|
|
*** สืบนักรักซะเลย *** ( ตอนที่ 7 )
ปกติในวันหยุดทุกเช้า พิพงษ์จะลุกขึ้นตั้งแต่เช้ามืดและออกไปวิ่งรอบๆสนามหญ้าหน้าบ้าน หากแต่วันนี้พิพงษ์ตื่นค่อนข้างสาย และเลือกที่นอนคิดอะไรเรื่อยเปื่อยบนที่นอนนุ่มๆแทนการออกไปวิ่งออกกำลังกาย
" แฟนเจ้าชัยมีเรื่องอะไรจะคุยกับเรานะ ผู้หญิงคนนี้คงไม่ได้รักเจ้าชัยจริงๆจังๆเหมือนที่เจ้าชัยมันคิดต่อเจ้าหล่อน เมื่อวานก็ออกไปกับผู้ชาย นั่งจู๋จี๋กันเป็นนานสองนาน ก็ดี ดีเหมือนกัน ไปฟังเจ้าหล่อนพูด เราคงได้รู้อะไรบ้าง เผื่ออาจจะขอบอกเลิกเจ้าชัย จะได้หมดเรื่องไปซะที "
พิพงษ์คิดได้ข้อสรุปแล้ว ก็ดีดตัวลุกขึ้นเข้าห้องน้ำเตรียมลงไปทานอาหารเช้าตามปกติ
เสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้น พิพงษ์รีบรับทันที
" ฮัลโหลคุณพิพงษ์ครับ ตอนนี้ผมมาถึงหน้าหมู่บ้านคุณคนสวยแล้วนะครับ ผมจอดสังเกตอยู่ด้านหน้าปากทาง ถ้ามีอะไรคืบหน้าผมจะรีบรายงานให้ทันทีเลยครับคุณพิพงษ์ "
" ทำงานได้ดีมากคุณแสวง ผมว่าวันนี้ คุณแสวงไม่ต้องเฝ้าแล้ว ไปทำธุระอย่างอื่นได้ตามสะดวก "
" ทำไมหรือครับ ตอนนี้ยังเช้า กระผมคิดว่า คุณผู้หญิงคงต้องออกไปเที่ยวข้างนอนบ้างหล่ะครับ "
" ผมบอกไม่ต้องเฝ้าก็ไม่ต้องเฝ้าสิ ทำตามนี้นะ "
" เอาอย่างนั้นเหรอครับ ได้ครับ ...ผม "
ใกล้เวลานัดหมาย พิพงษ์แต่งตัวสบายๆ เดินไปที่โรงเก็บรถ เลือกรถคันหรูเพื่อขับไปสู่จุดมุ่งหมาย
พิพงษ์ขับรถมาสู่สวนอาหารสีสนเมื่อจอดรถเรียบร้อยก็เดินเข้าไปในสวนอาหารซึ่งเต็มไปด้วยพรรณไม้นานาชนิดที่ปลูกไว้อย่างร่มรื่นและสดชื่นยิ่งนัก เดินไปจนถึงตัวอาคารและเจอพนักงานสาวสวยของสวนอาหารยื่นยิ้มต้อนรับอยู่ก่อนแล้ว
พนักงานสาวเอ่ยทักทายลูกค้าอย่างนุ่มนวล
" สวัสดีค่ะ คุณชื่อพิพงษ์ใช่ไหมคะ
" ใช่ครับผม พิพงษ์ "
" เชิญเข้าไปด้านในเลยค่ะ มีคนรออยู่แล้วนะคะ "
พนักงานสาวผายมือพร้อมๆกับเดินนำหน้าชายหนุ่ม จนถึงโต๊ะที่อัญชลีนั่งรออยู่ก่อนแล้ว
ทันทีที่เห็นหน้าอัญชลี พิพงษ์ประหม่านิดๆ แต่ต้องลบเกลื่อนความประหม่านั้นไว้อย่างมิดชิด
" สวัสดีค่ะ เชิญนั่งสิคะ มาตรงเวลาดีค่ะ "
อัญชลี เอ่ยทักทายพี่ชายของเพื่อนชายอย่างราบเรียบเหมือนจะข่มอารมณ์บางอย่างเอาไว้เหมือนกัน
" ขอบคุณครับ จะสั่งเครื่องดื่มหรืออาหารได้ตามสบายนะครับ ผมขอเบียร์เย็นๆแก้วนึง "
พิพงษ์หันไปสั่งเครื่องดื่มกับพนักงานสาว
" ดิฉันสั่งแล้วค่ะ เชิญคุณตามสบาย "
อัญชลีนั่งมองใบหน้าชายหนุ่มผู้เป็นพี่ชายของพิชัยอย่างเต็มๆตาก็วันนี้เอง ในวันรับปริญญา เห็นไกลๆไม่ค่อยชัดเท่าไหร่ ผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าอัญชลี หน้าคมจมูกโด่ง รูปหน้ายาวรี หน้าตาหล่อเหลากว่าพิชัยมากมายนัก "
เสียงพิพงษ์เอ่ยขึ้นทำลายความเงียบลง พอทำให้ความอึดอัดจางหายไปบ้าง
" คุณมีอะไรถึงนัดผมออกมา เชิญพูดได้เลยนะ ผมรอฟังอยู่ "
" ดิฉันรู้ว่า ดิฉันถูกสะกดรอยตาม ไม่ว่าดิฉันจะไปที่แห่งไหน และก็รู้ด้วยว่า คุณคือคนสะกดรอยตามดิฉันและให้คนขับมอเตอร์ไซด์ตามอีกที คุณพิพงษ์คุณคือคนบงการอยู่เบื้องหลัง หรือว่า พิชัยเป็นคนบอกให้ทำ "
อัญชลีพูดเสียงดังฟังชัด เหมือนกับว่าได้ท่องเอาไว้ก็ไม่ปาน
" และดิฉันก็อยากรู้ว่า คุณทำไปทำไม ดิฉันบอกตามตรงว่า ดิฉันไม่ชอบวิธีการของคุณ คุณและพิชัยไม่มีสิทธิ์อะไรมาทำกับดิฉันแบบนี้ "
" คุณรู้ตัวหรือนี่ ? "
พิพงษ์หลุดปากอกมาเบาๆ รีบแสดงสีหน้ากลบเกลื่อนความผิดของตัวเอง
" ใช่ดิฉันรู้ และก็รู้ดีว่าคุณคุยโทรศัพท์กับนายคนนั้นที่ขับมอเตอร์ไซด์ "
" แสดงว่าคุณรู้ เรื่องนี้นายพิชัยไม่เกี่ยวนะ ผมจัดการเองทั้งหมด "
" คุณทำเองพิชัยไม่เกี่ยวเลยเหรอ "
อัญชลีแสดงสีหน้าไม่ค่อยเชื่อเท่าไหร่
" ใช่ผมจ้างนักสืบติดตามดูพฤติกรรมของคุณ ผมก็แค่อยากรู้ว่าคุณมีคนอื่นนอกเหนือจากเจ้าชัยหรือป่าว ผมแค่ไม่อยากให้น้องชายผมเป็นควาย ก็เท่านั้นเอง "
" คุณ พิพงษ์ !!! " อัญชลีร้องเสียงลั่น ใบหน้าขาวนวลเรื่อๆเปลี่ยนสีเป็นสีแดงจัดด้วยความโกรธและเริ่มควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่อยู่ สรรพนามที่เคยใช้เรียกตัวเองก็เปลี่ยนไปทันที
" คุณหมายความว่ายังไงนะ !! อะไรคือควายของคุณ "
อัญชลีพูดเสียงค่อนข้างดังฟังชัด
" ก็น้องชายผมมันอยู่ต่างประเทศ มันจะมารู้อะไรเมื่อลับหลัง ที่แท้ผมก็รู้ว่าคุณมีผู้ชายคนอื่นอีก เท่าที่ผมได้สืบรู้มา "
พิพงษ์พูดเนิบนาบเหมือนตัวเองเป็นผู้ชนะ
ทว่าอีกฝ่ายเหมือนกำลังไฟลุกอยู่ภายใน สุดจะควบคุมอารมณ์อีกต่อไป
" คุณพิพงษ์ !! คุณ..คุณดูถูกฉัน ฉัน..ฉันไม่ได้เป็นฟงเป็นแฟนกับพิชัย หรืออะไรทั้งนั้น ฉันเป็นแค่เพื่อน เราไม่ใช่เป็นแบบที่คุณเข้าใจ "
" คุณลองไปถามเพื่อนๆทุกคนดู ว่าฉันพูดมาเป็นจริงหรือเปล่า น้องชายของคุณเค้าชอบฉัน ข้อนั้นฉันรู้ดี แต่ฉันไม่เคยชอบน้องชายคุณเลย เราไม่ได้เป็นแฟนกัน และไม่เคยเป็น เราเป็นเพื่อนกันเท่านั้น และการที่คุณทำแบบนี้ก็เท่ากับคุณดูถูกฉันมากเกินไป ฉันไม่ชอบวิธีการของคุณ คุณละเมิดสิทธิส่วนตัวของฉันมากเกินไป "
อัญชลีพูดเสียงดังจนพิพงษ์ได้แต่นิ่งฟัง ไม่กล้าแม้แต่จะเอ่ยปากโต้ตอบอะไรอีก
" การที่ฉันนัดคุณออกมาคุยในวันนี้ก็เพราะฉันไม่ชอบในการกระทำของคุณและขอให้หยุดได้แล้ว เลิกตามฉันซะทีเมื่อคุณได้รู้ความจริง ที่คุณคิดทั้งหมดคือคุณเข้าใจผิดไปเอง เข้าใจมั้ยคะคุณพิพงษ์ ฉันขอย้ำอีกที ว่าฉันกับพิชัยเราไม่ได้เป็นแฟนกัน เราไม่มีอะไรผูกมัดเกี่ยวข้องกันทั้งนั้น "
" และสิ่งที่ฉันต้องการจะพูดมีเพียงแค่นี้ ฉันขอตัวกลับก่อน ขอบคุณที่สละเวลามาพบฉัน "
อัญชลีพูดจบคว้ากระเป๋าสะพายและรีบลุกขึ้นเดินออกไปจากสวนอาหารทิ้งให้อีกฝ่ายนั่งนิ่งเป็นหุ่น
|
| Create Date : 10 กุมภาพันธ์ 2549 |
| Last Update : 10 กุมภาพันธ์ 2549 18:48:36 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 371 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
|
|
นามแฝง ชื่อ รักดี
ชอบดอกไม้ รักหมา
ไม่รังเกียจแมว
ไม่อาลัยในสิ่งที่ผ่านไปแล้ว
อยู่กับปัจจุบัน
และทำปัจจุบันให้ดีที่สุด
ไม่กังวลหรือเป็นทุกข์
กับสิ่งที่ยังมาไม่ถึง
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [