ฉันมีเพื่อนคนหนึ่ง ... ใช้คำว่า เพื่อน ได้นะ

เพราะที่ผ่านมา นาง (นางชื่อนาง) ก็เป็นคนจริงใจดีอยู่นะ

พูดจาโผงผาง ตรง ๆ ดีอยู่

เป็นเพื่อนทั้งที่ทุกสิ่งสรรพในชีวิตของเรา แตกต่างกันสุดขั้ว

นางเป็นคนกลางคืน ทำงานบาร์ ผ่านชีวิตมาโชกโชน

ฉันเป็นคนกลางวัน ทำงานเอกสาร ชีวิตเกี่ยวพันกับตัวหนังสือเยอะมาก

นางเปรี้ยวจี๊ดจ๊าดแบบเข็ดฟัน

ฉัน...เรียบ ๆ ขรึม ๆ

ถ้าให้เทียบชีวิตเป็นสี

ชีวิตนางก็ส้มแปร๊ด ปนแดงแจ๋

ขณะที่ฉัน ไม่สีน้ำเงินเข้ม ๆ ก็สีน้ำตาลขรึม ๆ นั่นแหละ

แล้วทำไมเราถึงรู้จักกัน?

น่าจะสัก 2-3 ปีก่อน ฉันไปทำบุญกับมะเฟือง แล้วเจอนางในวัด

แรกก็อึ้ง ตกใจ งง มึน กับภาษาเถื่อน ๆ และลุคนุ่งน้อยห่มน้อยของนาง

ฟังภาษา และเห็นการแต่งกายแล้วหัวใจจะวาย

แต่ก็นั่นแหละ ฉันยังเชื่อว่า อย่าตัดสินคนที่ภายนอก

เราต้องดูกันที่ "ใจ" 

และเท่าที่ดู ใจของนางก็ดีนะ

ดูเป็นคนใจบุญดี ดูเป็นคนโผงผาง แต่ก็เอื้อเฟื้อ

ผ่านมาสัก 2-3 เดือน นางมารักษาตัวที่โรงพยาบาล

ฉันก็ อ้าวววววว มาหาหมอคนไหน เป็นอะไรล่ะคะ

คุยไปคุยมา นางโชว์ให้ดูว่า ผ่าตัดกระดูกแบบใส่เหล็กดามไว้

นางผ่าตัดแล้ว 3 หน เป็นแผลตะขาบใหญ่มาก 3 รอยยักษ์กลางหลัง

เหตุเกิดจาก นางมาทำงานบาร์ที่แอลเอ และบาร์ถูกปล้น

นางถูกไอ้มืดจับเหวี่ยงโยนออกไปนอกบาร์ เพราะนางขัดขวาง

ก็เลยหลังหัก

เป็นชีวิตที่รันทดมาก

แต่นางยังโชคดี ได้สามีเด็กที่รักนางมาก

สามีนาง อ่อนกว่าฉันอีก 5555+

แล้วก็มาถึงช่วงที่พยาบาลคนไทย ซึ่งเป็นรุ่นพี่สมัยเรียนมัธยมของฉัน

มาเดินออกกำลังกายด้วยกัน แล้วรุ่นพี่ชวนนางมาเดินด้วย

เพราะว่าอยู่บ้านใกล้กับบ้านนาง

ตอนที่เดินกัน 3 คน ฉันก็คุยบ้าง ไม่คุยบ้าง

ตอนหลัง รุ่นพี่ลาคลอด เหลือฉันเดินคนเดียว

นางรู้ นางก็มา นางว่า นางอยากมาเดินเป็นเพื่อน

คุยไปคุยมาถึงชีวิตนาง นางบอกว่า นางมีลูก 1 คน

และทำแท้งมาแล้ว 4 ครั้ง!!!

โอ้ แม่เจ้าาาาาาาาาาาา หัวใจแทบหยุดเต้น

นางบอกว่า ทำเพราะเดินทางผิด ทำเพราะไม่มีเพื่อนดี ๆ คอยดึง

พอถามไถ่อายุกัน นางแก่กว่าฉัน 5 ปี

ฉันเลยเปลี่ยนสรรพนาม เรียกนางว่า "พี่นาง"

ช่วงที่เดินออกกำลังกายด้วยกันแทบทุกเช้า

นางเล่าประสบการณ์ชีวิตเยอะเลย

ฉันก็ได้แต่ฟัง ฟัง ฟัง

....

นางว่า ตั้งแต่ทำแท้ง ชีวิตนางไม่เคยมีอะไรดีเลย

ทำท่าจะดี ก็ล้ม ก็พัง

พอมาอยู่แอลเอ นางก็เริ่มต้นว่าจะดี แม้จะยึดอาชีพทำงานในบาร์

แต่บาร์ที่แอลเอก็เงินดีกว่าบาร์ที่เมืองไทย

แต่นั่นแหละ พอคิดจะเก็บเงินเก็บทอง นางก็ "หลังหัก"

ช่วงระหว่างที่นางเวียนเข้าเวียนออกผ่ากระดูกหลัง

นางก็ทรมานกับ "นมปลอม" ที่ไปทำ และรั่วแล้วรั่วอีกด้วยนะ

ฟังแล้ว ... อะไรเนี่ยยยยยยยย

กรรม กรรม กรรม

...

เมื่อไม่กี่วันก่อน นางบอกฉันว่า

นางจะผ่าตัดเอาเหล็กที่หลังออก เพราะเหล็กไปทับเส้นประสาท (มั้ง)

ทำให้ปวดมาก

ฉันก็อวยพรให้โชคดี แล้วก็ไม่ได้ไปเยี่ยมที่โรงบาลเลย

ทั้งที่ก็แค่ตึกฝั่งเหนือ กับฝั่งใต้เท่านั้นละ

เหมือนว่าจะงานยุ่งด้วยแหละ

แต่ตอนนั้นก็แอบคิดว่า คนอะไร ถูกผ่าตัดหลังถึง 4 ครั้ง

ทรมานมากนะนั่น

และยังแอบคิดอีกว่า คงเพราะทำแท้งมา 4 ครั้ง

ก็เลยต้องใช้กรรม เจ็บหนัก 4 ครั้ง (รึเปล่าหนอ)

หลังนางผ่าตัดครั้งที่ 4 ฉันโทรไปถามอาการ 1-2 ครั้ง

เตือนให้พักผ่อนมาก ๆ และย้ำว่า อย่ายกของนะ

เพราะได้ข่าวว่า นางไม่ยอมพักเลย

แต่ก็ได้แค่เตือนแหละ 

...

จนเช้าวันอาทิตย์ที่ฝนตกหนัก

โชคดีที่คืนวันเสาร์ ฉันลืมปิดเสียงโทรศัพท์

เช้านั้นก็เลยได้ยินเสียงเรียกสาย จนกดรับ

เพื่อนนางโทรมาบอกว่า "นาง...กำลังจะตาย"

ฉันก็ อ้าววว เฮ้ยยยย เกิดอะไรขึ้น

ฟังอาการแล้ว ก็ไม่ต้องคิดอะไร 

กระเผลก ๆ ไปขึ้นรถ ขับไปบ้านนาง

ใช้เวลาขับรถสัก 20 นาทีได้ ก็เห็นอาการนาง

ก็บอกนางว่า มีให้เลือก 3 ทางนะ

นอนปวดตายอยู่ที่บ้าน เพราะอาการอย่างนี้ เสี่ยงมาก

โทรเรียกรถพยาบาล ซึ่งนางบอกแพง 

เพราะประกันไม่จ่ายแน่ ตั้ง 800-1000 เหรียญแน่ะ

หรือจะทนเดินไปขึ้นรถ เพราะต้องไปหาหมอทันที

โชคดีที่นางเชื่อ เลยพานางไปถึง ER ก็ได้ลัดคิว เพราะอาการหนักกว่าคนที่นั่งรอ

ระหว่างอยู่ในห้อง ER ฉันเห็นอาการแล้ว น่าจะแย่

เลยโทรติดต่อคนที่ควรจะติดต่อ

เอาเป็นว่า นางได้ย้ายจาก ER ขึ้นไปชั้น 3 เฝ้าระวัง

ดูอาการแล้ว ฉันบอกนางว่า พี่นางควรจะ "ขอขมากรรม" นะคะ 

นางก็เอ่ยว่าตามที่ฉันพูดนำ

ตอนบ่าย ฉันติดต่อสามีนางได้ เลยคิดว่า อะ...ให้สามีเค้ามาดูแลเองละกัน

แล้วฉันก็ไปงานที่ torance กับมะเฟือง

เช้าวันจันทร์ ฉันโทรไปถามที่แผนก พยาบาลบอกว่า

นางย้ายขึ้นไปชั้น 7 แล้ว เพราะอาการคล้ายเส้นประสาทอักเสบ

สรุปง่าย ๆ เส้นประสาททับกันจนเสียหาย

นางเลยปวดร้าวแทบตาย แต่ที่สำคัญคือ ตรวจ mri

เจอแคลเซียมที่กระดูกต้นคอ ก็เลยทำให้ซีกซ้ายอ่อนเปลี้ย

จนถึงขั้นกำมือไม่ได้ หยิบจับอะไรไม่ได้

ฉันโทรไปถามอาการ ได้ยินเสียงนางสะอื้น

สามีไม่มาเยี่ยม ลูกแท้ ๆ ของนางก็ไม่แวะมา

ฉันเลยตัดสินใจไปเยี่ยม

ดูอาการแล้วแย่เลยล่ะ พอดีไปทันหมอ 3 คน ที่เดินมาตรวจอาการ

และสรุปผลว่า ต้องผ่าตัดเอาแคลเซียมที่กระดูกต้นคอออก

ฉันถึงกับอึ้ง 

ทำแท้ง 4 ครั้ง เจ็บหนักจนทิ้งไว้ 4 รอย นี่จะมีรอยที่ 5 เหรอ

ขณะยืนอึ้ง ไป ๆ มา ๆ นางก็สารภาพว่า

จริง ๆ นางทำแท้งในสมัยวัยสาวรุ่น ทั้งหมด 5 ครั้ง

โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยย ปวดหัว

ถึงว่า ถึงว่าสิ ถึงได้ใช้กรรมไม่หมดไม่สิ้น

... โดยเฉพาะรายที่นางเข้าไป "ท้องในคุก" ให้นักโทษต่างชาติ

เพื่อช่วยให้นักโทษคนนั้นได้ย้ายกลับไปติดคุกที่ประเทศฝั่งยุโรป

ฉันบอกนางว่า ... การที่เด็กคนหนึ่งจะมาเกิด

เขาต้องตาย และรอ และรอ 

รายนี้ เขาก็คงรอการจะได้กลับมาเกิดอยู่ในคุก...นานนั่นแหละ

แล้วพอมีคนเข้าไปเปิดทางให้เขาได้กลับมาเกิด เขาต้องดีใจมาก

ยิ่งเขาอยู่ในท้องมาได้ตั้งนาน 4-5 เดือน แค่อีกแป๊บจะเห็นโลกใบนี้แล้ว

แล้วจู่ ๆ นางก็ไปฆ่าเค้าซะงั้น ปิดโอกาสการเกิดใหม่ของเขาดื้อ ๆ

ก็สมควรล่ะ ที่เค้าจะอาฆาตแค้นไม่จบสิ้น

นางร้องไห้ ฉันก็อึ้งไม่หาย

บอกว่า ขออโหสิกรรมบ่อย ๆ นะ แล้วทำบุญไปให้พวกเค้าด้วย

นางเถียงว่า นางทำบุญบ่อยนะ และนางก็สวดมนต์ นั่งสมาธิ

ฉันเลยของขึ้น ... ทำบุญแบบลุกลี้ลุกลน สวดมนต์แบบหัวเราะคิกคักอะนะ

สมาธิน่ะ ไม่เห็นจะมีเลยนะ ทำอะไรก็เลิ่กลั่ก

แล้วอย่างนี้ จะมีพลังจิตส่งบุญไปให้เด็กได้รับบุญเหรอ

แล้วเด็ก ๆ เค้าชื่ออะไรกันบ้าง ตั้งชื่อให้เค้ารึเปล่า

เวลาทำบุญ ได้เรียกชื่อเค้ารึเปล่า เค้าจะได้มารับบุญถูกคน

นางบอก ต้องทำด้วยเหรอ

ฉันย้อนถาม ไหนว่าอ่านหนังสือธรรมะ อ่านหนังสือกฎแห่งกรรม

ถ้าอ่านก็ต้องรู้บ้างสิ

...

เป็น 5 วันที่ฉันเหนื่อยใจมากกกกกกกกกกกกกก

ไม่ใช่เรื่องของตัวเอง แต่ก็อดไม่ได้

บอกนางว่า นี่ยังดีนะ ที่เค้ายังไม่เอาถึงตาย

ถ้าออกจากโรงพยาบาล สัญญานะว่าจะไปทำสังฆทานให้พวกเด็ก ๆ

นางก็สัญญา

แต่ "เธอต้องช่วยพาพี่ไปทำนะ"

...

อ้าวววววววววววววววว ...

มะเฟืองบอกว่า สงสัยเด็กมันจะดลใจมั้ง

แบบรู้ว่า แม่มันจะไม่ทำให้แน่ เลยมาดลใจให้แกเข้าไปเกี่ยวข้อง

แกก็คงต้องช่วยจัดการให้ไปจนถึงฝั่งแล้วแหละ

เฮ้ออออออออออออ เข้าใจแหละ

แต่ที่ไม่เข้าใจคือ ... ทำไมคนบางคนถึงได้ทำผิดซ้ำแล้วซ้ำเล่าหนอ

ไม่เข้าใจเลย

ช่วงที่ผ่านมา ฉันเลยไม่ได้ไปเยี่ยมอีก

เหมือนเหนื่อย ๆ กับเรื่องที่ได้รับรู้ และหลายคนก็บอกว่า

กลัวจะเหนื่อยใจเปล่า

เพราะดูแววแล้ว นางน่าจะไม่ได้จริงจังกับเรื่องทำบุญขออโหสิกรรมนักหรอก

ยิ่งสวดบังสุกุล หรืออะไรให้เด็ก ๆ ที่นางไม่ให้มาเกิด นางน่าจะไม่เคยคิด

ว่านางจำเป็นต้องทำ

เพราะถ้านางคิด นางคงทำมานานแล้ว

เฮ้อออออออออออออ

เหนื่อยจริง ๆ

Create Date : 09 ตุลาคม 2558
Last Update : 9 ตุลาคม 2558 13:42:01 น.		0 comments
Counter : 513 Pageviews.
Share Tweet