เห็นสภาพเล่มแล้ว รู้สึกเหมือนเกิดไม่ทันเลยค่ะ (ขำๆ)

  

เหมือนเจ้าของบ้านเลยค่ะ อ่านตอนอายุน้อยรู้สึกว่าช่างเป็นเรื่องที่น่าเบื่อ อ่านไปเซ็งไป

พออายุมากขึ้นกลับไปอ่านใหม่ รู้สึกเป็นนิยายที่มีคุณค่า ให้ข้อคิดที่ดี ถึงเข้าใจว่า ทำไมบังคับให้เด็กอ่าน เพราะว่ามันดี แต่เสียดาย อ่านตอนเด็กเข้าไม่ถึง

  

เราว่านิยายของโบตั๋นเป็นนิยายที่มีความเป็นปุถุชนเอามากๆๆ นางเอกส่วนใหญ่สู้ชีวิต ไม่ได้มีบุคลิกนางเอ๊กนางเอก

เรื่องแวววัน ตอนเราอ่านช่วงที่ยังเป็นละอ่อน รู้สึกขัดใจกับตอนจบมาก อยากให้แวววันแต่งงาน ตอนนั้นนิยมอ่านนิยายที่นางเอกได้แต่งงานกับพระเอกตอนจบ

แต่พอถึงตอนนี้ เราว่ามันเป็นนิยายที่สมจริงที่สุดแล้ว และชอบนิยายเรื่องนี้มาก ทำให้ตามอ่านนิยายคุณโบตั๋นอีกหลายๆ เรื่อง (คนรอบตัวเราบ่นว่าเธออ่านอะไร ทำไมมันเครียดมันหนักแบบนั้น)

  

อุ๊ย เรื่องนี้เป็นเรื่องแรกที่รู้จักกับโบตั๋น และก็เหมือนกับหลายๆ คน อ่านเพราะเป็นหนังสือนอกเวลา แต่มันทำให้ติดอกติดใจกับผลงานของเธอมาโดยตลอดนับแต่นั้น

เห็นด้วยจริง ๆ นะคะ ช่วงนั้นอ่านก็รู้สึกอย่างหนึ่ง ตอนนี้มาอ่านก็รู้สึกอีกอย่างนึง

เปิดตู้ดู...เล่มนี้เรายังไม่มีแฮะ คราวหน้าต้องสอยมาเก็บบ้างแล้ว

  

เคยอ่านตอนเป็นหนังสือนอกเวลาเรียนเหมือนกันครับ ทำให้รู้สึกถึงความแตกต่างของงานเขียนในอีกสไตล์ ที่เป็นลักษณะเฉพาะตัวของคุณโบตั๋นเลยครับ
เรื่องแรกที่มีโอกาสอ่านงานของท่านคือ จดหมายจากเมืองไทย ครับ เรื่องนี้เป็นเรื่องที่สอง

  

ตอนเด็กๆเคยเห็นพี่สาวอ่านเป็นหนังสือนอกเวลาเหมือนกันครับ ปกเดียวกับในรูปเลย พออ่านจบพี่สาวบ่นเหมือนไม่ถูกใจตอนจบเท่าไหร่
ส่วนตัวผมเองยังไม่เคยอ่านครับ แต่ดูแล้วน่าสนจเหมือนกัน^^

  

เล่มนี้ชอบนะคะ คงเป็นเพราะหวานเย็นก็เป็นลูกชาวสวนมั้งคะ ? ก็เลยอ่านแล้วไม่รู้สึกเบื่อน่ะค่ะ เป็นนิยายที่มีคุณค่าอีกเล่มหนึ่งของคุณโบตั๋นเลยทีเดียวเชียวค่ะ

  

สมัยนั้นต้องอ่านหนังสืออ่านนอกเวลาหลายเรื่อง อย่างแวววัน ปุลากง รัตนาวดี ชีวิตที่รุ่งเรืองมาจากทาส มานึกเนื้อหาตอนนี้ นิยายทุกเรื่องน่าอ่านทั้งหมด แถมยังมีคุณค่าทางวรรณกรรม นิยายของโบตั๋นที่จำได้ก็เกิดแต่ตมมั้ง ตอนนั้นทำเป็นละครด้วย พระนางก็ให้ทัช-กบ เล่น เป็นจุดเปลี่ยนในชีวิตของดิฉันเลย ตอนนั้นเรียนไปเล่นไป พอดูละครแล้วเห็นพระนางสู้ชีวิตจนได้ดีก็เลยพยายามทำตาม สุดท้ายปัจจุบันอายุ 30 ปลาย มีรายได้เดือนละแสน ก็ยังขอบคุณบทประพันธ์เรื่องนี้ที่ให้เราตั้งใจเรียนจนมีชีวิตสุขสบาย

  

คุณคุณหนูฤดูร้อน
หนังสือเหลืองกรอบกำลังดีเชียวค่ะ ฮิฮิ

คุณ~:พุดน้ำบุศย์:~
กระทรวงคงคิดว่าแต่พอพ้นจากม.6 ไปแล้วก็ไม่มีช่วงเวลาให้อ่านหนังสือนอกเวลาแล้วล่ะค่ะ
อย่างน้อยได้อ่านผ่านๆ ตา ถ้าเกิดโตแล้วอยากระลึกความหลังก็หยิบมาอ่าน
อาจจะได้อะไรดีๆ ก็ได้

คุณข้าวปั้น
เราว่านิยายของคุณโบตั๋นออกจะแห้งแล้ง แต่หลายๆ อย่างในนิยายมันเป็นข้อเตือนใจในชีวิตจริงได้ดีค่ะ

คุณServerlus
สอยเลยค่ะคุณ Serverlus เรื่องนี้อ่านแล้วคิดถึงสมัยมัธยมเหมือนกันนะคะ :D

คุณสามปอยหลวง
ขอเรากลับกันกับคุณสามปอยหลวงค่ะ เราอ่านแวววันก่อน
จดหมายจากเมืองไทยอ่านเป็นเรื่องที่สอง ว่าแล้วก็ไปหยิบมาอ่านอีกรอบดีกว่า XD

คุณมาช้ายังดีกว่าไม่มา
เรื่องมันไม่สุขนิยมน่ะค่ะ ถ้าอ่านตอนเด็กอาจจะไม่ชอบหรอก
ไม่แน่ว่าอ่านตอนโตแล้วจะเปลี่ยนไป

คุณหวานเย็นผสมโซดา
ตอนอ่านไม่ได้เบื่อสวนที่เป็นเรื่องบ้านสวนของแวววันนะคะ ส่วนนั้นอ่านสนุกดีค่ะ
เคยคิดอยู่ว่าอยากลองไปเที่ยวเล่นตามร่องสวนบ้าง :)

คุณasasa
ถ้าผู้ประพันธ์ท่านทราบคงยินดีที่งานเขียนของท่านเป็นแรงบันดาลใจให้คนอ่านค่ะ :D

  

ปกติเป็นคนไม่ค่อยชอบอ่านหนังสือ แต่อ่านเรื่องแวววันแล้วทำให้วางหนังสือไม่ลงเลย ชอบมาก อยากให้ทำเป็นละครบ้าง อยากเห็นตัวแสดงต่างๆในเรื่องว่าจะเหมือนที่เราจิตนาการไว้มั้ย

  

ปกติเป็นคนไม่ค่อยชอบอ่านหนังสือ แต่อ่านเรื่องแวววันแล้วทำให้วางหนังสือไม่ลงเลย ชอบมาก อยากให้ทำเป็นละครบ้าง อยากเห็นตัวแสดงต่างๆในเรื่องว่าจะเหมือนที่เราจิตนาการไว้มั้ย

  

ปกติผมเป็นคนไม่ค่อยได้อ่านนิยายนะ แต่แวววันนี่เคยอ่านตั้งแต่เด็ก ๆ แล้ว ก็เกิดอาการเหมือนเพื่อน ๆ ครับ คือไม่สนุกไม่อิน ไม่มัน แต่พอเอามาลองอ่านตอนวัยทำงานแล้ว เป็นนิยายเล่มโปรดเลย มาอินเอาตอนโตนี่เอง พอมาอ่านซ้ำอย่างละเอียด ไม่น่าเชื่อแม้เรื่องนี้จะเขียนมานานมาก ๆ กว่า 40 ปีแล้ว แต่เหตุการณ์ต่าง ๆ ของเรื่องในอดีตยังมีความทันสมัยอยู่เลย แต่ในความเห็นส่วนตัวคิดว่าเรื่องนี้ถ้าทำเป็นละคร อาจไม่ค่อยสนุกนะ เพราะเนื้อหาของเรื่องไม่ได้เอาใจแฟนละครสักเท่าไร เหมาะแก่การอ่านจินตนาการเอาเองมากกว่า

  

ใครอ่านแววันแล้วบ้างคะ หนูต้องสรุปส่งครูอ่ะคะ