Bloggang.com : a murder suicide -

จดหมายถึงหน่องนิล

หน่องนิล … สบายดีไหม? ข้างบนนั้นเป็นยังไงบ้าง คนบนฟ้าเอ็นดูเธอไหม พี่คิดว่าทุกคนต้องเอ็นดูหน่องนิลแน่ๆ เพราะตอนอยู่ที่นี่ใครๆ ก็เอ็นดูหน่องนิล ;-)

วันนี้เป็นวันที่สามแล้วที่หน่องนิลไม่อยู่บ้าน คิดถึงนะ พอหน่องนิลไม่อยู่อะไรๆ ก็ดูเงียบเหงา แน่ล่ะเพราะไม่มีหน่องนิลมาร้อง มากระโดดกอดขาพี่ ทั้งๆ ที่หน่องนิลไม่อยู่บ้านแต่ในบ้านมีเงาของหน่องนิลอยู่เต็มไปหมด แม้จะเป็นช่วงเวลาแสนสั้นแต่มีความทรงจำมากมายที่เกี่ยวกับหน่องนิลอยู่ในบ้าน

ที่บอกว่าสั้นเพราะหน่องนิลเพิ่งมาอยู่กับเราได้สองเดือน วันนี้ของเดือนเมษายนเป็นวันแรกพี่ถ่ายรูปของหน่องนิลเก็บไว้ หน่องนิลเด็กน้อยอายุเดือน-เดือนกว่าๆ แมวดำที่โดนตัดหนวดมาทิ้งแถวบ้าน พี่ยังด่าเจ้าของเก่าเธอว่าทำไมใจร้ายตัดหนวดแมวเด็กได้ลงคอ สุดท้ายป๊าตัดสินใจเลี้ยงหน่องนิลเอาไว้ ถึงจะเป็นแมวดำแต่หน่องนิลมีขาขาวสีข้าง พร้อมหน้ากากอยู่ตรงหน้า แล้วหลังจากนั้นพี่ถึงเข้าใจว่าทำไมเจ้าของเดิมของหน่องนิลถึงตัดหนวดเธอทิ้ง เพราะหน่องนิลซนชะมัด ต้นไม้กระถางแรกที่หน่องนิลพิฆาตคือต้นบัวสวรรค์ที่กลายเป็นเบาะนอนนุ่มนิ่มของหน่องนิลในวันต่อมา

ถึงหน่องนิลเป็นแมวซนที่ทำเอาที่บ้านปวดหัวแต่ทุกคนก็รักหน่องนิล ข้างบ้านก็เอ็นดูหน่องนิล ตอนแรกยังกลัวๆ ว่าหน่องนิลจะไปรบกวนข้างบ้านรึเปล่า ปรากฏว่าคุณข้างบ้านก็เอ็นดูหน่องนิลดี หน่องนิลเลยหายไปเล่นกับเพื่อนแมวที่บ้านนั้นเป็นชั่วโมง แถมเวลาไปเรียกก็ไม่ยอมกลับมาบ้าน จะยอมกลับมาก็แต่เวลาปวดห้องน้ำและหิว

อาทิตย์ที่แล้วพี่เพิ่งพาหน่องนิลไปทำหมันเอง พอเห็นหน่องนิลที่มึนยากับเจ็บแผลก็สงสารหน่องนิล แต่อีกสองวันหน่องนิลก็วิ่งปีนที่สูงหล่นปุ๊กลงมาโดยไม่ร้องเจ็บ แบบที่พี่เห็นแล้วยังกังวลแทนว่าแผลจะเปิดไหมแต่หน่องนิลก็สบายดี มาสวมบทดราม่าควีนตอนเอาผ้าก็อชปิดแผลกันหน่องนิลเลียแผลผ่าตัด ส่วนคอลล่านะเหรอ...สะบัดทิ้งไปตั้งแต่วันแรกที่กลับจากคลินิกหมอ

วันศุกร์ ... พี่ยังเล่นกับหน่องนิลเลย เช็ดขี้ตา เช็ดจมูก เช็ดหู หน่องนิลยังหลับคาตักพี่ ยังเอาขามาป่ายหน้าพี่ เป็นครั้งแรกที่พี่ได้ชิมรสชาติตีนแมว เพิ่งรู้ว่าไอ้เนื้อนุ่มๆ สีชมพูตรงฝ่าเท้าแมวรสชาติมันประหลาดอย่างบอกไม่ถูก วันอาทิตย์เรามีนัดไปตัดไหมกัน ตรงพุงหน่องนิลแผลสนิทกันดีแล้วแต่ขนยังแหว่งๆ จากรอยผ่าตัด คงอีกสักพักกว่าขนจะขึ้นสวย

วันเสาร์ ... พี่อยู่ชั้นบนยังได้ยินเสียงกระพรวนทองเหลืองดังกรุ๋งกริ๋ง แต่ชั่วโมงหนึ่งหลังจากนั้นป๊าบอกตอนที่พี่เดินลงบันไดมาว่า

นิลตายแล้ว

พี่คิดว่าป๊าล้อเล่นจนกระทั่งเห็นตะกร้าสีแดงที่เอาไว้ใส่นิลไปหาหมอวางอยู่บนถนนหลังบ้าน จนถึงตอนนั้นพี่ก็ยังไม่อยากเชื่อ ไม่มีน้ำตาสักหยด พี่ขอให้ป๊าเปิดตะกร้าเพื่อพบว่าหน่องนิลนอนนิ่งอยู่ในนั้น ตรงส่วนหัวเปื้อนเลือด พี่คอยดู คอยแตะว่าหน่องนิลไม่หายใจแล้วจริงๆ ตอนนั้นแหละน้ำตามันไหลออกมา

หน่องนิลถูกมอเตอร์ไซค์ชน เป็นวัยรุ่นขี่คู่กันมา คงขี่เร็ว ชนครั้งเดียวหน่องนิลลงไปนอนดิ้นวน เลือดกระจายอยู่บนถนน ม๊าเป็นคนได้ยินเสียง วิ่งออกไปดูแล้วเรียกป๊า ป๊าเดินอุ้มหน่องนิลกลับมาหลังบ้าน บอกหน่องนิลว่าไม่ต้องทนทุกข์ขอให้ไปสบาย ภายในเวลาไม่กี่นาทีหน่องนิลก็นิ่งจากพวกเราไป

เพราะบ้านที่อยู่ไม่มีที่ดินให้ฝัง เราเลยพาหน่องนิลไปฝังใต้ต้นกล้วยหลังบ้านอีกหลังที่ซื้อไว้ ครั้งสุดท้ายที่เอาหน่องนิลออกจากตะกร้าพี่หวังว่าหน่องนิลจะหายใจอยู่ แต่ก็ไม่มี ข้างหน้าพี่คือร่างของหน่องนิลที่เริ่มแข็งแล้ว ป๊าขุดหลุม เช็ดเลือดที่ติดหน้าหน่องนิล หน่องนิลตายังเบิกโพลงอยู่ คงเจ็บมากเมื่อตอนโดนชน ป๊าปิดตาให้หน่องนิลไม่อยากให้เธอนอนตายตาไม่หลับ ใจหนึ่งพี่ดีใจที่หน่องนิลไม่ต้องทนทรมานนานนัก หน่องนิลจากไปแทบทันที แต่อีกใจหนึ่งพี่ก็เสียใจทำไมหน่องนิลจากพี่ไปเร็วขนาดนี้ เราเพิ่งใช้เวลาด้วยกันแค่สองเดือน หน่องนิลยังเป็นแมวเด็ก ยังเติบโตเป็นแมวที่รักของพวกเราได้อีกหลายปี มันเร็วเกินไปไหมที่เราจะจากกัน

วันแรกที่ตื่นขึ้นมาหลังจากที่หน่องนิลไม่อยู่ พี่หวังว่าจะได้ยินเสียงกรุ๋งกริ๋ง ลงมาเจอหน่องนิลกระโดดโลดเต้นอยู่หลังบ้าน เมื่อวานนี้เองที่พี่กำลังคิดว่าจะหาชุดสัตว์เลี้ยงน่ารักๆ ให้หน่องนิลใส่ พรุ่งนี้เรามีแพลนจะหาหน่องนิลไปหาหมอตัดไหม ฉีดวัคซีน ซื้อชุดซูเปอร์แมนให้หน่องนิล ซื้ออาหารเม็ดถุงใหม่ให้หน่องนิล แต่ก็ไม่มีอีกแล้ว ไม่มีหน่องนิลในบ้าน ไม่มีใครร้องเมี๊ยวๆ ตอนมีคนกลับบ้าน ไม่มีใครกระโดดด๊องแด๊งไปรอบบ้าน ไม่มีใครแอบหนีเที่ยว ... พี่ไม่เคยคิดว่าตัวเองจะร้องไห้ให้แมวสักตัวได้ขนาดนี้

เราสวดมนต์ภาวนาทำบุญตักบาตรให้หน่องนิล หากความเชื่อของพุทธศาสนาคือการเกิดเป็นสัตว์เดรัจฉานเป็นการใช้กรรมแล้วการเกิดเป็นมนุษย์คือสิ่งประเสริฐ พวกเราหวังว่าหน่องนิลจะได้เกิดในภพภูมิที่ดีงาม ถ้าการเป็นแมวคือการชดใช้กรรมเก่า พี่ก็แอบดีใจที่หน่องนิลไม่ต้องใช้กรรมในชาตินี้นานนัก ขอให้ชาติหน้าของหน่องนิลนั้นงดงาม อย่าได้อาฆาตพยาบาทคนที่ชนแล้วหนีไปเลย กรรมจะทำงานของมันเมื่อใดเมื่อหนึ่ง

หน่องนิลอยู่บ้านนู้นคนเดียวคงไม่เหงา เพราะอาโกวไปบ้านนู้นทุกวัน ม๊าบอกว่าจะเอาต้นดาวเรืองไปปลูกตรงที่ดินที่ฝังหน่องนิล อาโกวเองก็ไปถางหญ้ารอบๆ แล้ว

พี่ไม่รู้ว่าความคิดถึงนี้จะคงอยู่อีกนานแค่ไหน สักวันมันคงเลือนหายมันคงเบาบาง วันนี้พี่แค่ยังคิดถึงหน่องนิลอยู่

พวกเราคิดถึงหน่องนิลนะ

ปล. คุณซีกัลยังมากินอาหารเม็ดที่หน่องนิลเหลือไว้ก้นถุง