ทำบุญอย่ายึดติด บางคนมีความดีมาก ขนาดที่ยิ่งใหญ่เท่าภูเขาลูกหนึ่ง แต่บางคนรวมกันเป็นสิบหรือยี่สิบความดียังน้อยจนกระทั่งมองไม่เห็นเลย เพราะว่าอะไรที่แตกต่างกันรู้ไหม? เป็นคนทำบุญมาชั่วชีวิต แต่ไม่รู้ว่าที่เราทำบุญไปแล้ว ตกลงว่ามีบุญหรือไม่มีบุญกันแน่? อันที่จริง เราก็รู้ว่าเราทำบุญทำกุศล แต่หากจิตใจยึดติด ผลบุญนั้นก็จะไม่งอกเงย เช่น ถ้าทำบุญห้าสิบสตางค์ แต่จิตใจนั้นทำด้วยความบริสุทธิ์มีเงินอยู่เท่านี้ทำเท่านี้ ผลบุญนั้นจะยิ่งใหญ่ แต่หากว่าทำบุญด้วยเงินหนึ่งล้านบาท แต่จิตใจเฝ้าวกวนอยู่กับเงินหนึ่งล้านบาท คิดว่าเงินหนึ่งล้านจะกลับมาหาเราสองล้านบาท หรือคิดว่าทำบุญหวังผล อย่างเช่น ให้ชาติหน้าเกิดมาเป็นอะไรบ้าง ถวายดอกไม้แล้วอยากจะสวย สร้างสะพานแล้วอยากให้ลูกหลานมั่นคง ถ้าคิดอย่างนี้แล้วจะไม่ได้กุศลใด ๆ เลย ทำไมชาตินี้บางคนเกิดมาจึงมีวาสนาดีกว่าเรา? ถ้าหากว่าสืบสาวไปถึงอดีตชาติที่เคยทำมาแล้ว เรานั้นก็อาจจะไม่แพ้เขา แต่ว่าถ้าพูดตามหลักเหตุผลของบุญและกรรมแล้ว เราเกิดความยึดติดมากกว่าเขา ชาตินี้ทำเท่าไรจึงไม่มีบุญกุศลสักที เหนื่อยก็เหนื่อยกว่าคนอื่นเขา แต่ทำเท่าไรก็ไม่มีงอกเงยสักที และไม่เห็นจะได้ใช้ คนอื่นใช้หมด ก็เป็นเพราะทำบุญแต่เราเกิดการยึดติด เพราะฉะนั้นจากนี้ไปให้เราเป็นคนที่มีจิตใจสะอาดบริสุทธิ์ เราจะไปทำอะไร หากเริ่มต้นด้วยใจที่บริสุทธิ์ ทุกอย่างก็จะเป็นกุศล ทำบุญอยากได้กุศลก็จะไม่ได้กุศลใด ๆ ทั้งสิ้น. หมายเหตุ : ไม่ทราบที่มาว่าพระอาจารย์ท่านใดเป็นผู้เทศน์ Create Date : 29 กรกฎาคม 2552 Last Update : 14 ธันวาคม 2552 13:55:23 น. 0 comments Counter : 470 Pageviews.   Share Tweet