|
|
|
แด่คุณยายผู้สัตย์ซื่อ
เมื่อกล่าวถึงสวิสฯก้อดไม่ได้ที่จะพูดถึงระบบขนส่งที่ดีเลิศของประเทศนี้ หลายๆคนที่ได้มีโอกาสเดินทางโดยใช้บริการของต้องยอมรับว่าดีมากๆ ช่างตรงต่อเวลาสมกับที่ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นเมืองนาฬิกาจริงๆ คติของชาวสวิสฯ คือ ไม่มาก่อนเวลาและจะไม่ยอมสายโดยเด็ดขาดคือต้องตรงแป๊ก...
ทั้งรถไฟ รถราง รถเมย์ประจำทาง หลายครั้งที่ตัวเองเคยต้องตกรถแม้ว่าจะวิ่งมาทันขณะที่รถยังไม่ออกจากป้ายทั้งที่วิ่งมากดปุ่มให้รถเปิดบางคันก็เห็นใจเปิดให้ บางคันนะเหรอเมินเสียเถอะ บางครั้งก็อดโมโหไม่ได้ว่าทำมายทำไมแค่นี้เอง..
ช่วงแรกๆที่ไปเรียนภาษา ก็ได้มีโอกาสเดินทางผ่าน Zurich HB เป็นประจำ
สิ่งหนึ่งที่ฉันสังเกตเห็นคือผู้หญิงแก่คนหนึ่งนั่งรถเข็นอยู่ที่เดิมเป็นประจำทุกๆวัน ทำให้เกิดคำถามว่าเธอคนนี้เป็นใคร? มาทำอะไรอยู่ที่นี่? มาทำไมทุกวัน?
ก็อดไม่ได้ที่จะถามเพื่อนๆว่าหญิงแก่คนนี้มาทำอะไรที่นี่ทุกวัน บ้างก็ตอบว่าเธอเป็นบ้าคนดีๆเขาไม่มานั่งอย่างนี้ทุกวันเหรอ
บางคนก็บอกว่าเธอเป็นบ้าประสาทกลับ เธอคอยสามีของเธอตั่งแต่สามีไปสงครามในช่างที่สิ้นสงครามโลกครั้งที่สองจากนั้นสามีเธอก็ไม่เคยกลับมาอีกเลย เธอได้แต่คอยสามีของเธอย่างนี้ทุกวันตั้งแต่วันนั้นจนถึงวันนี้...ตอนนั้นได้ฟังเรื่องราวอย่างนี้รู้สึกว่าหดหู่ใจมากๆ ...แต่ก็อดนึกไม่ได้ว่าคงเป็นไปไม่ได้.... เธอคงไม่ได้เป็นอย่างที่ทุกคนพูด เธอไม่สามารถเดินได้และคนที่มาส่งเธอล่ะหากเขารู้ว่าเธอเป็นบ้าเขาคงส่ง รพ บ้าไปแล้วและคนที่มาส่งเธอก็เป็นหลานๆเธอ และรัฐบาลสวิสฯมีการบริหหารการจัดการด้านสังคมสงเคาะห์ที่ดีที่สุดประเทศหนึ่งเขาคงไม่ปล่อยให้เธอมานั่งอยู่อย่างนี้ทุกวัน
วันหนึ่งดิฉันได้ไปที่บ้านของพี่สุๆมีสามีชาวสวิสฯชื่อเสียงเรียงนามว่า ซุบบี้ คุณคนนี้ทำงานอยู่ SBB ทำหน้าที่เป็นพนักงานตรวจตั่ว หากคุณเจอคนที่ตรวจตั๋วมีลักษณะผอมสูงประมาณชายไทยมีหนวดพูดภาษาไทยได้คร่องนั่นแหล่ะคือเขาล่ะ วันนั้นหลังจากกิน BBQ แล้วสักพักเราก็จะร่วมกันอธิษฐาน แต่สามีพี่เขายังไม่พร้อม
พี่สุแกก็เรียกสามีแก " ซุบบี้ มาอธิฐานเร็วๆ"
คุณซุบบี้ "ไม่หรอกคุณผมไม่พร้อมและไม่อยากอธิฐานเลย ผมยังต้องดื่มกาแฟก่อนและจะออกไปเดินเล่นสักหน่อย" พูดเสร็จแกก็หัวเรอะแบบดูท่าทีภรรยา
พี่สุ " แหมคุณซุบบี้ทีเรียกให้อธิษฐานทำเป็นอืดอาด เร็วเราจะได้อธิษฐานเผื่อคุณด้วย" คุณเขาก็ไม่มาแถมหัวเรอะใส่หน้าพี่สุจนพี่แกหัวเสีย
คุณซุบบี้ " ที่รักผมมีคนอธิษฐาน เผื่อทุกวันอยู่แล้วคุณไม่รู้ไง ก็คุณยายไง" คำๆนี้ทำให้ดิฉันสนใจ หรือว่าคุณเขามีคุณยายเป็นคริสเตียน แล้วคุณเขาก็พูดต่อว่า " ยายคนที่นั่งที่สถาณีรถไฟไงทำเป็นจำไม่ได้ ยายอธิษฐานเผื่อผมทุกวันตั้งแต่เช้ายันเย็นรวมถึงตอนนี้แกคงนั่งขอพรจากพระเจ้าเผื่อคนที่เดินทางอยู่ในที่ๆเดิมของแก"
เมื่อได้ยินเช่นนั้นดิฉันจึงย้ำถามเพื่อความแน่ใจ ใช่เป็นคนเดียวกันกับคนที่นั่งอยู่ที่เดิมทุกๆวัน ยายคนที่เพื่อนๆของดิฉันบอกว่าแกบ้า ยายคนเดียวกันกับนักเรียนไทยในสวิสเอาเรื่องราวของคุณยายไปลงในไดอารี่ว่า คุณยายเป็นบ้ารอสามีตั้งแต่ช่วงหลังสงครามโลกครั้งที่สองจนถึงทุกวันนี้ ดิฉันขอร้องให้ คุณซุบบี้ เล่าให้ฟังต่อ คุณเขาเล่าว่า คุณยายแกนั่งอย่างนี้มาตั้งแต่คุณเขาเข้ามาทำงานแรกๆ ก็ยี่สิบกว่าปีได้แล้ว คุณยายจะขอพรจากพระเจ้าให้คุ้มครองคนที่เดินทางไปมา ยายให้เหตุผลว่าคนที่เดินทางไปมามีหลายพันคนต่อวัน เป็นสิ่งเดี่ยวที่ยายจะมีโอกาสอธิษฐานเผื่อคนได้มากมาย เป็นสิ่งที่พระเจ้าพอพระทัย และเป็นภาระใจของคุณยายท่านนี้ เคยมีทั้งหนังสือพิมพ์ ทีวีมาสัมภาณ์ และนำเรื่องราวของคุณยายไปตีแผร่ ให้สังคมได้รับรู้ แต่ถึงกระนั้นสังคมก็ให้ทั้งการยกย่อและตำหนิ
คุณซุบบี้เล่าต่อว่า หลายครั้งที่เกิดเหตุขัดข้องหรือเกิดอุบัติเหตุ เพื่อนๆและตัวเขาจะนึกถึงคุณยายเป็นคนแรก หรือแม้แต่ผู้โดยสารบางคนจะถามพวกเขาว่า วันนี้คุณยาย Banhhof มาขอพรคุ้มครองให้พวกเขาหรือเป่า หลายครั้งที่คุณซุบบี้และเพื่อนๆที่ทำงานใน SBB จะซื้อของขัวญ น้ำหรืออาหารไปให้คุณยายสิ่งหนึ่งที่เขาจะบอกคุณยายท่านนี้คือ ขอบคุณที่คุณยาย อธิษฐานเผื่อพวกเราเสมอ เราทุกคนปลอดภัยในการเดินทางเพราะคุณยายขอพรเผื่อพวกเรา .....
เมื่อฟังจบมันช่างเป็นการแบ่งปันและหนุนใจดิฉันเสียเหลือเกิน ตั้งแต่วั้นนั้นเป็นต้นมาทุกๆครั้งที่ดิฉันเดินทางผ่านไปที่สถานีก็จะขอพรเผื่อคุณยายเสมอ หลายๆครั้งที่เดินทางผ่านไปหากวันนั้นดิฉันไม่เห็นคุณยายดิฉันจะนึกเสมอว่าพระเจ้า ขอทรงคุ้มครองคุณยาย และขอให้ดิฉันได้เห็นคุณยายอีก
คุณยายช่างเป็นคนงานที่ซื่อสัตย์ ดิฉันขอให้คุณยายอยู่ต่อไปอีกนานๆ คุณยายเป็นแบบอย่างของคริสเตียนช่างน่าชื่นชมในความสัตย์ชื่อของคุณยายท่านนี้ยิ่งนัก
| Create Date : 24 เมษายน 2551 | | |
| Last Update : 17 พฤษภาคม 2551 11:06:39 น. |
| Counter : 420 Pageviews. |
| |
|
 |
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [