04.04 ของขวัญมีชีวิต
บางที คนเราก็เอาตัวเองเป็นศูนย์กลางจักรวาล ...มากเกินไป คิดว่า คนอื่นต้องทำอย่างนั้น อย่างนี้ ต้องสนใจตัวเรามากขนาดนั้น ขนาดนี้ โดยที่ลืมคิดถึงมุมของคนอื่น
ของขวัญปีนี้
หมาแก่กำพร้าเจ้าของ
และ (น่าจะ) ป่วยเป็นโรคบางอย่าง
ที่ต้องไปหาหมอให้ตรวจดูว่า
ทำไมถึงถ่ายเป็นเลือด
เมื่อหลายปีก่อน
เพื่อนร่วมงานสูงอายุคนหนึ่งเคยพาหมาตัวหนึ่ง
มาที่ทำงาน
เขาบอกว่า มันพลัดหลงมา ไม่มีป้ายชื่อ
ประกาศหาเจ้าของแถวบ้านก็ไม่เจอ
เพื่อนร่วมงานสูงอายุคนนั้นเลยรับเลี้ยงไว้ หลายปี
(ถ้าจำไม่ผิด น่าจะ 3-4 ปีประมาณนั้น) เขาบอก ตั้งชื่อให้มันเป็นภาษาฝรั่งเศสว่า
แรมเบียร์
ฟังชื่อแล้วขำ ๆ และไม่ได้ข่าวอีกเลย เพราะเพื่อนร่วมงานคนนั้น
เกษียณอายุไปก่อน
ผ่านมาถึงปลายปีก่อน
ได้ข่าวว่าอดีตเพื่อนร่วมงานคนนั้น
ป่วย
ก่อนจะปิดท้ายด้วยโรคอัลไซเมอร์
หลายคนไปเยี่ยมกัน
และกลับมาบอกว่า
เพื่อนเข้าอยู่บ้านพักฟื้นในโรงพยาบาลนานเป็นปีแล้ว
ฉันถามว่าแล้วหมาล่ะ
ใครเลี้ยงหมา
สืบความไปความมาได้ความว่า เพื่อนปล่อยให้หมาอยู่ในบ้าน "ตัวเดียว" เป็นปี โดยมีพยาบาลที่รู้จักกัน
ช่วยไปให้อาหารหมา สัปดาห์ละครั้ง
น้ำตาตกเลย ไม่อยากคิดแทนความรู้สึกหมา
พยาบาลคนนั้นรับเลี้ยงหมาแทนไม่ได้
เพราะเธอมี "พิตบูล" ที่บ้านแล้ว
ถ้าเอา "แรมเบียร์" ไปเลี้ยงด้วย
เฟรนช์พุดเดิลตัวน้อยก็กลายเป็นอาหารพิตบูลแน่
ล่าสุด
เพื่อนป่วยหนักมากแล้ว
ผู้จัดการมรดกของเพื่อน เป็นทนายชาวยิว เลยต้องประกาศขายบ้าน แต่สิ่งแรกที่ทนายประกาศคือ กำจัดหมา
put him to sleep
....
หมาแก่ ไม่มีใครอยากรับเลี้ยง
หมาป่วย ยิ่งไม่มีใครอยากดูแล
....
คิดอยู่ 4 วัน ฉันก็บอกพยาบาลของเพื่อนว่า "ขอนะ"
เจ้าแรมเบียร์มันไม่ผิดอะไร มันแค่แก่ และมันก็แค่ป่วยตามวัย
...
วันแรกที่มาอยู่ในบ้าน มันดีใจมากที่เจอ "คน" เดินตามต้อย ๆ ราวกับเกรงว่า "คน" จะหายวับ
ต้องคอยบอกกันว่า
ไม่หนีไปไหน ไม่ทิ้งไปไหนหรอก ถ้าจะไปข้างนอก ประเดี๋ยวก็กลับนะ
คุยกันรู้เรื่องปานประหนึ่งเพื่อนเก่า
แรมเบียร์ไม่เห่า ไม่ดื้อ ไม่ซน สั่งอะไรก็ทำตามต้อย ๆ พาออกไปเดินนอกบ้านเพื่อฉี่ ก็ระวังดี ถ่ายเสร็จก็ยืนรอให้คนจูงเก็บ "มูล" ใส่ถุงทิ้ง นิ่ง ๆ แต่หางกระดิกนะ แบบว่าดีใจได้เจอโลก
ยอมเดินกลับเข้าบ้านแบบดี ๆ และสุดท้าย ยอมให้ใส่ไดเปอร์+กางเกง อย่างว่าง่าย
ทุกคืนที่ไปถ่ายไปฉี่และใส่ไดเปอร์แล้ว ก็จะกระโดดขึ้นเตียงทันทีที่ได้ยินคำว่า "Bed, Rambier, Go to sleep now"
หมาอะไรไม่หือไม่อืือ ไม่ดื้อเพราะกลัวโดนทิ้งหรือเปล่าหนอ
ล่าสุด หลังจากเลี้ยงมา 7 วัน พบว่าถ่ายเป็นเลือด เพราะไม่เห็นกิน ไม่เห็นดื่มน้ำ
หมอหมาบอกว่า อาจจะเพราะถูกทิ้งอยู่บ้านตัวเดียว ไม่มีใคร เจ้านายหายไป เค้าก็แค่นั่งรอ นอนรอ หิวถึงกิน เผลอ ๆ อาจจะไม่ได้กินข้าวกินน้ำ เพราะอาหารอาจจะหมดตั้งแต่ 2-3 วันแรก ที่พยาบาลแวะเข้าไปดู
คุยกับหมอแล้ว หมอว่า แรมเบียร์น่าจะอายุสัก 8 ปีแล้ว และน่าจะป่วยเป็นแผลในกระเพาะอาหาร หรืออาจจะเนื้องอก เนื้อร้าย ว่าง่าย ๆ ก็มะเร็งนั่นแหละ
ค่าวินิจฉัย 400 เหรียญ ค่าตรวจเลือด
รอบแรกคือ 1,000 เหรียญ
มีคนถามฉันว่า
ทำไมเลี้ยง เลี้ยงทำไม
คำตอบฉันมีข้อเดียว
แรมเบียร์ไม่มีใคร เขาไม่ได้ทำผิดอะไร
และฉันเข้าใจอารมณ์นี้ดี
อยู่ด้วยกันนะแรมเบียร์ นับจากนี้
"เรามีกัน"
สู้ไปด้วยกันเนอะ
สู้ไปด้วยกันเพื่อนยาก
| Create Date : 06 เมษายน 2558 |
| Last Update : 6 เมษายน 2558 12:02:18 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 739 Pageviews. |
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 31 คน [