คาเรน เกย์ ซิลค์วู้ด เกิดเมื่อ ค.ศ. 1946 เมืองลองวัวร์ รัฐเท็กซัส คาเรนเป็นคนฉลาด โดยเฉพาะในวิชาวิทยาศาสตร์ซึ่งเธอโปรดปรานมาก ผลการเรียนของเธอก็ดีเยี่ยมจนได้รับเกียรตินิยม ทั้งในไฮสคูลและจากลามาร์ คอลเลจ ซึ่งเธอเรียนจบในสาขาเทคนิคการแพทย์ ค.ศ.1965 ขณะที่คาเรนเรียนอยู่มหาวิทยาลัย เธอได้แต่งงานกับ บิลลี่ แมโดวส์ และภายใน 5 ปีต่อมา เธอก็มีลูก ๆ กับเขา 3 คน คือ เบเวอร์ลี่ย์ม ไมเคิล และดอร์น

ในช่วงนั้นคาเรนสละวิชาความรู้ที่ร่ำเรียนมา อุทิศให้กับชีวิตแม่บ้าน เธอทำงานงก ๆ อยู่กับบ้าน เลี้ยงลูกให้สามี แบบไม่มีรายได้ ยอมเป็นแม่บ้านเต็มตัว ขณะที่สามีไปทำงานนอกบ้าน นั่นทำให้ชีวิตสมรสของคาเรนไม่มีความสุขนัก เพราะเธออยากเรียนมากกว่าเป็นแม่บ้าน จนในที่สุดก็ไปไม่รอดจนได้ ราวฤดูร้อน ปี 1972 บิลล์ไม่สามารถดูแลจัดการการเงินในครอบครัวได้ เงินขาดมือ ประหยัดก็แล้วแต่ก็ไม่รอด ผลคือคาเรนทนความเครียดไม่ไหว ออกปากขอเลิก เธอเป็นฝ่ายออกจากบ้านไปหาชีวิตใหม่ ส่วนลูก ๆ ไม่สนฝากบิลล์เลี้ยงไว้ก่อน จนกว่าเธอจะหาหลักแหล่งใหม่ให้พวกแกอยู่อาศัยได้ ตอนหิ้วกระเป๋าออกจากบ้าน คาเรนไม่บอกใครว่าไปไหน แต่อีก 2-3 วันต่อมา เธอก็โทรศัพท์บอกบิลล์ว่า อยู่ในโอกลาโฮม่า ซิตี้ และกำลังได้งานใหม่ บิลลี่ก็จัดแจงหย่ากับคาเรนทันที และรีบแต่งงานใหม่กับแครี่กิ๊กใหม่ทันที!!

2 ปี หลังจากนั้น ลูก ๆ ของคาเรนยังอยู่กับบิลล์ผู้เป็นพ่อ เพราะคาเรนยังไม่มีที่อยู่เป็นหลักแหล่ง แต่คาเรนก็ยังเป็นแม่ที่รักลูก ๆ มาก ตราบจนวันที่เธอตาย ทุก ๆ 2 เดือน เธอต้องไปเยี่ยมพวกแก เอาขนม นม เนย จูบ พูดคุยกับพวกแก ไม่เคยขาดเลย

ย้อนกลับไปยังชีวิตของคาเรนในโอกลาโฮม่า ตอนแรกเธอทำหน้าที่เป็นเสมียนของโรงพยาบาลแห่งหนึ่ง แต่ก็ทำในระยะสั้น ๆ เพราะเธอสอบได้ตำแหน่งที่สูงกว่า คือตำแหน่งผู้เชี่ยวชาญวิเคราะห์วิจัยงานในห้องแล็บที่บริษัทเคียร์-แม็คกี้ นิวเคลียร์ โดยทำงานดูแลพลูโตเนียมในโรงงานที่อยู่ตรงชายฝั่งแม่น้ำซิมาร์รอน ใกล้ ๆ กับเครสเซ่นท์ ตามบันทึก คาเรนรับหน้าที่งานวิจัยดูแลการผลิตและผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมนี้ ตั้งแต่เมื่อวันที่ 5 สิงหาคม 1972 และที่บริษัทเคียร์-แม็คกี้นี่แหละที่ทำให้ชีวิตของคาเรนเปลี่ยนไป.........

บริษัท เคียร์-แม็คกี้
บริษัทเคียร์-แม็คกี้ นั้นมีเจ้าของชื่อ โรเบิร์ต เคียร์ เขาเป็นทนายความแต่ได้ดีเพราะธุรกิจน้ำมันที่โอกลาโฮม่า เคียร์เกิดในปี 1896 ในตระกูลที่แสนจะสูงส่ง ทำให้เขาหลงตัวเอง และชอบคุยโม้กับคนอื่นตลอดเวลา เคียร์จับมือกับน้องเขย เริ่มต้นเปิดบริษัทขุดเจาะน้ำมัน “แอนเดอร์สัน แอนด์ เคียร์” เมื่อ ค.ศ. 1929 จนได้กำไรมหาศาลจากการติดต่อซื้อขายกับบริษัทต่าง ๆ ในแถบนั้น

ค.ศ. 1937 แอนเดอร์สันน้องเขยรีไทร์ออกจากหน้าที่การงาน ทำให้เคียร์ต้องหาผู้ร่วมงานใหม่เข้ามาบริหาร นั่นคือ ดีน แม็คกี นักธรณีวิทยาผู้เชี่ยวชาญแห่งฟิลิปส์ ปิโตรเลี่ยม บริษัทคู่ค้าของเคียร์ เคียร์กับดีนช่วยกันปรับปรุงเปลี่ยนแปลงโครงสร้างบริษัทเก่าออกมาในรูปโฉมใหม่กลายเป็น บริษัทเคียร์-แม็คกี้ คอมปานี หาผลประโยชน์จากทรัพยากรน้ำมันและถ่านหินในดินแดนแถบนั้น

ในปี 1942 เคียร์กลายเป็นคนที่ร่ำรวยมหาศาล ส่งผลทำให้เขาได้เป็นนักการเมืองสำคัญของพรรคเดโมเครต และได้ตำแหน่งผู้ว่าการของโอกลาโฮม่าแบบอหังการ ความสำเร็จนี้ ทำให้เคียร์เริ่มทะเยอทะยานทางการเมือง จนยากที่ตำแหน่งของเขาจะหยุดลงแค่ตำแหน่งผู้ว่า ในที่สุดเขาก็ได้รับเลือกตั้งเป็นผู้แทนเมื่อ ปี 1948 และได้เป้นผู้เข้าชิงตำแหน่งประธานาธิบดี ในเดือนกรกฎาคม 1952 แต่ผลการลงคะแนนเสียงในรอบสุดท้ายกลางที่ประชุมพรรค เคียร์แพ้คะแนนโหวต แต่กระนั้น เคียร์ยังเป็นวุฒิสมาชิกต่อไป และบริษัทของเขาก็มีฐานะมั่งคงแข็งแกร่งขึ้นเรื่อย ๆ จนขยายกิจการไปถึงรัฐหลุยเซียน่า ราวทศวรรษที่ 50 เคียร์-แม็คกี ก็ได้ครอบครองโรงกลั่นน้ำมัน ยิ่งทำให้บริษัทมีอำนาจมากขึ้น

ค.ศ. 1963 โรเบิร์ต เคียร์ เสียชีวิตจากโรคชราุ ทิ้งทรัพย์สินเงินทองไว้มากกว่า 70 ล้านเหรียญสหรัฐฯ พร้อมทิ้งสิ่งที่กลายเป็นความชั่วร้ายในเวลาต่อมา นั่นคือ บริษัทเคียร์-แม็คกี้ ตอนนั้นบริษัทของเคียร์มีส่วนเกี่ยวข้องกับรัฐบาลในการผลิดแร่ยูเรเนียมให้คณะกรรมธิการพลังงานปรมาณู ในช่วงทศวรรษที่ 70 บริษัทเคียร์-แม็คกี ได้เป็นเจ้าของแร่ยูเรเนียมและโรงงานผลิตแร่ในรัฐนิวเม็กซิโก อริโซน่า, โคโรลาโด และไวโอมิ่ง

เมื่อปี 1968 บริษัทเคียร์-แม็คกี้ สร้างโรงผลิตแร่ยูเรเนียมไว้ที่เมืองเครสเซ่นส์ โอกลาโฮม่า พอมาถึง ค.ศ. 1970 บริษัทก็รวยใหญ่ขยายกิจการจนใหญ่โตมโหฬาร มีการสร้างบริษัทพลูโตเนียมไว้คู่กันริมฝั่งแม่น้ำ จนมีสภาพกลายเป็นโรงงานแฝดไปเลยทีเดียว ทั้งสองโรงงานนี้ดำเนินกิจการผลิตแร่ยูเรเนียม เพื่อจุดประสงค์หลักคือ พลังงานนิวเคลียร์ และผลิตพลูโตเนียมส่งให้เวสติ้งเฮ้าส์ คอร์เปอเรชั่น เพื่อใช้ทดลองเตาแยกปรมาณู แล้วยังใช้ผลิตอาวุธนิวเคลียร์อีกด้วย โรงงานผลิตแร่ยูเรเนียมนี้ บริษัทเคียร์-แม็คกี้ มีแหล่งวัตถุดิบของตัวเองจากเหมืองในเทือกเขาลูกาชูไค บริเวณที่ราบสูงโคโรลาโด้ในอริโซน่า

จากที่นี่ แร่ที่ได้อยู่ในรูปของ “เยลโล่เค้กยูเรเนียม เฮกซ่าฟลูโอไรด์” ซึ่งถูกฟอกบริสุทธิ์แล้วทำเป็นยูเรเนียมเม็ดกลม ๆ เล็ก ๆ บรรจุลงในแกนเชื้อเพลิงเครื่องปฏิกรณ์ปรมาณู พลูโตเนียมก็เป็นส่วนหนึ่งที่ต้องใช้สำหรับหลักการแยกตัวปรมาณูของธาตุหนักเช่นเดียวกับการผลิตระเบิดยูเรเนียม บริษัทเคียร์-แม็คกี้ ส่งผลผลิตพลูโตเนียมจากโรงงานในรูปสารละลายพลูโตเนียมไนเตรด ในโรงงานผลิตนี้ เขาจะเติมยูเรเนียมและอะลูมิเนียม ไฮดรอกไซด์ ลงในพลูโตเนียม ผลก็คือได้ส่วนผสมเฮฟวี่ยูเรเนี่ยมกับโลหะพลูโตเนี่ยมออกมาในลักษณะคล้ายโคลนสีเขียวที่เราเห็นบ่อยๆ ในการ์ตูน แล้วเขาจะเนามันไปอบแห้ง จากนั้นก็บดเป็นแป้งแล้วปั้นเป็นเม็ดกลมเล็ก ๆ เอามาใส่แกนเชื้อเพลิง ที่เรียก “ฟูเอล ฟินส์” (ที่เขียนมานี้คนอ่านจะเข้าใจไหมหนอ) เจ้าเม็ดกลมเล็ก ๆ เหล่านี้แหละ คืองานของคาเรน ซิลด์วู้ด

เธอจะต้องสุ่มตัวอย่างของมัน เอาออกมาวางข้างฟิล์มเอกซเรย์ เพื่อดูว่ามีรังสีรั่วออกมาเป็นอันตรายหรือไม่ ่และด้วยวิธีการเดียวกันนี้ คาเรนจะต้องตรวจสอบแกนเชื้อเพลิงเพื่อหารอยรั่วระหว่างแนวเชื่อมต่อของมันด้วย เมื่อใดที่ไม่แน่ใจว่าผลิตผลเหล่านี้ปลอดภัย 100% คาเรนก็มีสิทธิ์ขาดในการตัดสินใจ ที่จะยกเลิกและทำลายสินค้าทั้งล็อตทันที

ทว่า!.....บริษัทเคียร์-แม็คกี้ นั้นเป็นบริษัทที่มุ่งเน้นกำไรอย่างเดียว เลยทำให้มาตรฐานความปลอดภัยของบรรดาคนงานอยู่ในระดับต่ำมาก ๆ อย่างไม่น่าเชื่อว่าจะเป็นไปได้ ว่านี้คือโรงงานผลิตสิ่งที่เกี่ยวข้องกับกัมมันตภาพรังสีอันตรายร้ายแรง เวลารับคนงานใหม่เข้ามา เขาใช้เวลาเพียงแค่ครึ่งชั่วโมงอบรมว่าจะทำอย่างไรให้ปลอดภัยจากอันตรายต่อกัมมันตภาพรังสีนี้ ซึ่งผลคือพวกคนงานแทบไม่รู้เรื่องเลยว่าจะควรป้องกันตนเองอย่างไรดี เหตุผลหนึ่งที่ บริษัทเคียร์-แม็คกี้ ไม่ให้ความสำคัญตรงนี้ ก็เพราะขาดความรู้และประสบการณ์ เข้าทำนองเป็นนายทุน มีเงินมหาศาลนึกอยากทำอะไรก็อยากทำ แต่ขาดความคิดรับผิดชอบ จริงอยู่ บริษัทเคียร์-แม็คกี้ เก่งและชำนาญ แต่นั้นเรื่องของน้ำมันและถ่านหินต่างหากละ หาใช้มีประสบการณ์เรื่องวัตถุนิวเคลียร์ไม่ ผู้บริหารบริษัทฯ ไม่มีความรู้เลยว่า ยูเรเนียมและพลูโตเนียมเพียงเศษเล็กกระจิ๋วหลิว จะทำอันตรายหายนะคร่าชีวิตคนได้สยองพองขนเพียงไร!

บริเวณภายในโรงงานนี้ มีความเสี่ยงสูงเหลือเกิน ไอร้อนอบอ้าวไอระเหยของยูเรเนียมและแอนโมเนียคละคลุ้งอยู่ในอากาศที่บรรดาคนงานสูบหายใจ ทำให้ปอบของพวกเขาเต็มไปด้วยฝุ่นและไอมรณะ ยิ่งกว่านั้น ถ้าไม่ระวังเรื่องเสื้อผ้า กัมมันตภาพรังสีมฤตยูเกาะติดผิวหนัง และชุดที่พวกเขาสวมใส่มาทำงานกลับไปบ้าน เหมือนเอาความเจ็บป่วยและความตายกลับไปเป็นของฝากลูกเมีย และคนที่บ้านนั่นแหละ...วันแล้ว วันเล่า แล้วทำไมบริษัทนี้ถึงลอยหน้าลอยตาดำเนินกิจการอยู่ได้? คำตอบคือ บริษัทนี้มีความสัมพันธ์กับรัฐบาลชนิดจูบปากกันก็ว่าได้ ผลกำไรมันมหาศาล บรรดาผู้ถือหุ้นบริษัทนี้ล้วนคนใหญ่คนโตทั้งนั้น อำนาจ วาสนา ทำนองถ้าบริษัทนี้ล้มผู้มีอำนาจอยู่ไม่เป็นสุขแน่ และนั้นเองทำให้คนที่มีหน้าที่ตรวจสอบต้องเอาหูไปนาเอาตาไปไร่ซะ ถือได้ว่าเป็นการยกเว้นกรณีพิเศษ ชีวิตของคนงานและครอบครัว ไม่สำคัญเท่าผลกำไรของบริษัทหรอกนะ ในปี 1974 บริษัทเคียร์-แม็คกี้ ถูกประกาศว่าเป็นบริษัทดีเยี่ยม หนึ่งในยี่สิบสุดยอดของสหรัฐอเมริกา!!

คาเรน ซิลค์วู้ด กับ บริษัทเคียร์-แม็คกี้
เกือบทันทีที่ทำงานที่นี่ คาเรนก็พบคนรักใหม่นาม ดรูว์ สตีเฟ่นส์ หนุ่มรุ่นน้องอายุน้อยกว่าเธอ 4 ปี แต่งงานแล้วแต่มีปัญหาเช่นเดียวกับคาเรนและบิลล์สามี และทันที่ที่ภรรยาของดรูว์ขนย้ายออกจากบ้าน คาเรนก็ย้ายเข้ามาอยู่แทนที่โดยฉับพลัน ตอนนั้นคาเรนรู้สึกว่าเธอเจอเนื้อคู่ที่เหมาะสมกับเธอไม่มีผิด เพราะทั้งคู่ชอบเรื่องนิวเคลียร์เหมือนกัน ชอบกีฬาขี่จักรยานเหมือน ๆ กัน ซึ่งทั้งคู่ชอบขี่จักรยานคู่กัน วิ่งไปรอบ ๆ เมื่องทุก ๆ เย็น ในวันหยุด รสนิยมดูหนังฟังเพลงก็เหมือนกับปี๊ยบ นอกจากนั้นดรูว์ยังเป็นนักแข่งรถมือหนึ่ง เป็นสมาชิกคนเด่นของ “สปอร์ต คาร์ คลับ ออฟ อเมริกา คาเรนซื้อฮอนด้าซีวิคสีขาว ดรูว์ก็สอนเธอขับรถให้ จนเธอซิ่งรถอย่างสุดมัน จนเธอติดใจในความเร็วไปด้วยอีกคน ซึ่งต่อมาเธอกลายเป็นนักแข่งรถและได้ถ้วยรางวัลชนะเลิศด้วย

พฤศจิกายน 1972 ไม่กี่เดือนที่คาเรนทำงานในบริษัทเคียร์-แม็คกี้ สมาชิกของ “ออยล์ เคนิคัล แอนด์ อะตอมมิค เวิร์คเกอร์” หรือ OCAW ก็เริ่มก่อหวอดประท้วงบริษัทบริษัทเคียร์-แม็คกี้!! เหตุผลการประท้วงคือ การขอเพิ่มค่าจ้างแรงงาน รวมทั้งการปรับปรุงการฝึกอบรม และเพิ่มมาตรฐานความปลอดภัยในสุขภาพชีวิตของคนงาน โดยการแก้ไขกระบวนการผลิต และมีการป้องกันที่ดีกว่านี้ คาเรนก็อยู่ในกลุ่มประท้วงด้วย โดยเธอเป็นคนดูแลกันคนอื่นไม่ให้ทำงานแทนพวกกลุ่มที่สไตรค์หยุดงาน

#อ่านต่อตอนที่ 2