update : 17 กรกฎาคม 2555 17:35:59 น. Counter : 1197 Pageviews.		0 comments
Share Tweet