แก้วดินเผาใส่นมควาย ได้จากเราไปแล้วอย่างถาวร
> แล้วช้านจะบ้าขนมาทำมาย..ย หนักนะเนี่ย

ตุ๊กตาหุ่นกระบอกชายหญิง อยู่ในถุงพลาสติกน่าจะปลอดภัย แต่พอแกะถุงออกเท่านั้น
อยากบินกลับไปตึ้บคนขาย..กระโปรงซับในตัวผู้หญิงขาดรุ่งริ่ง..
ตั้งใจซื้อฝากเพื่อน ก็ต้องได้แต่เก็บไว้ในใจคนเดียว --'
> เซ็ง! โดนแขกหลอกจนด้าย..ย

ผ้า 4 ชิ้น ..คลี่ออกมาดู..ก็พบรอยด่าง ๆ เหลือง ๆ ในบางผืน
บ้างก็ยับเหมือนถูกรีดมาอย่างนั้น > เฮ้อ! ฉันก็เหนือยใจเป็นเหมือนกันนะ

ผ้าพันคอ ของแม่กับน้องสาว สวยงาม..รอดตัว

รองเท้าหนัง..ก็โอเค

บรรดาของกิน
1. น้ำมะนาว (Lemon Nade) กินเหลือจากอักรา = อร่อย
2. ขนมฮิปโป 3 ถุง (สีฟ้า-รสอิตาเลี่ยน = พอกินได้, สีม่วง-รสผงกะหรี่ = พอกินได้)
3. น้ำมะม่วง จาก Lunch Box = รสชาติใช้ได้
4. ขนมกรุบกรอบจากบนเครื่อง = ยังไม่ได้ลอง
5. ขนม Kurkure 2 ถุง รสผงกะหรี่ = กินไม่ลง กลิ่นแรงและเผ็ดมาก
6. ชอคโกแลต 2 อัน = รสชาติใช้ได้

ของฝาก..ที่ระลึกจากอินเดีย
1. ทัชมาฮาลหินอ่อน = ฐานบิ่นเล็กน้อย > อาจเพราะโหลดกระเป๋า
2. ทัชมาฮาลในหิมะ (Snow Grobe) = มีเศษพลาสติกสีขาว 1 ชิ้น อยู่ในน้ำ
> มันช่างบังอาจมาก..ก
3. ที่รองแก้วหินอ่อน = ปลอดภัย
4. พวงกุญแจทัชมาฮาลในหิมะน้อย = น้ำปริ่มออกมาบ้าง > เหมือนน้ำในตา
5. พระตรีมูรติ = ฝากที่ทำงาน แต่น้องเขาว่าเป็นพระพิฆเนศวรปางอวตารเปิดโลก
> มันจะเลวไปถึงหนาย..ย
6. ช้างหินอ่อน (ของแถม) = หน้าตามู่ทู่ > สมฐานันดร
7. สีปั๊มหน้าผาก (Indian Taj Bindi) = ปัจจุบันยังไม่ได้เอามาเล่น

ปล. ขอเล่าความทรงจำที่แสนจะปลื้มใจ
เรื่องของผ้าปูโต๊ะ หรือ ผ้าพาดเตียงงานควิลท์ สวยงามมาก
ซื้อมาในราคา 300 รูปี จากราคาเต็ม 500 รูปี
ตอนแรกคนขายไม่ยอมให้ เขายืนยันราคา 350 รูปี ท่าเดียว..
เราก็ไม่เอา...ขณะยืนรอพี่คนอื่นซื้อของกัน เจ้าของร้านใจอ่อนยอมขาย
อีตาคนขายโมโหใหญ่เลย..มาตบไหล่เรา แล้วบอกว่า "You Win!"
แต่เราก็ไปลืมทิ้งไว้ที่โรงแรมซะงั้น..เพราะเข้าใจว่าอาจติดไปกับพี่อีกคน
ก็นั่นแหละ..ของนอกกาย ถึงมันจะหายไป แต่ความสะใจยังคงอยู่
55+..เอาชนะแขกได้ก็ถือว่าประสบความสำเร็จแล้ว

ช่วง 3-4 วันที่ผ่านมา เราพบว่า อินเดียเป็นเหมือนอย่างที่เขาเล่าลือ และก็แตกต่างไปจากที่คิดเช่นกัน -- อากาศร้อน คนกลิ่นแรง บ้านเมืองเลอะเทอะ -- โซนที่เราไปนั้นอยู่ค่อนไปทางตอนเหนือ อากาศจึงมีทั้งร้อนและหนาว คนที่นี่จึงไม่นิยมอาบน้ำกันเท่าไหร่ เพราะเขาหนาวจริง กลิ่นของชายที่เราเข้าถึงตัว..ก็พอรับได้ ไม่แรงเท่าที่รถไฟฟ้าสถานีนานา (เดินเข้ามาเป็นครอบครัว เกือบตายกันทั้งโบกี้..คงติดนิสัยไม่ค่อยอาบน้ำ) ส่วนท้องถนนและบ้านเรือนใกล้เคียงกับบ้านเรา สะอาดเป็นหย่อม ๆ ทิ้งขยะกันบ้างตามประสา แต่ส่วนใหญ่โดยรวมสะอาดตา โดยเฉพาะที่นิวเดลลี (New Delhi) -- ห้องน้ำ ของหายาก -- ที่ว่า "ห้องน้ำกว้างใหญ่สุดลูกตา เชิญอุบาสกด้านขวา อุบาสิกาด้านซ้าย" ก็ยังเป็นอยู่..ระหว่างทางอย่าหวังแวะปั๊มน้ำมัน เพราะไม่มีให้เห็น ถ้าไม่ไหวก็ต้องหาเนินดินทำเลสวย หรือเข้าร้านขายของฝากไปเลย สภาพถือว่าดีใช้ได้ ค่อนข้างสะอาด ไม่มีกลิ่น แถมมีคนบริการกระดาษทิชชูด้วย แต่อย่าลืมว่า..”ของฟรีไม่มีในโลก” จ่ายตามกำลังศรัทธาค่ะ ..ให้น้อย ๆ จะได้มีเหลือให้อีกนาน ๆ -- อาหารรสชาติแปลก --อาหารส่วนใหญ่ค่อนข้างกลิ่นแรง Masala เขาเด็ดจริง แต่ที่อร่อยถูกปากก็มีเหมือนกัน รายการอาหารที่เราชอบกินก็มี ไก่ทอด มันฝรั่งทอด Naan Papad ข้าวหมกแพะ ชา นมควาย แต่ไม่ยักมีโรตีขายแฮะ

-- ถ้าเจองูพร้อมกับเจอแขก ให้ตีแขกก่อน -- ที่นั่นความเป็นอยู่ของคนส่วนใหญ่ค่อนข้างแร้นแค้น ขนาดเมืองท่องเที่ยวอย่างอักรา (Agra) นักท่องเที่ยวมากมายเพียงใด ประชาชนก็ยังรายได้น้อยเหมือนเดิม..ต้องสอบถามผู้นำรัฐว่าเงินไปไหน ร้านค้า..รวมทั้งหาบเร่จึงต้องแข่งกันใช้เทคนิคการขายขั้นเทพ ตั้งแต่ทำตัวเป็นมิตร “Come come, my friend” แถมโปรโมชั่น “Special price for you” สร้างความรู้สึกภูมิใจให้ลูกค้า ..ว่าต่อรองราคาได้เยอะ บางครั้งก็ใช้หลักการโลจิสติกส์ “First In, First Out” แบบว่าชิ้นไหนตกรุ่น ก็ปล่อยของก่อน ซึ่งไม่ถือเป็นการโกง ...เรียกว่า ”ตาดีได้ ตาร้ายเสีย” จะเหมาะกว่า -- ทัชมาฮาล (Taj Mahal) ตำนานรักที่ยิ่งใหญ่ -- ถือว่าเกินกว่าคำร่ำลือ ด้วยความสูงใหญ่ ความสวยงามของตัวทัชมาฮาล ประกอบกับมัสยิด อาคาร สนามหญ้า และกำแพงโดยรอบ ยิ่งอ่านประวัติความเป็นมายิ่งประทับใจ ความรักสามารถสร้างสิ่งมหัศจรรย์และยิ่งใหญ่ได้จริง ๆ อินเดียเป็นสถานที่ที่มีเสน่ห์และมีเอกลักษณ์เฉพาะตัว ได้เห็นสิ่งแปลกใหม่หลากหลาย ทั้งวัฒนธรรม ผู้คน ไม่เหมือนที่ใดในโลก ประทับใจ และอยากกลับไปเยือนอีก..สมกับคำเปรียบประเทศอินเดีย ที่จะใช้ส่งท้ายว่า “ผวาเมื่อจะมา ถวิลหาเมื่อลาจาก” นมัสเตค่ะ