เทียนกันยามีชีวิตอย่างสงบมา 37 ปีแม้จะเงียบเหงาอยู่บ้างเมื่อสูญเสียน้องชายคนเดียวไป ในงานศพของน้องชายมีผู้ชายคนหนึ่งชื่ออัพภัณตร์มาอ้างว่าเป็นเพื่อนของเขา ความที่เป็นคนมองโลกในแง่ดี เธอจึงเชื่อในสิ่งที่อีกฝ่ายบอกโดยไม่ระแวง ความซื่อทำให้เธอหลงเชื่อว่าเขารักเธอจริง เธอยอมแต่งงานกับเขาและต้องชดใช้บทเรียนครั้งนั้นด้วยชีวิต

วันเดียวกับที่เทียนกันยาตกบันได เจ้าบัวคำแก้วก็ประสบอุบัติเหตุรถชน ทั้งคู่ถูกนำส่งโรงพยาบาลเดียวกันเวลาไล่เลี่ยกัน เทียนกันยาตายแต่อาจเป็นเพราะสวรรค์ให้โอกาสเธอได้แก้ไขความผิดพลาดในอดีต ทำให้เธอได้ไปอยู่ในร่างของเจ้าบัวคำแก้วที่สาวกว่าและสวยกว่าและมีนิสัยต่างกับเธอราวฟ้ากับดิน

เทียนกันยาในชื่อใหม่คือเจ้าบัวเทียน ซึ่งเจ้าย่าหรือที่จริงคือย่าทวดของเจ้าบัวคำแก้วตั้งให้เมื่อรู้ที่มาที่ไปของเธอ และเมื่อผ่านบทพิสูจน์ของเจ้าย่าเธอก็ได้รับมรดกที่เป็นความลับยาอายุวัฒนะจากเจ้าย่า ที่ทำให้อ่อนวัยกว่าอายุแท้จริง เมื่อสิ้นบุญเจ้าย่า เจ้าบัวเทียนก็ตัดสินใจกลับมาทวงมรดกคืนจากคนชั่วทั้ง 3 เพราะเธอรู้ว่า เมื่อเธอได้โอกาสเกิดใหม่โดยทางลัดแล้ว ถ้าเธอมัวรอให้สวรรค์ลงโทษ คนเหล่านี้ก็ไม่เลิกทำร้ายคนอื่นอยู่ดีดังเช่น ศลที่เป็นเหมือนน้องชายที่เทียนกันยารับอุปการะเลี้ยงดูต่อจากพ่อของเธอ ก็ถูกอัพภัณตร์ปองร้ายเพราะเป็นก้างขวางคอไม่ให้ขายบ้านของเทียนกันยาได้ง่ายๆ

อัพภัณตร์เมื่อเห็นเจ้าบัวเทียนก็หลงรูปโฉมที่งดงาม และนอกจากนี้ยังมีทรัพย์สินมากมาย ทำให้เขาคิดสลัดเรือนใจที่ร่วมมือกับเขามาตั้งแต่แรก ทำให้เรือนใจจ้างคนมาทำร้ายเจ้าบัวเทียน แต่จากการวางแผนซ้อนแผนของเจ้าบัวเทียนและศลทำให้ตำรวจจับเรือนใจและคนร้ายได้สำเร็จ เรือนใจเปิดปากเล่าถึงความผิดของอัพภัณตร์ที่เคยฆ่าทนายความของเทียนกันยา และอารีเมียเก็บอีกคน เพราะโกรธแค้นที่สามีไม่ดูดำดูดี แต่สุดท้ายอัพภัณตร์และเรือนใจก็ฆ่ากันเองตามกรรมที่ได้ทำไว้ และถึงเวลาที่เจ้าบัวคำแก้วจะมาทวงร่างคืน แต่เจ้าย่าก็ช่วยให้ศลที่ภักดีกับเทียนกันยาและหลงรักเจ้าบัวเทียนสมหวังในที่สุด

บันทึกความรู้สึก

ตอนนี้เรื่องจงกลกิ่งเทียนกำลังออกอากาศทางช่อง 3 เลยรีบอ่านให้ทัน ดีที่ดูละครก่อนอ่านหนังสือ เลยไม่ได้วาดภาพนางเอกพระเอกเอาไว้ก่อน ทำให้ดูละครได้โดยไม่เสียความรู้สึกกับการวางตัวดาราที่มาเล่น และว่าไปบทละครก็ถือว่าเคารพบทประพันธ์ ไม่ได้แปลงเกินเลยมากมาย ยึดตามแนวได้ดีพอสมควร (แม้ตอนหลังๆ ชักจะเพิ่มมากไปนิด เท่าที่ดูถึงวันอาทิตย์ที่ 11 เมษายน 2553)

ความต่างที่เห็นได้ชัดระหว่างละครกับหนังสือคือ หนังสือจะเขียนชีวิตของเทียนกันยาเกือบครึ่งเล่มเข้าไปแล้วกว่าจะเป็นช่วงชีวิตของเทียนกันยาในร่างของเจ้าบัวคำแก้ว แต่ในละครแค่อาทิตย์แรกเทียนกันยาก็ตายและเข้าไปอยู่ในร่างเจ้าบัวแล้ว คนดูก็สนุกได้ลุ้นว่าเมื่อไหร่เทียนกันยาจะเอาคืนกับคนชั่ว 3 คน

ถ้าถามว่าระหว่างในหนังสือที่แบ่งช่วงชีวิตของเทียนกันยา กับเทียนกันยาในร่างบัวคำแก้วอย่างชัดเจนกับในละครที่ใช้วิธีการย้อนคิดแทนโดยการดำเนินเรื่องไปก่อน แบบไหนสนุกว่ากัน คิดว่าดีทั้งคู่เพราะแต่ละวิธีก็เหมาะกับการนำเสนอในลักษณะที่ต่างกัน นิยายใช้ตัวอักษรบรรยายเรื่อง การตัดกลับไปกลับมาอาจจะทำให้คนอ่านงงได้ง่ายกว่า ละครใช้ภาพเล่าเรื่อง การย้อนคิดก็ทำได้ง่าย ที่สำคัญคนอ่านได้ลุ้นเพราะช่วงชีวิตของเทียนกันยาเรียบเรื่อยจนถ้าเป็นละครคงไม่มีอะไรดึงให้คนดูติดตาม ในขณะที่หนังสือทำได้ผ่านตัวอักษรที่ลื่นไหล

ชอบทั้งหนังสือและละครไม่ผิดหวังทั้งคู่ค่ะ
แต่เจอจุดเล็กๆ ในหนังสือที่ขัดๆ เล็กน้อย ตอนที่เทียนกันยาโดนผลักตกบันได บรรยายว่า
อัพภันตร์พยุงภรรยาลงบันไดมาข้างล่าง ตัวเขาเองก็ใจเต้นระทึกไม่น้อย ไม่รู้ว่านางละม่อมจะปราดออกมาหาหรือไม่ จริงดังที่คาดไว้ นางละม่อมเดินอาดๆ ออกมาจากห้องทำงาน มาหยุดยืนอยู่เชิงบันได เทียนกันยาหยุดชะงักอยู่หัวบันได ตะลึงมองหญิงสูงวัย
.....เธอคะมำลงมา ม้วนต้วนล้มกลิ้งลงมาจากขั้นบันไดจากขั้นแรกจนขั้นสุดท้าย
จากที่บรรยายเทียนกันยาลงบันไดมาข้างล่างแล้วนี่นา ไม่ได้บอกว่าหยุดที่หัวบันได

กับอีกจุดที่หลุด เป็นตอนใกล้ๆ กันคือ เทียนกันยาตายแล้วแวบกลับบ้านที่บรรยายคือ อยู่หน้าห้องผ่าตัดของเจ้าบัวคำแก้ว เทียนกันยาคิดถึงบ้านเลยไปโผล่ที่บ้านตัวเอง ได้ยินคนใช้พูดคุยกันทำให้รู้ว่าตัวเองถูกหลอก เช่น คุณเทียนยังไม่ทันเผา มาลอยหน้านอนในห้องคุณผู้ชาย , เดี๋ยวคุณผู้ชายคงกลับมาจากวัด สวดศพคุณเทียนกลับมาทีไร เอ็ดตะโรคนใช้ทุกที
จากนั้นเทียนกันยากลับไปโรงพยาบาลอีกครั้ง ยืนอยู่ในห้องผ่าตัดที่หมอกำลังสาละวนกับคนไข้บนเตียง ซึ่งเป็นตอนที่เทียนกันยาเข้าร่างบัวคำแก้ว ตรงช่วงเวลาน่าจะเป็นคืนเดียวกันที่เข้าร่างอีกคน แต่จากการพูดคุยของคนใช้เหมือนเวลาผ่านไปหลายวันแล้วไม่น่าจะใช่คืนแรกที่สวด จากที่พูดถึงกิริยาอัพภัณตร์หลังกลับจากวัด ทำให้เรื่องของเวลาในเรื่องมันขัดแย้งกัน เพราะเทียนกันยากลับมาทันเวลาในห้องที่หมอกำลังผ่าตัดบัวคำแก้ว ยังไงหมอไม่น่าจะผ่าตัดข้ามวันข้ามคืน เพราะอาการไม่หนักขนาดนั้นจากคำตอบของหมอที่บอกว่า ไม่มีกระดูกส่วนไหนหัก มีแต่แผลฉีกขาด ฟกช้ำดำเขียว

เทียบแล้วก็เป็นจุดเล็กๆ น้อยๆ ไม่ทำให้ความสนุกลดลง และน่าจะเป็นเรื่องแรกที่เจอ อ่านของแก้วเก้ามาก็คิดว่าไม่น้อย ไม่เคยเจอหลุดจังๆ แบบนี้สักเรื่อง ยังไงก็ชอบนิยายแนวที่แก้วเก้าเขียนทุกเรื่องค่ะ