when it rains it pours!
อย่าต้มน้ำทิ้งเปล่า ๆ
โดยไม่ได้เอาน้ำร้อนไปใช้ประโยชน์ :: :: หลวงปู่ดู่
ปีแห่งมรสุมจริงจัง
เมื่อวันที่ 12 มิถุนายน
อาโทรมาบอกพ่อว่า ย่าไม่น่าจะพ้นคืนนี้
พ่อคงกังวลหลายทาง
วันนั้นพ่อเลยขับรถใจลอย
เกิดเป็นอุบัติเหตุใหญ่ที่สุดในครอบครัวของเราทุกคน
...
ทุกคนที่เห็นสภาพรถ
บอกแก่กันว่า ไม่น่ารอด
แต่หลายคนว่า
โชคดีที่พ่อขับเบนซ์มั้ง แม้จะสาหัส
แต่พ่อก็รอด ...
ขณะพ่ออยู่โรงพยาบาล
อาโทรกันให้ไขว่
ที่สุด ย่าก็ได้ยินข่าวพ่อผ่านเสียงคุย
มีคนบอกว่า
ย่าคอพับทันทีที่ได้ยินและเอ่ยชื่อพ่อ
เหมือนเรียก
...
...
อาการพ่อยังก้ำกึ่ง เพราะความดันสูง 180+
แม่ก็ป่วยซ้ำ
ฉันถามตัวเอง เขานัดกันหรือไร
เจ้ากรรมนายเวรน่ะ
..
ตอนนี้ พ่อยังเดินไม่ได้
แค่จะนั่งยังล้ม
ฉันบอกทุกคนว่า ไม่เป็นไร ฉันยังอยู่
แม้จะเจ็บลึกถึงกระดูก
แต่ก็ยังพยุงพ่อเข้าห้องน้ำได้
ยังคอยเช็ดทำความสะอาดแผลได้
และยังคุยกับหมอที่รักษาพ่อรู้เรื่อง
...
วันนี้ พ่อร้อง พ่อแอบร้องเงียบ ๆ
ฉันคิดว่าพ่อคงอัดอั้นตันใจ
ฉันบอกพ่อว่า
ไม่เป็นไรนะ ไม่เป็นไร พ่อต้องหายสิ
...
ไม่ทันไร
เพื่อนสนิทร่วมรุ่นโรงเรียนกับพ่อ
ที่เมื่อวันพุธ ยังโทรหาพ่อ คุยรำลึกอดีตกันสนุก
ก็เป็นลม
และจากไปอย่างรวดเร็วในวันพฤหัส
...
พ่อยิ่งซึม
...
แม่หายดีแล้ว
แต่แม่ก็แม่มีอาการหลงลืม
น้องชายคุยกับหมอ
คำตอบคือ อาการแรกเริ่มของอัลไซเมอร์
...
ฉันถามตัวเอง
ไหวไหม
คำตอบยังไหว
...
ยาของฉันเองเกือบหมดแล้ว
ยังไม่มีเวลาไป refill สักอย่าง
ตอนนี้ เริ่มผจญอาการปวดร้าวลงในกระดูก
ฉันก็คงเหมือนพ่อ
เหมือนที่พ่อบอกวันนี้
"เจ็บก็ต้องทนให้ได้"
..
..
| Create Date : 01 กรกฎาคม 2558 |
| Last Update : 1 กรกฎาคม 2558 21:06:06 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 684 Pageviews. |
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 31 คน [